Dog niemiecki
Dog niemiecki (dog niemiecki lub dog niemiecki) to jedna z najbardziej znanych ras na świecie i najwyższa. Rekord świata należy do psa o imieniu Zeus (zmarł we wrześniu 2014 r. W wieku 5 lat), który osiągnął 112 cm w kłębie. Angielska nazwa duński pies jest błędna, psy te pojawiły się w Niemczech, a nie w Danii.
Ta grupa charakteryzuje się wielką siłą, instynktem ochronnym, brachycefaliczną strukturą pyska i przodkami z Rzymu.
Bardzo duże psy pojawiają się na freskach starożytnej Grecji i są dziedziczone przez Rzym. Rzymianie rozwijają i ulepszają swoje psy, a wraz z żołnierzami Molosi dostają się do Wielkiej Brytanii i krajów europejskich..
Ponadto psy te pozostawiły poważny ślad w historii i służyły jako podstawa wielu współczesnych ras, w tym dogów niemieckich.
Jednak molosy sprowadzane do Niemiec są wykorzystywane inaczej niż w innych krajach europejskich. Podczas gdy walczyli z psami i psami stróżującymi, trzymano je w plemionach germańskich w celu polowania i pracy w stadzie. W tamtych czasach zwykle praktyką było swobodne wypasanie zwierząt gospodarskich na terenach komunalnych..
Bez regularnego kontaktu z ludźmi byli półdzikimi zwierzętami, prawie niekontrolowanymi. Aby mogły być kontrolowane i używane mastify. Duże, szerokie usta pozwalały im trzymać zwierzę i fizyczną siłę, by go kontrolować.
Niemcy nazywali je bullenbeyser. Były również wykorzystywane do polowania na duże zwierzęta, gdzie siła i duże usta również nie będą zbędne.
Mimo że bullenbaseerzy potrafili poradzić sobie z różnymi pracami, nie byli specjalistami. Aby stworzyć idealnego psa myśliwskiego, niemiecka szlachta krzyżuje Bullenbaysers i Greyhounds. Stało się to prawdopodobnie w 8-12 wieku. To dało przyszłym psom szybkość i atletyzm, wzmocniło węch i instynkt łowiecki..
Od wielu lat trwa debata, ale jakiej rasy chartów użyto? Większość źródeł skłania się ku wilczarzowi irlandzkiemu, który sam w sobie jest duży. Nie ma jednak na to dowodów i wątpliwe jest, aby tak duży pies mógł wówczas pojechać swoją Irlandią do Niemiec. Co więcej, niemieccy Duńczycy w tamtych czasach byli znacznie mniejsi niż psy naszych czasów i są porównywalni pod względem wielkości do rottweilerów.
Powstały mestizo tak dobrze upolował dzików, że stał się znany jako Hatz i Sauruden lub pies knurów i był niezwykle popularny wśród szlachty. W tamtych czasach Niemcy składały się z tysięcy niezależnych narodów, obejmujących terytorium od wioski po Austrię..
Psy znaleziono wszędzie, były jedną z najczęstszych ras niemieckich. Boarhounds zyskał miano Deutsche Dogge, co oznacza w zależności od tłumaczenia dog niemiecki lub mastif niemiecki.
Nic dziwnego, że te duże, silne psy mogły nie tylko polować, ale także skutecznie chronić właściciela i jego własność. Psy zaczynają pilnować swoich właścicieli i nawet najodważniejszy wynajęty zabójca pomyśli dwa razy, zanim go zaatakuje. Nie zapominaj, że w przeszłości niemiecki dog niemiecki był o wiele bardziej agresywny i okrutny niż dziś..
W 1737 r. Francuski przyrodnik Georges-Louis Leclerc, hrabia Buffon podróżował po Danii. Tam spotkał rasę zwaną Grand Danois lub Dogów Niemieckich i przez pomyłkę uważał ją za rodzimą. Opisał to w swoich pismach i od tego czasu w języku niemieckim dog niemiecki nazywa się dogiem duńskim.
Pod koniec tego wieku zostały rozprowadzone w Anglii, Danii, przybyły do Francji i innych krajów. Po drugiej stronie oceanu dotarli do Kapsztadu, gdzie wzięli udział w tworzeniu rasy Boerboel.
