Keeshond - puszysta miłość
Keeshond lub Wolfspitz (także Wolf Spitz, angielski Keeshond) to średniej wielkości rasa psa, o podwójnej, gęstej sierści w kolorze szaro-czarnym. Należy do szpicu niemieckiego, ale zyskał prawdziwą popularność w Holandii.
Ponadto istnieją obrazy przedstawiające Wolfspitza z tamtych czasów. Chociaż należy do szpica niemieckiego, to Holandia, a nie Niemcy, stanie się miejscem, w którym rasa ta rozwinęła się i stała się popularna..
W 1780 r. Holandia została podzielona politycznie, z jednej strony elita rządząca dynastii Oran, z drugiej - Patrioci. Liderem Patrioty był Cornelius de Gyzelaar lub „Kees”.
Uwielbiał psy tej rasy, które wszędzie towarzyszyły właścicielowi. Na jego cześć rasa zostanie nazwana kośćmi, od „Kees” i „hond” - pies.
Cornelius de Giselard uważał, że siła i lojalność tej rasy jest odpowiednia dla jego Patriotów i uczynił psa symbolem imprezy. Jego partia zbuntowała się przeciwko dynastii Oran, ale został pokonany.
Oczywiście zwycięzcy próbowali zniszczyć wszystkich przeciwników, ich drużynę i symbolikę. Większość właścicieli psów i hodowców była zmuszona pozbyć się swoich psów, aby nie wiązały się z nieudanym buntem. Tylko najwierniejsi właściciele będą nadal trzymać te psy..
Większość z nich była chłopami, a rasa odradza się na farmach i we wsiach, z dala od władzy. Niektóre psy żyją na łodziach i barkach przewożących węgiel i drewno między Holandią a prowincją Ren w Niemczech. Część populacji trafia do innych krajów: Włoch, Francji, Niemiec.
Ale rasa jest tak związana z Holandią, że w tamtych czasach nazywana jest nawet holenderskim szpicem wilka. Mimo to psy są klasyfikowane jako szpic niemiecki.
Pod koniec XIX wieku psy tego typu trafiają do Anglii, gdzie nazywa się je Fox Dog, holenderski pies barki. Pierwszy standard rasy Wolspitz został opublikowany na wystawie w Berlinie (1880), a wkrótce potem Klub dla szpiców niemieckich został zorganizowany w 1899.
Nederlandse Keeshond Club został utworzony w 1924 roku. Standard rasy został zmieniony w 1901 roku, aby dodać kolor, który znamy dzisiaj - srebrnoszary z czarnymi końcówkami. Ale na dalszą popularność wpłynęła pierwsza wojna światowa.
W 1920 r. Baronowa von Hardenbroeck zainteresowała się rasą. Zaczęła zbierać informacje o psach, które przeżyły po wojnie. Co zaskakujące, zainteresowanie rasą pozostało wśród kapitanów statków rzecznych i rolników.
Większość Wolfspitz zachowała swoją pierwotną formę, niektórzy właściciele nawet prowadzili własne nieoficjalne księgi stadne.
Zapomniana i mniej popularna rasa w tym czasie, ale baronowa rozpoczęła swój własny program hodowlany. Wzbudzi to zainteresowanie opinii publicznej, a za 10 lat Keeskhond odrodzi się z popiołów.
W 1923 r. Zaczęli pojawiać się na wystawach, w 1925 r. Zorganizowano klub miłośników ras - holenderski Barge Dog Club. W 1926 r. Rasa została zarejestrowana przez British Kennel Club, aw tym samym roku ma oficjalną nazwę Keeshond, która zastąpi starą. W tym samym czasie psy wkraczają do Ameryki i już w 1930 roku rozpoznają rasę AKC.
W 2010 roku zajęła 87 miejsce wśród 167 ras uznanych przez AKC u zarejestrowanych psów. Pierwotnie stworzone jako psy towarzyszące, przeszły długą i złożoną historię..
Nie polując ani nie służąc, stali się lojalnymi i kochającymi przyjaciółmi dla człowieka. Znalazło to odzwierciedlenie w ich życzliwości, przywiązaniu do właściciela i lojalności.
