Zielone glony: lista głównych gatunków i opis
Zielone glony reprezentują ogromną grupę żywych mikroorganizmów, których tkanki praktycznie nie podlegają żadnym różnicom, dlatego nadal są odnoszone do grupy roślin niższych, które obejmują, oprócz wskazanych gatunków, bakterie, porosty i grzyby.
Gatunek Chlorophyta
Dział Chlorophyta zawiera ogromną listę zielonych alg, które według wstępnych szacunków naukowców stanowią tysiące gatunków roślin (ich przybliżona liczba waha się w bardzo szerokim zakresie od 13 do 20 tysięcy).
Dlatego obecnie nie jest możliwe określenie dokładnej liczby ich gatunków, a główną przyczyną tej sytuacji jest trudność w różnicowaniu tych organizmów roślinnych..
Przedstawiciele działu
Prawie wszystkie rodzaje taliku można znaleźć wśród zielonych alg. Przedstawiciele tego działu to nie tylko najprostsze jednokomórkowe i wielokomórkowe algi kolonialne typu plankton, niezdolne do powstrzymania przepływu mas wodnych, ale także jedno i wielokomórkowe fitobentos, których cechą wyróżniającą jest jego siedlisko - gleba oceaniczna, morska lub rzeczna.
Jedynym wyjątkiem są rośliny jednokomórkowe i wielokomórkowe typu kłącza o złożonej strukturze i doskonałym wzgórzu.
Niemniej jednak rozważany dział jest oficjalnie uznawany za najobszerniejszy w całym świecie roślinności zbiorników wodnych. Mimo nazwy, daleko nie wszyscy przedstawiciele mają zielony talus (ciało). Na przykład taki przedstawiciel gatunku jak trentepolia ma pomarańczowo-czerwone komórki pigmentowe spowodowane nagromadzeniem karotenu i wszelkiego rodzaju pochodnych tej użytecznej substancji.
Wśród glonów znajdują się również rośliny nitkowate, których główną różnicą nie jest przeważający pigment o innym kolorze, ale siedlisko. Jeśli na początku ich ścieżek życiowych można je przypisać bentosowi, ponieważ nitkowate glony mają tendencję do przyłączania się do stawu, to z czasem zaczynają swobodnie unosić się na powierzchni, w rzeczywistości stając się glonami planktonicznymi, tworząc liczne kule i maty ze swoich kolonii.
Klasy zielonych alg
Ze względu na złożoność identyfikacji thalli organizmów roślinnych, które są częścią działu zielonych alg, a także ich ponad imponującą ilość, naukowcy nadal nie byli w stanie stworzyć żadnego pojedynczego rejestru ani szczegółowego klasyfikatora. Jednak obecnie emitują Pięć głównych klas zielonych alg, które obejmują:
- ulvofitsievye;
- trypsodowy;
- chlorofitowy;
- trebuksievye;
- prazinovye.
Klasa Ulvophyceae obejmuje co najmniej tysiąc gatunków roślin, głównie żyjących w środowisku morskim. Warto zauważyć, że klasa ta obejmuje nie tylko nitkowate i blaszkowate glony, ale także niektóre gatunki porostów. Jeśli chodzi o przedstawicieli morskich, którzy stanowią absolutną większość, ich charakterystyczną cechą jest obecność wapiennych mikrocząstek. Z kolei to klasa jest podzielona na dwa zamówienia:
- Ulotrix, najczęściej żyjący w zbiornikach słodkowodnych, przyczepiający się do dowolnych obiektów i tworzący liczne kolonie w postaci karłowatych krzaków. Rośliny bezpłciowe tego rzędu rozmnażają się na dwa sposoby, z których pierwszy polega na podzieleniu jednej nici na kilka, podczas gdy drugi charakteryzuje się tworzeniem zoospor w komórkach macierzystych z ich dalszym uwalnianiem i rozprzestrzenianiem się.
- Ulvs, które znajdują się we wszystkich morzach świata, preferując przede wszystkim zbiorniki solankowe z ciepłą wodą. Charakterystyczną cechą tych glonów o jasnozielonym talalu jest obecność nóg do przyczepiania się do gleby morskiej, a także różnorodne struktury (wzgórza roślin mogą mieć kształt rurowy, w kształcie worka lub blaszkowatego).
Klasa Bryopsidophyceae w sumie około pięciuset gatunków organizmów roślinnych posiadających talię typu niekomórkowego. Wszystkie te glony należą do tego samego rzędu o tej samej nazwie co Briopside, który występuje w wodach słodkich. Z kolei kolejność ta jest podzielona na trzy główne rodzaje: bryopsis, codium i cowlerpa, które różnią się od siebie nie tylko budową, ale także siedliskiem.
Jednokomórkowa klasa alg Chlorophyceae łącznie około 2500 gatunków należących do wspólnego rzędu volvox. Ponadto dzieli się na dwa rodzaje: chlamydomonas (co najmniej 500 gatunków) i volvox (około 2 tys.). Pierwszy rodzaj, również bezpłciowy, ma zdolność reprodukcji poprzez podział komórek. Jednocześnie volvox, który jest słusznie uważany za najlepiej zorganizowanego przedstawiciela tej grupy, jest w stanie organizować ogromne kolonie, liczące tysiące żywych organizmów..
Jeszcze jeden klasa Trebouxiophyceae składa się ze 170 gatunków organizmów jednokomórkowych, głównie o kształcie kokosowym, które mogą żyć zarówno na gliniastej glebie, jak i na dnie świeżych jezior i rzek.
