Lhasa apso
Lhasa Apso lub Lhasa Apso (angielski Lhasa Apso) to rasa psów towarzyszących, której miejscem urodzenia jest Tybet. Byli przetrzymywani w buddyjskich klasztorach, gdzie szczekali o zbliżaniu się obcych.
Jest to jedna z najstarszych ras, która stała się przodkiem wielu innych psów ozdobnych. Analiza DNA dla wielu ras wykazała, że Lhasa Apso jest jedną z najstarszych ras psów i potwierdziła, że psy ozdobne są ludzkimi towarzyszami od czasów starożytnych..
Lhasa apso pojawiła się w Tybecie około 4 tysiące lat temu i należy do najstarszych ras psów na świecie. Przypuszczalnie ich przodkami były małe wilki górskie i lokalne rasy psów..
Ostatnie badania genetyczne wykazały, że psy te są zbliżone do wilków według genotypu, po czym zostały przydzielone do najstarszych ras psów, wraz z Akitą Inu, Chow Chow, Basenji, Afghani i innymi.
Lhasa jest stolicą Tybetu, a apso w miejscowym języku tłumaczy się jako brodaty, więc przybliżone tłumaczenie nazwy rasy brzmi jak „brodaty pies z Lhaso”. Może być jednak również powiązany ze słowem „rapso”, co oznacza „podobny do kozy”.
W ciągu następnych 40 lat stopniowo zyskał popularność i osiągnął szczyt pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Jednak w 2010 r. Rasa ta zajęła 62. miejsce w Stanach Zjednoczonych, znacznie tracąc ją w porównaniu z 2000 r., Kiedy była 33..
Na terytorium byłego ZSRR jest jeszcze mniej znane, najwyraźniej dlatego, że bliskie więzi z Tybetem nie były tam historycznie wspierane, a po upadku nie udało się znaleźć dużej liczby kochanków.
Opis
Lhasa apso jest bardzo podobna do innych ozdobnych psów z Azji Wschodniej, zwłaszcza Shih Tzu, z którymi często się myli. Lhasa apso jest jednak znacznie większa, bardziej odporna i nie ma tak krótkiego pyska jak inne psy.
Jest to niewielka rasa, ale jest bliższa przeciętnej niż kieszeni. Wysokość w kłębie jest najmniej ważna w porównaniu do innych cech, w związku z czym mogą się znacznie różnić..
Zwykle idealna wysokość w kłębie dla mężczyzn wynosi 10,75 cala lub 27,3 cm, a waga wynosi od 6,4 do 8,2 kg. Suki są nieco mniejsze i ważą od 5,4 do 6,4 kg..
Są znacznie dłuższe niż wysokość, ale nie tak długie jak jamniki. Jednocześnie nie są zbyt delikatne i kruche, ich ciało jest silne, muskularne.
Łapy powinny być proste, a ogon jest wystarczająco krótki i leży na plecach. Często na końcu ogona jest mały zagięcie.
Głowa brachycefaliczna oznacza, że kufa jest skrócona i jakby wciśnięta w czaszkę.
Jednak u Lhaso Apso cecha ta jest znacznie mniej wyraźna niż u ras takich jak buldog angielski czy pekińczyk. Sama głowa jest dość mała w porównaniu z ciałem, nie jest płaska, ale nie ma kopuły.
Kufa jest szeroka, z czarnym nosem na końcu. Oczy średniej wielkości, ciemne.
Ważną cechą rasy jest wełna. Mają podwójną wełnę, miękki podszerstek średniej długości oraz sztywną i niesamowicie grubą koszulę górną. Tych sześć doskonale chroni przed klimatem Tybetu, który nikogo nie oszczędza. Wełna nie powinna być kręcona ani falista, jedwabista ani miękka..
Jest prosty, sztywny, a nawet gruboziarnisty, często tak długo, jak dotyka podłoża. I ma głowę, łapy, ogon, chociaż zwykle psy w tych częściach ciała mają krótsze włosy. Jest trochę niższa na twarzy, ale wystarczająco długa, aby stworzyć luksusową brodę, wąsy i brwi..
W przypadku psów wystawowych futro pozostawia się na maksymalnej długości, przycinając tylko zwierzęta domowe. Dla niektórych na całym ciele inni pozostawiają włosy na głowie i nogach psa..
Lhasa apso może być dowolnego koloru lub kombinacji kolorów. Mogą mieć czarne końcówki na brodzie i uszach, ale nie jest to konieczne..
Charakter
Nieoczekiwanie Lhasa Apso ma skrzyżowanie psa dekoracyjnego i stróżującego. Nic dziwnego, ponieważ były używane w obu tych rolach. Są przywiązani do swojej rodziny, ale mniej lepkie niż inne ozdobne psy..
Lubią być blisko osoby, a jednocześnie są przywiązani do jednego właściciela. Zwłaszcza jeśli jedna osoba wychowała psa, wtedy oddaje swoje serce tylko jemu. Jeśli dorastała w rodzinie, w której wszyscy zwracali na nią uwagę, kocha wszystkich, ale znowu woli kogoś sam.
Bez uwagi i komunikacji Lhasa Apso nie może, nie są odpowiednie dla tych, którzy nie mogą poświęcić im wystarczająco dużo czasu.
