Nimfaur tygrys lub lilia lotosowa
Nimfaur tygrys lub lilia lotosowa
Tiger Nymphaea lub Lotos Lotos (Nymphaea lotus) to bardzo piękna roślina, którą można przechowywać zarówno w akwarium, jak i w stawie. Ulubiona roślina dla akwarystów. Na długich grubych sadzonkach pojawiają się bardzo piękne podwodne liście o zaokrąglonym kształcie z dekoltem w kształcie serca. Ich kolor jest zmienny, dominują ciemnozielone odcienie z brązowymi, czerwonawymi, fioletowymi plamami.
Na długich grubych sadzonkach ma piękne podwodne liście o zaokrąglonym kształcie z dekoltem w kształcie serca. Kolor liści jest zmienny: ciemnozielony odcień z brązowymi, czerwonawymi, fioletowymi plamami.
Przed kwitnieniem nimfy rozwijają pływające liście, które odpychają wodę ze względu na ich kwitnienie.
Nymphaeum lotus jest wymagający: wymagana jest czysta woda o średniej twardości. Wygodna temperatura wody 24–27 ° C. Nymphaeum nie lubi nagłych zmian parametrów treści. Jako górny opatrunek zaleca się układanie tabletek nawozowych pod korzeniami rośliny. Roślina trudno zapuszcza korzenie w nowych warunkach utrzymania i często traci liście.
Nimfaur tygrys lub lilia lotosowa
Nimfy lub lilie wodne mogą być prawdziwą ozdobą akwarium. Ale za nimi potrzebujesz oka i oka. Gapisz się trochę i zamiast pięknego krzewu kontemplujesz pływające liście ogonki, które docierają do powierzchni. Aby temu zapobiec, konieczne jest bezwzględne odcięcie zwiadowczych liści nimf.
Recenzja wideo Nymphaeum Tiger
Journal Aquarium 1999 №4.
Być może dzisiaj trudno jest znaleźć akwarysty, który nie wiedziałby o tropikalnych liliach wodnych - nimfach tygrysich (Nymphaea lotus var.). Rośliny te są szeroko rozpowszechnione
Akwaria rosyjskie i europejskie. Niezwykłe i rzadkie piękno nimf urzeka od pierwszego wejrzenia i rodzi chęć hodowania ich we własnych stawach domowych.
Dokładna definicja ojczyzny lilii wodnych jest nadal przedmiotem dyskusji naukowej. Obecnie „dzikie” nimfy znajdują się w tropikalnej Afryce i Azji i są najbardziej ciepłolubnymi liliami wodnymi (Numphaeceae) - rozległą rodziną, której przedstawiciele żyją na prawie wszystkich szerokościach geograficznych od równika do leśnej tundry.
Nymphaurus tygrys lub lilia wodna zdjęcie lotosu
Popularność nimf tygrysich wśród akwarystów jest łatwa do wyjaśnienia. Po pierwsze, mają prostą treść: po drugie, aktywnie rosną przez cały rok, a po trzecie. rozmnażają się obficie wegetatywnie, a wreszcie po czwarte, dzięki pięknu podwodnych liści (co jest szczególnie cenne w dekoracyjnych akwariach), pozostawiają daleko w tyle swoich innych „krewnych”. Ale w basenach cętkowane piękności nie nadążają za większością swoich „starszych” i większych „sióstr” w przepychu i pięknie liści i kwiatów powierzchniowych.
Istnieją dwie główne formy nimf tygrysich - czerwonolistne i zielone. W pierwszym kolor liści zmienia się od ciemnoczerwonego do wiśniowego, w drugim - od jasnozielonego do ciemnozielonego. Warunki zatrzymania są dla nich identyczne. Być może zielony nimf jest nieco mniej kapryśny, łatwiejszy w adaptacji i bardziej odporny na niekorzystne warunki.