W wyniku rewolucji francuskiej fala zmian społecznych ogarnęła Europę, w tym kraje niemieckojęzyczne. Know zaczął tracić swoje prawa i status, ziemię i przywileje.
Ziemie znikają, polowanie przestaje być szlachtą, która przestaje zawierać paczki i duże psy. Ale miłość psów jest tak silna, że pozostawia się je jako psy stróżujące, a popularność rośnie. Ponadto niższe klasy mogą sobie na nie pozwolić, choć teoretycznie.
Ponieważ psy były trzymane na polowanie, w większości pozostawały rasowe przez setki lat. Ale jednocześnie nie zwracali uwagi na wygląd zewnętrzny, tylko na cechy robocze. Dog niemiecki osiągnął szczyt popularności, aw 1863 r. Wziął udział w pierwszej wystawie w Niemczech.
Ponieważ tylko bogaci ludzie mogli sobie pozwolić na duże psy, właściciele byli biznesmenami, dużymi rolnikami i właścicielami sklepów mięsnych. Jednym z pierwszych standardów rasy były rzeźnicy, którzy używali nosideł do transportu noszy z produktami.
Rasa szybko zyskuje popularność w Stanach Zjednoczonych, a już w 1887 roku zdobywa uznanie w AKC (American Kennel Club). Cztery lata później powstał pierwszy klub w Niemczech, aw 1923 r. Angielski Kennel Club uznał rasę. W 1950 r. Dog niemiecki był jedną z najbardziej rozpoznawalnych wśród dużych ras..
Mają znaczący udział w rozwoju innych ras, ponieważ połączyli wielkość i dużą liczbę osobników na całym świecie. W związku z tym psy były wykorzystywane do ratowania innych zagrożonych ras. Często było to wyciszone, ale skrzyżowano ich z Buldogiem Amerykańskim, mastifem angielskim, pomogli stworzyć argentyńskiego Dogiem Niemieckim.
Podobnie jak wiele współczesnych ras, dog niemiecki jest rzadko używany zgodnie z przeznaczeniem. Dziś jest to wyłącznie pies towarzyszący, popularny na całym świecie ze względu na swoją delikatną naturę. Są rzadko używane w polowaniu i do ochrony, częściej jako psy terapeutyczne, psy przewodnicy.
Pomimo wielkości popularność rasy jest ogromna. Tak więc w 2011 r. Niemiecki dog niemiecki zajął 19. miejsce wśród 173 ras zarejestrowanych w AKC.
Opis
Dog niemiecki jest jedną z najbardziej imponujących ras - duża, atletyczna budowa, często doskonały kolor, królewska postawa. Są tak dobre, że psy nazywane są Apollo wśród psów..
Jest to również jedna z najwyższych ras na świecie, mimo że są one średnio nieco gorsze od innych dużych ras..
Faktem jest, że to Wielcy Duńczycy przez kilka lat z rzędu byli nazywani najwyższymi na świecie.
Samce osiągają średnio 76-91 cm w kłębie, ale są też większe niż 100 cm. Suki są nieco mniejsze i osiągają 71-86 cm. Waga psów w dużej mierze zależy od wzrostu, budowy, stanu psa, ale zwykle od 45 do 90 kg.
Dog niemiecki jest uważany za jedną z najwyższych ras na świecie. Ostatni rekord ustanowił pies Zeus, który osiągnął 112 cm w kłębie i stał na tylnych łapach 226 cm Niestety, potwierdziły tylko smutne statystyki rasy i zmarły w piątym roku życia we wrześniu 2014.
Pomimo dużych rozmiarów mastify są elegancko złożone. Idealnym przedstawicielem rasy jest równowaga między siłą a sportowością, z równymi udziałami. Pomimo tego, że dziś jest psem towarzyszem, nie straciła siły i muskularności charakterystycznych dla psów pracujących.
Ich łapy są długie i mocne, można je porównać do młodych drzew. Ogon jest średniej długości, w spokojnym stanie, zwisa.
Głowa i twarz psa są charakterystyczne dla wszystkich przedstawicieli Molosów, ale znacznie dłuższe i węższe.
Wraz z rozmiarem odpowiedni typ głowy jest uważany za znak rozpoznawczy rasy i ma kluczowe znaczenie dla uczestnictwa w wystawach. Czaszka jest płaska na górze i ma kształt trójkąta, kufa ma mniej więcej tę samą długość co czaszka.
