Bulwar flandrii
Bouvier Flanders (francuski Bouvier des Flandres Bouvier de Flanders) - owczarek z Flandrii, regionu położonego głównie w Belgii, ale wpływającego na Francję i Holandię.
Flanders Bouvier był wykorzystywany jako owczarek i pies pasterski podczas jazdy bydła na targ. Przed rozpoczęciem I wojny światowej rasa była mało znana, ale pod koniec zyskała popularność, biorąc udział w działaniach wojennych.
Jako odrębny region Flandria po raz pierwszy pojawia się w średniowieczu, jako duży region handlowy specjalizujący się w wełnie i tkaninach. Był dobrze położony między Świętym Cesarstwem Rzymskim (głównie państwa niemieckojęzyczne) a Francją.
W średniowieczu język flamandzki był uważany za niemiecki, ale stopniowo kilka dialektów zachodnioniemieckich stało się tak wyraźnych, że zaczęły być uważane za inny język, holenderski.
Ze względu na swoje położenie Flandria handlowała z Francją, Anglią, Niemcami, Holandią. Przez 1000 lat był własnością różnych narodów, w tym Hiszpanów, Francuzów i Austriaków..
Dziś znajduje się w Belgii, gdzie głównym językiem jest holenderski, choć niewielka część znajduje się we Francji i Holandii.
Już z historii regionu jest jasne, że historia rasy jest myląca. Różne źródła nazywają ojczyznę Bouviera w Belgii, Holandii, Francji, ale najprawdopodobniej pojawiła się na ziemi flamandzkiej, która znajduje się na terytorium wszystkich tych krajów.
Do początku XVIII wieku psy rasowe w nowoczesnym tego słowa znaczeniu prawie nie istniały. Zamiast tego była ogromna liczba różnych pracujących psów. Chociaż byli mniej lub bardziej rasowi, regularnie krzyżowali się z innymi rasami, jeśli istniała szansa na poprawę ich jakości pracy.
Sytuacja zmieniła się, gdy hodowcy angielskiego Foxhounda stworzyli księgi stadne i pierwsze kluby. Moda na wystawy psów przetoczyła się po Europie, zaczęły pojawiać się pierwsze organizacje kynologiczne. Do 1890 r. Większość psów pasterskich została już znormalizowana, w tym owczarek niemiecki i owczarek belgijski.
W tym samym roku czasopisma dla miłośników psów zaczynają opisywać szczególną odmianę bydła mieszkającego we Flandrii. Psy do bydła są wykorzystywane do prowadzenia zwierząt gospodarskich z pastwisk na pastwiska i rynki.
Dbają o to, aby nie błąkał się, nie szczekał ani nie gryzł maruderów i upartych. Przed pojawieniem się kolei byli niezbędnymi pomocnikami, ale praktycznie nie znają za granicą Flandrii Bouvier.
W 1872 roku angielska powieściopisarka Maria Louise Rame wydaje książkę „Pies z Flandrii”. Od tego czasu do dziś pozostaje klasyczny, wytrzymuje wiele przedruków i adaptacji w Anglii, Stanach Zjednoczonych i Japonii.
Jedną z głównych postaci książki jest pies o imieniu Patrash i uważa się, że autor opisał Flanders Bouvier, chociaż w powieści nigdy nie wspomniano o tej nazwie. Nie jest to zaskakujące, ponieważ przed jego pojawieniem się kolejne dwie dekady.
Sam wygląd rasy pozostaje przedmiotem dyskusji. Początkowo były one prowadzone przez holenderskojęzycznych przedstawicieli, ponieważ często można znaleźć odniesienia do Vuilbaard (brudna broda) i Koehund (pasterz krów). Z tego powodu wielu uważa, że Flanders Bouvier pochodzi od psów niemieckich i holenderskich..
Najpopularniejszą wersją jest to, że pochodziły od sznaucerów, ponieważ były wówczas najczęstszymi psami. Inni uważają, że od francuskich psów, które przybyły na ziemie flamandzkie szlakami handlowymi.
Jeszcze inne są wynikiem krzyżowania Beauceron z różnymi rodzajami gryfów..
Po czwarte, że Flanders Bouvier jest wynikiem eksperymentów w klasztorze Ter Duinen, gdzie był jedną z pierwszych szkółek. Przypuszczalnie mnisi krzyżowali brytyjskie psy w stylu angielskim (irlandzki wilczarz i szkocki dirhound) z lokalnymi owczarkami..
Każda z tych wersji może być prawdziwa, ale prawda jest gdzieś pośrodku. Flandryjscy rolnicy mieli dostęp do kilkudziesięciu ras europejskich, ponieważ aktywnie handlowali i walczyli.
