Owczarek australijski - aussie
Owczarek australijski lub Aussie (English Aussie)
średniej wielkości ranczo w zachodnich stanach USA. Pomimo nazwy nie są spokrewnieni z Australią, ich ojczyzną jest Ameryka..
Popularność pasterzy australijskich przyszła po I wojnie światowej dzięki udziałowi w rodeo Disneya, pokazach koni i kreskówkach..
Jednak badania naukowe sugerują, że pochodzą one od psów, które przybyły do Ameryki przez przesmyk Beringa. Jest całkiem jasne, że powstały w zachodnich stanach USA w XIX-XX wieku. Na pewno pracują krwią, pierwsi hodowcy wybrali psy zgodnie ze swoimi umiejętnościami, a nie ze względu na wygląd zewnętrzny.
Australijczycy stali się niezbędnymi asystentami na pastwisku dla bydła w Górach Skalistych, ponieważ są niewrażliwi na wzniesienia. Rolnicy z Boulder w Kolorado byli pierwszymi hodowcami tych psów, ponieważ sława ich zdolności do kontrolowania owiec rozprzestrzeniła się daleko poza granice państwa..
Wiele ras, które obecnie istnieją, nie istniało w epoce wiktoriańskiej, ich przodkowie przybyli do Ameryki z właścicielami. Wiele z nich zniknęło, niektóre zmieszały się z innymi rasami i dały nowe.
Najwyraźniej to samo stało się z przodkami owczarka australijskiego, ponieważ psy pasterskie nigdy nie były niewzruszone, zostały skrzyżowane i przystosowane do nowych warunków. We wschodnich stanach USA warunki przypominały Europę, więc psy przywiezione z niej dobrze się przystosowały.
Ale na Zachodzie różniły się znacznie. W tych stanach hiszpańskie owce były aktywnie hodowane, cenione za wełnę i mięso. Ale hiszpańskie rasy psów okazały się nieodpowiednie dla tej trudnej krainy, pomimo tego, że dobrze sobie radziły ze stadami w swojej ojczyźnie.
Te jałowe ziemie charakteryzują się dużymi różnicami temperatury i wysokości, a hodowcy woleli bardziej agresywne psy, zdolne nie tylko prowadzić stado, ale także je chronić.
Wraz z początkiem gorączki złota w Kalifornii w 1849 r. Rozpoczęła się także masowa migracja. Gorączka złota i wojna domowa spowodowały duże zapotrzebowanie na wełnę i jagnięcinę. Pojawiły się nowe rasy psów wraz z ludźmi, w tym z Australii.
Nie ma pewności co do nazwy rasy, prawdopodobne jest, że australijscy australijczycy zostali nazwani na podstawie miejsca pochodzenia wypasanych owiec.
Dlaczego jest to ustalone, nigdy się nie dowiemy, ponieważ na początku nie zostali powołani. I Owczarek Hiszpański i Kalifornia, a także Meksykanin, a nawet Austriak.
Opis
Owczarki australijskie są podobne do innych ras bydła, ale mają specjalną sierść i ogon. Jest to jeden z średnich psów, samce w kłębie osiągają 46–58 cm, samice 46–53 cm.
Zakresy masy od 14 do 25 kg. Są nieco dłuższe niż wysokość, ale jednocześnie wyważone. Australijczycy nie powinni wydawać się przysadzi ani grubi, tylko silni. I chociaż większość ciała jest ukryta pod gęstymi włosami, są to atletyczne i muskularne psy..
Jedną z charakterystycznych cech rasy jest ogon, aby pies mógł wziąć udział w wystawie, jego ogon musi zostać skrócony, tak zwany ogon.
Wielu Australijczyków rodzi się z krótkim ogonem, a ci, którzy się nie zatrzymują. Jeśli pozostawione niezaznaczone, pozostaje wystarczająco długie i pokryte długimi włosami.
Pamiętaj, że Aussi, mimo że są uważani za pasterza, są odważni i odważni, a w większości przypadków nie unikną walki. Są gotowi zdobyć kopyto od krowy, ale kontynuowanie pracy i kolejny pies w ich oczach nie jest czymś, czego można się bać..
A naturalny atletyzm, siła i szybkość mogą powodować poważne rany w ciągu kilku sekund, szczególnie uszu i łap. Natomiast ich podwójna warstwa służy jako ochrona przed atakami odwetowymi.
Pomimo rozwiniętego instynktu skierowanego przeciwko innym zwierzętom, Owczarek australijski dobrze się z nimi dogaduje. Ten instynkt łowiecki nie ma na celu zabicia ani zranienia innego zwierzęcia, ale jego kontrolę.
Australijczycy dostosowują się tak dobrze do swojej pracy, że często wybiera się ich do kontrolowania zwierząt innych niż stada, takich jak króliki lub kaczki. Drugą stroną monety jest chęć kontrolowania wszystkiego, co się rusza, i robią to za pomocą pincety. Właściciel musi wyeliminować niepożądane zachowania, dobrze - można to zrobić.
