Szczęśliwe koty - corat

Korat (angielski Korat, tajski: โคราช, มาเล ศ, สี ส วาด) to rasa kota domowego, o siwobłękitnych włosach, niewielkich rozmiarach, zabawna i przywiązana do ludzi. Jest to rasa naturalna, a także starożytna.

Pochodzący z Tajlandii kot ten został nazwany na cześć prowincji Nakhon Ratchasima, zwanej potocznie Korat Thais. Popularnie te koty są uważane za szczęśliwe, są prezentowane nowożeńcom lub szanowanym ludziom, a do niedawna nie były sprzedawane w Tajlandii, ale tylko.

Dowód starożytności rasy można znaleźć w rękopisie zatytułowanym „Poemat o kotach”, napisanym w Tajlandii w latach 1350–1767. Jeden z najstarszych dowodów na obecność kotów i opisuje 17 gatunków, w tym syjamskich, birmańskich i koratowych.

Niestety, nie jest możliwe dokładniejsze ustalenie daty pisania, ponieważ ten manuskrypt został ponadto ozdobiony złotymi liśćmi, został namalowany, ale został napisany na gałęzi palmy. A kiedy stał się zrujnowany, został po prostu przepisany.

Cała praca została wykonana ręcznie, a każdy autor przyniósł swoje własne, co utrudnia dokładne datowanie.

Koty zostały nazwane na cześć regionu Nakhon Ratchasima (często nazywanego Khorat), wyżyny w północno-wschodniej Tajlandii, chociaż koty są popularne w innych regionach. Według legendy król Chulalongkorn nazwał to tak, gdy je zobaczył, zapytał: „Jakie piękne koty, skąd one są?”, „Od Khorata, mój panie”.

Hodowca Jean Johnson z Oregonu po raz pierwszy sprowadził te koty do Ameryki Północnej. Johnson mieszkała przez sześć lat w Bangkoku, gdzie próbowała kupić parę kotów, ale bezskutecznie. Nawet w swojej ojczyźnie są rzadkie i kosztują przyzwoite pieniądze..

Jednak w 1959 roku dostała parę kociąt, kiedy ona i jej mąż już wracali do domu. Był to brat i siostra, Nara i Darra ze słynnego żłobka Mahajaya w Bangkoku..

W 1961 r. Hodowca Gale Woodward sprowadził dwa koty korat, kota Nai Sri Sawat Miow i kota Mahajaya Dok Rak. Później dodano do nich kota o imieniu Me-Luk i wszystkie te zwierzęta stały się podstawą do hodowli w Ameryce Północnej..

Inne hodowle zainteresowały się rasą, aw kolejnych latach coraz więcej tych kotów sprowadzano z Tajlandii. Ale uzyskanie ich nie było łatwe, a kwota powoli rosła. W 1965 r. Utworzono organizację mającą na celu ochronę i promocję rasy - Korat Cat Fanciers Association (KCFA).

Koty zostały dopuszczone do hodowli, której pochodzenie zostało udowodnione. Pierwszy standard rasy został napisany, a niewielka grupa hodowców połączyła siły, aby zyskać uznanie w stowarzyszeniach felinologicznych. Jednym z głównych celów było zachowanie pierwotnego wyglądu rasy, który nie zmienił się od setek lat..

W 1968 r. Sprowadzono jeszcze dziewięć kotów z Bangkoku, co zwiększyło pulę genów. Stopniowo koty te osiągały status mistrza we wszystkich organizacjach felinologicznych w Ameryce. Ale od samego początku populacja rosła powoli, ponieważ budy koncentrowały swoje wysiłki na uzyskaniu pięknych i zdrowych kotów. Dzisiaj nie jest łatwo kupić takiego kota nawet w USA..

Opis rasy

Szczęśliwy kot jest bardzo piękny, z zielonymi oczami błyszczącymi jak diamenty i srebrno-niebieskimi włosami.

Spośród innych ras o niebieskim płaszczu (chartreuse, brytyjski krótkowłosy, rosyjski niebieski i Nibelung) korates wyróżniają się niewielkim rozmiarem i zwartym, przysadzistym ciałem. Ale mimo to są nieoczekiwanie ciężkie, jeśli je podniesiesz.

Klatka piersiowa jest szeroka, z dużą odległością między przednimi nogami, plecy są lekko wysklepione. Łapy są proporcjonalne do tułowia, podczas gdy przednie nogi są nieco krótsze od tyłu, ogon jest średniej długości, grubszy u podstawy, zwęża się do czubka. Węzły i załamania są dozwolone, ale tylko jeśli nie są widoczne, widoczny węzeł jest przyczyną dyskwalifikacji. Dojrzałe koty ważą od 3,5 do 4,5 kg, koty od 2,5 do 3,5 kg. Outcrossing jest niedozwolony.

Głowa jest średniej wielkości, patrząc z przodu przypomina kształt serca. Kufa i szczęka są dobrze rozwinięte, wyraźne, ale nie spiczaste ani tępe. Uszy są duże, wysoko osadzone na głowie, co nadaje kotowi wrażliwy wyraz. Końce uszu są zaokrąglone, w środku jest mało włosów, a włosy rosnące na zewnątrz są bardzo krótkie.

Oczy są duże, jasne, bardzo wyróżniają się niezwykłą głębią i wyrazistością. Preferowane są zielone oczy, ale bursztyn jest dopuszczalny, zwłaszcza, że ​​często oczy nie zmieniają koloru na zielony, dopóki kot nie osiągnie dojrzałości płciowej, zwykle zajmuje to do 4 lat.

Włosy Corat są krótkie, bez podkładu, błyszczące, cienkie i przylegają do ciała. Dopuszczalny jest tylko jeden kolor i kolor: jednolity niebieski (srebrnoszary). Wyraźny srebrny odcień powinien być widoczny gołym okiem. Zazwyczaj włosy są jaśniejsze u nasady, u kociąt możliwe są rozmazane plamy na włosach, które znikają z wiekiem.

Charakter

Koraty są znane z łagodnego, urzekającego charakteru, dzięki czemu mogą zmienić nienawidzącego kota w kochanka. To nabożeństwo w srebrnym płaszczu jest tak mocno przywiązane do ukochanych ludzi, że nie może ich opuścić zbyt długo.

To wspaniali towarzysze, którzy dają lojalność i miłość, nie oczekując niczego w zamian. Są spostrzegawczy i mądrzy, czują nastrój osoby i mogą na nią wpływać..

Lubią być blisko ludzi i brać udział w każdej czynności: myciu, sprzątaniu, odpoczynku i grach. I jak inaczej poradzić sobie z tym wszystkim bez srebrnej kulki zwisającej pod stopami?

Nawiasem mówiąc, aby nie cierpieli z powodu swojej ciekawości, zaleca się trzymanie ich tylko w mieszkaniu.

Mają silny instynkt łowiecki, a podczas zabawy są tak uzależnieni, że lepiej nie wchodzić między nimi a zabawkę. Mogą pędzić przez stoły, krzesła, śpiące psy, koty, aby złapać ofiarę.