Nymphaurus tygrys lub lilia wodna zdjęcie lotosu
Ich wspólna nazwa - „tygrys” - nimfy otrzymane za wyraźnie losowo rozmieszczone bordowe plamy różnej wielkości, rozrzucone na górnej i dolnej stronie płytki liściowej (w postaci czerwonych liści są nieco ciemniejsze).
Dolna powierzchnia liści ma jasnofioletowy kolor, wyraźnie widoczny w krzakach wydobytych z wody w naturalnym świetle, sztuczne światło sprawia, że fioletowe zabarwienie jest niewidoczne, a odwrotna strona liścia staje się jak przednia, tylko nieco jaśniejsza.
Zielony nimf ma formy hodowlane z dolną powierzchnią liści w kolorze mocnego roztworu nadmanganianu potasu. Niestety są rzadkie wśród rosyjskich akwarystów.
Liście nimf tygrysich o otwartym kształcie w kształcie miseczki z charakterystycznym ostrym nacięciem sięgającym punktu przejścia ogonka w płytkę liściową. U młodych roślin mają one prawie płaski, prawie regularny owalny kształt, a nawet wzdłuż krawędzi - nacięcie jest ledwo zauważalne z powodu ciasnego zamknięcia „skrzydeł”. Liście dorosłych krzewów są wklęsłe z falistymi krawędziami i głębokim dekoltem w szpic u podstawy.
Nimfy tygrysie są hodowane tylko w stanie zmierzonym (zanurzonym). Wysokość dorosłych krzewów wskazana w większości źródeł literackich jest wyraźnie niedoceniana do 50 cm: często obserwowałem i hodowałem ogromne krzewy obu form o wysokości ponad półtora metra, z liśćmi wielkości talerza do zupy i ciemnobrązowych ogonków grubych jak ołówek. Nawiasem mówiąc, to gigantyczność charakterystyczna dla większości lilii wodnych ogranicza dystrybucję nimf w kompaktowych akwariach amatorskich.
Nymphaurus tygrys lub lilia wodna zdjęcie lotosu
Do tej pory nimfy są uważane za najgłębsze rośliny flory słodkowodnej. W naturze niektóre okazy rosną na głębokości 3 m (naturalnie w otwartych obszarach wody o dużym oświetleniu), a jeśli ich liście nie wzrosną powyżej 50 cm, wówczas na podobnej głębokości będą musiały rozwinąć się w prawie całkowitej ciemności - to. oczywiście niemożliwe.
Nimfy tygrysie są zaskakująco plastyczne. Dzikie rośliny żyją w wodach o dGH 0,5–4 °, pH 6,0–6,5. Jednak ze względu na zdolność przystosowywania się do warunków istnienia, ustaloną przez długi wybór, uprawiane krzewy dobrze tolerują dGH do 10-16 °, a pH - do 7,2-7,7. Instancje zaczerpnięte z naturalnych miejsc wzrostu. w takiej wodzie degradują się i umierają w ciągu tygodnia.
Ale nie było możliwe zastosowanie tych roślin ciepłolubnych do niskich temperatur: jak poprzednio, preferują temperaturę 26-28 ° С. Nie przerażaj ich nawet przez podgrzanie wody do 30-32 ° С. Przy wystarczającym oświetleniu i glebie odżywczej tę temperaturę można utrzymać przez cały rok, co sprawia, że nimfy są prawie idealne do akwariów z dyskiem.
Zakres 22-24 ° C jest krytyczny dla roślin, a schłodzenie wody do 20 ° C nawet przez 2-3 dni grozi im śmiercią.
Nymphaurus tygrys lub lilia wodna zdjęcie lotosu
Oświetlenie powinno być intensywne. Rośliny są z powodzeniem hodowane przy użyciu lamp fluorescencyjnych typu L B i LTP lub ich kombinacji z lampami żarowymi o łącznej mocy 1-1,2 W / l. Używanie tylko żarówek jest niepożądane - w ogóle można się bez nich obejść. za pomocą fitolampów LF i LFU. Czas trwania oświetlenia - co najmniej 10 godzin dziennie.