Te psy są bardzo inteligentne i trenują niezwykle szybko. Owczarki australijskie łapią w locie wszystko, czego są nauczane, i nie ma takich rzeczy, których nie mogliby zrozumieć. Stale uczestniczą w zwinności i wygrywają nagrody..
Mogą być jednak uparci i chociaż w zasadzie chcą zadowolić właściciela, niektórzy mogą odpocząć. Głównym powodem takiego zachowania jest nuda, ponieważ gdy pies szybko rozumie istotę, monotonne powtarzanie przeszkadza jej. I nie będąc dominującymi, mogą być psotni, jeśli właściciel na to pozwoli.
Australijczycy są bardzo podobni do szachistów, myślą o trzech ruchach do przodu. Pamiętaj, że na służbie nie tylko spieszą się tam iz powrotem, planują, kierują, dzielą się innymi zwierzętami.
Dla nich jest to naturalne jak oddychanie, a przeszkody, które przeszkadzają innemu psu, są po prostu interesującą łamigłówką dla Owczarka australijskiego. Właściciele zastanawiają się, kiedy ich psy znikają z zamkniętych pomieszczeń..
I po prostu coś: otwórz klamkę, jeśli się nie otworzy, wyskocz przez okno (skaczą idealnie) lub wejdź przez płot, wykop go lub wykop dziurę. Na przykład jedna znudzona Australijka nauczyła się otwierać drzwi, opierając łapami łapę na rączce, a kiedy uchwyty zostały zastąpione okrągłymi, użyła zębów, aby je zakręcić. Używają też smakoszy i swoich umysłów, aby dostać się do jedzenia.
Owczarki australijskie są bardzo energiczne, każdego dnia potrzebują dużo aktywności.
Większość ekspertów zaleca co najmniej dwie godziny pracy, trzy będą idealne. Zostały zaprojektowane, aby towarzyszyć właścicielowi w drodze i mogą wyczerpać najbardziej wysportowaną rodzinę. Konieczne jest przekazanie Owczarekowi australijskiemu ładunku, którego potrzebuje. Jeśli nie wyda energii, zaczną się problemy z zachowaniem.
Większość z tych problemów jest wynikiem niewydanej energii i nudy; rozwijają się problemy psychiczne i emocjonalne. Znudzeni Australijczycy będą bez przerwy szczekać, biegać po domu lub niszczyć meble. Z powodu ich umysłu są czymś więcej niż tylko psem. Potrzebują nie tylko stresu fizycznego, ale i intelektualnego.
Pamiętaj, że psy te działają w najbardziej ekstremalnych sytuacjach i pracują dosłownie, aż upadną. Dla niedoświadczonego właściciela może to przerodzić się w problemy, ponieważ będą wykonywać jego polecenia pomimo obrażeń, udarów słonecznych i bólu.
Będą grać, gdy ich łapa zostanie zraniona lub zwichnięta i ważne jest monitorowanie zachowania. Jeśli twoja Australijka pokazała, że nie czuje się dobrze, zawsze istnieją bardzo dobre powody..
Care
Sierść wymaga regularnej pielęgnacji, ale nie tak często, jak w przypadku innych podobnych ras. Potrzebują ostrożnego czesania, z usunięciem potencjalnych splątań. Jednak wystarczy to zrobić raz w tygodniu i praktycznie nie potrzebują profesjonalnej pielęgnacji.
Owczarki australijskie topią się, ale jak bardzo zależne od psa. Nawet te, które nie blakną zbytnio, podczas sezonowych piesek zasypiają wszyscy wełną.
Zdrowie
Owczarki australijskie są podatne na kilka chorób. Słabe widzenie, epilepsja, dysplazja stawu biodrowego i problemy z kolorem Merle.
Żywotność
Zaskakująco długo dla psów ich wielkości, żyją znacznie dłużej niż podobne rasy. Ankieta z 1998 r. Wykazała, że średnia długość życia owczarka australijskiego wynosi 12,5 roku.
W 2004 r. Badanie wykazało tylko 9 lat, ale próbka była znacznie mniejsza (22 psy). Głównymi przyczynami śmierci były: rak (32%), połączenie czynników (18%) i wiek (14%).
Badanie 48 psów wykazało, że najczęstsi Australijczycy cierpią na choroby oczu - zaćmę, czerwone oczy, łzawienie, zapalenie spojówek. Następnie pojawiają się choroby dermatologiczne i oddechowe, dysplazja.
Jednym z największych problemów występujących w hodowli jest problem z genem odpowiedzialnym za merle kolorową. Ten gen jest także odpowiedzialny za wiele innych funkcji, w tym wzrok i słuch..
Psy pasterskie Merle są podatne na poważne choroby oczu i słuchu, od osłabienia do całkowitej ślepoty i głuchoty. Chociaż nie zawsze, należy zauważyć, że im bardziej biały kolor, tym większa tendencja do problemów.
Gen przenoszący kolor jest homozygotyczny, co oznacza, że oboje rodzice muszą być merle. Psy heterozygotyczne, gdy jedno z rodziców jest merle, a drugie nie, znacznie rzadziej cierpią z powodu tych chorób.
