Ryby afrykańskie: pielęgnice z malawi i ryby tanganiki

Nieco niżej prąd zwalnia, liczne dopływy zwiększają rzekę. Wody podmokłych dopływów są koloru brązowego. Twardość wody nie przekracza 1-2 stopni. Dno pokryte jest grubą warstwą mułu i na wpół zgniłych liści. Takie rzeki nazywane są „czarnymi”. Woda w nich jest czasami tak kwaśna, że ​​unikają jej ryby i rośliny, i dopiero po zalaniu mułu na krótki czas pojawią się zielone kiełki.
Są też „białe” rzeki. Występują na obszarach z gliniastą glebą, zmywają z niej cząstki i stają się mętne żółte, czerwonawe lub białawo-szare. Twardość wody w nich wynosi od 0 do 3-4 stopni. Przez zanieczyszczenia takie rzeki są również słabo zaludnione..
W środkowym biegu rzeki występuje wiele prostych, widłonogów, owadów, a także ryb, płazów, ptactwa wodnego i zwierząt. Roślinność na podmokłych brzegach zbliża się do samej wody, pochylone gałęzie drzew wiszą nad wodą. Wśród ryb przeważają dobrzy pływacy. Są to przedstawiciele rodzin haracin i cichl. Dużo rzek i zadziorów. Na dole żywy sum. Pod zalanymi pniami drzew stoją głowy płaskich rybich noży skierowanych w stronę strumienia, afrykańskie szklane sumy pływają w duchach.
Kongo żyje na piaszczystych krańcach tetraodon myurus. Ta kula ryb zakopuje się w ziemi. Żółto-brązowa skóra z ciemnymi plamami jest niewidoczna na tle dna. Ciało jest kanciaste, lekko napompowane.
Ryba w paski fahaki rozmieszczone w Afryce na dużym terytorium - od początków Nilu po Zatokę Gwinejską. Żyją w słodkiej i morskiej wodzie. Tworzą dużą liczbę podgatunków i form lokalnych. Fahaki z jeziora Rudolph mają do 6 cm długości, a zwykle ryby tego gatunku mają do 40 cm długości.
Większość roślin to hornwort, vallisneria, paproć wodna, elodea. Na powierzchni pływają ricchia, pistia i rzęsa.
Ciągłe pola tworzą się wzdłuż podmokłych brzegów i delt rzek nimfy. Istnieje wiele ich gatunków. Są również dystrybuowane wszędzie w Eurazji, Afryce i Ameryce. W naszym kraju jeden z rodzajów nimf nazywa się białymi liliami wodnymi. Sprowadził dziesiątki kolorowych odmian nimf do hodowli w ozdobnych stawach. Kwiaty są koloru żółtego, różowawego, jasnoczerwonego, niebieskiego lub lekko fioletowego. W akwariach cętkowane nimfy są powszechne i popularne. Jego cienkie, faliste brzegi podwodnych liści zmieniają kolor z zielonego na zielono-fioletowy w zależności od oświetlenia. Delikatnie czerwone lub brązowawo-fioletowe plamy są rozrzucone po całej płycie. Spód liści jest różowo-fioletowy. Liście czerwonych nimf są czerwone. Kwiaty tropikalnej lilii wodnej otwierają się o północy. W przeciwieństwie do naszej lilii wodnej w nimfach brakuje grubego kłącza i tworzą się bulwy. Propagowane przez pędy boczne.
W zacienionych lasach Afryki, w stawach rosną krzaki paproci ból. Ażurowe, jakby rzeźbione, ciemnozielone liście tej paproci odchodzą od pełzającego kłącza. Korzenie nie wspinają się w głąb ziemi, ale z czasem mogą stać się przyczółkiem na powierzchni obiektów podwodnych. Wzrost rośliny do 30 cm W akwarium rozmnaża się, dzieląc kłącze.
Często spotykany w akwariach i anubie - małe rośliny bagienne o gęstych błyszczących liściach o owalnym i owalnym kształcie. Żółty kwiatostan Anubiasa spowity jest białym paskiem. Anubiasy rosną wzdłuż brzegu. Ich liście pozostają w powietrzu, a korzenie są zanurzone w miękkiej glebie. Anubias rosną powoli pod wodą.

Chmury komarów przelatują nad wodą, a ich larwy żyją w wodzie, zbiera się je szerokim ujściem ryb - motyli. Z szybkimi silnymi wibracjami podłużnych promieni płetwy ogonowej przyspieszają, wyskakują z wody i, rozkładając ogromne płetwy piersiowe, lecą dwa lub trzy metry w poszukiwaniu owadów. Połów jest również powalany rozbryzgami wody powstającymi podczas skakania ryb.
Blisko dna między łodygami roślin i pływać neolebie - ryby z podrzędu characiform. Mają 3,5 cm długości, plecy są oliwkowo-brązowe, u mężczyzn boki brązowoczerwone, bliżej brzucha - żółtawe. Ciemny pasek biegnie wzdłuż ciała, ograniczony złotą linią na górze. Na podstawie płetwy ogonowej znajduje się ciemna plamka. Płetwa odbytu czerwona z wąską ciemną obwódką. Ogon i prostokątna kremowa płetwa grzbietowa. Kobiece neolebie są mniej jaskrawe. Niewielka płetwa tłuszczowa za grzbietem, charakterystyczna dla większości ryb characiform, jest nieobecna w Neolebias. Ich usta są małe, umieszczone na końcu głowy, więc muszą wybrać małe jedzenie. Temperatura w akwarium powinna wynosić 20 ... 24 C. Rozmnażaj się w taki sam sposób, jak południowoamerykańskie ryby characiform.
Wydłużony, różnorodny, drapieżne fago - także przedstawiciele ryb characiform. W zaroślach żerują na kijankach, smażą. W nocy wiele ktenopomów zmienia swoje fago - afrykańskie labiryntowe ryby.
Oprócz labiryntów wiele gatunków podobnych do okoni jest szeroko reprezentowanych w afrykańskich zbiornikach przez pielęgnice lub pielęgnice. Wyglądają jak labirynty, ale ich ciało jest nieco bardziej masywne.
Pielęgnice unikać silnych prądów i bagien. Wiele gatunków występuje w słonawych wodach przybrzeżnych stawów i ujściach rzek..
Zachowując się, pielęgnice są terytorialne. Każdy mężczyzna, a czasem kobieta, zajmuje pewien obszar wśród gęstych zarośli w pobliżu krzaka lub szczeliny między kamieniami; na dole dostają jedzenie. Ryby dłuższe niż 5-6 cm żerują na narybku. Największy afrykański pielęgnice - tilapia kop i jedz rośliny wodne.
W akwarium pielęgnice najlepiej przechowywać w niezbyt świeżych, ale nie w starej wodzie. 1 / 5-1 / 4 wody co dwa tygodnie zastępuje się bronionym kranem. Na dnie akwarium umieszczono garnki, drewno driftowe, kamienne norek. Rośliny umieszcza się tak, aby następnie tworzyły się zarośla. W starciach o kryjówkę decyduje lider - właściciel największej witryny. Ryby są karmione różnorodnymi żywymi pokarmami, suplementami ziołowymi. Ryby często kopią chętnie w ziemi. Dlatego tylko dobre filtry mogą zapewnić czystość wody.
