Prawdziwy wagon - owczarek niemiecki
Owczarek niemiecki (ang. German Shepherd, German. Deutscher Schäferhund) to rasa psów o stosunkowo krótkiej historii, która pojawiła się w 1899 roku. Pierwotnie przeznaczony do pracy pasterza, z czasem stał się oficjalnym poszukiwaniem, strażnikiem, ochroną, ochroną i tylko towarzyszem człowieka. Jest to jedna z najpopularniejszych ras na świecie, w USA zajmuje drugie miejsce pod względem popularności, na czwartym miejscu.
Psy pasterskie tego czasu nie były standaryzowane i były bardzo zróżnicowane z zewnątrz. W końcu były one cenione nie ze względu na wygląd, ale ze względu na ich zdolności do pracy.
Często nie mogli łączyć funkcji psa do bydła i psa stróżującego, ponieważ duże nie różniły się szybkim rozumem, a sprytne, ale małe nie potrafiły odeprzeć drapieżników.
Pierwszą próbę naprawienia tej sytuacji podjęła grupa entuzjastów w 1891 roku. Stworzyli Towarzystwo Phylax (od greckiego słowa Phylax - Guardsman), którego celem było stworzenie znormalizowanej rasy niemieckiej, wybierając najlepszych przedstawicieli.
Jednak spory dotyczące wyglądu rasy i wyboru psów doprowadziły do upadku społeczeństwa 3 lata po jego stworzeniu. Oficjalnie został rozwiązany w 1894 roku, ale stał się początkiem pracy hodowlanej, ponieważ wielu jego członków kontynuowało pracę nad psami o doskonałych cechach roboczych i wyglądu zewnętrznego.
Jednym z tych członków był kawalerzysta, porucznik Max Emil Friedrich von Stefanitz (1864–1936). Uważał, że na pierwszym miejscu powinny być tylko cechy pracy i praktyczność. Na służbie von Stefanitz podróżował po całych Niemczech i studiował różnych przedstawicieli niemieckich psów.
Zauważył, że niektóre psy pasterskie nie były w stanie poradzić sobie z dużymi owcami i doszedł do wniosku, że konieczne jest wyhodowanie psa średniej wielkości. Aby mogła poradzić sobie nie tylko z małymi i szybkimi owcami, ale także z dużymi.
Jako oficer von Stefanitz ukończył Akademię Weterynaryjną w Berlinie, gdzie zdobył wiedzę na temat biologii, anatomii i fizjologii, którą zastosował przy tworzeniu nowej rasy. Próbując dotrzeć do wszystkiego, co jest możliwe, oi zaczyna uczestniczyć w wystawach psów odbywających się w tym czasie w Niemczech.
Stopniowo w jego głowie powstaje portret psa, który chce zdobyć. Od kilku lat kontynuuje poszukiwanie idealnych przedstawicieli rasy, którzy mogliby wnieść swój wkład w ten portret..
W 1898 r. Von Stefanitz otrzymał stopień kapitana i poślubił aktorkę. Dowiedziawszy się o tym, przywódcy zmuszają się do rezygnacji, ponieważ aktorka w tym czasie nie była już traktowana tak samo jak oficer armii i była profesją bez zastrzeżeń. A von Stefanitz kupuje farmę dla siebie, wracając do zawodu, o którym zawsze marzył - hodować psy.
W tym samym roku bierze udział w wystawie w Karlsruhe, gdzie poznaje czteroletniego mężczyznę o imieniu Hektor Linksrhein. Średniej wielkości, białawy, wyglądał jak prymitywny pies, a nawet wilk. Ale jednocześnie pies był bystry, wytrzymały, posłuszny. Osiągając około 65 cm w kłębie, pasuje do wszystkich standardów i marzeń von Stefanitza.
Natychmiast kupuje Hectora, jednocześnie zmieniając jego imię na Horand von Grafrath i wymyślając nazwę rasy - Deutscher Schäferhund lub Owczarek Niemiecki. Ponadto tworzy własny klub: Verein für Deutsche Schäferhunde (Klub Owczarków Niemieckich, w skrócie SV). 22 kwietnia 1899 roku rejestruje klub i zostaje jego pierwszym prezydentem.
To Hector, lub już Horand von Grafrat, zostaje pierwszym zarejestrowanym Owczarek niemiecki na świecie. Odtąd wszystkie inne rasy niemieckie nazywane są Altdeutsche Schäferhunde (stary owczarek niemiecki).
Klub SV organizuje pierwszą wystawę Sieger Hundeausstellung (dziś wystawa Sieger) w 1899 r., Na której zwycięża samca Jorg von der Krone i samica Lisie von Schwenningen.
W 1900 i 1901 r. Mężczyzna Hektor von Schwaben, syn Hektora, zdobył pierwsze miejsce. Ta wystawa odbywa się do dziś, będąc największym wydarzeniem na świecie dla miłośników ras..