Krzyżowali różne psy, aby uzyskać uniwersalnego owczarka, który sprawia, że współczesny Bouvier jest koktajlem wielu ras. Prawdopodobnie w ich krwi jest krew olbrzymich sznaucerów, niemieckich bokserów, Beauceronów, briardów, Barbetów, różnych gryfów, Airedale, pszenicznego teriera, różnych collie.
Belgia jest podzielona na dwa regiony: holenderskojęzyczny - kraje flamandzkie i francuskojęzyczny - Walonia. Od 1890 roku flamandzki Bouvier stał się bardziej popularny w Walonii, gdzie nazywa się go francuska nazwa Bouvier des Flandres (Bouvier de Flanders), owczarek z Flandrii.
Nazwa utknęła, ponieważ francuski był wówczas popularny. Na początku XX wieku rasa pojawia się na wystawach w Belgii, Francji, Holandii. Pierwszy standard rasy został napisany w Belgii w 1914 roku.
Przed wojną istniały co najmniej dwie różne odmiany ras. Niestety pierwsza wojna światowa rozpoczęła się kilka miesięcy po rejestracji rasy..
Zanim Niemcy zajęli Belgię, zarejestrowano tylko 20 psów. Większość kraju została zniszczona przez wojnę, krwawe bitwy miały miejsce na jego terytorium.
Wiele psów zyskało popularność podczas wojny, ale nikt nie może się równać z Flanders Bouvier.
Udowodnił, że jest odważnym i inteligentnym wojownikiem, grał wiele ról w armii belgijskiej i zdobył sławę i popularność..
Niestety wiele psów zmarło, a załamanie gospodarcze sprawiło, że ich utrzymanie było nierealne..
Belgijska gospodarka zaczęła się odradzać w 1920 r., Ale bydło zastąpiono koleją. Główna praca, dla której powstał Flanders Bouvier, zniknęła, ale była tak uniwersalna, że właściciele nadal trzymali te psy. Ponadto wielu żołnierzy, którzy odwiedzili maszynę do mięsa z pierwszej wojny światowej, rozpoznało tego psa i zakochało się w nim..
W 1922 r. Utworzono Club National Belge du Bouvier des Flandres. W latach dwudziestych popularność rasy w Belgii, Francji i Holandii stale rosła, aw latach przedwojennych rejestrowano ponad tysiąc psów rocznie.
Przed rozpoczęciem II wojny światowej hodowcy belgijscy wysyłają psy do Ameryki, ponieważ pamiętają, jak ich rasa była na skraju wyginięcia po I wojnie światowej.
Druga wojna światowa ponownie wezwała do służby tym psom. Wielu z nich zginęło w walce z nazistami. Belgia przetrwała lata okupacji i poważne bitwy, lata powojenne były gorsze niż lata po pierwszej wojnie światowej. Flandria Bouvier była jeszcze bliżej wyginięcia; w całej Europie pozostało nie więcej niż sto psów.
Powrót do zdrowia był powolny i do połowy lat pięćdziesiątych zarejestrowano kilkaset psów w całej Europie. W tamtych latach centrum rozwoju rasy była Ameryka, skąd sprowadzano psy. W 1948 r. Rasa została uznana przez United Kennel Club (UKC), aw 1965 r. Przez Federation Cynologique Internationale (FCI).
W 1980 r. Ronald Reagan, prezydent Stanów Zjednoczonych, dostał flamandzkiego Bouviera. On i jego żona Nancy myśleli, że ten elegancki i piękny pies będzie idealnym psem dla prezydenta, i nazwali ją Lucky.
Niestety, nie badali wymagań tej rasy do aktywności i widać było, że Lucky ciągnie Nancy wzdłuż trawników Białego Domu. Pies został wysłany na ranczo w Kalifornii, gdzie mieszkała do końca życia..
W Europie psy te są nadal wykorzystywane jako pracownicy. Pilnują przedmiotów, pracują jako ratownicy, w urzędzie celnym, w policji i wojsku. Duża liczba Bouvier mieszka w Japonii, ze względu na niekończącą się popularność książki The Flanders Dog.
Opis
Flanders Bouvier ma bardzo charakterystyczny wygląd, nie można go pomylić z inną rasą. Rasie udaje się wyglądać wytwornie, elegancko i onieśmielająco, jednocześnie imponująco. Są to duże psy, a niektóre samce są po prostu ogromne. W kłębie mogą osiągnąć 58–71 cm i ważyć 36–54 kg.
Ciało jest ukryte pod płaszczem, ale jest muskularne i silne. Bouvier jest rasą pracującą i powinien wyglądać i być w stanie rozwiązać każdy problem..
Pomimo tego, że nie można go nazwać tłuszczem, jest zdecydowanie silniejszy niż większość psów pasterskich. Ogon jest tradycyjnie zadokowany do długości 7-10 cm. Naturalny ogon jest dość zmienny, zwykle średniej długości, ale wiele psów rodzi się bezogoniastych.