Klasa ta jest podzielona na dwa rzędy na glony chlorella i trebuxium, a jeśli pierwszy typ składa się ze stałych kulek, dla których zbiorniki wodne są naturalnym środowiskiem, drugi jest częścią porostów znalezionych na korze drzew lub prowadzących wolny styl życia.
Nazwa tego ostatniego Klasa Prasinophyceae przetłumaczone ze starożytnego języka greckiego jako „zielone” i tym razem jest to również kwestia organizmów jednokomórkowych o strukturze typu kokosowego, wiciowego lub palmeloidowego. Klasa ta podzielona jest na dwa rzędy: piramimonadowy, który często wywołuje kwitnienie wód słodkich i słonych, oraz ruchome i stałe typy chloru-dendronu ze śluzowymi nogami do przyczepienia do twardych powierzchni. Glony ostatniego rzędu często mają ten sam czerwony pigment ze względu na obecność karotenu. Ponadto mogą pasożytować, żyjąc całe życie w ciele robaków morskich.
Struktura, cykle i cel
Pomimo ogromnej liczby gatunków zielonych glonów, które uderzają w swojej różnorodności, naukowcy byli w stanie zidentyfikować kilka wspólnych cech tych żywych organizmów roślinnych..
Cechy strukturalne i cykl życia
Komórki plastydów, które są częścią glonów, najczęściej mają miseczkowaty kształt, a oprócz klasycznej zieleni obejmują żółte (luteina) i czerwono-pomarańczowe pigmenty z grupy karotenowej (zeaksantyna, skrzypaksantyna, neoksantyna itp.). Sam chloroplast ma specjalną wewnętrzną inkluzję - pirenoid, który jest penetrowany przez 2-6 ograniczonych przedziałów błonowych, zwanych tylakoidami.
Jednocześnie plastydy z alg zielonych mają podwójne membrany, co jest charakterystyczne dla czerwonych alg i innych bardziej rozwiniętych organizmów roślinnych.
Komórki większości gatunków w omawianej grupie mają kurczliwe wakuole, co oznacza organoidy jednobłonowe z sokiem komórkowym pośrodku. Możliwe jest, że występuje piętno - wewnątrzkomórkowy organoid z jasnymi czerwonymi plamami, dzięki którym ciało może poruszać się w kierunku lub ze źródła światła.
Wici prawie identyczne w strukturze często mają różne długości, chociaż mogą być dwie lub więcej. Te izokonty nie mają bocznych włosów (mastigonem), jednak nie oznacza to wcale, że wici alg są całkowicie wolne od włosów i łusek..
Cykl życia tych organizmów roślinnych zależy bezpośrednio od ich gatunku i siedliska. W sumie naukowcy rozróżniają trzy główne cykle ich rozwoju:
- Haplobiont (redukcja zygotyczna), który charakteryzuje się uwalnianiem gamety przez pory komórki macierzystej i jej dalszą fuzją z inną gametą przez rurkę. Następnie następuje transformacja w zygospor, w którym po okresie odpoczynku powstają 4 zoospory, a następnie w każdym z nich powstaje wielościan.
- Haplo-dyplomobiontyczna (redukcja sporadyczna), w której gamety wyłaniające się z komórki macierzystej łączą się w wodzie, tworząc nie dwie, jak w cyklu haplobiotycznym, ale czteroramienne zygoty, swobodnie pływające w masach wodnych. Kolejny etap polega na przymocowaniu zygoty do dowolnej stałej powierzchni i jej pokryciu gęstą warstwą, po czym następuje tworzenie się codiolum, które pozostawia na długi odpoczynek. Reaktywacja tych komórek w kształcie pałeczki z reguły staje się możliwa, gdy pojawią się sprzyjające warunki. W rezultacie z kodiolu powstaje od 4 do 16 zarodników, tworząc nowe nici i wszystko się powtarza.
- Diplobiont (redukcja gametyczna), charakteryzujący się podziałem dużego jądra, które powstaje w wyniku sedymentacji planozygoty i utworzenia oddzielnego strzępka nitkowatego.
Najkorzystniejszym czynnikiem dla rozwoju glonów jest wzrost temperatury, dlatego nie jest zaskakujące, że ich szybki wzrost można zaobserwować w ciepłych wodach oraz na początku sezonów wiosennych i letnich.
Rola ludzkości i środowiska
Niezwykle trudno jest nie docenić znaczenia zielonych glonów w biosferze, ponieważ pochłaniając dwutlenek węgla emitowany przez zwierzęta i ludzi, wydzielają tlen, bez którego życie na planecie z definicji staje się niemożliwe. Dzięki tej unikalnej funkcji rośliny są szeroko stosowane nie tylko na ziemi, ale także w lotach kosmicznych, a także na okrętach podwodnych. Ponadto są często wykorzystywane jako rodzaj wskaźnika poziomu zanieczyszczenia wody, powietrza i innych głównych ekosystemów..
Ogromna liczba wszystkich rodzajów witamin, minerałów i pierwiastków śladowych, które są częścią tych organizmów roślinnych, pozwala aktywnie wykorzystywać niektóre ich rodzaje w gotowaniu (szczególnie mieszkańcy Azji Południowo-Wschodniej uwielbiają ten składnik), a także w kosmetologii. Najbardziej skuteczne maski, kremy, serum i glina do owijania z reguły muszą zawierać wyciągi z tych niesamowitych roślin.
Ponadto glony odgrywają ogromną rolę w farmakologii, ponieważ ich korzystne właściwości i właściwości są aktywnie wykorzystywane do produkcji szerokiej gamy leków do użytku wewnętrznego i zewnętrznego..