Od momentu założenia klubu von Stefanitz zaczyna kształtować wizerunek rasy w oparciu o zasadę umysłu i funkcjonalności. Zawsze uważał pasterza za rasę pracującą, a jego piękno nie interesowało. Wszystkie psy, które nie mogły pochwalić się inteligencją, popędem, cechami fizycznymi, były, jego zdaniem, bezużyteczne dla ludzi. Uważał, że piękno psa w jego cechach roboczych.
Początkowo hodowla opierała się na chowu wsobnym szczeniąt Horanda von Grafratha i jego brata Luchsa von Grafatha. We wczesnych latach Khorandu przywieziono je razem z 35 różnymi sukami, które miały 53 mioty. Spośród urodzonych szczeniąt tylko 140 zostało zarejestrowanych jako owczarki niemieckie.
Wśród nich byli Heinz von Starkenberg, Pilot III i Beowulf, których psy są obecnie kierowane do założycieli rasy. Chociaż pomogło to ujednolicić rasę, stopniowo doprowadziło do wzrostu recesywnych genów i chorób dziedzicznych..
Aby dodać nową krew, von Stefanitz wprowadza do hodowli dwa nowe samce, które nie są związane z główną linią - Audifax von Grafrath i Adalo von Grafrath. Ponadto, zgodnie z książką klubową klubu, kilka razy krzyżowano między wilkami między liniami SZ # 41 i SZ # 76.
I chociaż taki krzyż miał wówczas wpływ, ostatnie testy genetyczne wykazały, że owczarki te prawie nie mają pokrewieństwa z wilkami, krew wilka rozpuszczała się w kolejnych liniach.
Pod kierunkiem von Stefanitz rasa powstaje za 10 lat, podczas gdy inne rasy wymagają 50 lat. Dlatego uważany jest za twórcę współczesnego pasterza. Popularność rasy rośnie i zaczyna on pisać i rozdawać ulotki opisujące idealne cechy psów i do czego dąży..
Staje się jednak jasne, że czasy się zmieniły i nadchodzi uprzemysłowienie, w którym rola pasterzy jest znikoma. Właściciele zaczynają preferować nie cechy robocze, ale wygląd zewnętrzny. Aby zwalczyć ten trend, von Stefanitz tworzy serię testów, które każdy pies musi przejść przed zarejestrowaniem..
Początek pierwszej wojny światowej i nastroje antyniemieckie uderzyły w popularność pasterzy w Europie i USA.
Jednak pod koniec szybko wraca do zdrowia dzięki powracającym żołnierzom. Żołnierze ci spotykają owczarków niemieckich, ich oddanie, inteligencję i nieustraszoność oraz starają się sprowadzić szczenięta do domu.
Po wojnie w Niemczech poważni hodowcy pozostają, przestrzegając protokołu i przestrzegając zaleceń.
Hodują świetne szczenięta, ale jednocześnie pojawia się coraz więcej szczeniąt niskiej jakości. Zubożali Niemcy, inflacja i okres powojenny sprawiły, że właściciele chcieli zarabiać pieniądze, a owczarki zaczęły aktywnie kupować szczenięta.
Zauważywszy, że psy stają się większe, kwadratowe, z gorszym charakterem, von Stefanitz i inni członkowie klubu decydują się na radykalne środki. W 1925 roku na wystawie Sieger wygrywa Klodo von Boxberg.
Na początku 1930 roku pojawiło się nowe nieszczęście - nazizm. W trosce o wygląd psów, a nie o walory użytkowe, naziści biorą klub w swoje ręce. Psy, które nie pasują do ich standardów, są bezlitośnie niszczone, dlatego zabito najstarszych i najrzadszych przedstawicieli rasy..
Wielu członków klubu SV było nazistami i stosowali politykę, na którą von Stefanitz nie miał wpływu. W każdy możliwy sposób usunęli go i ostatecznie zagrozili obozowi koncentracyjnemu. Po tym, jak von Stefanitz poświęcił klubowi 36 lat swojego życia, został usunięty i zrezygnował. 22 kwietnia 1936 r. Zmarł w swoim domu w Dreźnie..
Podobnie jak pierwsza, II Wojna Światowa służyła tej rasie. Niemcy szeroko wykorzystywały psy w działaniach wojennych, a alianci nie mogli tego nie zauważyć. Po wojnie psy nie zostały zniszczone, ale aktywnie wykorzystywane i transportowane na całym świecie. Zatem tam, gdzie inne rasy strasznie cierpiały, pasterze tylko wygrywali.
To prawda, że doprowadziło to do kolejnej zmiany w rasie. Zmienia się nie tylko zewnętrznie (z powodu krzyżowania się z innymi rasami), ale także funkcjonalnie. To już nie jest owczarek, ale rodzaj wozu, który może pełnić wiele funkcji. Istnieje nawet tak zwany Owczarek Amerykański, inny niż klasyczny kształt ciała.
