Zasady projektowania akwarium

I ważne jest tylko palące pragnienie, gorliwość, cierpliwość, fanatyzm, jeśli chcesz, i, oczywiście, pragnienie wiedzy, doświadczenia i, co najważniejsze, jak mówi mistrz Takashi Amano, pomysł!

W tej chwili stworzony zielarz „dojrzewa”, zostanie dostosowany i będzie pracował nad błędami. Zajmie to 1-2 miesiące, a żeby nie marnować cennego czasu, piszę artykuły, w których dzielę się swoim doświadczeniem, wiedzą i emocjami. Naprawdę chcę wierzyć, że inni faceci wezmą mój bezpiecznik i płonący płomień miłości do akwariów, ponieważ to w rzeczywistości jest celem FF - zaszczepić miłość do niesamowitego świata ryb akwariowych.

Jednocześnie chcę powiedzieć, że nie udaję laurów „wielkiego i strasznego”. Jak każda osoba, mylę się, stale ucząc się i ucząc świata akwarium. W akwarystyce nie ma doskonałości, tak jak w życiu. Ważne jest doświadczenie i opinia wszystkich, ważna jest konsolidacja akwarystów. Zarówno początkujący, jak i profesjonaliści. Ogólnie zadawaj pytania, krytykuj, doradzaj.

W tym artykule postaram się w przystępny sposób opowiedzieć o zastosowaniu tych zasad w konstrukcji i projekcie kompozycji akwarium. I oczywiście podam przykłady. Ale proszę cię, abyś nie przestawał tylko na mój artykuł. W Internecie znajdziesz wiele ekscytujących, wartych uwagi zdjęć, filmów i materiałów tekstowych na ten temat..

Złoty podział w akwarium

Ludzie rozróżniają kształty wokół siebie. Zainteresowanie jakąkolwiek formą może być podyktowane koniecznością życia, a także może być spowodowane pięknem formy. Forma oparta na połączeniu symetrii i złotego podziału przyczynia się do jak najlepszej percepcji wizualnej oraz do poczucia piękna i harmonii. Całość zawsze składa się z części, części o różnych rozmiarach są w pewnym stosunku do siebie i do całości. Zasada złotego podziału jest najwyższym przejawem strukturalnej i funkcjonalnej doskonałości całości i jej części w sztuce, nauce, technologii i naturze. Złoty współczynnik jest proporcją harmoniczną!
Celowo nie uwzględniam w artykule wszystkich wzorów matematycznych i konstrukcji geometrycznych, aby maksymalnie uprościć sprawę. Niemniej jednak nie można się bez nich całkowicie obejść. Spróbujmy uchwycić sens.

Złoty współczynnik - jest to taki proporcjonalny podział segmentu na nierówne części, w którym cały segment odnosi się do większej części, tak jak większa część odnosi się do mniejszej. Lub innymi słowy, mniejszy segment odnosi się do większego jako większy do całego segmentu.

Złoty współczynnik (złota proporcja „boska”, podział skrajny i środkowy) - stosunek dwóch wielkości równy stosunkowi ich sumy do największej z tych wartości. Przybliżona wartość złotego podziału wynosi 1,6180339887. W procentowej zaokrąglonej wartości jest to podział wartości odpowiednio o 62% i 38%.

Złoty współczynnik (proporcja) - 1,618 nazywany boskim (och), ponieważ - jest to „miara” wszystkiego, co istnieje, od robaka do osoby, od ślimaka do słonia, od DNA do struktury Wszechświata! W sieci można znaleźć wiele fascynujących filmów i programów popularnonaukowych na ten temat. Słuchaj, nie pożałujesz.
W naszym artykule (akwarium) podam tylko jeden przykład złotych proporcji w ludzkim ciele.

