Epanyol bretoński
Bretoński epanyol lub bretoński epanyol (fr. Épagneul breton, angielski Bretania) jest psem domowym. Rasa ma swoją nazwę w regionie, z którego pochodzi.
W wielu krajach psy te są znane jako spaniel bretoński, ale polują w sposób bardziej charakterystyczny dla seterów lub wskaźników. Powodem tak dużej popularności wśród myśliwych jest to, że jest to bardzo mądra rasa, spokojna i posłuszna.
Pierwsza pisemna wzmianka o rasie występuje w 1850 r. Ksiądz Davis opisał psa myśliwskiego z krótkim ogonem, który był używany do polowania w północnej Francji.
Na początku XX wieku epagnol bretoński jest już dość znany w ojczyźnie, a nawet bierze udział w wystawie psów w Paryżu w 1900 r..
Innego opisu rasy dokonał M. Le Comte Le Conteulx de Canteleu, który opracował listę ras francuskich, wśród których był epretan bretoński. To on pierwszy wspomniał o rasie pod tą nazwą.
Pierwszy szczegółowy opis został po raz pierwszy stworzony przez major kawalerii i weterynarza P. Grand-Chavina w 1906 roku. Opisał małe spaniele z krótkimi ogonami lub całkowicie bezogoniaste, niezwykle powszechne w Bretanii. Wymienione i kolory: biały z czerwonym, biały z czarnym lub biały z kasztanem.
Są to dokładnie te same kolory, które można dziś znaleźć w rasie. W 1907 r. Urodzony na Bretonii samiec o imieniu Boy został pierwszym psem oficjalnie zarejestrowanym w organizacji kynologicznej.
W tym samym roku opracowano pierwszy standard rasy. Początkowo psy te nosiły nazwę Epagneul Breton Queue Courte Naturelle, co tłumaczy się jako „pies bretoński z krótkim ogonem”..
Opis
Pomimo tego, że epagnol bretoński należy do spanieli, zdecydowanie nie wygląda jak te wspaniałe psy. Występują w nim cechy spanieli, ale są one mniej wyraźne niż u innych ras w tej grupie.
Jest to pies średniej wielkości, samce w kłębie osiągają od 49 do 50 cm i ważą 14–20 kg. Jest to przede wszystkim pies myśliwski i powinien wyglądać odpowiednio.
Epanola jest muskularna, bardzo mocno zbudowana, ale nie powinna wyglądać na grubą lub krępą. Ze wszystkich spanieli jest najbardziej kwadratowy, w przybliżeniu równy długości do wysokości.
Spaniele brytyjskie znane są z krótkich ogonów, niektóre rodzą się bez ogona. Bańki są również dopuszczalne, ale niezwykle rzadko mają ogon dłuższy niż 10 cm.
Głowa jest typowa dla psa myśliwskiego, proporcjonalna do tułowia, ale niezbyt duża. Kufa średniej długości, głęboko osadzone oczy i chronione przez ciężkie brwi..
Preferowane są ciemne oczy, ale dopuszczalne są również odcienie ciemnego bursztynu. Kolor nosa jest zgodny z kolorem i może być ciemnoróżowy, brązowy, czarny.
Uszy są średniej długości, ale jak u spaniela, dość krótkie. Włosy na nich są trochę dłuższe, ale bez drapania, jak inne spaniele.
Sierść jest wystarczająco długa, aby chronić psa podczas poruszania się w zaroślach, ale nie powinna ukrywać ciała. Jest średniej długości, krótszy niż inne spaniele, proste lub faliste, ale nie kręcone. Pomimo faktu, że sierść jest bardzo gęsta, epagnol bretoński nie ma podkładu..
Na nogach i uszach włosy są dłuższe, ale nie tworzą się. Prawie każda duża organizacja szkoląca psy ma swoje własne wymagania dotyczące kolorów. Najbardziej znanym kolorem jest biały z czerwonym, biały z czarnym lub biały z kasztanem.
