Czechosłowacki wilczak

Czechosłowacki Wilczak (także Czechosłowacki Wilczak, Czeski Wilk, Wolfund, Czeski československý vlčák, Czechosłowacki Wilczak) to uniwersalna rasa hodowana w Czechosłowacji w połowie XX wieku.

W wyniku eksperymentu próbuje się dowiedzieć, czy można skrzyżować psa i wilka, wilk stał się zdrową, niezależną rasą. Różnią się znacznie lepszym zdrowiem niż inne rasy czystej krwi, ale są znacznie trudniejsze do wyszkolenia.

W tym czasie pochodzenie psa od wilka nie zostało naukowo udowodnione, a inne zwierzęta były uważane za alternatywę: kojoty, szakale i czerwony wilk.

Czechosłowaccy naukowcy sądzili, że jeśli wilk i pies są spokrewnieni, mogą łatwo krzyżować się i dawać pełne, płodne potomstwo.

Istnieje wiele przykładów krzyżowania się dwóch gatunków, ale ich potomstwo będzie bezowocne. Na przykład muł (hybryda konia i osła) lub lygrys (hybryda lwa i tygrysa).

Aby przetestować swoją teorię, postanowili rozpocząć eksperyment naukowy prowadzony przez ppłk. Karela Hartla. Cztery karpackie wilki (rodzaj wilka powszechnego w Karpatach) zostały schwytane za niego..

Nazywali się Argo, Brita, Lady and the Ball. Z kolei 48 przedstawicieli owczarków niemieckich zostało wybranych z najlepszych linii roboczych, w tym legendarnej linii Z Pohranicni Straze.

Następnie psy i wilki były intensywnie krzyżowane. Wyniki były pozytywne, ponieważ w większości przypadków potomstwo było płodne i mogło dać potomstwo. Żyzne zostały skrzyżowane między sobą w ciągu następnych dziesięciu lat, a wśród nich nie było sterylności.

Hybrydy te mają szczególny charakter i wygląd, bardziej przypominają wilki niż psy.

Jednak owczarek niemiecki sam w sobie jest jednym z najbliższych wilkom ras psów. Ponadto wilki rzadko szczekały i były znacznie gorzej trenowane niż psy rasowe.

Zaczęto je nazywać czechosłowackim wilczakiem lub Wolf Wolf Wolf.

W 1965 r. Eksperyment hodowlany został zakończony, rząd Czechosłowacji miał całkiem dobre wyniki. Wojsko i policja w tym kraju intensywnie wykorzystywały psy do własnych celów, zwłaszcza owczarki niemieckie.

Niestety, często krzyżowano je ze sobą, co doprowadziło do rozwoju chorób dziedzicznych i pogorszenia jakości pracy. Jednym z celów eksperymentu było sprawdzenie, czy krew wilka poprawia zdrowie rasy i czy wpływa na zachowanie. Do końca lat 60. czechosłowacka straż graniczna używa na granicy wilków, służą w policji i wojsku.

Wyniki eksperymentu były tak imponujące, że zarówno prywatne, jak i państwowe żłobki zaczęły hodować czechosłowackiego wilczaka.

Próbowali wzmocnić wynik i upewnić się, że są tak zdrowi i wrażliwi jak wilki i szkoleni jak owczarek niemiecki. Pełny sukces nie został osiągnięty nawet po latach.

Z jednej strony czeski wilk jest zdrowszy niż większość rasowych psów, z drugiej jednak dużo trudniej jest je trenować. Czechosłowaccy trenerzy byli w stanie wyszkolić je dla większości drużyn, ale wymagało to ogromnych wysiłków i pozostało znacznie mniej wrażliwe i łatwiejsze do opanowania niż inne psy.

W 1982 r. Czechosłowackie Towarzystwo Kynologiczne w pełni uznało rasę i nadało jej status obywatela.

Do początku 1990 r. Czechosłowacki wilk był prawie nieznany poza ojczyzną, chociaż niektóre osoby przebywały w krajach komunistycznych. W 1989 r. Czechosłowacja zaczęła zbliżać się do krajów europejskich, aw 1993 r. Podzieliła się na Czechy i Słowację..

Popularność rasy znacznie wzrosła, gdy Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (ICF) rozpoznała ją w 1998 roku. To uznanie znacznie zwiększyło zainteresowanie rasą i zaczęło ją importować do innych krajów..