W leśnych jeziorach Południowej Nigerii żyją pielęgnice - papugi. Ciało tych ryb jest wydłużone. Samiec ma żółtawy brąz z niebieskim lub fioletowym odcieniem. Wzdłuż ciała i romboidalnej płetwy ogonowej znajduje się czarny pasek. Z boku, w pobliżu płetwy odbytu, znajduje się fioletowa plama. Długa płetwa grzbietowa jest ciemnoszara ze srebrną lub złotą górną krawędzią, u niektórych ryb z plamami. Dolna część płetwy ogonowej jest szara, górna część jest różowa, czasem z kilkoma plamami. Płetwy brzuszne i odbytu są niebieskie. Długość ciała samców wynosi do 9 cm, a ciało samicy jest wyższe, pełniejsze. Brzuch jest pełniejszy, zaokrąglony, purpurowy. Złoty pasek na płetwie grzbietowej jest szerszy, z jedną lub dwiema ciemnymi plamami z tyłu. Blaszki pokrywają fiolet, błyszczą. Długość ciała do 7 cm We wszystkich pielęgnicach, w zależności od stanu ryb, warunków życia, pory dnia, obecności wodza lub osoby przeciwnej płci, zmienia się kolor. Przerażone lub odpoczywające papugi odbarwiają się.Równa opieka nad potomstwem jest pokazywana i dystrybuowana w Afryce Równikowej. chromis piękności. Lepiej jest trzymać dorosłe ryby w parach: we wspólnym akwarium zaczynają śmiertelne walki z rybami swoich gatunków i innych. Piękne chromie w naturalnych warunkach mają 10 cm długości, w akwariach - o połowę mniej. 7 cm ryby mogą się rozmnażać.
Pomimo wygórowanej agresywności wielu miłośników zawiera te ryby ze względu na ich bardzo piękny kolor. Ich ciało jest purpurowo-czerwone. Na płetwach zielono-niebieskie błyszczące kropki. Na pokrywie skrzelowej, pośrodku ciała i w pobliżu płetwy ogonowej, na brzegu niebieskiego odblasku znajduje się czarny znak. U kobiet przód ciała jest bardziej złoty.
Dorosłe pielęgnice komunikują się z narybkiem za pomocą ruchów płetw, różnych pozycji ciała. Jest to szczególnie widoczne w jasnych chromizach przystojnych mężczyzn. Tak więc narybek zbiera się pod samicą w wykopanym na dole wykopie, kiedy szybko pociąga płetwę grzbietową, następnie ją opuszcza, a następnie otwiera. Niebieskie światło światła znika i ponownie miga. Malkov, który nie zauważył kobiecego sygnału, jest odbierany przez jego ojca. Sprawdzając każdy zakątek swojego terytorium, ryba szuka dzieci i bierze je do przestronnego pyska. Jednocześnie u narybku pęcherz pływacki odruchowo kurczy się, stają się cięższe od wody i leżą nieruchomo w ustach. Leżą także nieruchomo w gnieździe..
A jednak, bez względu na to, jak pielęgnice nie martwią się o swoje potomstwo, jedzą jego część po zakończeniu okresu odlotu. Zachowanie gatunku jest po prostu konieczne w przyrodzie. Polowanie na własną młodość jest jedynym sposobem na przetrwanie w zamkniętym stawie, nieodłącznym nie tylko dla pielęgnic. W końcu smażyć na mikroskopijnych pokarmach dla zwierząt i roślin, których dorosłe ryby nie mogą jeść.
Pelmatochromis Gueltera znalezione w wodzie z Ghany do Kamerunu. Samce o długości 20 cm (w niewoli - około 10). Kobiety są mniejsze. Ciało ryby jest wysokie, głowa jest duża. Kolor męski jest szaro-brązowy. Trzy ciemne paski rozciągają się od pokrywy skrzelowej do płetwy ogonowej. Pokrywy skrzelowe z niebieskim metalicznym połyskiem. Płetwy piersiowe są również niebieskie, pozostałe płetwy są szare. Płetwa grzbietowa z jaskrawoczerwoną obwódką, płetwa ogonowa z jasnoniebieskimi kreskami. Barwa samicy jest jaśniejsza. Brązowawe ciało, duża jasnoczerwona plamka na brzuchu. Blaszka pokrywa żółty z niebieskim odcieniem. Płetwy piersiowe są czerwonawo-niebieskie, pozostałe są szare, ogon jest lekko niebieski. Górna jedna trzecia płetwy grzbietowej jest złota, wyraziste czarne kropki są rozrzucone na płetwie.
Pierogi Gunter są agresywne w stosunku do innych ryb, szczególnie podczas tarła. Można je trzymać przy pomocy kochających pokój dużych pielęgnic i kolców. Woda powinna być taka sama jak dla wszystkich ryb w Afryce równikowej: zmiękczona, niezbyt świeża.
Przygotowując się do rozmnażania, ryby grubymi wargami obierają płaski kamień i składają na nim 150-200 żółto-szarych jaj. Po zapłodnieniu zarówno samica, jak i samica biorą jaja do ust. Skóra dolnej szczęki rozciąga się, tworząc przezroczystą torbę. Przez skórę można zobaczyć, jak ryba stale miesza jaja, zapewniając im dostęp do tlenu, oczyszcza mikroorganizmy ze skorupy. Jeśli tylko jedno z rodziców inkubuje jaja, drugie powinno zostać wyładowane z tarlisk, ponieważ ryba próbuje wziąć jaja dla siebie. Dzięki wspólnemu przenoszeniu jaj podczas karmienia pelmatochromia Guntera przenosi jaja do siebie. W temperaturze 26 ... 28 ° C narybek pojawia się z jaj po trzech dniach. Rodzice nie mogą już trzymać ich w ustach, a narybek jest rozproszony w poszukiwaniu jedzenia. Dorosłe ryby pomagają im znaleźć larwy owadów i robaków w glebie, żuć je i wypluwać w celu smażenia. Po kolejnych 3-4 dniach rodzice powinni zostać uwięzieni. Młodzież zaczyna jeść sama.
Porównując liczbę jaj u różnych gatunków ryb, można zauważyć, że im mniej troszczą się o swoje potomstwo, tym więcej składają jaja. Na przykład Ctenopomy również należą do labiryntu, ale nie budują gniazd. Jajka, które są podtrzymywane przez dużą kroplę tłuszczu, unoszą się na powierzchni z przepływem, rozproszone przez wiatr i fale. Kawior umiera, wpadając w niesprzyjające warunki, jest jedzony przez ptaki, płazy i owady. Ryby spawnują dziesiątki tysięcy jaj w jednym sezonie tarła. A to daleko od granicy. Wiele gatunków ryb morskich żyjących na otwartym oceanie składa dziesiątki milionów jaj. Tylko kilka ryb przeżywa do dorosłości, reszta umiera z różnych powodów. Ryby dbające o swoje potomstwo mają znacznie mniej kawioru.
Kiedy rodzice lub jeden z nich nosi kawior w ustach, to praktycznie nie umiera. Wyłaniają się z niego wszystkie larwy. Tak więc u Guntera pelmatochromuje 150-200 jaj, a u chromis 80.
Sum elektryczny Wytwarza silne impulsy elektryczne, które zacinają małe ryby, żaby i inne małe zwierzęta wodne. Sum, poruszając się stosunkowo niewiele, otrzymuje własne pożywienie.