Kufa jest nie tylko dość długa, ale także szeroka, daje kwadratowy wyraz. Większość psów ma lekko obwisłe, ale suche usta, choć niektóre regularnie ślinią się.
Idealny nos jest czarny, ale może również być częściowo pigmentowany, w zależności od koloru.
Uszy tradycyjnie się zatrzymują, przybierają postać stojącą. Uważa się, że pies słyszy lepiej, ale dziś standardy wskazują na naturalne, wiszące uszy. Ponadto w wielu krajach zaprzestanie jest zabronione przez prawo..
Oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów. Najlepiej ciemnego koloru, ale jasne oczy są dopuszczalne dla psów niebieskich i marmurkowych.
Sierść jest krótka, gęsta, gruba, idealnie błyszcząca. Dog niemiecki ma sześć kolorów: płowy, tygrys, arlekin (biały z czarnymi plamami lub arlekin), czarny i niebieski.
Dog niemiecki może również urodzić się w innych kolorach, w tym: czekoladowym, czerwono - białym, merle. Takie psy nie mogą brać udziału w wystawach, ale nadal są doskonałymi zwierzętami domowymi..
Charakter
Psy są popularne zarówno ze względu na ich jasny wygląd, jak i miękki i czuły charakter. Znane jako miękkie olbrzymy stały się domowymi towarzyszami ludzi na całym świecie. Rasa stanowi niezwykle silne uczucie dla rodziny, której są wierni i oddani..
Drugą stroną takiego przywiązania jest chęć ciągłego przebywania z rodziną, jeśli nie jest to możliwe, pies wpada w depresję.
To klasyczny przykład olbrzymiego psa, który wierzy, że może położyć się na kolanach swojego pana. Jest to nieco trudne, gdy pies waży 90 kg lub więcej..
Właściwie wykształcone niemieckie mastify są wyjątkowo wrażliwe i miękkie dla dzieci. Jednak w przypadku małych dzieci bliskość szczeniąt mastifa może skończyć się siniakami. Są silne i energiczne i mogą nieumyślnie obalić dziecko. Jednak dorosłe psy mogą być niezdarne, więc nie pozostawiaj dzieci bez opieki!
Różne psy inaczej reagują na nieznajomych. Przy odpowiedniej socjalizacji większość z nich jest uprzejma i spokojna, jednak niektóre linie mogą postrzegać obcych jako zagrożenie. Agresja wobec ludzi nie jest charakterystyczna dla rasy, ale może być niezwykle poważna, biorąc pod uwagę wielkość psa i jego siłę..
To sprawia, że socjalizacja i szkolenie są niezwykle ważne. Większość (ale nie wszystkie) psy to wrażliwe psy stróżujące szczekające na potencjalnego kosmitę.
Pomimo tego, że nie są zbyt agresywni, dzięki odpowiedniemu treningowi są w stanie dobrze wykonywać funkcje ochronne.
Rozumieją, kiedy członkowie rodziny są w niebezpieczeństwie fizycznym, a zły pies nie jest psem, na który w tej chwili chcesz spotkać..
Pod względem zdolności do trenowania nie jest to szczególnie trudna, ale także niezbyt prosta rasa. Ich inteligencja jest powyżej średniej i większość psów chce zadowolić właściciela.
Przedstawiciele rasy z powodzeniem występują w takich dyscyplinach, jak zwinność i posłuszeństwo. Mogą jednak być niezwykle uparci i ignorować polecenia..
Jeśli pies zdecyduje, że nic nie zrobi, żadne groźby i gadżety nie pomogą. Ogólnie rzecz biorąc, reagują wyjątkowo słabo na surowe metody treningu i są znacznie lepsze dla pozytywnego wzmocnienia..
Uczciwie będzie powiedzieć, że pułap niemieckiego dogiem niemieckim w szkoleniu jest znacznie niższy niż pułap tego samego owczarka niemieckiego i pod względem inteligencji dotyczą one psów o przeciętnych umiejętnościach uczenia się.
Nie jest to szczególnie dominująca rasa, ale przejmą kontrolę, jeśli otrzymają taką możliwość. Właściciele muszą znajdować się na czele swojej hierarchii, aby uniknąć chaosu..