Opis rasy
Keeshond należy do szpiców i odziedziczył wszystkie cechy charakterystyczne dla nich: małe stojące uszy, luksusowy i gruby płaszcz, puszysty ogon z małym ogonem. To jest kompaktowy pies średniej wielkości..
American Kennel Club (AKC) rasy standardowe 43-46 cm w kłębie, Fédération Cynologique Internationale (FCI) 19,25 cala (48,9 cm) ± 2,4 cala (6,1 cm). Waga od 14 do 18 kg. Samce są cięższe i większe niż suki.
Widziana z góry głowa i ciało tworzą klin, ale są do siebie proporcjonalne. Oczy są w kształcie migdałów, szeroko rozstawione, ciemnego koloru. Kufa średniej długości z wyraźnym ogranicznikiem.
Grube, ciemne usta kryją białe zęby, zgryz nożycowy. Uszy powinny być wyprostowane i osadzone wysoko na głowie, w kształcie trójkąta, małe, ciemne.
Wełna typowa dla wszystkich szpiców jest gruba, podwójna, luksusowa. Góra koszuli z prostymi i sztywnymi włosami, dół z grubym, aksamitnym podkładem. Głowa, kufa i uszy pokryte są miękkimi, krótkimi, prostymi włosami, aksamitnymi w dotyku. Na szyi i klatce piersiowej włosy są dłuższe i tworzą luksusową grzywę. Na tylnych nogawkach majtek i na ogonie.
Kolor włosów w Wolfspitz jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Różni się od jasnego do ciemnego, składa się z mieszanki szarości, czerni i kremu. Gęsty podkład w kolorze szarym lub kremowym (ale nie brązowym) i długi płaszcz z czarnymi końcówkami. Nogi są w kremowym kolorze, a grzywa, ramiona i spodnie są jaśniejsze niż reszta ciała. Kufa i uszy powinny być ciemne, prawie czarne, konieczne są okulary.
Historycznie Keeshond, jako członek psa w kształcie szpicy, krzyżował się z innymi szpicami i był w kilku kolorach - białym, czarnym, czerwonym, kremowym i srebrno-czarnym. Początkowo dozwolone były różne kolory, ale ostatecznie pozostał tylko wilk. Chociaż Wolfspitz w innych kolorach wyglądają niesamowicie, nie można ich dopuszczać do udziału w programie..
Ogólnie wygląd robi wrażenie - nawet na spacerze pies wygląda na gotowy do wejścia na podium. Już sama gruba sierść przyciąga wzrok, a dzięki niezwykłemu i zauważalnemu kolorowi pies nie może się oprzeć. Cienie wokół oczu i psa, jak w okularach.
Pomimo tak efektownego opisu jest to poważny pies, a wspaniała grzywa samców sprawia, że rasa ta jest jedną z najpiękniejszych na świecie psów. Wygląda jak pies wystawowy, ale ma coś od lisa: długą kufę, wyprostowane uszy, ogon i chytry uśmiech na twarzy.
Wszystko, co robią, to szczekanie, ale pamiętaj, że takie szczekanie może zirytować twoich sąsiadów. Zwłaszcza, jeśli pies pozostaje bez komunikacji z właścicielem przez długi czas i zaczyna szczekać ze stresu. To prawda, że przy odpowiednim treningu można go odstawić od niekontrolowanej kory.
W swojej książce „Dog Intelligence” Stanley Coren nazywa je wielką rasą, odnosząc się do umiejętności uczenia się nowych drużyn i umieszczając ją na 16 miejscu pod względem inteligencji.
Aby to zrobić, potrzebują od 5 do 15 powtórzeń i są posłuszni w 85% przypadków lub więcej. Większość Keeskhond uważa się za inteligentnych i kochających, a to automatycznie czyni z nich idealnego psa rodzinnego, co więcej, łatwo go szkolić.
Tak, są świetne dla rodzin, ale tylko dla tych, którzy mają doświadczenie w utrzymywaniu innych ras i dogadują się ze sobą. Podobnie jak inne rasy o niezależnym sposobie myślenia, keeshond reaguje wyjątkowo słabo na niegrzeczne metody treningowe.
