Loricaria i robisomes w akwarium
Loricaria jest jednym z najbardziej niedocenianych sumów w branży akwariowej. Wydawałoby się, że efektowny wygląd, bezpretensjonalność, duża zdolność adaptacji i spokojny temperament powinny sprawić, że loricaria będzie bardzo powszechna.
I chociaż są to ryby wszystkożerne, a nie zjadające glony, są tak spokojne, że nie dotykają nawet narybku żyworodnych ryb. I jak ciekawe je oglądać!
Na przykład najmniejsze gatunki Rineloricaria poruszają się, używając ust i płetw piersiowych jako podparcia.
Ponadto istnieje wiele różnych rodzajów loricaria! Nie tyle różnorodności, co korytarzy, ale wciąż dużo. Zaczynając od najmniejszej - Rineloricaria parva, która ma nie więcej niż 10 cm długości, do Pseudohemiodon laticeps, dorastającej do 30 cm.
Więc nie ma znaczenia, jak przestronne jest twoje akwarium. Zawsze możesz podnieść suma kolczastego.
Tak więc Harttiini żyje na stałych podłożach, na przykład skałach i zaczepach, i często można je znaleźć w strumieniach i rzekach o szybkich i silnych prądach..
Loricariini żyją w rzekach, gdzie preferują piaszczyste podłoża i opadłe liście drzew.
Główna różnica między tymi gatunkami polega na sposobie jedzenia. Więc Loricariini są wszystkożerne i żywią się głównie robakami i larwami owadów, a Harttiini jedzą glony i bentosy.
Ogólnie rzecz biorąc, Harttiini są bardziej kapryśne pod względem treści i wymagają specjalnych warunków..
Istnieje ponad 30 różnych rodzajów loricaria, z których większość nigdy nie była w sprzedaży. Wśród Loricariini akwaria są w większości reprezentowane przez Rineloricaria rhineloricaria (lub Hemiloricaria, według innych źródeł).
Na przykład Rineloricaria parva i Rineloricaria sp. L010A. Bardzo rzadko, ale znaleziono również Planiloricaria i Pseudohemiodon..
A Harttiini jest głównie reprezentowany przez różne gatunki rzadkich faroes (Farlowella) i robis (Sturisoma). Inne gatunki są bardzo rzadkie, Lamontichthys i Sturisomatichthys..
Jako glebę najlepiej jest użyć drobnego piasku, na którym położyć warstwę suchych liści, takich jak dąb. Takie środowisko będzie jak najbardziej zbliżone do tego, co znajduje się w środowisku Loricaria.
Karmienie nie jest trudne. Jedzą granulki, tonące płatki, mrożone i żywe pokarmy, w tym dżdżownice i cięte dżdżownice.
Nie są jednak bardzo aktywne w walce o pożywienie i mogą cierpieć z powodu innych dużych sumów, takich jak plecostomuses i pterigoplichitis.
Ale Farlowella (Farlowella spp) i inne Harttiini, bardziej wymagające. Niektóre z nich żyją w rozlewiskach lub wolno płynących rozlewiskach, a inne w potężnych strumieniach wody..
W każdym razie wszystkie są bardzo wrażliwe na ubogą w tlen i brudną wodę, którą można znaleźć w przeludnionych lub zaniedbanych akwariach..
Kolejnym problemem jest karmienie. Te sumy loricaria żywią się zielonymi algami, co oznacza, że lepiej trzymać je w zrównoważonym, starym akwarium z jasnym światłem. Musisz także podać płatki z dodatkiem błonnika, spiruliny, ogórków, cukinii, liści pokrzywy i mniszka lekarskiego.
Farlovels i robysom są rzadziej hodowane w domowych akwariach, być może z powodu potrzeby lepszych warunków..
Składają jaja na stałym podłożu, często na ścianach akwarium.
A następnie liczba narybku jest niewielka, a samiec chroni je, aż narybek sam zacznie pływać. Po rozpuszczeniu worka żółtkowego narybek zaczyna przyjmować glony, orzęski i drobno zmielone płatki.
Jedną z trudności w uzyskaniu odrodzeń robis jest to, że potrzebują turbulentnego prądu. I nie tylko kawior otrzymuje dużo tlenu, ale przepływ służy jako zachęta do tarła.
Rodzaje Loricaria
Najczęściej z suma loricaria, akwaria zawierają przedstawicieli Rineloricaria. Najpopularniejszym gatunkiem jest Rineloricaria parva, chociaż nie jest tak łatwo je odróżnić, a inne gatunki są często sprzedawane: R. fallax, R. lanceolata, R. lima.
Na szczęście wszystkie sumy loricaria mają podobną zawartość, aczkolwiek różną wielkość. Jedna osoba potrzebuje od 30 do 100 litrów objętości i chociaż może żyć sama, najciekawszy wygląd loricaria w opakowaniu.
Teraz najpopularniejsze czerwone metamorfozy: czerwona loricaria R. lanceolata „czerwona” i czerwony smok Rineloricaria sp. L010A.
W rzeczywistości nie jest pewne, czy jest to naturalna forma, sztucznie hodowana w gospodarstwach lub mieszańcu kilku gatunków. W każdym razie samice są bardziej czerwone, a samce bardziej prawdopodobne są w kolorze rdzy.
Rodzaje Sturis
Jak już wspomniano, jesiotomy w treści są nieco bardziej skomplikowane. Rodzaj Farlowella składa się z 30 gatunków, a co najmniej trzy z nich są regularnie dostępne w sprzedaży. To jest Faroella Actus F. acus, F. gracilis, F. vittata.
Rozróżnianie ich jest dość trudne, dlatego często są sprzedawane pod różnymi nazwami. Twardość wody od 3 ° do 10 ° i pH od 6,0 do 7,5, temperatura od 22 do 26 ° C. Silny prąd i wysoka zawartość tlenu w wodzie mają kluczowe znaczenie, ponieważ Farlowella jest na nie bardzo wrażliwa..
Na szczęście dla akwarystów podstawy ich zachowania są podobne. Woda o średniej twardości lub miękka, lekko kwaśna, o średniej temperaturze.
Sturisomy są również bardziej wymagające niż inne sumy loricaria. Potrzebują przestronnego akwarium, czystej wody, przepływu i dużej ilości rozpuszczonego tlenu. Żywią się głównie pokarmami roślinnymi..
Najczęstsze są dwa gatunki jesiotra: Sturisoma aureum golden i S. barbatum lub długonosy. Oba osiągają długość 30 cm.
W sprzedaży znajduje się również panamski jesiotr Sturisoma panamense, ale ma mniejszy rozmiar, do 20 cm długości. Żaden z nich nie lubi ciepłej wody, dopuszczalny zakres temperatur od 22 do 24 ° C.
Większość robis ma długie promienie na płetwie ogonowej, ale tylko Lamontichthys filamentosus ma takie same promienie na płetwie piersiowej i płetwie grzbietowej..
Jest to bardzo piękny sum, osiągający długość 15 cm, ale niestety jest bardzo źle tolerowany przez niewolę.
Możesz go polecić tylko prawdziwym fanom sumów z wyważonym i dobrze zarośniętym akwarium.