W optymalnych warunkach nimfy rosną szybko, intensywnie absorbując składniki odżywcze z wody i gleby. Przed sadzeniem w glebie pod systemem korzeniowym zaleca się wprowadzenie drobno uformowanej granulowanej mieszanki równych części białej (niebieskiej) gliny, gotowanego torfu, sapropelu jeziornego i węgla brzozowego. Nawozy mineralne najlepiej stosować w postaci płynnej 2 razy w miesiącu, po kolejnej podmianie wody.
Jako glebę można użyć średnich kamyków (0,5 mm) lub ekspandowanej gliny z tej samej frakcji. System korzeniowy roślin jest dobrze rozwinięty i zajmuje duży obszar, więc grubość warstwy gleby powinna wynosić co najmniej 4-5 cm.
Utwardzanie gruntu z powodu gromadzenia się materii organicznej korzenie nimf nie boją się. Niektórzy autorzy uważają nawet, że lilie wodne preferują warunki beztlenowe do rozwoju korzeni. Nie udało się jednak ustalić dokładnie, czy to prawda. Dobry wzrost roślin zaobserwowano zarówno w świeżej glebie (z wcześniej wprowadzonym organicznym mineralnym dressingiem wierzchnim), jak i całkowicie zakwaszony. Czasami, gdy duże krzewy są wydobywane z wody, przerażający zapach siarkowodoru wyraźnie świadczy o funkcjonowaniu systemu korzeniowego w warunkach beztlenowych aktywnie rozkładających się substancji organicznych.
W innych przypadkach nie mniej dobrze rozwinięty krzew tworzy wspaniały system korzeniowy w normalnym, tlenowym obszarze gleby i nie odczuwa widocznego dyskomfortu.
Z dużą ilością światła i ciepła nimfy są bardzo wytrwałe. Tylko różnica temperatur między wodą a glebą wynosząca ponad 4 ° C może wytrącić je z równowagi. Nie ma znaczenia, czy czują się w świeżo utworzonych zbiornikach ze świeżą glebą i wysokim potencjałem redoks. Lepiej jest używać naczyń, które były czynnie używane przez co najmniej trzy miesiące, w których do początkowego sadzenia zastosowano rośliny o długich łodygach..
Bardzo pożądana jest obecność dużego stada ryb (najlepiej żyworodnych lub labiryntowych), a także ślimaków glebowych. Ogólnie rzecz biorąc, każda termofilna ryba nadaje się do zbiorników z nimfami tygrysimi, z wyjątkiem uporczywych wegetarian i dużych gatunków, które mogą uszkodzić delikatne liście roślin.
Jako materiał do sadzenia należy stosować młode, mocne okazy nimfy z soczyście zabarwionymi liśćmi na niskich ogonkach. Bardzo młode krzewy o małej biomasie, cienkich kruchych ogonkach i jasnych liściach nie zapuszczają się dobrze nawet w optymalnych warunkach i są bardzo krytyczne dla wysokiej kolumny wody.
Nymphaeum tygrys zdjęcie
Przeszczep ze zbiornika do zbiornika powoduje negatywną reakcję roślin (zwłaszcza w postaci czerwonych liści), która wyraża się przede wszystkim poprzez spowolnienie tempa wzrostu i zmniejszenie powierzchni blaszek liściowych. Ale zwykle „chorując” w ciągu 12-16 dni roślina przechodzi do aktywnego wzrostu.
Adaptacja następuje prawie dwa razy szybciej, jeśli krzew nie zostanie posadzony w ziemi przez 2-3 dni, ale tylko nieznacznie przymocowany kilkoma ciężkimi kamykami. Przesadzanie roślin w tym samym akwenie z reguły nie powoduje problemów.