Wśród suma jest wiele interesujących pod względem struktury i stylu życia. Na przykład sumy z owłosionej rodziny na wąsach mają przerost i błony. Jak większość sumów prowadzą nocny tryb życia i relaksują się w ciągu dnia. Ryby dwóch gatunków tej rodziny śpią w ciągu dnia na powierzchni wody, unosząc brzuch, tak aby wygodniej było połykać powietrze dolnymi ustami. Aby ptaki nie zauważyły ​​ich na powierzchni, brzuch suma jest czarny, a tył światła jest nierówny. Obracając się na plecach, pływają i zbierają owady z powierzchni.
Tysiące stad żyje w zamkniętych zbiornikach, strumieniach, bagnach i dołach z wodą deszczową afrykańska ryba karpia: epiplatis, aphiosemions, rolofei. Głównym pokarmem karpia są owady latające nad wodą, larwy i poczwarki komarów oraz małe skorupiaki. Małe ryby często same stają się jedyną ofiarą pielęgnic i sumów w zamkniętych zbiornikach..
Najczęściej ryby z rodzaju afiosemions trafiają do akwariów. Ich korpus jest cylindryczny, lekko ściśnięty bocznie. Płetwa grzbietowa cofnęła się. Prawie wszystkie kolory widma są połączone w zabarwieniu mężczyzn. Często występuje zróżnicowanie geograficzne w kolorze gatunku..

Afiosemion South ten sam rozmiar. Mieszka na przybrzeżnych bagnach Konga i Gabonu. Kolor samca jest brązowawo-czerwony, bardzo ciemny, szczególnie w nocy i podczas tarła. Za głową łuski są jasnoniebieskie z zielonym odcieniem, błyszczące. Duże czerwone plamy są rozrzucone po całym ciele. Wzdłuż wydłużonego czerwono-brązowego płetwy grzbietowej i odbytu znajduje się wiśniowy pasek z zielonkawo-niebieskim na grzbiecie i białymi obrzeżami na płetwach odbytu. Płetwa ogonowa ma kształt liry, u dołu iu góry z białymi lub jasnopomarańczowymi paskami. Końce ogona, a czasem płetwy odbytu kończą się białymi warkoczami. W niektórych zbiornikach wodnych ryby mają wzór niebieskiego ogona..
Samice afiosemions są słabo ubarwione, w brązowawym i oliwkowym kolorze. Czerwonawe lub brązowawe małe kropki są rozrzucone po całym ciele i zaokrąglonych przezroczystych płetwach..
Powierzchnia afiosemion dwupasmowy obejmuje duży obszar. Mieszka w stojących zbiornikach w lasach i sawannach. Samiec do 6 cm długości. Ciało brązowo-szare lub czerwonawo-brązowe. Liczne plamy w kształcie półksiężyca łączą się w czerwoną siatkę. Po bokach ciała łuski mają rzędy małych zielonych kropek z metalicznym połyskiem. W rybach z południowo-zachodniej Nigerii punkty te są brązowe. Dwa równoległe czarne paski rozciągają się wzdłuż ciała, jeden pasek przechodzi przez środek oka, drugi nieco niżej. Pasma są bardziej wyraźne u ryb z zachodniej części pasma i prawie zanikają u ryb ze wschodniej części pasma. Paski mogą blaknąć lub czernić w zależności od warunków: podczas tarła samce walczą lub z przerażenia. Niesparowane płetwy afiosemionu dwupasmowego są bardzo długie, zwłaszcza grzbietowo - pomarańczowe z rzędami czarnych kropek. Górna część płetwy grzbietowej jest czerwono-pomarańczowa u ryb z Nigerii lub żółto-cytrynowa w Kamerunie. Czarne i niebieskie linie biegną wzdłuż krawędzi płetwy grzbietowej. Płetwa analna pomarańczowa lub jasnozielona u podstawy z czerwonym paskiem u dołu. Kształt płetwy ogonowej waha się od zaokrąglonego (Nigeria, Kamerun) do lirycznego z bardzo długimi ekstremalnymi promieniami. Górna część płetwy ogonowej jest jasnopomarańczowa, dolna część jest jasnopomarańczowa, środek pokryty jest czerwonymi plamami lub pociągnięciami. Płetwy piersiowe są pomarańczowe lub żółte u ryb z południowo-zachodniej Nigerii i bezbarwne u ryb z delty Nigru. Kobieta dwupasmowa afiosemion brązowawa, z białym brzuchem i dwoma podłużnymi paskami na ciele.
Zawartość afiosemions jest prosta. Dobrze się czują w niskim akwarium o dużej powierzchni, na którym jest wiele pływających roślin. Z drobno liściastych roślin dla ryb należy stworzyć zarośla, w których ukryją się samice i młode samce. Kolorowanie ryb przyniesie więcej korzyści w słabym świetle i ciemnym tle.
Woda w akwarium powinna być stara, torfowa i, jeśli to możliwe, miękka. Zły afrykański karp toleruje usuwanie wody. Temperatura wody nie powinna być wyższa niż 21 ... 23 ° C. Im cieplejsza woda, tym szybciej te ryby rozwijają się, starzeją i umierają. Zbyt ciepła woda w naturalnych zbiornikach mówi im, że zbiornik stopniowo wysycha i że potomstwo powinno zostać wcześniej.
Afiosemiony w warunkach naturalnych żyją w dużych stadach. Najsilniejszy mężczyzna przewodzi stadzie. Najpierw płynie do jedzenia, ma przewagę podczas tarła. Jeśli podłoże, na którym ryby składają jaja, jest małe, lider uważa się za jedynego właściciela i zapładnia jaja wszystkich samic. Inni mężczyźni w tym czasie odpływają i rozpoczynają walki między sobą. Przywracając spokój, lider od czasu do czasu rozprasza awantury. Jeśli młody mężczyzna go pokona, stary ukrywa się w roślinach. Przez kilka dni nie będzie jadł, zbladł, a następnie trzymał się paczki jako zwykły członek.
Zgodnie z metodą tarła afiosemiony dzielą się na dwie grupy: te, które przyczepiają jaja do roślin (południowa i dwupasmowa) oraz te, które kopią jaja w glebie (goulis, afiosemions filamentozum, Gardner, niebieski). Niektóre gatunki, na przykład Alya aphiosemion, spawnują się na roślinach podczas wysokiej wody i podczas wysychania stawów do gleby. W przypadku ryb z pierwszej grupy potrzebne jest tarlisko o pojemności 10-15 litrów ze starą wodą ze wspólnego akwarium, w które wrzuca się kilka roślin drobnolistnych. Do odrodzenia umieszczana jest para lub, jeśli samiec jest bardzo aktywny, to dwie kobiety i mężczyźni. Samiec w tym przypadku jest wymieniany co 10-12 dni. Tarło trwa kilka tygodni, czasem ryby składają kilka jaj dziennie. Z wiekiem wzrasta liczba jaj u samic.
Podłoże z klejonymi jajami przenosi się do płaskich naczyń, gdzie warstwa wody ma 3-4 cm, naczynia są pokryte szkłem. Jajka są żółtawe lub brązowawe, u niektórych gatunków z zauważalnymi ciemnymi kropkami lub siatką. Jeśli na kawior umiera, wpływ mają mikroorganizmy, 2-3 krople błękitu metylenowego na 1 litr wody należy wlać do tarła. W temperaturze 22 ... 24 C w ciągu 12-18 dni z jaj pojawiają się larwy. Jeśli larwy nie mogą rozbić stałej skorupy jaj, do wody należy dodać świeżą wodę, naczynie należy delikatnie wstrząsnąć lub szczyptę suchej karmy lub kilka kryształków cukru wlać do tarliska. Bakterie natychmiast pojawią się w wodzie, która rozedrze skorupkę jajka. Od pierwszych godzin życia żyją małe afiosemiony. Larwy zaczynają karmić się orzęskami i „żywym pyłem”. Larwy rosną szybko i osiągają długość 3-4 cm w ciągu półtora miesiąca, a po półtora miesiąca stają się dojrzałe seksualnie.