Dziś jest to jedna z najpopularniejszych ras na świecie, dlatego w USA zajęła 2 miejsce w 2010 roku. Sprytne i wierne psy te są jedną z najczęściej używanych ras usługowych. Służą w wojsku, policji i służbie celnej. Chroń, ratuj i strzeż ludzi, szukaj narkotyków i materiałów wybuchowych.
Opis rasy
Owczarek niemiecki wygląda bardzo podobnie do wilka lub pierwszych prymitywnych psów. Jest to duży, silny, muskularny i wysportowany pies, harmonijnie złożony od czubka nosa do ogona. Zrównoważony i responsywny, składa się z gładkich linii, bez ostrych lub widocznych cech.
Pożądana wysokość w kłębie u samców wynosi 60–65 cm, u samic 55–60 cm Ponieważ nie ma standardu wagowego dla psów serwisowych, jest nieograniczona. Ale tylko dość dużego psa można nazwać psem serwisowym i zwykle samce ważą 30–40 kg, a samice 25–30 kg. Są znacznie więksi przedstawiciele rasy, czasem nie pasujący do żadnych standardów.
Głowa jest duża, płynnie wpada w pysk w kształcie klina, bez wyraźnego zatrzymania. Nos jest czarny (ekskluzywny). Charakterystyczną cechą rasy są wyraźne, mocne szczęki z zgryzem nożycowym. Oczy są w kształcie migdałów, średniej wielkości, im ciemniejsze, tym lepiej. Uszy są małe i nie małe, spiczaste.
Najlepiej podwójny płaszcz, średniej długości z grubą górną koszulą, składający się z twardych włosów. Sierść może być długa i średniej długości. Gen odpowiedzialny za długie włosy jest recesywny, a długowłose owczarki niemieckie są rzadkie.
Owczarki długowłose zostały oficjalnie uznane dopiero w 2010 r., Dla których standard rasy został zmieniony. Nieznaczne falowanie jest dozwolone. Na głowie, uszach, kufie i nogach włosy są krótsze, na ogonie, szyi, plecach, dłuższe i grubsze.
Mogą mieć różne kolory, ale najczęściej są zonarowe, czarne i czarne. Z reguły na twarzy znajduje się czarna maska. Ponadto jest brązowy (wątroba lub wątroba), czysty biały, niebieski kolor. Jeśli wszystkie czarne kolory są rozpoznawane przez większość standardów, wówczas niebieski i brązowy mogą stanowić problem, w zależności od standardów organizacji..
Charakter
Standard rasy opisuje postać w następujący sposób:
Wyraźny charakter, bezpośredni i nieustraszony, ale nie wrogi. Pewny siebie i silny pies, nie szukający natychmiastowej przyjaźni i niedowierzania. Jednocześnie jest wrażliwa i gotowa służyć jako strażnik, towarzysz, przewodnik dla niewidomych, pasterz, w zależności od przypadku..
W idealnym świecie każdy owczarek niemiecki powinien taki być. Ale popularność rasy doprowadziła do pojawienia się ogromnej liczby właścicieli i hodowli, często losowo hodowanych psów. A spotkanie z idealną postacią jest dość trudne.
W rzeczywistości postać różni się od psa do psa i od linii do linii. Co więcej, może być nieśmiały, bojaźliwy i agresywny, ale to ekstremalne. Uważa się, że niemieckie linie pracy są poważniejsze, spokojniejsze i biznesowe, a amerykańskie owczarki niemieckie wyróżniają się szeroką gamą znaków.
Podobnie jak postacie różnią się od siebie energią. Niektóre są podekscytowane i aktywne, inne są spokojniejsze. Ale niezależnie od tego poziomu, każdy pies powinien otrzymywać regularną aktywność fizyczną: chodzenie, bieganie, zabawa. Pomoże jej to utrzymać dobrą formę fizyczną i psychiczną..
Owczarki zostały pierwotnie stworzone jako inteligentna rasa, która może poradzić sobie z różnymi zadaniami. Stanley Koren, kanadyjski profesor psychologii i autor Dog Intelligence, nazwał owczarki niemieckie trzecią najbardziej inteligentną rasą psów. Wyprzedzają tylko Border Collie i pudla, a nawet nie wszystkim.
Zauważa, że średnio pasterz jest w stanie zapamiętać proste zadania po 5 powtórzeniach i wykonał polecenie w 95% przypadków. Taki umysł potrzebuje obciążenia bardziej niż ciało, aby pies się nie nudził, a nuda nie powodowała destrukcyjnych i negatywnych zachowań.