Chociaż czechosłowacki wilczak pojawił się w Czechosłowacji, zgodnie ze standardami ICF, tylko jeden kraj może kontrolować standard rasy i preferowano Słowację.

Wilki przybyły do Ameryki w 2006 roku, United Kennel Club (UKC) w pełni uznał rasę, ale AKC do tej pory nie uznała rasy..

W 2012 r. W kraju mieszkało około 70 osób w 16 stanach. Według stanu na styczeń 2014 r. Większość z nich znajdowała się we Włoszech (do 200), w Czechach (około 100) i na Słowacji (około 50).

W przeciwieństwie do innych współczesnych ras, większość czechosłowackich wilczaków pozostaje psami pracującymi, szczególnie w Czechach, na Słowacji i we Włoszech. Jednak moda na nich przemija, do usługi wybierają bardziej łatwe do opanowania i wyszkolone psy.

Jest prawdopodobne, że w przyszłości będą to wyłącznie psy towarzyszące. Chociaż rasa ta zyskuje na popularności, wilczaki pozostają dość rzadkie w innych krajach..

Opis

Czechosłowacki wilk jest prawie identyczny z wilkiem i bardzo łatwo go pomylić. Podobnie jak wilki, mają wyraźny dymorfizm płciowy. Oznacza to, że mężczyźni i kobiety różnią się znacznie wielkością..

Wilczak jest mniejszy niż inne mieszańce wilka i psów, ale wynika to z faktu, że karpacki wilk, mały sam w sobie, był używany do hodowli.

Psy w kłębie osiągają 65 cm i ważą 26 kg, samice 60 cm i ważą 20 kg. Ta rasa powinna wyglądać naturalnie, bez wyraźnych cech. Są bardzo muskularni i wysportowani, ale te cechy są ukryte pod gęstymi włosami..

Podobieństwo do wilka przejawia się w strukturze głowy. Jest symetryczny, w postaci tępego klina. Stop jest płynny, prawie niezauważalny. Kufa jest bardzo długa i o 50% dłuższa niż czaszka, ale niezbyt szeroka. Wargi są mocne, szczęki mocne, zgryz nożycowy lub prosty.

Nos jest owalny, czarny. Oczy są małe, ustawione ukośnie, bursztynowe lub jasnobrązowe. Uszy są krótkie, trójkątne, wyprostowane. Są bardzo ruchliwe i wyraźnie wyrażają nastrój psa i jego uczucia. Wrażenie psa - dzikość i siła.

Stan sierści zależy w dużej mierze od pory roku. Zimą płaszcz jest gruby i gęsty, szczególnie podszerstek.

W lecie jest znacznie krótszy i nie tak gruby. Powinien obejmować całe ciało psa, w tym w miejscach, w których inne rasy czystej go nie mają: w uszach, wewnętrznych udach, mosznie.

Jego kolor jest podobny do koloru karpackiego wilka, w strefach, od żółto-szarego do srebrno-szarego. Na twarzy znajduje się mała maska, płaszcz jest nieco ciemniejszy na szyi i klatce piersiowej. Rzadszym, ale akceptowalnym kolorem jest ciemnoszary..

Wilczaki rodzą się okresowo w alternatywnych kolorach, na przykład czarnym lub bez maski na twarzy. Takie psy nie mogą być dopuszczone do hodowli i wystaw, ale zachowują wszystkie cechy rasy..

Charakter

Bohater czeskiego wilka to skrzyżowanie psa domowego z dzikim wilkiem. Ma wiele cech charakterystycznych dla wilków, a nie psów..

Na przykład pierwsza ruda zdarza się w pierwszym roku życia, a następnie raz w roku. Chociaż u większości psów ropa występuje dwa do trzech razy w roku.

W przeciwieństwie do ras rasowych hodowla wilczaków ma charakter sezonowy, a szczenięta rodzą się głównie zimą. Ponadto mają bardzo silną hierarchię i uciekający instynkt, nie szczekają, ale wyją.

Wilka można nauczyć szczekać, ale jest to dla niego bardzo trudne. I są bardzo niezależni i potrzebują mniej ludzkiej kontroli niż inne rasy. Podobnie jak wilk, czechosłowacki wilczak prowadzi nocny tryb życia i większość z nich jest aktywna w nocy.

Te psy mogą być bardzo wiernymi członkami rodziny, ale ich wyjątkowy charakter sprawia, że nie są odpowiednie dla wszystkich..