Pomimo tego, że pierwotnie była to rasa myśliwska i usługowa, przez wiele lat hodowla czystej krwi zamieniła ją w towarzysza. Większość niemieckich dogów duńskich o niskim poziomie energii z przyjemnością odbierze 30-45 minutowy spacer dziennie. Ponadto są to kanapy, które mogą tarzać się przez cały dzień.
Prowadzi to do otyłości, zwłaszcza jeśli pies nie otrzymuje regularnego obciążenia. Ponadto brak aktywności może prowadzić do destrukcyjnych zachowań: destruktywność, niekończące się szczekanie, nadpobudliwość.
Aktywność jest dość trudnym pytaniem w wychowywaniu szczeniąt, ponieważ nadmiar może prowadzić do problemów ze stawami i kośćmi, a po obfitym karmieniu całkowicie zabić psa.
Jednocześnie niektóre linie doży nadal wymagają dużej aktywności, ale są to te, które są używane w polowaniu. Ale reszta ma raczej słaby szkielet i inne problemy z układem mięśniowo-szkieletowym, po prostu nie mogą niestrudzenie biegać wokół.
Psy doga niemieckiego rosną bardzo powoli i ostatecznie formują się późno. Można je uznać za ostatecznie ukształtowane przez trzeci rok życia, zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Oznacza to, że do trzech lat będziesz mieć niesamowicie dużego szczeniaka dogiem niemieckim.
Potencjalni właściciele powinni zrozumieć - wszystkie działania psa są wzmocnione ze względu na jego rozmiar. Szczekanie głośno i głęboko, aż do ogłuszającego ryku.
Machanie ogonem jest jak bicz. Szczeniak obgryzający nogę krzesła robi z niej połowę w ciągu kilku minut.
Wszelkie drobne naruszenia i niewłaściwe postępowanie stają się poważnym problemem. Jeśli zdecydujesz się kupić dogiem niemieckim, poważnie rozważ swoje opcje..
Może potrzebujesz niezbyt dużego psa?
Care
Psy nie wymagają opieki, nie potrzebują usług profesjonalnego groomera. Wystarczy regularne czesanie, pamiętaj, że ze względu na wielkość psa jest to czasochłonne.
Pomimo tego, że blakną one umiarkowanie, ze względu na ogromny rozmiar sierści bardzo dużo i może pokryć wszystko w domu.
Ponadto każdy etap opieki wymaga więcej czasu niż w przypadku innych ras..
Bardzo ważne jest, aby nauczyć szczeniaka dbania od pierwszych dni życia, w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że pies waży 90 kg i nie lubi być przypinany.
Zdrowie
Dog niemiecki uważany jest za rasę o złym zdrowiu. Cierpią na wiele chorób, a ich średnia długość życia jest jedną z najkrótszych wśród dużych ras. Mają wolny metabolizm i niski poziom energii..
Oczekiwana długość życia wynosi od 5 do 8 lat, a bardzo niewiele psów przeżywa do 10 lat. Nieodpowiedzialni hodowcy są winni za problemy zdrowotne, w pogoni za zyskiem znacznie osłabili rasę.
Plagą tej rasy jest skręt jelit, który zabija od 1/3 do ½ psów. Wśród ras z tendencją do inwersji jelit zajmują pierwsze miejsce. Przejawia się, gdy narządy wewnętrzne obracają się wokół osi i prowadzi do poważnych konsekwencji i śmierci psa. Bez pilnej operacji pies prawdopodobnie umrze. Absolutnie zdrowy pies może umrzeć w ciągu kilku godzin, jeśli nie zostanie przyniesiony do weterynarza i postawiony na stole operacyjnym.
Przyczyna skrętu jelitowego nie jest całkowicie jasna, ale zaobserwowano, że psy z szeroką i głęboką klatką piersiową są do tego predysponowane. Ponadto przejadanie się znacznie zwiększa ryzyko.
Nie zaleca się wyprowadzania psa natychmiast po karmieniu i lepiej jest podawać go w małych porcjach kilka razy dziennie.
W przeciwieństwie do zwykłych psów, ich utrzymanie jest znacznie droższe. Potrzebują więcej jedzenia, więcej miejsca, większych zabawek i więcej uwagi. Ponadto podczas leczenia potrzebują więcej leków i znieczulenia, a ze względu na zły stan zdrowia częste wizyty u weterynarza.
Potencjalni właściciele powinni poważnie rozważyć, czy stać ich na takiego psa..