W tarle dla aphiosemions, które składają jaja w glebie, dno jest zamknięte warstwą przefermentowanego torfu o grubości 2-3 cm. Ryby wykopują jajka ostrymi uderzeniami ogona. Po tarle woda musi zostać spuszczona do torfu. Tarliska są zamknięte w ciemności w temperaturze 18,24 C. Po 15-20 dniach torf z tarlisk jest ostrożnie filtrowany przez sito, układany na gazecie w celu usunięcia nadmiaru wilgoci i umieszczany w plastikowych lub płaskich szklanych słoikach. W tym stanie kawior można przechowywać przez 4 do 9 miesięcy. W tym momencie rozwój zarodka ustaje. W warunkach naturalnych opóźnienie rozwoju - diapauza występuje w momencie, gdy staw zaczyna wysychać. Po wyschnięciu stawu kawior jest przechowywany w mokrym osadzie. Po deszczu lub powodzi miękka woda ponownie wypełnia wszystkie rynny. Jajka ożywają, rozwój trwa, ale po chwili znowu się zatrzymuje. Zarodek jest już zauważalny w jajku. Diapauza pojawia się ponownie z powodu braku tlenu, który jest absorbowany w dużych ilościach przez gnicie pozostałości. Czas trwania drugiego okresu spokoju wynosi 6-8 miesięcy. Rozwój zarodków trwa dopiero po wznowieniu odpowiednich warunków w zbiorniku, pojawią się zielone rośliny. Następnie, przy pierwszym ulewnym deszczu z jaj, larwy pojawiają się po 30-40 minutach. W niewoli rozwój jaj afiosemionów jest stymulowany przez wstrzyknięcie miękkiej wody o temperaturze 18 ° C do poziomu 7-10 cm.
Nota Branhius Rakhova eksportowane z okolic portu Beira (Mozambik). Szkliste czerwone ciało 5-7 cm mężczyzn pokryte jest niebieskimi plamami na wadze. Płetwa grzbietowa niebiesko-zielona, ​​analny niebieski. Wzór składa się z szerokich brązowych lub czarnych linii i plam. Płetwa ogonowa ma złożony wzór czarnych, zielonych i pomarańczowych pasków. Szeroka niebieska wstążka biegnie wzdłuż krawędzi przezroczystych płetw piersiowych. Samica jest mniejsza, taupe.
Po spawnowaniu notobranchiuses pozostaje 50–60 małych jaj, chronionych silną skorupą. Od lipca do listopada ich zwierzęta będą deptane po drogach, ludzie będą chodzić po nich, ziemia stanie się twarda jak kamień i pęknięta przez upał. Ale wraz z nadejściem deszczu w wodzie pojawi się nowa generacja notobranchiuses.
Zaplątany w gęste futro zwierząt, przyklejony do łap ptaków i płazów, kawior notobranchius rozciąga się na dziesiątki kilometrów od stawu. Czasami ptaki niosą je nawet w pustych drzewach, gdzie jest woda deszczowa.
W przeciwnym razie susza afrykańska oddychanie protopterami. Ich grube ciało wydaje się nagie, ponieważ łuski są głęboko ukryte pod warstwą śluzu. Sparowane płetwy straciły promienie i zamieniły się w podłużne strumienie. Wraz z nadejściem okresu suchego ryba kopie w miękkim mule na dnie, zwija się i przykrywa kokonem śluzu. Protopterzy oddychają powietrzem atmosferycznym przez małą dziurę w kokonie. Mija dzień lub dwa, a na miejscu stawka pozostaje tylko wnęką pokrytą lepkim mułem i gęstymi ziołami. Hibernacja protoptera. Mieszkańcy w tym czasie kopią je łopatą, szukając ryb na małych kopcach ze stożkową dziurą u góry. W kokonie protoptera możesz transportować i wysyłać dalej. Po wejściu do wody kokon mięknie i wyłania się z niego wychudzona ryba. Na ciele zauważalne są zmarszczki, odleżyny, odciski ich płetw. Stopniowo protopter zaczyna się poruszać. Po długim spaniu w wodzie przez skrzela uwalnia się szereg produktów przemiany materii, ponieważ przez wiele tygodni i miesięcy protopter żył, oddychał, dostawał energię z własnych zapasów tłuszczu. Protopterzy zbierają mieszkańców na smaczne mięso.

W nieschnących zbiornikach całunu palące słońce rozgrzewa wodę, rośliny rosną, wypełniając wolne przestrzenie. Z odchodów ptaków, których stada żerują w płytkiej wodzie, woda zostaje zanieczyszczona, „kwitnie” i pojawia się w niej mnóstwo patogenów, pasożytniczych grzybów i robaków. Najmniejsze zadrapanie na ciele ryby grozi jej śmiercią. Mimo to ryby tu przetrwają. Tam, gdzie jest czystsze i bardziej przestronne, żyją kolce, sumy, pielęgnice, tam gdzie warunki są gorsze, jest więcej cyprinidów. Istnieje wiele roślinożernych tilapias pielęgnic, które ukrywają nie tylko kawior, ale także smażyć w razie niebezpieczeństwa w ogromnych ustach. Tilapia wytrzymuje długotrwałe przegrzanie wody do 45 ° C i wysoką zawartość rozpuszczonych w niej soli. Różnego rodzaju tilapia często pomagają sobie nawzajem w dbaniu o narybek.
Wśród tilapii jest wiele dużych ryb z pysznym białym mięsem. Ze względu na bezpretensjonalność i wysokie walory kulinarne mięso tilapia zyskało popularność na farmach stawowych. W krajach o klimacie umiarkowanym tilapia jest hodowana w zbiornikach sedymentacyjnych, w których temperatura wody w zimie nie spada poniżej 15 ° C..
Unikalne warunki życia zachowały przez dziesiątki milionów lat świat zwierząt, który można znaleźć tylko tu i nigdzie indziej. Takie żywe organizmy nazywane są endemicznymi. W jeziorze Nyasa żyje ponad 242 gatunki ryb, z których 222 są endemiczne; w Tanganice 190 gatunków jest 173 endemicznych..
Jeziora leżą blisko równika. Dlatego na powierzchni temperatura wody wynosi od 23 ° C do 28 ° C. Jak w większości jezior, nie ma silnego przepływu i mieszania ciepłej wody z zimnem. Na granicy wód istnieje granica między życiem a uduszeniem siarkowodorem. Bakterie siarkowodoru są jedynymi żywymi stworzeniami w głębinowej części wielkich jezior. Istnieją z powodu martwej materii organicznej. Tlen nie jest potrzebny bakteriom siarkowodoru.