To wrażliwa rasa psów, która reaguje ostrzej na głośne dźwięki i nie radzi sobie dobrze w rodzinach, w których często krzyczą i poznają relacje.
Keeskhond szybko się uczy, jeśli ich właściciele są konsekwentni, uprzejmi i spokojni. Dla nich właściciel musi być liderem stada, który kontroluje i kieruje ich życiem..
Psy rozumieją siłę właściciela na instynktownym poziomie i ta rasa nie jest wyjątkiem.
Uczą się szybko, zarówno dobre, jak i złe. Próba zmiany niepożądanych zachowań przy użyciu prymitywnych metod doprowadzi do negatywnych zmian w charakterze psa, sprawi, że będzie nerwowy, nieśmiały, przestraszony. Te psy muszą być trenowane delikatnie i cierpliwie, bez stresu i krzyku..
Jeśli pies ma problemy z zachowaniem, przygotuj się na niekończącą się korę, żute buty i uszkodzone meble. Większość tych problemów wynika z urazy, nudy lub braku komunikacji z gospodarzem..
Jeśli szczeniak nie wyrósł na kontrolowanego psa, te małe inteligentne bestie mogą się bawić i często takie rozrywki są destrukcyjne.
Konieczne jest kształcenie szczeniaka nie w strachu, ale w szacunku dla osoby. Chcą zadowolić i zadowolić swoją rodzinę, więc kiedy pies nie jest posłuszny, musisz być cierpliwy, a nie niegrzeczny.
I tak, dla tych, którzy chcą trzymać psa w wolierze lub na podwórku, ta rasa nie jest odpowiednia. Potrzebują stałego kontaktu z ludźmi i aktywności, aby pozostać szczęśliwym..
Jak każda rasa, im szybciej szczeniak się uspołeczni, tym lepiej. Przedstaw go nowym ludziom, sytuacjom, zwierzętom. Pomoże to szczeniakowi stać się spokojnym i zrównoważonym psem..
Już dobrze się dogadują z dziećmi, dobrze z innymi zwierzętami, więc socjalizacja jest potrzebna nie po to, aby zmniejszyć agresję, ale aby uniknąć nieśmiałości i nieśmiałości.
W przeciwieństwie do wielu innych ras podatnych na agresję, keeshond jest nadmiernie kochający i musi zrozumieć, kiedy wystarczy, nawet jeśli chodzi o miłość.
To zabawny pies, który potrzebuje codziennych zabaw i długich spacerów, najlepiej z całą rodziną. Rasa jest zalecana dla aktywnych rodzin, które wszędzie zabiorą psa. Nie ma znaczenia, czy jest to spacer, jazda na rowerze, wędkowanie - Keeskhond zawsze jest zainteresowany, jeśli w pobliżu jest rodzina.
Są idealne do zwinności i urazy, ponadto taka aktywność jest zalecana, ponieważ obciąża psa fizycznie i intelektualnie.
Aktywność, stres i zmęczenie pomagają psu pozbyć się problemów z zachowaniem.
Wolfspitz są w stanie dogadać się wszędzie, od mieszkania po prywatny dom, choćby tylko z rodziną. To prawda, że czują się lepiej w chłodnym klimacie, nie lubią wysokiej temperatury i wilgotności.
Care
Jak większość ras szpiców, ma luksusowy płaszcz, ale opieka nad nim nie jest tak męcząca, jak można się spodziewać. Codzienne czesanie sprawia, że pies jest piękny i zadbany, a dom jest czysty od sierści psa.
Psy zrzucają umiarkowanie przez cały rok, ale podszerstek obficie zrzuca dwa razy w roku, wiosną i jesienią. W tej chwili zaleca się częstsze czesanie psa, aby uniknąć splątania.
Gruby płaszcz chroni przed zimnem i słońcem, dlatego nie zaleca się strzyżenia. Keeskhonde nie są podatne na zapachy psów i często kąpiel dla nich nie jest konieczna i nie jest zalecana, zwykle myje się je tylko w razie potrzeby.
Zdrowie
Jest to rasa zdrowa, średnia długość życia wynosi 12-14 lat. Są podatne na otyłość, dlatego prawidłowe, umiarkowane karmienie i regularne ćwiczenia są ważne dla zdrowia psa..