Ich naturalny umysł i zdolność myślenia szerszego niż zwykły pies oznacza, że rasowy pasterz jest jednym z najbardziej zdolnych i wyszkolonych psów naszych czasów. Drugą stroną jest to, że mogą używać swoich umysłów również przeciwko właścicielom..
W przypadku niedoświadczonych właścicieli złe zachowanie pasterza może stanowić problem, zwłaszcza jeśli postrzegają go jako osobę, wzmacniając w ten sposób tylko zachowanie negatywne. Dla początkujących w kynologii owczarki niemieckie nie pasują dobrze i lepiej zacząć od innych ras.
Ważne jest, aby nauczyć szczeniaki posłuszeństwa tak wcześnie, jak to możliwe, pomoże to nie tylko kontrolować psa, ale także ustanowi właściwą relację między psem a właścicielem. Najlepiej jest szukać pomocy specjalistów i brać udział w szkoleniach, na przykład z przewodnikiem psa miejskiego lub ogólnym szkoleniu.
Nie zapominaj, że bez względu na to, jak bardzo kochasz swojego psa, powinien on zawsze widzieć w tobie alfa, lidera stada i zajmować miejsce o stopień niżej. Dlatego lepiej jest mieć psa dla tych, którzy mają doświadczenie w zarządzaniu innymi rasami. Właściciel psa musi być pewny siebie, spokojna osoba, autorytet dla psa.
Potem jest szczęśliwa, posłuszna i stara się go zadowolić. Jej trening jest prosty, ale musi być urozmaicony i zabawny. Sprytni z natury szybko rozumieją, czego od nich chcą i nudzą się, gdy będą o to pytać raz po raz.
Zanim wprowadzisz do domu tak dużego, silnego i potencjalnie agresywnego psa, dokładnie przestudiuj jego dokumenty, porozmawiaj z hodowcą, właścicielami, poszukaj zachowania. Postać jest dziedziczną cechą, w dużej mierze zależną od genetyki.
Nie oszczędzaj i nie kontaktuj się z zaufanym żłobkiem, aby później nie żałować. Ale nawet jeśli wybierzesz psa i jesteś do niego pewny, pamiętaj, że granie małego dziecka i dużego psa może być niebezpieczne. Naucz dziecko szanować psa, aby nie czuł się agresywny.
Pomimo tego, że część powyższego będzie dla ciebie przerażająca lub zbyt ostrożna, lepiej jest grać bezpiecznie, ponieważ nie wiadomo, do którego psa zostaniesz zabrany. Niemniej jednak większość pasterzy czystej krwi jest wspaniałymi przyjaciółmi, kochającymi i wiernymi. Tylko ludzka chciwość i głupota tworzą psy o złym charakterze. Ale jaki typ wybierzesz zależy wyłącznie od twojej decyzji i chęci znalezienia dobrego, odpowiedniego dla siebie psa. Jeśli u innych ras wszystko jest prostsze, musisz podejść do tego mądrze, ponieważ jedna linia może znacznie różnić się od drugiej właściwościami charakteru.
Care
Ponieważ ich płaszcz jest podwójny i ma długą, sztywną górną koszulę, konieczna jest ostrożność i czesanie. Zwłaszcza jeśli zamierzasz zatrzymać ją w mieszkaniu. Jest to jednak proste.
Wystarczy czesać psa dwa razy w tygodniu, aby utrzymać go w dobrej formie. Owczarki niemieckie mnożą się obficie, ale równomiernie przez cały rok. Ponadto są czyste i dbają o siebie..
Zdrowie
Chociaż średnia długość życia wynosi około 10 lat (normalne dla psa tej wielkości), są one znane z dużej liczby wrodzonych problemów zdrowotnych. Popularność rasy, jej sława miała zły wpływ na genetykę. Podobnie jak w przypadku postaci, mogą się one znacznie różnić od siebie w zależności od linii.
Ponieważ dla niektórych hodowców psów pasterskich stanowią one jedynie dochód, mają więc jedno zadanie - sprzedać jak najwięcej szczeniąt. Czy potrzebujesz zdrowego fizycznie i psychicznie szczeniaka? Idź do sprawdzonego (i nie taniego) hodowcy, ale wybieraj też ostrożnie.
Najczęściej cierpią na dysplazję, dziedziczną chorobę atakującą stawy, prowadzącą do bólu i zapalenia stawów. Badanie przeprowadzone przez uniwersytet w Zurychu wykazało, że 45% funkcjonariuszy policji owczarków niemieckich ma jakieś wspólne problemy.
Badanie przeprowadzone przez Orthopaedic Foundation for Animals wykazało, że 19,1% cierpi na dysplazję stawu biodrowego. Ponadto są bardziej narażone na choroby niż inne rasy, takie jak: mielopatia zwyrodnieniowa, choroba von Willebranda, przewlekłe uszkodzenie nerek.