Piszę i pamiętam rozrywkę z dzieciństwa. Kiedyś dowiedziałem się, że rozmiar stopy jest w przybliżeniu równy 1/8 wzrostu osoby. Kiedy powiedziałem to w klasie, wszyscy złapali władców jak szaleni i zmierzmy się! Ale to jest uproszczony przykład złotego podziału. Najciekawsze jest to, że eksperci medycyny sądowej, archeolodzy i paleontolodzy pracują na tej samej zasadzie, odtwarzając obraz całości z części i szczątków. Oczywiście wszystko jest tam poważniejsze niż „1,8 stopy”, ale zasada jest taka sama - „Złoty odsetek”!!!
Teraz trochę historii. Człowiek, który przynajmniej raz słyszał o złotym współczynniku, łączy go z imieniem Leonardo da Vinci. Leonardo naprawdę wniósł ogromny wkład w świat sztuki i znajomość uniwersalnych zasad. Ale, uczciwie, warto zauważyć, że Złoty Stosunek był już znany zarówno w starożytnej Grecji, jak i za czasów faraonów.

Tysiące najlepszych umysłów pracowało nad tym problemem! Warto wspomnieć nazwisko niemieckiego profesora Zeisinga (1855), który wykonał niesamowitą robotę. Zmierzył około dwóch tysięcy ciał ludzkich i doszedł do wniosku, że złoty współczynnik wyraża średnie prawo statystyczne. Podział ciała przez punkt pępka jest najważniejszym wskaźnikiem złotego podziału. Proporcje męskiego ciała wahają się w średnim stosunku 13: 8 = 1,625 i są nieco bliższe złotemu stosunkowi niż proporcje kobiecego ciała, w stosunku do którego średnia wartość proporcji jest wyrażona w stosunku 8: 5 = 1,6. U noworodka proporcja wynosi 1: 1, w wieku 13 lat wynosi 1,6, a w wieku 21 lat jest równa płci męskiej. Proporcje złotego odcinka przejawiają się również w stosunku do innych części ciała - długości ramienia, przedramienia i dłoni, dłoni i palców itp.. Ciekawy Zasadniczo! Super!

Nazwa włoskiego mnicha matematyka Leonarda z Pizy, lepiej znana pod nazwą Fibonacci, jest pośrednio związana z historią złotego odcinka. Dużo podróżował na wschodzie, zapoznał Europę z postaciami indyjskimi (arabskimi). W 1202 r. Opublikowano jego pracę matematyczną „Księga liczydła”, w której zebrano wszystkie znane wówczas zadania. Jednym z zadań było „Ile par królików urodzi się od jednej pary w ciągu jednego roku”. Rozważając ten temat, Fibonacci zbudował serię liczb:

Miesiące 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 itd.

Pary królików 0 1 1 2 3 5 8 13 21 34 55 89 144 itd.

Szereg liczb 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55 itd. znany jako seria Fibonacciego. Osobliwością sekwencji liczb jest to, że każdy z jej elementów, począwszy od trzeciego, jest równy sumie dwóch poprzednich 2 + 3 = 5-3 + 5 = 8-5 + 8 = 13, 8 + 13 = 21-13 + 21 = 34 i itd., a stosunek sąsiednich liczb z serii zbliża się do stosunku podziału złota. Zatem 21: 34 = 0,617, a 34: 55 = 0,618. Ten stosunek jest oznaczony symbolem F. Tylko ten stosunek - 0,618: 0,382 - daje ciągły podział segmentu linii prostej w złotym stosunku, zwiększając lub zmniejszając go do nieskończoności, gdy mniejszy segment odnosi się do większego jako większy do całego.

Seria Fibonacciego może pozostać jedynie incydentem matematycznym, gdyby nie fakt, że wszyscy badacze podziału złota w świecie roślin i zwierząt, nie wspominając już o sztuce, niezmiennie przychodzili do tej serii jako arytmetyczny wyraz prawa podziału złota.