Rasa charakteryzuje się silnym przywiązaniem do rodziny. Jest tak silny, że większość psów jest trudna, jeśli nie niemożliwa, do przekazania innym właścicielom. Zwykle kochają jedną osobę, chociaż akceptują innych członków rodziny..

Nie lubią wyrażać swoich uczuć i powstrzymują się nawet od własnych. Relacje z dziećmi są sprzeczne. Większość z nich jest normalna dla dzieci, zwłaszcza jeśli dorastały razem z nimi. Jednak małe dzieci mogą ich drażnić, a ponadto nie mogą tolerować niegrzecznych gier.

Zagraniczne dzieci muszą bardzo uważać na te psy. Najlepiej jest, aby dzieci były starsze, od 10 lat.

Ponieważ psy te wymagają specjalnego podejścia i szkolenia, dla początkujących hodowców psów będzie to bardzo zły wybór. W rzeczywistości należy je rozpocząć tylko dla tych, którzy mają doświadczenie w utrzymywaniu poważnych, dominujących ras.

Wolą towarzystwo rodziny od towarzystwa nieznajomych, wobec których są podejrzliwi o przyrodę. Wczesna socjalizacja jest absolutnie konieczna dla wilczaka, w przeciwnym razie rozwija się agresja wobec obcych.

Nawet najspokojniejsze psy nigdy nie będą zadowolone z nieznajomych i na pewno nie przywitają ich ciepło..

Jeśli nowy członek pojawi się w rodzinie, przyzwyczajenie się do niego może zająć lata, a niektórzy nigdy się do niego nie przyzwyczają..

Czechosłowackie wilcze psy są bardzo terytorialne i wrażliwe, co czyni je doskonałymi stróżami, których wygląd może odstraszyć każdego. Rottweilers lub Cane Corso są jednak lepsi w tym zadaniu..

W stosunku do innych psów doświadczają wszelkich form agresji, w tym terytorialnej, seksualnej i dominacji. Mają ścisłą hierarchię społeczną, która wywołuje starcia, dopóki nie zostanie ustalona.

Jednak po zbudowaniu hierarchii dobrze się dogadują, zwłaszcza ze swoim rodzajem i tworzą trzodę. Aby uniknąć agresji, najlepiej trzymać je z psami przeciwnej płci.

Są drapieżne jak wilki. Większość będzie ścigać i zabijać inne zwierzęta: koty, wiewiórki, psy małych ras.

Wielu grozi nawet tym, z którymi żyli od urodzenia i nic więcej nie mówią o obcych..

Czechosłowacki wilk jest bystry i potrafi z powodzeniem wykonać każde zadanie. Jednak ich szkolenie jest niezwykle trudne.

Nie próbują zadowolić właściciela i wykonują polecenie tylko wtedy, gdy widzą w tym sens. Aby zmusić wilka do zrobienia czegoś, musi zrozumieć, dlaczego powinien to zrobić..

Ponadto szybko się nudzą i odmawiają wykonywania poleceń, bez względu na to, czym będą. Słuchają poleceń wybiórczo, ale wykonują je jeszcze gorzej. Nie oznacza to, że wilczaka nie można trenować, ale nawet bardzo doświadczeni trenerzy czasami nie mogą sobie z nim poradzić..

Ponieważ hierarchia społeczna jest dla nich niezwykle ważna, psy te nie będą słuchać nikogo, kogo uważają za siebie na drabinie społecznej. Oznacza to, że właściciel musi zawsze mieć wyższą rangę w oczach psa..

W poszukiwaniu jedzenia wilki pokonują wiele kilometrów, a owczarek niemiecki może pracować niestrudzenie przez wiele godzin. Zatem od ich hybrydy możemy oczekiwać wysokiej wydajności, ale także wysokich wymagań dotyczących aktywności. Wilk potrzebuje co najmniej godziny pracy dziennie i nie jest to niespieszny spacer.

To świetny towarzysz do biegania lub jazdy na rowerze, ale tylko w bezpiecznych miejscach. Bez uwolnienia energii wilk rozwinie destrukcyjne zachowanie, nadpobudliwość, wycie, agresję.

Ze względu na wysokie wymagania dotyczące ładunków są one wyjątkowo słabo przystosowane do życia w mieszkaniu, potrzebujesz prywatnego domu z przestronnym dziedzińcem.