Charakter
Hodowcy uważnie monitorują cechy robocze tych psów, a jej charakter jest typowy dla psa. Ale wyróżniają się dobrą naturą. Większość po powrocie z polowania stają się uroczymi psami. Są przywiązani do właściciela, przyjaźni dla nieznajomych.
Te cechy sprawiają, że rasa jest całkowicie nieodpowiednia do pracy w straży, chętnie powitają kogoś innego w domu. Dzięki odpowiedniej socjalizacji Breton świetnie dogaduje się z dziećmi i często jest najlepszymi przyjaciółmi..
Nawet w porównaniu do gadżetów takich jak Golden Retriever czy Cocker Spaniel, wygrywają i są jednym z najlepszych towarzyszy wśród psów myśliwskich.
Jest to posłuszny pies, łatwo go trenować, a jeśli masz zamiar zdobyć pierwszego psa myśliwskiego lub chcesz wziąć udział w konkursach posłuszeństwa, to jest to doskonały kandydat. Jednak nie możesz zostawić jej samej przez długi czas, ponieważ cierpią z powodu samotności.
Chociaż zwykle te psy pracują samotnie, są w stanie pracować w swojej paczce i wolą towarzystwo innych psów. Bretońska nieznana dominacja, terytorialność, zazdrość.
Bardzo rzadkie psy pojawiają się u innych, spokojnie się z nimi dogadują. Co zaskakujące, jak na psa myśliwskiego ma wysoki standard życia z innymi zwierzętami. Wskazujące psy muszą znaleźć ptaka i przynieść go właścicielowi po polowaniu, ale nie atakować. W rezultacie większość bretończyków jest bardzo miękka w stosunku do innych zwierząt..
Jest to jeden z najlepiej wyszkolonych psów i świetnie się trenuje. Jej poziom inteligencji jest bardzo wysoki i nie wychodzi ona z 20 najmądrzejszych psów. Z łatwością wykonuje zadania, które zaskakują inne psy. Jeśli brakuje Ci doświadczenia w szkoleniu, jest to jeden z najlepszych psów..
Epatoli bretońskie pasowałyby niemal każdej rodzinie, gdyby nie wysoki poziom aktywności. Ze względu na swoje rozmiary są wyjątkowo słabo przystosowane do życia w mieszkaniu, a nawet na najbliższych przedmieściach. Potrzebują obciążenia i dużego obciążenia. Tylko niektóre owczarki i teriery mogą się z nimi kłócić..
Nie są wystarczająco proste, choć długie, spacery. Breton jest w stanie polować przez 9-10 godzin bez przerwy, niezależnie od pogody. Potrzebna jest co najmniej godzina biegania lub inna aktywność dziennie. Co więcej, praktycznie się nie męczą i są w stanie doprowadzić właściciela na śmierć.
Konieczne jest spełnienie wymagań dotyczących obciążenia, ponieważ wszystkie problemy behawioralne wynikają z niewydanej energii. Pies może stać się destrukcyjny, nerwowy, bojaźliwy.
Zawieranie epanyolu bretońskiego i nie ładowanie go jest równoznaczne z brakiem karmienia lub picia. Najlepsze obciążenie to polowanie, dla którego pies się urodził.
Care
Breton nie wymaga szczególnej troski, a jedynie regularne czesanie. U psów nie ma podszerstka, więc mycie i pielęgnacja jest minimalna.
W przypadku psów wystawowych potrzebuje trochę więcej, ale w przypadku pracowników jest minimalny. Konieczne jest monitorowanie czystości uszu, ponieważ ich struktura przyczynia się do gromadzenia się brudu.
Zdrowie
Zdrowa, odporna, bezpretensjonalna rasa. Średnia długość życia wynosi 12 lat i 6 miesięcy, niektórzy żyją 14-15 lat. Najczęstszą chorobą jest dysplazja stawu biodrowego. Według badań Orthopaedic Foundation for Animals (OFA), dotyczy to około 14,9% psów.