Z reguły są ostrożni wobec obcych. Jest to cecha wrodzona, ponieważ rasa służyła jako strażnik przez setki, jeśli nie tysiące lat. Przy odpowiedniej socjalizacji spokojnie, ale nie ciepło postrzegają nieznajomych. Bez tego mogą być nerwowi, nieśmiali lub agresywni.
Lhasa Apso jest niezwykle czujna, dzięki czemu jest jednym z najlepszych psów stróżujących. Oczywiście nie będą w stanie zatrzymać nieznajomego, ale też nie przepuszczą cicho. Co więcej, są odważni, jeśli chcesz chronić swoje terytorium i rodzinę, mogą zaatakować wroga.
To prawda, że uciekają się do siły w ostateczności, polegając na swoim głosie i pomocy na czas. W Tybecie tą pomocą były mastify tybetańskie, więc żarty z mnichami rzadko żartowały.
Rasa ma złą reputację wśród dzieci, ale zasłużyła tylko częściowo. Charakter psa jest opiekuńczy i nie toleruje niegrzeczności ani nie jest dokuczany. Jeśli jest zagrożona, woli wycofać się z ataku i może ugryźć, jeśli uważa, że jest zagrożona.
Dlatego zaleca się trzymanie Lhasy Apso w domu z dziećmi w wieku powyżej 8 lat, niektórzy hodowcy nawet nie sprzedają psów, jeśli w domu są małe dzieci. Jednak trening i socjalizacja znacznie zmniejszają problemy, ale dzieci muszą szanować psa.
W stosunku do innych zwierząt wiele zależy od treningu i socjalizacji. Zwykle dobrze tolerują sąsiedztwo z innymi psami, ale bez szkolenia mogą być terytorialne, zachłanne lub agresywne.
Ich instynkt łowiecki jest słabo wyrażony, większość żyje dość spokojnie z kotami i innymi małymi zwierzętami. Ale terytorialność nie została anulowana, a jeśli zauważą obcego na swojej ziemi, odejdą.
Pomimo ich rozwiniętej inteligencji ich szkolenie nie jest łatwe. Umyślne, uparte będą aktywnie opierać się treningowi. Ponadto mają wyraźny selektywny słuch, gdy nie muszą słyszeć.
Podczas treningu musisz utrzymywać wysoki poziom swojego statusu w oczach Lhasy Apso.
To rasa dominująca, regularnie podważają swój poziom. Jeśli pies uważa, że jest najważniejsza w stadzie, przestaje słuchać każdego i jest niezwykle ważne, aby właściciel był zawsze wyższy od niej.
Nic z tego nie oznacza, że Lhasa Apso nie może być szkolona. Możesz, ale nie musisz liczyć więcej czasu, wysiłku i mniej wyników. Szczególnie trudno jest przyzwyczaić ich do toalety, ponieważ ich pęcherz jest mały, trudno się powstrzymać.
Ale nie potrzebują dużej aktywności, dobrze się dogadują w mieszkaniu, a większość spacerów wystarczy dla większości. Zwykły mieszkaniec miasta jest w stanie utrzymać lhasa apso i wystarczająco nią chodzić. Ale nie można ignorować spacerów, jeśli pies się nudzi, wtedy szczeka, gryzie przedmioty.
Zauważ, że jest to alarmująca syrena na czterech nogach. Działa na wszystko i na wszystko. Jeśli mieszkasz w mieszkaniu, dźwięczny głos twojego psa może zirytować sąsiadów. Trening i chodzenie zmniejszają jego aktywność, ale nie można go całkowicie usunąć..
Jest to jedna z tych ras, która charakteryzuje się zespołem małych psów..
Zespół małego psa objawia się w tych Lhasa apso, z którymi właściciele zachowują się inaczej niż w przypadku dużego psa. Nie korygują one nieprawidłowego zachowania z różnych powodów, z których większość ma charakter percepcyjny. Uważają to za zabawne, gdy kilogram psa warczy i gryzie, ale niebezpieczne, jeśli Bull Terrier robi to samo..
Właśnie dlatego większość zrywa smycz i pędzi do innych psów, podczas gdy bardzo niewiele bulterierów robi to samo. Psy z zespołem małych psów stają się agresywne, dominują i generalnie są niekontrolowane. Lhasa apso są na to szczególnie podatne, ponieważ są małe i mają prymitywny temperament.
Care
Wymagają pielęgnacji i pielęgnacji, jest to jedna z najbardziej kapryśnych ras. Utrzymanie psa wystawowego zajmuje 4-5 godzin tygodniowo lub więcej. Musisz go czesać codziennie, często myć.
Większość właścicieli po prostu korzysta z profesjonalnej pielęgnacji raz na dwa miesiące. Niektóre przystrzyżone psy, ponieważ ilość opieki nad krótkimi włosami znacznie się zmniejsza.
Lhasa Apso ma długi, sztywny płaszcz, który rzuca się inaczej niż u innych psów. Wypada jak włosy człowieka, powoli, ale ciągle. Długi i ciężki, nie lata po całym domu, a osoby uczulone na sierść psa mogą zawierać te psy.
Zdrowie
Lhasa Apso to zdrowa rasa. Nie cierpią na choroby genetyczne jak inne rasy czystej krwi. Ale ich brachycefaliczna struktura czaszki stwarza problemy z oddychaniem.
Na szczęście nieszkodliwy dla życia i jego trwania. Lhasa apso żyją średnio przez długi czas, od 12 do 15 lat, chociaż mogą żyć do 18 lat!