Wełna Flanders Bouvier jest jedną z kluczowych cech rasy. Jest podwójny, może chronić psa przed warunkami atmosferycznymi, zewnętrzna koszula jest twarda, podszerstek jest miękki, gruby i mały.
Na twarzy jest bardzo gęsta broda i wąsy, które nadają rasie wyrazisty wyraz. Kolor jest zwykle gładki, często z plamami o nieco innym odcieniu..
Popularne kolory: płowy, czarny, pręgowany, „pieprz i sól”. Mała biała plamka na klatce piersiowej jest dopuszczalna i ma ją wiele psów.
Charakter
Charakter rasy Flanders Bouvier jest podobny do charakteru innych ras pracujących, chociaż są spokojniejsze. Te psy bardzo lubią ludzi, najbardziej niesamowicie przywiązanych do swojej rodziny..
Gdy są trzymani w wolierze, są bardzo dotknięci, muszą mieszkać w domu i być członkami rodziny. Znany ze swojej lojalności Flanders Bouvier podąża za rodziną wszędzie, ale jest to również problem, ponieważ poważnie odczuwa separację.
Rzadko okazują swoją miłość, woląc umiarkowanie wyrażać emocje. Ale nawet wśród tych, których uwielbiają, pozostają dominujący i te psy nie są zalecane dla początkujących..
Po pierwszej wojnie światowej trzymano ich jako ochroniarzy i psy wojskowe, co przyczyniło się do powstania bardzo silnego instynktu ochronnego. Podejrzenie nieznajomych we krwi i bardzo niewiele psów ciepło odnosi się do nieznajomych.
Nie są agresywni, ale opiekuńczy i przy odpowiednim wykształceniu dość uprzejmi. Socjalizacja jest bardzo ważna, ponieważ bez niej mogą być agresywni.
Wrażliwi, mogą być doskonałymi stróżami, ostrzegającymi nieznajomymi z głośną i przerażającą korą. Flanders Bouvier to pies, który chroni swój własny i zawsze będzie między niebezpieczeństwem a bliskimi.
Wolą straszyć wroga, niż natychmiast atakować i przyjmować groźne pozy, by go odepchnąć. Ale jeśli musisz użyć siły, nie wahaj się i atakuj, bez względu na to, kto się im sprzeciwia.
Mają dobrą reputację wśród dzieci. Zwłaszcza jeśli dziecko dorastało na oczach psa, jest ono bardzo miłe i zostaje najlepszymi przyjaciółmi. Podobnie jak inne rasy, jeśli pies w ogóle nie zna dzieci, reakcja może być nieprzewidywalna.
Ale nie są przyjaciółmi zwierząt i psów. Prawie wszystkie niezwykle dominujące, nie poddawaj się wyzwaniu. Agresja wobec zwierząt tej samej płci jest szczególnie silna i obie płcie są do niej predysponowane. Idealny - zawiera tylko jeden bulwar, maksymalnie u płci przeciwnej.
Socjalizacja pomaga zmniejszyć objawy, ale ich nie usuwa. Ponadto są to psy pasterskie i instynktownie ściskają stopy tych, którzy ich nie przestrzegają. Relacja z innymi zwierzętami nie jest lepsza, mogą je atakować i zabijać. Niektóre są w stanie żyć w domowych kotach, jeśli znają je od dzieciństwa, niektóre nie.
Bardzo inteligentni i chcący zadowolić właściciela, Flanders Bouvier są doskonale wyszkoleni. Są w stanie działać w posłuszeństwie i zręczności, aby uczyć się wszystkiego na świecie. Mówią, że jeśli Bouvier coś pamięta, nigdy nie zapomina.
Jednak dla wielu trening będzie trudny. Te psy są bardzo dominujące i nie będą ślepo wykonywać poleceń..
Jeśli nie uważają osoby za przywódcę, nie można oczekiwać posłuszeństwa. Oznacza to, że w związku zawsze musisz zająć pozycję lidera, a szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej..
Podobnie jak inne psy pasterskie, Flanders Bouvier potrzebuje dużej aktywności, codziennych obciążeń. Bez nich będzie miał problemy z zachowaniem, destruktywnością, nadpobudliwością. Są jednak znacznie mniej energiczne niż te same border collie i większość obywateli jest w stanie spełnić swoje wymagania.
Care
Wymagają dużo staranności, musisz czesać włosy codziennie lub co drugi dzień, przycinać kilka razy w roku.
Właściciele mogą to zrobić samodzielnie, ale większość usług. Zrzuca umiarkowanie, ale sama w sobie jest dużo wełny.
Zdrowie
Niektóre choroby genetyczne występują, ale nie częściej niż u innych ras czystej krwi..
Średnia długość życia wynosi 9-12 lat, co jest wartością wyższą niż średnia dla psów tej wielkości. Z najczęstszych chorób - problemy ze stawami i dysplazja.
