Grenlandzki pies zaprzęgowy grenlandia
Pies grenlandzki lub grenlandzki (gren. Kalaallit Qimmiat, duński. Grønlandshunden) to duża rasa psa podobna do husky i używana jako sanie, a także podczas polowania na niedźwiedzie polarne i koty. To starożytna rasa, której przodkowie przybyli na północ wraz z plemionami Eskimosów. Rasa jest rzadka i niezbyt rozpowszechniona poza ojczyzną..
Artefakty wskazują, że plemię Eskimosów pochodzi z Syberii, a szczątki znalezione na wyspach w Nowosybirsku pochodzą sprzed 7 tysięcy lat przed naszą erą. Tak więc psy grenlandzkie są jedną z najstarszych ras..
Wikingowie i pierwsi Europejczycy, którzy osiedlili się na Grenlandii, poznali tę rasę, ale prawdziwa popularność przyszła do nich po rozwoju północy. Kupcy, myśliwi, wielorybnicy - wszyscy używali siły i prędkości tych psów podczas podróży i polowań..
Grenlandia należy do rasy szpiców, grupy ras charakteryzujących się wyprostowanymi uszami, gęstymi włosami i ogonem pączka. Te psy ewoluowały w sposób ewolucyjny w krainie, w której mróz i śnieg były przez większość roku, a nawet przez cały rok. Moc, umiejętność noszenia towarów i gęsta wełna stały się jego pomocnikami.
Uważa się, że pierwsi przedstawiciele rasy przybyli do Anglii około 1750 roku, a 29 lipca 1875 roku uczestniczyli już w jednej z pierwszych wystaw psów. English Kennel Club uznał rasę w 1880 roku.
Husky grenlandzkie były używane w wielu wyprawach, ale najbardziej znana jest wyprawa Fridtjofa Nansena. W swojej książce „På ski over Grønland” nazywa rasę głównym asystentem w trudnym życiu Aborygenów. To właśnie te psy Amundsen zabrał ze sobą na wyprawę..
Opis
Grenlandzki pies zaprzęgowy wyróżnia się potężną budową, szeroką klatką piersiową, głową w kształcie klina i małymi, trójkątnymi uszami. Ma silne, muskularne nogi, pokryte krótkim futrem..
Ogon jest puszysty, odrzucony do tyłu, gdy pies leży, często zakrywa nos ogonem. Wełna średniej długości, podwójna. Kolor sierści może być dowolny, z wyjątkiem albinosa.
Podszerstek jest krótki, gruby, a włosy zewnętrzne są twarde, długie i hydrofobowe. Samce są znacznie większe niż samice i osiągają w kłębie 58–68 cm, a samice 51–61 cm. Waga około 30 kg. Oczekiwana długość życia 12–13 lat.
Charakter
Bardzo niezależne grenlandzkie psy zaprzęgowe są przeznaczone do pracy w grupie. Są to typowi mieszkańcy północy: wierni, wytrwali, ale przyzwyczajeni do pracy w zespole, nie są szczególnie przywiązani do osoby.
Debauzery, nie są w stanie cały dzień leżeć na dywanie, pies grenlandzki potrzebuje aktywności i bardzo dużego obciążenia. W swojej ojczyźnie ciągną załadowane sanie przez cały dzień i do dziś są wykorzystywane w polowaniu.
Instynkt łowiecki w tej rasie jest wysoce rozwinięty, ale organ nadzoru jest słaby i są przyjaźni dla nieznajomych. Szkolenie takiego psa jest skomplikowane, wymaga kwalifikacji i czasu, ponieważ grenlandzkie psy są bardzo podobne do wilka po dziś dzień.
Mają bardzo rozwinięty hierarchiczny instynkt, więc właściciel musi być liderem, w przeciwnym razie pies stanie się niekontrolowany. W swojej ojczyźnie żyją dziś w takich samych warunkach jak tysiące lat temu i są cenieni nie za charakter, ale za wytrzymałość i szybkość..
Ponieważ żyją w paczce, hierarchia jest dla nich najważniejszym elementem, a osoba zawsze powinna być na szczycie. Jeśli pies szanuje swojego właściciela, to jest mu bardzo wierny i broni się z całej siły.
Care
Wystarczy czesać włosy kilka razy w tygodniu.
Zdrowie
Badania na ten temat nie zostały przeprowadzone, ale nie ma wątpliwości, że jest to zdrowa rasa. Dobór naturalny i trudne warunki nie przyczyniają się do przetrwania słabych i bolesnych szczeniąt.