Pęd wykonuje silny wyrzut w przestrzeń, zatrzymuje się, uwalnia liść, ale jest już krótszy niż pierwszy, ponownie wykonuje wyrzut w przestrzeń, ale o mniejszej sile, uwalnia liść o jeszcze mniejszym rozmiarze i ponownie wyrzuca. Jeśli pierwsza emisja zostanie przyjęta jako 100 jednostek, druga to 62 jednostki, trzecia to 38, czwarta to 24 itd. Długość płatków podlega również złotemu współczynnikowi. Podczas wzrostu, podboju przestrzeni, roślina zachowała pewne proporcje. Impulsy wzrostu stopniowo zmniejszały się proporcjonalnie do złotego podziału.

Pojęcie fraktalności jest bardziej związane z geometrią i wizualnym przedstawieniem złotego odcinka i serii Fibonacciego..

Fraktal (łac. fraktus - zmiażdżony, zepsuty, zepsuty) - zbiór matematyczny, który ma właściwość samopodobieństwa, to znaczy jednorodność w różnych skalach pomiarowych (każda część fraktalu jest podobna do całego zestawu).

Cóż, teraz „ludzki język”. Wokół każdej komórki, każdej cząsteczki ciał fizycznych znajduje się „nieskończony kosmos” innych komórek i cząsteczek. I we wszystkim jest pełna harmonia - harmonia geometrii fraktalnej.

Fraktale nazywane są nieskończenie podobnymi do siebie postaciami, z których każdy fragment powtarza się ze zmniejszeniem skali. Termin fraktal oznacza obecność cienkiej, powtarzającej się struktury, zarówno w skali makro, jak i mikro.
Fraktalność przejawia się we wszystkim! W galaktykach i komórkach, w strukturze każdego krzaka i drzewa, płatka śniegu i chmury. Nawet błyskawica jest fraktalna. Co możemy powiedzieć o wygięciu linii brzegowych morza, jezior, gór, pól itp. ... W końcu rytm bicia serca (kardiogram) jest również fraktalnym!

Wszystko w kosmosie jest fraktalne! I zgadnij „kto jest winny„? Oczywiście Fibonacciego i jego serie 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597 ....))) Gdziekolwiek spojrzysz w naturze wszędzie widać serię liczb, gdzie każda kolejna liczba jest sumą dwóch poprzednich.

Możesz obserwować, jak jakaś roślina wyrasta z ziemi, i zdziwisz się, gdy na początku pojawi się jeden liść, potem dwa, trochę później - trzy, potem pięć ... osiem ... trzynaście. I nigdy inaczej!

To samo w akwarium, krzaku, krzaku, kamyku. Jednym słowem musi istnieć harmonia! W akwarium nie powinno być kamieni o innym kolorze i fakturze, nie powinno być różnych zaczepów. Same elementy wystroju nie powinny być tego samego rozmiaru, powinny być instalowane we właściwym miejscu, a nie w żaden sposób!

Dla lepszego zrozumienia i wizualizacji poniżej proponuję obejrzeć małe klipy wideo o złotym współczynniku, serii Fibonacciego i fraktali

Na tym przechodzę do końca części teoretycznej i płynnie przechodzę do praktyki stosowania zdobytej wiedzy w akwariach.

Weź dowolne dzieło sztuki.

Na przykład zdjęcie I.I. Shishkina „Poranek w lesie sosnowym”!

Akwarium to ten sam obraz, co oznacza, że ​​jego konstrukcja zależy bezpośrednio od tych samych zasad, co w sztuce.

Zalecam stosowanie stosunku 3 do 5. Najłatwiej jest podzielić prostokąt na 8 części - 3 razy na pół. Na początek możesz użyć taśmy mierniczej i markera, a następnie zdobędziesz umiejętność oznaczenia akwarium okiem.

Następnie wybierz osie dzielące całość na 3 i 5 równych części.

No a potem? A potem ... lot twojej wyobraźni, lot myśli o umieszczeniu twojego pomysłu w złotej części akwarium ... Najpierw mentalnie, a następnie kręcąc wydobytym wystrojem (kamienie, drewno driftu) w twoich rękach, prezentując ich połączenie z roślinami. I tylko wtedy - w samym akwarium))).