Głównymi źródłami wody zasilającej jeziora są opady deszczu (1/3 rocznego napływu) oraz wiele dużych i małych rzek, które do nich wpływają (2/3 rocznego napływu). W sumie za rok Nyasa wynosi 72 km3, a Tanganika 65 km3. Mniej niż 1/20 tej ilości wody przepływa z Nyasy do Shireya w Zambezi i Lukugoy z Tanganiki do Konga. Pozostała woda odparowuje. Dlatego zawartość soli tutaj jest dość znacząca dla świeżej wody - 0,5-0,8 g / l. Aktywna reakcja wody lekko alkalicznej.
Życie w jeziorach jest nierównomiernie rozłożone. Najbardziej zaludnione w tych jeziorach jest linia brzegowa, która jest bardzo wcięta w pobliżu Nyasy, w wielu miejscach kamienne klify podnoszą się do wody i rozpadają na głębokości 5-15 m. Wszędzie z norek, jaskiń i zagłębień wychodzą ich właściciele - jasne pielęgnice. Afrykanie nazywają jezioro Nyasa Malawi, dlatego ryby Nyasa są powszechnie nazywane malawskimi.
Melanochromis Auratus Długość 11 cm. Korpus jest wydłużony, cylindryczny. Dorosły samiec ma brązowo-czarny kolor z dwoma jasnoniebieskimi paskami wzdłuż górnej części ciała. Prawie wszystkie płetwy są czarne. Długie brzegi płetwy grzbietowej i ogonowej są żółte, a brzegi płetwy odbytu i brzucha są niebieskie, nieprzezroczyste. Samica jest mniejsza, złotożółta z dwoma czarnymi podłużnymi paskami. Trzeci pasek znajduje się na płetwie grzbietowej. Płetwy odbytu i brzucha niebieskie.
Pseudotrophyus zebra również 11 cm długości, ale jego ciało jest znacznie wyższe. Istnieje kilka opcji kolorystycznych dla tych ryb, więc trudno jest ustalić gatunek. Oczywiście zebry są niebieskie z ciemnymi poprzecznymi paskami. Czasami nie ma pasków, a kolor ciała jest bardzo jasny, mleczny niebieski. Są ryby całkowicie białe lub o czerwonawo-różowym odcieniu. U kobiet, czasami na niebieskim lub białym tle, ciało jest czarnawe, brązowe i pomarańczowe plamy.
Pindani Długość 12 cm, podłużny korpus i płetwy w jasnoniebieskim kolorze. Po bokach biegnie kilkanaście wąskich ciemnych pasków. Przednie promienie płetw piersiowych są mlecznobiałe. W niektórych miejscach wzdłuż wybrzeża pindany mają czarny pasek na płetwie grzbietowej. Taki czarny pasek biegnie wzdłuż dolnej krawędzi płetwy odbytu, ozdobionej od dziesięciu do dwunastu żółtymi wypustkami. Samica jest bardzo podobna kolorystycznie do samca, nawet tam są wydania, choć blade.
Pseudotrofie z Lombardo 10 cm długości ma wyraźny dymorfizm płciowy (różnica między mężczyzną i kobietą). Samiec jest pomarańczowy, czasem z kilkoma poprzecznymi ciemnobrązowymi paskami. Kobiece niebieskie z czarno-niebieskimi poprzecznymi paskami na ciele.
In melanochromis Johann samice są żółto - pomarańczowe, a samce ciemnoniebieskie, prawie czarne, z dwoma błyszczącymi niebieskimi paskami wzdłuż ciała. Podobnie jak w przypadku wszystkich pielęgnic, końcówki płetw brzusznych, grzbietowych i odbytu mężczyzny są dłuższe i ostrzejsze niż u samic.
Ich wygląd ma kilkadziesiąt opcji kolorystycznych. Opisaliśmy niewielką część ryb dwóch pokrewnych rodzajów - pseudotrofeusza i melanochromos. W akwarium rodzaje te są reprezentowane przez dwadzieścia gatunków. Wiele z nich ma bardzo podobny kolor. Tak więc męska melanochromia Johanna może opiekować się pomarańczowym samcem pseudotrofii z Lombardo, która przypomina mu jego kobietę.
Nieokreślone gatunki Malawian otrzymują tymczasowe oznaczenie. Na przykład pseudotrofia M7 oznacza, że ​​jest to siódmy pseudotrofia malawska (M) o nieokreślonej formie. Od czasu do czasu naukowcy przeprowadzają rewizje rodzaju i nadają rybom naukową nazwę. Pod nazwą M7 wprowadzono pseudotrofię, petrotilapia lub Mbuna kumva, co w miejscowym języku oznacza „ten, który atakuje skałę”. Nazwę ryby otoczyły grube wargi, usiane ostrymi zębami szczęki, którymi usuwa glony z kamieni. Pozbawiona pokarmów roślinnych petrotilapia przestaje się rozmnażać i rosnąć, choruje i umiera. Petrotilapia ma do 20 cm długości. Usta są szerokie. Samce są niebiesko-niebieskie z pomarańczowo-szkarłatnymi pociągnięciami na płetwach. Samice są mniejsze, brązowawo-żółte, z ciemnymi poprzecznymi paskami na ciele. Zabarwienie ryb jest niepozorne i zmienne. Istnieją również okazy w kolorze złotym..
Labotrophaeus o długim ciele zwykle ma 12 cm długości i wyróżnia się dużą, zwisającą górną wargą, dla której czasami nazywana jest rybą siekierą. Istnieje kilka opcji kolorowania ryb. Mężczyźni i kobiety są często niebieskie z subtelnymi poprzecznymi paskami. Płetwa grzbietowa jest czerwonawo-brązowa do pomarańczowej. Około połowa kobiet rodzi się z pomarańczowo-żółtym ciałem pokrytym czerwonymi, czarnymi i niebieskimi plamami. Bardzo atrakcyjny kolor pomarańczowych samic z różowo-czerwoną plamką po każdej stronie łuski.
Małe (6-10 cm) ryby z rodzaju labidochromis mają niebieski kolor we wszystkich odcieniach. Męski niebieski labidochromis jest białawo-niebieski lub jasnobrązowy. Szeroki pasek na płetwie grzbietowej, plamki z przodu odbytu i płetwy brzuszne są czarne. Wszystkie płetwy z mlecznobiałymi paskami są z przodu. Kobiety są szaro-niebieskie. Ze względu na żywotność ruchów, świetny kolor i małe rozmiary labidochromis, nazywane są również pielęgnicami kolibrów..
W labidochromis Freiberga samiec jest jasnoniebieski z szerokimi poprzecznymi fioletowo - niebieskimi paskami. Głowa i płetwy o fioletowym odcieniu. Płetwy brzuszne są czarne z mlecznobiałym pierwszym promieniem; płetwa odbytu ma czarną plamę. Samica jest mniejsza, szaro-niebieska, bez wyraźnego wzoru.
Jak większość innych ryb, Malawijczycy wybierają dla swojego życia pewien przedział głębokości, poza którym starają się nie podążać. Wraz ze spadkiem oświetlenia znikają glony, więc ryby głębinowe żywią się głównie mięczakami i innymi bezkręgowcami. Kolory giną o zmierzchu, najpierw czerwony, potem pomarańczowy, żółty, zielony. Ostatni znikają kolory niebieski i niebieski. Tak malowany jest haplochromis w głębokim kolorze - niebieski z metalicznym połyskiem.

