Austriacki pies pasterski lub brundle
Pies gończy austriacki (urodzony Austriak Brandlbracke) zwany także austriackim gładko-włoskim małżeństwem, pręgowaną rasą psów rasy austriackiej sprzed ponad 150 lat. W domu jest popularny, ale na świecie rasa ta nie jest szeroko rozpowszechniona i najwyraźniej tak pozostanie w przyszłości..
Historia rasy
Historia ogara austriackiego pozostaje tajemnicą. Prawie wszystkie źródła podają, że przodkami rasy były psy celtyckie, zwane po niemiecku (język i Austria) „Kelten Brake”.
Chociaż większość Austrii była zamieszkana przez plemiona germańskie od upadku Cesarstwa Rzymskiego, żyły w nim również plemiona celtyckie, podobnie jak w Szwajcarii, Francji, Belgii.
Nie jest jasne, dlaczego uważa się, że małżeństwo o gładkich włosach pochodzi właśnie od psów celtyckich. Chociaż rasy te zamieszkiwały jeden region, nie ma dowodów na istnienie związku między nimi. Co więcej, istnieją mocne dowody przeciwko tej teorii. Jeśli małżeństwo pakietowe jest o 300 lat starsze niż obecnie uważa się, nadal istnieje ponad 1000-letnia przerwa między nim a małżeństwem celtyckim.
Ponadto, zgodnie z opisami, bardzo się od siebie różnią. Nawet jeśli ten związek był, to przez setki lat gończy austriacki mieszał się z innymi rasami i zaczął znacznie różnić się od przodka.
Ale bez względu na to, skąd pochodzą, psy te są bardzo popularne w Austrii, zwłaszcza w górach. Przez wiele lat nie były one rasowe, ale mieszane z innymi rasami, ale w 1884 r. Ogar australijski został uznany za odrębną rasę, standard został napisany.
W domu jest powszechnie znany jako „Brandlbracke”, co można tłumaczyć jako - ogar, zgodnie z kolorem płaszcza. Małżeństwa o gładkich włosach były wykorzystywane do polowania na króliki i lisy, śledząc duże zwierzęta, zwykle w małych stadach.
Kiedyś austriackie małżeństwa były utrzymywane tylko przez szlachtę, tak jak miało to miejsce w przypadku wielu psów w Europie. Aby wiedzieć, że na jego terytorium przysługują prawa do polowania, była to popularna rozrywka, a psy myśliwskie były bardzo cenione.
Chociaż pręgowane małżeństwa żyły w tym, co jest obecnie podzielone na 12 różnych krajów, są one prawie nieznane poza Austrią. Ta izolacja trwa do dziś, dopiero w ostatnich latach zaczęły pojawiać się w innych krajach. Chociaż rasa jest zarejestrowana w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (Federation Cynologique Internationale).
W przeciwieństwie do wielu współczesnych psów, pies gończy jest nadal używany jako pies myśliwski i pozostanie nim w najbliższej przyszłości..
Opis
Pies gończy austriacki jest podobny do innych średnich psów myśliwskich żyjących w Europie. Przeciętny przedstawiciel rasy osiąga wysokość w kłębie 48–55 cm, samice około 2-3 razy mniej. Zakresy masy od 13 do 23 kg.
Jest to dość silny pies o potężnych mięśniach, chociaż nie powinien wydawać się gruby ani krępy..
Małżeństwa o gładkich włosach wyglądają na najbardziej wysportowane ze wszystkich lokalnych psów, z których większość jest znacznie dłuższa niż wysokość.
Sierść psa alpejskiego jest krótka, gładka, gęsta, ciasno przylegająca do ciała, błyszcząca. Jego gęstość powinna wystarczyć do ochrony psa przed alpejskim klimatem..
Kolor może być tylko jeden, czarny z podpalaczem. Czarny jest główny, ale lokalizacja czerwonej opalenizny może być inna. Zwykle znajdują się wokół oczu, chociaż niektóre psy mają kagańce. Na klatce piersiowej i nogach są również ślady opalenizny.
Charakter
Niewiele wiadomo o naturze austriackiego małżeństwa żyjącego poza miejscem pracy, ponieważ rzadko są trzymane inaczej niż psy myśliwskie. Jednak myśliwi twierdzą, że są dobrze wychowani i spokojni. Zazwyczaj są przyjaźni z dziećmi i spokojnie biorą gry..
Psy urodzone do pracy w stadzie są bardzo spokojne wobec innych psów, a nawet wolą swoje towarzystwo. Ale jako pies myśliwski są bardzo agresywni wobec innych małych zwierząt i mogą je ścigać i zabijać..
Ogar austriacki jest uważany za najbardziej inteligentnego ze wszystkich, a ci, którzy z nim pracowali, twierdzą, że są bardzo posłuszni. Ci, którzy szukają psa myśliwskiego, będą z niego zachwyceni, zwłaszcza, że potrzebują dużo ładunku. Co najmniej godzinę dziennie, ale to minimum, są w stanie tolerować więcej.
Małżeństwa o gładkich włosach wyjątkowo źle znoszą życie w mieście, potrzebują przestronnego podwórka, woli i polowania. Ponadto podczas polowania dają znak w głosie na temat wykrytej ofiary, w wyniku czego są bardziej głośne niż inne psy.
