Spaniel tybetański
Spaniel tybetański (angielski spaniel tybetański lub Tibbie) to ozdobny pies, którego przodkowie mieszkali w górskich klasztorach Tybetu. Nazwali Spaniela ze względu na podobieństwo do Cavalier King Charles Spaniel, ale w rzeczywistości są to zupełnie inne psy..
Miały jednak praktyczne zastosowanie. Podobnie jak posągi lwa przy wejściu do klasztoru, znajdowały się na ścianach i wypatrywały obcych. Potem podnieśli szczekanie, do którego przybyli poważni strażnicy - tybetańskie mastify.
Te psy były święte i nigdy nie zostały sprzedane, ale tylko dane. Z Tybetu przybyli do Chin i innych krajów o tradycjach buddyjskich, co doprowadziło do pojawienia się takich ras jak japoński podbródek i pekińczyk.
Ale dla świata zachodniego przez długi czas pozostawały nieznane i dopiero w 1890 r. Przybyły do Europy. Nie zdobyli jednak sławy aż do 1920 roku, kiedy angielski hodowca zaczął się nimi poważnie interesować..
Aktywnie promował rasę, ale jego wysiłki rozpadły się na kawałki wraz z rozpoczęciem II wojny światowej. Większość hodowców nie mogła utrzymywać bud, a reszta nie zależała od egzotycznych psów.
Dopiero w 1957 r. Powstało Stowarzyszenie Spanielów Tybetańskich (TSA), dzięki któremu w 1959 r. Rasa została uznana przez English Kennel Club. Przyspieszyło to rozwój rasy, ale do 1965 roku pozostały niepopularne..
I tylko w 1965 r. Liczba zarejestrowanych psów wzrosła do 165. Mimo wysiłków hodowców liczba psów rośnie do dziś bardzo powoli..
Tak więc w 2015 r. W USA zajęły 104. miejsce ze 167 ras, aw 2013 r. Wzrosły do 102.
Opis
Tybetańskie spaniele o podłużnym formacie, o długości większej niż wysokości. Jest to mała rasa, w kłębie do 25 cm, waga 4-7 kg. Pomimo niewielkich rozmiarów psy są bardzo zrównoważone, bez ostrych rysów.
Skromny, dobrze wychowany w domu tybetański spaniel zmienia się na ulicy. Niezależny, może być uparty, a nawet trudny do wyszkolenia.
Często tybetański spaniel odpowiada na wezwanie lub polecenie, gdy decyduje, że nadszedł czas.
Jeśli tylko właściciel nie chce biegać po całej okolicy dla swojej małej księżniczki, lepiej nie wypuszczać jej ze smyczy. Trening, dyscyplina i socjalizacja są obowiązkowe dla tybetańskiego spaniela. Jeśli wszystko zostanie zrobione poprawnie, stosunek do właściciela będzie jak bóg.
Jeśli zapomnisz o uporze i niezależności, jest to prawie idealny pies.
Są czyste i szanują porządek, potrafią przystosować się do życia w mieszkaniu i domu.
Stanley Koren, autor Dog Intelligence, stawia je na 46. miejscu pod względem inteligencji, odnosząc się do psów o średnich zdolnościach.
Tibetan Spaniel rozumie nowy zespół po 25-40 i wykonuje go w 50% przypadków.
Są wystarczająco inteligentni i uparci, kochają ludzi i łatwo się nudzą bez towarzystwa. Jeśli sami pozostaną przez długi czas, mogą stać się destrukcyjne.
Zwinne i bystre, potrafią wspinać się tam, gdzie nie każdy pies. Małe, z małymi łapkami, są w stanie otwierać drzwi, szafki w poszukiwaniu jedzenia i rozrywki. Nie oznacza to jednak, że będą jeść wszystko, ponieważ w paszy są kapryśni.
Care
Opieka nie jest trudna, ale biorąc pod uwagę, że tybetańskie spaniele uwielbiają komunikację, te procedury są dla nich przyjemnością. Topią się dwa razy w roku, w tej chwili musisz czesać codziennie. Nie ma w nich żadnego szczególnego zapachu, więc często nie trzeba kąpać psa.
Codzienne czesanie wystarczy, aby pies wyglądał zdrowo, pięknie i bez plątania się w sierści.
Zdrowie
Jest to bardzo zdrowa rasa i, jeśli jest odpowiednio utrzymywana, może żyć długo. Oczekiwana długość życia od 9 do 15 lat, ale niektóre psy żyją dłużej.
Choroby charakterystyczne dla tej rasy to postępujący zanik siatkówki, w którym pies może stać się ślepy. Charakterystycznym znakiem jego rozwoju jest ślepota nocna, gdy pies nie widzi w ciemności lub zmierzchu.