Opieka nad nimi sprowadza się praktycznie do usuwania tylko starych, usianych dziurami i postrzępionych wzdłuż krawędzi liści wraz z ogonkami. Rośliny wykonują takie operacje bezboleśnie i nie zmniejszają wzrostu.
W akwariach nimfy tygrysie rozmnażają się zarówno płciowo, jak i wegetatywnie. Duże białe kwiaty można łatwo zapylić sztucznie za pomocą szczotki wiewiórkowej i uzyskać wystarczającą ilość nasion. Sadzone są w niskiej szklanej płytce z wodą i cienką warstwą gleby, zapewniając ogrzewanie do 27 ° C i jasne oświetlenie nad głową. Gdy sadzonki rosną, słup wody podnosi się, a gdy młode krzewy osiągają wysokość 12-15 cm (średnica liścia - co najmniej 5 cm) są przenoszone do normalnych warunków w akwarium.
Pomimo względnej prostoty rozmnażania nasion nimf, rzadko stosuje się go w stawach domowych. Wyjątkiem są być może tylko prace badawcze i selekcyjne. Powód jest prosty: nimfy chętnie i bardzo obficie rozmnażają się wegetatywnie przez cały rok. W naturalnych warunkach okres formowania się roślin potomnych rozpoczyna się natychmiast po zakończeniu sadzenia nasion i trwa stosunkowo krótko.
Rozmnażanie wegetatywne zachodzi w podstawowych procesach, które rozprzestrzeniają się w glebie na płytkiej głębokości. Procesy te są czasami dość długie (15-20 cm), a czasem młoda roślina siedzi blisko kłącza matki. Młode przyrosty muszą być systematycznie przerzedzane i sadzone, ponieważ ich zwarte umiejscowienie hamuje wzrost krzewu macierzystego, a młodzież nie pozwala sobie na normalny rozwój.
Nymphaurus tygrys lub lilia wodna zdjęcie lotosu
Jeśli nie dotkniesz zarośli, z czasem rozmiar macicy zmniejsza się do poziomu filii: podczas badania „gniazda porodowego” nawet doświadczone oko staje się trudne do ustalenia. kto jest „seniorem”.
Dzięki systematycznemu usuwaniu młodego wzrostu z pędów korzeniowych dorosłe krzewy zaczynają „przebiegać”, tworząc rośliny potomne w pobliżu kłącza: aby je oddzielić bez uszkodzenia krzaka macicy, możliwe jest tylko wtedy, gdy oba zostaną usunięte z wody.
Nimfy tygrysie w warunkach akwariowych rzadko tworzą pływające liście - zwykle występuje to w dużych okazach w okresie krótkotrwałego zacienienia zbiornika lub przy ogólnym braku światła. W obu podgatunkach liście te są zielone (w czerwonych nimfach - ciemnozielone z brudnym brązowo-szarym odcieniem), gęste, niewilżalne przez wodę i skórzaste w dotyku. Ogonki z pływającymi liśćmi zaleca się usuwać, ponieważ w warunkach akwariowych użycie ich dla rośliny jest niewielkie, ale znacznie zasłaniają staw.
Podczas masowego wzrostu nimf warto pamiętać, że ich zużycie żelaza jest znacznie wyższe niż poziom typowy dla większości roślin wodnych. Tylko przy wystarczającym stężeniu FeS04 w wodzie liście obu podgatunków zyskują gęsty, nasycony kolor: ogonki stają się ciemniejsze i mocniejsze, ogólny wygląd rośliny znacznie się poprawia. Karmienie solami żelaza odbywa się 2 razy w miesiącu i zawsze oddzielnie od roztworów innych pierwiastków śladowych, aby uniknąć przejścia żelaza w trójwartościową formę, co jest absolutnie nie do przyjęcia dla roślin.