Notatka o wielkim człowieku - Benoit Mandelbrot!

Benoit Mandelbrot urodził się w Warszawie w 1924 r. W rodzinie litewskich Żydów. Jego matka, Bella Lurie, była lekarzem, a jego ojciec, Karl Mandelbright, był pasmanterią. W 1936 r. Cała rodzina wyemigrowała do Francji i osiedliła się w Paryżu. Tutaj Mandelbrot znalazł się pod wpływem wuja Sholema Mandelbrota, słynnego paryskiego matematyka, członka grupy matematyków znanego pod wspólnym pseudonimem Nicolas Bourbaki.
Po wybuchu wojny Mandelbrots uciekli na południe Francji, wolni od niemieckiej okupacji, do miasta Tulle. Tam Benoit poszedł do szkoły, ale wkrótce stracił zainteresowanie nauką.
Ale Benoit Mandelbrot otworzył niezwykły dar matematyczny, który pozwolił mu zaraz po wojnie zostać studentem paryskiej szkoły politechnicznej. Okazało się, że Benoit ma wspaniałą wyobraźnię przestrzenną. Rozwiązał nawet problemy algebraiczne w geometryczny sposób. Oryginalność jego decyzji pozwoliła mu pójść na uniwersytet..
Po ukończeniu uniwersytetu Mandelbrot przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończył California Institute of Technology. Po powrocie do Francji doktoryzował się na Uniwersytecie Paryskim w 1952 r. W 1955 roku ożenił się z Aliette Kagan i przeprowadził się do Genewy.
W 1958 roku Mandelbrot ostatecznie osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę w centrum badawczym IBM w Yorktown, ponieważ IBM zajmował się matematyką interesującą Benoit Mandelbrot..
Pracując w IBM, Mandelbrot odszedł daleko od problemów czysto stosowanych przez firmę. Pracował w dziedzinie językoznawstwa, teorii gier, ekonomii, aeronautyki, geografii, fizjologii, astronomii, fizyki. Lubił przełączać się z jednego tematu na drugi, aby uczyć się różnych kierunków..
Studiując ekonomię, Mandelbrot odkrył, że zewnętrznie arbitralne fluktuacje cen mogą podążać za ukrytym porządkiem matematycznym w czasie, czego nie opisują standardowe krzywe.
Benoit Mandelbrot zaczął badać statystyki cen bawełny w długim okresie czasu (ponad sto lat). Wahania cen w ciągu dnia wydawały się losowe, ale Mandelbrot był w stanie zrozumieć trend ich zmian. Prześledził symetrię długoterminowych fluktuacji cen i krótkoterminowych fluktuacji. To odkrycie było zaskoczeniem dla ekonomistów..
W rzeczywistości Benoit Mandelbrot wykorzystał nasiona swojej metody rekurencyjnej (fraktalnej), aby rozwiązać ten problem..
W 1975 r. Po raz pierwszy opublikował swoje badania dotyczące fraktali [2]. Pojęcie „fraktala” zostało wymyślone przez samego Benoita Mandelbrota (od łacińskiego fraktum, co oznacza „złamane, złamane”). Korzystając z komputerów IBM, którymi dysponował, Mandelbrot tworzył obrazy graficzne na podstawie zestawu Mandelbrot. Według matematyka nie czuł się wynalazcą, mimo że nikt wcześniej czegoś takiego nie stworzył..
Zmarł 14 października 2010 r. W Cambridge (Massachusetts, USA), w wieku 85 lat, według jego żony, na raka trzustki.

Mamy nadzieję, że nasze materiały wideo będą przydatne i zachęcą do kreatywności.!

Polecane wideo

W pierwszym filmie wspomniano o innym thrashowym filmie, który chce ironii, oto jest.

Zapisz się do naszego Kanał na YouTube, aby niczego nie przegapić