Dużą rolę w życiu zbiorników wodnych odgrywają piaszczyste plaże. Fala za falą toczy się po czystym, mokrym piasku. Woda przesiąka między ziarnami piasku. Wzdłuż surfowania nierozpuszczalne w wodzie substancje organiczne i mineralne są zatrzymywane przez warstwę piasku i rozkładają się przez miliardy niewidzialnych bakterii, ameb i orzęsków. Plaże to naturalne filtry jezior. Ponadto bogate rezerwy żywności są gromadzone na piaszczystych brzegach, szczególnie tam, gdzie rzeka wpływa do jeziora. Rzeki przynoszą dużo martwej materii organicznej, która osiada w warstwie na dnie. Około jednej czwartej powierzchni dna rzeki zajmują zarośla Vallisneria, Hornorort, Elodea, a czasem nimfy. Trzcina i papirus wchodzą do wody z wybrzeża. W piaszczystych biotopach na 1 m2 znajdują się sto larw komarów i skorupiaków, tysiąc skorupiaków skorupiaków (w zaroślach roślin) i do 10 tysięcy małych mięczaków (w czystym piasku). Chętnie odwiedzaj płytkie stada czapli, flamingów, które filtrują wodę w poszukiwaniu jedzenia. Odchody ptaków stają się pokarmem dla mikroorganizmów, wspierają szybki rozwój zielonych alg, szczególnie w porze suchej, kiedy małe wyspy jaskiniowe i serpentyny tną płytkie wody na oddzielne zbiorniki wodne.
Istnieje 16 gatunków pielęgnic. Ryby w płytkiej wodzie, gdzie nie ma schronienia, mieszkają w dużych szkołach i mają subtelny, niepozorny kolor. Spośród nich akwaryści są zainteresowani tylko haplochromizami Livingston, delfinów i królowej Nyasy, które żyją na granicy między piaszczystymi i skalistymi biotopami.
Mężczyźni haplochromis livingstone niebiesko - niebieski. Ciało i głowa są duże, wargi grube. Dolna część ciała jest brązowawa, boki głowy z niebiesko-zielonym połyskiem. Na płetwach odbytu, grzbietowej i brzusznej białą obwódkę. Samica światła, z brązowymi plamami na ciele i płetwach. Ryby mają 20 cm długości.
Tak zwane ryby delfinowe należą do rodzaju haplochromis. Nazwę ryby podano na stromym czole samca, którego gruba poduszka zwiększa się z każdym rozmnażaniem. Samce są niebieskie z zielonkawym odcieniem po bokach. Przez ciało przebiegają cztery do siedmiu granatowych pasków. Samice są jaśniejsze, z dwiema bardzo bladymi czarnymi plamami z boku i czerwonawymi kropkami na ogonie. Długość ciała 12-15 cm Haplochromis stale poszukuje w ziemi w poszukiwaniu jedzenia.
W stadach, obok innych głównie niebieskich mieszkańców piaszczystego i skalistego dna, występuje ryba królowej Nyasa. W swoim zabarwieniu skojarzenia są niszczone przez kolory niebieski i czerwonawy. Samce o długości 13 cm, niebieskie, z metalicznym połyskiem, brzusznymi płetwami i ogonami za skrzelowymi pokrywami pomarańczowo-żółtymi lub czerwonawymi. Na ciele znajduje się 8-10 poprzecznych ciemnych pasów. Boki, a zwłaszcza plecy i głowa, są pokryte niebieskimi kropkami. Płetwy grzbietowa i odbytu są niebieskie z białą obwódką, płetwa ogonowa jest czerwonawa z niebieskimi żyłkami. Samice są brązowo-brązowe, poprzeczne paski ciemniejsze.
Dorosłe ryby zajmują stały obszar z norek i rufy i nie pozwalają nikomu wejść w posiadanie. Jasne zabarwienie sygnalizuje siłę i intencje właściciela. Malawskie pielęgnice skalistych biotopów nigdy nie oddalają się od miejsca urodzenia, tworząc grupy rodzinne. Ciągłe przechodzenie przez osoby bliskie krwi i siedzący tryb życia powodują pojawienie się i utrwalenie nowych znaków. Tak więc, jeśli na wyspie Likoma samce melanochromis Johann mają dwa niebieskie paski na czarnym tle, to dla ryb żyjących na wybrzeżu Makanjili paski te zamieniły się w rzędy niebieskich plam.
Wielu mieszkańców skalistych brzegów tworzy międzygatunkowe stada i kolonie osadnicze. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pseudotrekwatów i melanochromii, które mają podobny kształt, rozmiar i kolor ciała. Stada międzygatunkowe są kolejnym potwierdzeniem, że tego typu formacje pojawiły się tutaj, w Nyasie, od wspólnego przodka i stosunkowo niedawno, ponieważ ryba nie straciła wspólnych znaków.
W związku z tym lepiej trzymać Malawian w niewoli we wspólnym akwarium. Aby zmniejszyć liczbę walk między samcami na ich obszarach, należy unikać utrzymywania ryb tego samego koloru, zwłaszcza jeśli różnią się rozmiarem. Lepiej wybrać jednego samca z każdego gatunku dla trzech do czterech samic. Co ciekawe, agresywne podejście mężczyzn do kobiet maleje w akwarium ogólnym. Podczas pościgu kobieta ucieka w sąsiednim obszarze, którego właściciel nie zwraca na nią uwagi, ale mężczyzna nigdy nie powinien mieć pozwolenia na wjazd na swoje terytorium.
Ogólne akwarium powinno być przestronne - nie mniej niż 80-100 litrów. Po sparowaniu można stosować mniejsze akwaria. Ogólna liczba ryb w akwarium jest określona przez zasadę: 2-3 cm wody powinno spaść na 1 cm długości ciała ryby.
Z wapieni - piaskowce, żółwie, kwarcyty w akwarium tworzą wielopiętrowe jaskinie. Kamienie muszą mocno się trzymać, aby ryba nie mogła ich upuścić. Możesz je przykleić silikonem.
Często, aby zmniejszyć ładunek na dnie, umieścić doniczki, jaskinie wykonane są z kawałków nieprzezroczystego plastiku lub sklejonych kawałków plastikowych rur. Akwarysta musi sam ustalić, co jest dla niego ważne - atrakcyjny wygląd lub praktyczność akwarium. Tworząc sztuczne schrony, należy pamiętać, że powinny być bez ostrych krawędzi i zawsze z dwoma wyjściami. Tworzywo sztuczne w akwarium nie powinno uwalniać żadnych substancji do wody. Najlepszą glebą jest gruboziarnisty żwir. Kruszony kamień, który ma ostre krawędzie, może uszkodzić wargi i brzuch ryb. Lepiej zabrać żwir ciemny: ryby na tle wyglądają jaśniej. Oświetlenie, jak w jeziorze, powinno być mocne. Lampy są instalowane w tempie 1 W na 1 litr wody. Umieszczają lampy równomiernie, ponieważ Malawianie boją się swoich cieni na dole. Z jasnego światła nitkowate glony szybko pojawiają się na powierzchni kamieni, ryby chętnie je oczyszczają.