Lilie wodne są równie aktywne w wydobywaniu rozpuszczonych substancji organicznych o wysokiej masie cząsteczkowej z wody. Ta cecha jest wykorzystywana w walce z algami pasożytniczymi: kilka dużych nimf może hamować wzrost i zapobiegać rozprzestrzenianiu się nawet niezwyciężonych szkodników, takich jak purpurowica (Compsopogon). Lilie wodne całkowicie pozbawiają je „elementarnej bazy” kwasów huminowych i garbników - w wyniku kolonii alg słabną i stopniowo umierają.
Nymphaeum tygrys zdjęcie
Ta metoda jest prosta i przyjazna dla środowiska, a wyniki dają znacznie bardziej namacalne efekty niż stosowanie najskuteczniejszych środków algobójczych..
W zależności od stanu i wyglądu liści lilii wodnych łatwo jest ocenić korzystne warunki ich utrzymania. Przy nieudanym widmowym składzie oświetlenia i uprawy w zbyt twardej i zasadowej wodzie, nimfy, zdaniem niektórych hodowców roślin, „palą się”. Odnosi się to do zmiany koloru zewnętrznej strony liści i uzyskania żółtawo-srebrnego odcienia. Zasadniczo proces ten jest odwracalny, a gdy warunki zawartości zostaną znormalizowane, liście ponownie nabierają charakterystycznego koloru.
Wrażliwość na światło wspólna dla wszystkich roślin z rodziny Nymphaeceae jest wykorzystywana przez doświadczonych akwarystów do kontrolowania wzrostu nimf tygrysich. Istnieje koncepcja „zmiażdżenia rośliny światłem” - w praktyce wygląda to tak: krzak nimf sadzi się na otwartym terenie pod jasnym
lampa, która działa wyłącznie „na niego”. Moc lampy jest wybierana dwukrotnie jak zwykle, czas świecenia wynosi co najmniej 12 godzin dziennie.
Nymphaeum tygrys zdjęcie
W takich warunkach roślina tworzy mocne, jasne liście na krótkich, grubych ogonkach - nakładając się na siebie, nadają krzakowi niezwykły, bardzo atrakcyjny kopulasty kształt. Dodatkowy wzrost mocy światła może nawet doprowadzić do poziomego ułożenia ogonków, a krzew ma postać szerokiej pięknej rozety: dekoracyjność i proporcjonalność zewnętrzna rośliny są w pełni zachowane. Wyhodowane w ten sposób nimfy zajmują rozległy obszar dna, o którym należy pamiętać przy wyborze modelu wewnętrznego układu zbiornika.
Często słychać, że zielone i czerwone nimfy nie współistnieją w tym samym zbiorniku wodnym, co na przykład między Barclays Barclaya longifolia i B.periana. Ta opinia jest całkowicie bezzasadna i całkowicie obalona przez praktykę. Miałem okazję wyhodować obie formy w jednym stawie i obserwować podobną okolicę na farmach innych akwarystów. Jednocześnie te i inne rośliny tworzyły duże krzewy i obficie rozmnażały się, ciesząc oko piękną kombinacją kolorów.
Wszystko to jest tylko owocem obserwacji tego rodzaju roślin akwariowych i zbierania różnych informacji od właścicieli i hodowców. Chcielibyśmy udostępniać odwiedzającym nie tylko informacje, ale także żywe emocje, umożliwiając pełniejszą i cieńszą penetrację świata akwarium. Zarejestruj się, bierz udział w dyskusjach na forum, twórz wyspecjalizowane tematy, w których będziesz opowiadać o swoich hydrobiontach z pierwszej ręki, opisywać ich cechy, dzielić się z nami swoimi sukcesami i radościami, dzielić się doświadczeniami i uczyć się od innych. Interesuje nas każda część twojego doświadczenia, każda sekunda twojej radości, każda świadomość błędu, który pozwala twoim towarzyszom uniknąć tego samego błędu. Im bardziej jesteśmy, tym bardziej czyste i przejrzyste kropelki dobra znajdują się w życiu i życiu naszego siedmiomiliardowego społeczeństwa.