Pielęgnice z Malawi są bardzo wymagające pod względem czystości wody i jej nasycenia tlenem. Twardość wody wynosi około 18 stopni - pH 7,5-8. Aby przyspieszyć biologiczne oczyszczanie wody, rośliny sadzi się w akwarium: vallisneria, trawa cytrynowa, higrofilus, echinodorus. Są umieszczane w doniczkach, a korzenie pokryte są kamieniami, chroniąc je przed wyrwaniem przez ryby. Na tle kamieni jaskrawozielone liście paproci tajlandzkiej wyglądają bardzo pięknie. Rośliny miękkie o małych liściach często jedzą pielęgnice, ale właśnie te rośliny szybko oczyszczają wodę. Dlatego elodea, najas, rzęsa itp. można go umieścić albo w części przestronnego filtra zewnętrznego, który jest wolny od elementu filtrującego, albo w komorze o szerokości 5 cm odgrodzonej szkłem od jednej ze ścian akwarium. Zaleca się umieszczenie tutaj rozpylacza powietrza i połączenie komory z większą częścią akwarium otworami z góry i od dołu. To będzie prawdziwy biofiltr. Co tydzień 1/4 objętości wody w akwarium musi być zastąpione świeżą, osiadłą wodą z kranu, filtry są regularnie myte.
Pielęgnice z Malawi powinny być urozmaicone i pożywne. Od czasu do czasu ryby otrzymują niewielką ilość chudej wołowiny, serca lub wątroby. Ryby dobrze się rozwijają, jeśli są regularnie karmione filetami z ryb morskich, skorupiaków, krewetek.Przy odpowiednim karmieniu i czystej wodzie w akwarium ryby szybko rosną i dojrzewają po 9-12 miesiącach.
Przed tarłem samce ożywają, rozpoczynają potyczki w górnych warstwach wody. Sparowane tarło odbywa się we wspólnym akwarium. Na czystej, pozbawionej kamieni części dolnej samica składa kilka dużych żółtawo-pomarańczowych jaj i natychmiast chowa je w ustach.
Kawior jest nawożony mlekiem samca, na płetwie odbytu, którego zauważalne jest uwalnianie pomarańczy. Samice nie mają lub są słabo wyrażone. Tarło trwa około godziny. W tym czasie samica składa 30–80, czasem trochę więcej lub mniej jaj.
Rozwój jaj i larw malajskich pielęgnic odbywa się w ustach samicy po około trzech tygodniach. Aby kobieta nie była niepokojona przez innych mieszkańców, należy ją umieścić w akwarium o pojemności 40-60 litrów. z jaskiniami i taką samą wodą jak w akwarium ogólnym. Oświetlenie powinno być spokojne, niezbyt jasne. Temperatura wody jest o 1 ... 2 C wyższa niż w zwykłym akwarium. Zbyt ciepła woda (29 ... З0С) jest nieodpowiednia, ponieważ przyspiesza metabolizm w ciele kobiety i jest wyczerpana, denerwuje się, boi się najmniejszych dźwięków i ruchów. W wodzie powinno być wystarczającej ilości tlenu. Zmniejszenie ilości tlenu w wodzie może spowodować, że samica zje kawior, osłabi i uszkodzi narybek. Lepiej jest nosić kobietę w plastikowej torbie z wodą, aby nie dostała się w powietrze. Jeśli samica pozostaje w akwarium ogólnym, inne ryby nie powinny jej dotykać. Nakarm innych mieszkańców, aby jej to nie przeszkadzało. Niektóre ryby, takie jak pseudotrof, nawet z kawiorem w ustach, jedzą trochę codziennie. Ponieważ kawior rozwija się w sprzyjających warunkach, prawie cała jego liczba opuszcza larwy, co nigdy nie występuje w przypadku ryb, które nie dbają o potomstwo. Ale czasami zdarza się, że ryba je jaja. Dzieje się tak, gdy samica zachowuje się bardzo agresywnie lub gdy ściga ją zarozumiały samiec we wspólnym akwarium. Głodna kobieta nie powinna widzieć jedzenia, brać do ust obcych przedmiotów.
Wraz z wyginięciem instynktów matczynych konieczne jest sztuczne inkubowanie niezależnie. Jaja są pobierane od samicy dopiero po przejściu fazy spoczynku, w przeciwnym razie rozwój zarodków ustanie. W temperaturze 26 stopni C dzieje się to trzeciego dnia. W przypadku inkubatora weź naczynie o pojemności 300–150 ml o gładkiej powierzchni wewnętrznej, opłucz je gorącą słoną wodą i spłucz. Napełnij do połowy wodą z akwarium, pozwól samicy. Ciało kobiety, bez wyjmowania jej z wody, jest owinięte miękką, czystą szmatką. Ostrożnie otwierając usta samicy łyżeczką, odwróć go głową do dołu i zanurz kilka razy w wodzie inkubatora. Następnie kobieta zostaje obniżona do sieci, aby się uspokoiła i została usunięta. Dopóki samica się nie uspokoi, nie spiesz się, aby przeszczepić ją do wspólnego akwarium.
Nawożony kawior malawskich pielęgnic jest podłużny, nieprzezroczysty, równomiernie zabarwiony na jasnobrązowo. Na jego ostrym końcu znajduje się ledwo zauważalna przezroczysta kropla płynu. W wodzie inkubatora dodaj 3 krople 1% roztworu błękitu metylenowego na litr wody do dezynfekcji. W inkubatorze jaja powinny leżeć na plastikowej lub szklanej siatce, na której umieszcza się rozpylacz i zapewnia bardzo słaby przepływ. Raz dziennie wodę całkowicie zastępuje się wodą z warstwy. Co 5-8 godzin jaja są sprawdzane, a jaja są usuwane za pomocą pipety ze stopionym końcem, a na jaja wpływają bakterie lub grzyby. Martwy kawior ma plamy, wgniecenia, niezwykły kolor. Po złapaniu martwych jaj woda zostaje zastąpiona. Zlekceważenie tych zasad może doprowadzić do śmierci całego kawioru. Larwy rodzą się duże i różowawe. Mają podobny kolor do kobiet. Przez pierwsze dwa do trzech tygodni narybek zjada cyklopa, artemię i małą rozwielitkę. Jeśli samica nosiła jajka, będzie opiekować się potomstwem jeszcze przez kilka tygodni, ale lepiej sadzić je po tym, jak narybek zacznie jeść samodzielnie. W celu prawidłowego rozwoju sztucznie inkubowanego narybku należy unikać gwałtownego spadku ciśnienia między inkubatorem (poziom wody powinien wynosić 5-8 cm) a akwarium (poziom wody З0-40 cm). Poziom wody w rosnącym akwarium przez dwa tygodnie powinien być niski (10-20 cm). Jeśli naruszysz tę zasadę, pęcherz pływania narybku nie rozwija się normalnie, narybek pływa do góry nogami, zataczając się. Pod wpływem różnych kompozycji wody i innych niekorzystnych warunków często obserwuje się naruszenie proporcji 1: 1 w liczbie mężczyzn i kobiet, pojawiają się nietypowe kolory. Przy odpowiednim karmieniu, regularnej wymianie części wody, wystarczającej objętości akwarium, narybek szybko rośnie i może mieć 4-5 cm długości w ciągu czterech miesięcy.W tym czasie należy go karmić pokarmem roślinnym. Potem zmienia się kolor ryby. Na przykład pseudotrofeusz z Lombardo w niebieskie paski zmienia się w pomarańczowego samca. Większość Malawijczyków stopniowo degeneruje się, gdy są blisko spokrewnieni z krzyżami. Dlatego mężczyźni muszą być często wymieniani. Dość często występują międzygatunkowe hybrydy o nietypowym kolorze.

Krajobrazy tanganiki są podobne do malawskiego. Te same klify, piaszczyste plaże, kamienie z kamieni. Woda jest nieco bardziej miękka - 11 stopni twardości. Wody Tanganiki zamieszkują dwa gatunki śledzia, pięć rodzajów okoni szklanych, 11 gatunków mieszkańców pni, sumy muchowe, kolce i haracyna. Pozostali mieszkańcy to pielęgnice. Podobne warunki w dwóch jeziorach Afryki Wschodniej doprowadziły do ​​powstania grupy ryb o podobnej budowie ciała, zachowaniu i stylu życia. Wiele intensywnie kolorowych gatunków ryb odkryto niedawno w związku z intensywnymi badaniami ichtiofauny jezior i eksportu ryb. Od 1963 do 1978 r liczba znanych gatunków pielęgnic wzrosła ze 126 do 160.
Najczęstsze ryby w skalistych i skalistych biotopach w akwariach - yulidochromis i lamprologus. W średniej wielkości akwarium lepiej jest zawierać yulidochromis, podobnie jak narybek. Zamaskowany, perłowy yulidochromisph i yulidochromis ornatus (złota papuga) żyją na głębokości 4-5 m, chowając się między stosami kamieni. Ich kolor jest podobny: trzy czarne podłużne paski na żółtym ciele. W masce yulidochromis pasma w niektórych miejscach są połączone. Aby poprawnie określić typ, należy zwrócić uwagę na rysunek na płetwie ogonowej. U złotej papugi dolny pasek tworzy czarną plamę na ogonie. Żółtożółta płetwa otoczona jasnym, a następnie ciemnym paskiem. Zamaskowany yulidochromis ma również czarne plamki u podstawy płetwy, ale wokół obwodu znajdują się dwa ciemne paski. Z tyłu płetwy odbytu znajduje się ciemna plama. Perłowy ylidochromis ma ciemną obwódkę płetwy ogonowej, która jest bardzo niewyraźna, ale na płetwach ogonowych i grzbietowych znajdują się niebieskie świecące kropki. Przednia część płetw brzusznych, górna krawędź grzbietowa, górna część oka są również niebieskie. Długość ryby 6-8 cm.
Liczne norki w skałach na głębokości 20-25 m zajmą sieć i zwykłe yulidochromis. Zwykły yulidochromis (yulidochromis Regen) ma ciało o długości 12 cm, wzdłuż którego przechodzą cztery czarno-brązowe paski. Płetwa ogonowa przecina cztery do pięciu poprzecznych falistych czarnych pasów.
Warunki przetrzymywania ryb Tangan są takie same jak w Malawi. Tylko wodę zastępuje się małymi porcjami (1/20 część dwa razy w tygodniu). Zastąpienie dużej ilości wody świeżą może spowodować agresywne nastawienie dorosłych mężczyzn, nawet do smażenia. Nieletni Yulidochromis narybku żyją w stadach. Bawią się między sobą, jedzą razem, pływają. Ryby ich gatunków są spokojne. Walka kończy się, gdy jedna z ryb odwraca się do góry nogami z ogonem na powierzchni i przestają ją dręczyć. W ciągu ośmiu do dziesięciu miesięcy ryby stają się dojrzałe płciowo, jedna po drugiej od stada, pary wyróżniają się. Nie można odróżnić kobiety od mężczyzny pod względem zabarwienia; samce są tylko nieznacznie mniejsze i cieńsze. Para musi wyróżniać się z paczki. Wymuszone parowanie w większości przypadków kończy się śmiercią kobiety. Pary są tworzone na stałe. Odwrotne można nazwać pielęgnicami malawskimi, których samce tworzą całe haremy.
Ryby są odradzane przez dodanie świeżej wody. Podczas składania jaj samica pływa przed samcem, odwracając się do niego bokiem, a mężczyzna, z głową skierowaną na plecy samicy, zaczyna bić od niej jaja. Potem samica szybko się odwraca i przykleja jajka na suficie jaskini lub ceramicznej doniczki. Kilka jajek, 50-60, w zwyczaju yulidochromis czasami 300. Tarło odbywa się w nocy lub wcześnie rano. Opiekę rodzicielską sprawują mężczyźni i kobiety. Samiec, pilnujący złożonych jaj, rzuca się na wszystko, co żyje, nerwowo reaguje na głośne dźwięki, ruch w pobliżu akwarium. W temperaturze 25 ... 26 stopni larwy pojawiają się w ciągu 11-12 dni. Po 5-7 dniach worek żółtkowy rozpuszcza się i zaczynają jeść cyklopa, artemię, wrotki, a następnie małe rozwielitki, rdzawe, dżdżownice. Po trzech do czterech tygodniach dorosłe ryby są ponownie gotowe do tarła. Yulidochromis żyją w akwarium przez 10-12 lat, zachowują zdolność do reprodukcji do 4-5 lat.
Rodzaj lamprologus reprezentowanych przez czterdzieści gatunków w Tanganika i cztery w Kongo. Rozmiary ryb od 3,5 do 30 cm. Ryby żyją z płytkich wybrzeży do stu metrów
głębokości, niektóre z nich jedzą larwy owadów i małży, inne - wegetarianie. Niektórzy jedzą małe ryby.
W akwariach najczęstsze są lamprologus pomarańczowy i kruche ryby - księżniczka Burundi. Pomarańczowe lamprologusy osiągają 12 cm długości, ich ciało jest wydłużone, lekko ściśnięte bocznie, płetwy są cytrynowe lub pomarańczowe. Czasami można znaleźć szaro-brązowe okazy. Jedynym plamą innego koloru na ciele jest czarniawe oko. Samce są większe od samic, jaśniejsze. Zachowanie ryb jest takie samo jak u yulidochromis. Pomarańczowy lamprologus również tworzy stałą parę. Należy pamiętać, że wyjątkowo agresywne podejście samca do samicy i innych ryb tego gatunku występuje w słodkiej wodzie. Pomarańczowy lamprologus otwiera usta, dzięki czemu kilkoma atakami zębami zabija przeciwnika. Walkom można zapobiec, utrzymując ryby w starej wodzie i obecność różnych gatunków ryb w akwarium ogólnym.
Podwójne spawnowanie w jaskiniach. Samice pomarańczowego lamprologusa składają po 150 jajek, które w temperaturze 26 stopni rozwijają się w ciągu dwóch dni. Po 7-8 dniach narybek zaczyna samodzielnie karmić się wrotkami i larwami cyklopów.
Księżniczka Burundi 7–9 cm długości, ciało wyższe niż lamprologusa pomarańczowego. Kolorystyka jasnoszara z piaskiem, kawą lub innymi odcieniami. Głowa na dole jest zawieszona u dorosłych ryb z lśniącymi jasnoniebieskimi liniami. Płetwa ogonowa ma wydłużone górne i dolne promienie. Wszystkie płetwy mają cienką mlecznobiałą krawędź. Pomimo powściągliwości w kolorystyce księżniczka Burundi od dawna przyciąga uwagę obserwatora wyrafinowaniem formy, miękkimi, spokojnymi tonami kolorów. Ryby są pokojowe, żyją w grupach kilku par. Samce dochodzą również swoich pokojowych praw do swoich praw do terytorium. W akwarium, jako miejsce do tarła, kilka księżniczek wybiera jaskinie, pionowe rury filtracyjne, w których składa się 20-40 jaj. Tydzień po wykluciu narybek zaczyna jeść larwy artemii. Dorosłe ryby bardzo lubią mięso małży. Dno w pobliżu norek księżniczek i niektórych innych lamprologów pokryte jest pustymi skorupami.