Stary, wierny przyjaciel - chow chow
Chow-chow (angielski chow-chow, chiński. 松狮 犬) to rasa psa należąca do grupy szpiców. Jest to jedna z najstarszych ras na świecie, która pozostaje niezmieniona od 2000 lat, a może dłużej. Kiedyś myśliwy i stróż, teraz Chow Chow jest bardziej psem towarzyszącym.
W przeciwieństwie do innych ras, których starożytność nie ma naukowego potwierdzenia, Chow Chows były badane przez genetyków. Badania wykazały, że chow-chow należy do jednej z 10 najstarszych ras, której genom jest minimalnie różny od wilka.
Chow-chow należy do grupy szpiców, długowłosych, podobnych do wilka psów, które żyją w Europie Północnej, Azji Wschodniej i Ameryce Północnej. Jednak prawdopodobnie płyną krwią mastifów tybetańskich i sharpei.
Według różnych szacunków data pojawienia się szpiców zmienia się kilka razy, nazywają się liczbami od 8000 pne do 35000. Były one wykorzystywane do różnych celów, ale głównie jako psy do zaprzęgu, polowania i sfory.
Uważa się, że przybyli do Chin przez Syberię lub Mongolię, a wcześniej polowali na psy w koczowniczych plemionach Azji Północnej.
W pewnym momencie istniało kilka odmian szpicu chińskiego, ale do dziś przetrwała tylko Chow Chow. Chińczycy zmienili psy zgodnie z ich potrzebami, uważa się, że skrzyżowali Spitz z mastifem tybetańskim, Lhasą Apso i innymi starożytnymi rasami.
Niestety nie ma na to dowodów i raczej nie pojawią się. Wiadomo na pewno, że współczesne Chow Chows z pewnością żyły pod panowaniem Cesarstwa Han, to jest 206 pne. e. - 220 N. uh.
Obrazy i ceramika tamtych czasów, które do nas przyszły, przedstawiają psy prawie identyczne jak współczesne Chow Chow..
Chow-chow była jedną z niewielu, jeśli nie jedynymi rasami psów, które były utrzymywane zarówno przez chińską szlachtę, jak i zwykłych ludzi. Szlachta była ich ulubionymi psami myśliwskimi, zdolnymi do polowania zarówno w pojedynkę, jak i w stadach, czasem sięgającą setek głów.
Co więcej, używano ich podczas wszelkich polowań, w tym tygrysów z wilkami, aż stały się niezwykle rzadkie w Chinach. Od XVIII wieku polują na małe zwierzęta: sobole, przepiórki, zające.
Inną, mniej przyjemną teorią jest to, że słowo chow to dostosowana do języka angielskiego chińska chow, oznaczająca jedzenie lub chao, oznaczające gotowanie lub smażenie. Okazuje się, że Chow Chows mają swoją nazwę tylko dlatego, że byli ... jedzeniem w swoim rodzinnym kraju.
Pod koniec XVIII wieku Chow Chow była już znaną i popularną rasą w Wielkiej Brytanii, a pierwszy klub pojawił się w 1895 roku. Pomimo tego, że po raz pierwszy pojawili się w Anglii, stali się najbardziej popularni w Ameryce..
Pierwszy rekord tej rasy pochodzi z 1890 roku, kiedy Chow Chow zajęła trzecie miejsce na wystawie. Początkowo były importowane z Wielkiej Brytanii, a następnie natychmiast z Chin.
American Kennel Club w pełni uznał rasę w 1903 roku, aw 1906 roku powstał klub miłośników rasy.
W 1930 r. Gospodarka amerykańska przeżywała okres wzrostu; w Hollywood rozpoczął się złoty wiek, którego częścią była także Chow Chow. Te eleganckie, egzotyczne psy stały się atrybutem sukcesu tamtych czasów..
Prezydent Calvin Coolidge miał nawet Chow Chow, nie wspominając o gwiazdach Hollywood. Naturalnie zwykli Amerykanie zaczęli naśladować swoich idoli.
Chociaż Wielki Kryzys położył kres wielu staraniom tego czasu, miał niewielki wpływ na popularność Chow Chow. W 1934 r. United Kennel Club uznał również rasę..
Sukces rasy w Ameryce jest szczególnie kontrastowany ze spadkiem ojczyzny. Maoiści przejęli kontrolę nad Chinami natychmiast po II wojnie światowej. Widzieli psy jako dziwactwa dla bogatych, coś, co odbiera chleb biednym.
Na początku właściciele psów byli opodatkowani, a następnie po prostu zbanowani. Miliony chińskich psów zostało zabitych, a fakt, że Chow Chow prawie zniknęły w Chinach, mówi o konsekwencjach oczyszczenia. Dziś w domu jest to bardzo rzadka rasa.
Wielki kryzys i II wojna światowa doprowadziły do tego, że większość rodzin porzuciła psy, a wiele z nich było na ulicy. Ludzie wierzyli, że byli w stanie dbać o siebie, ale tak nie jest. Psy zmarły z powodu chorób i głodu, zatrucia i ataków innych psów.
Wszystkie rasy podzieliły ten los, ale dla niektórych szanse na przeżycie były wyższe. Chow-chow nie jest daleko od dzikiego wilka, a jego naturalne właściwości (zapach, niezawodny płaszcz) różnią się od współczesnych ras. Jest to jedna z niewielu ras, która może nie tylko przetrwać na ulicy, ale także aktywnie rozmnażać się.
Zdolność ta znalazła odzwierciedlenie przez długi czas wśród psów ulicznych w Ameryce, według niektórych szacunków wśród nich, do 80% miało szpic wśród swoich przodków.
Pozostają zwykłymi psami do wczesnych lat 80., kiedy popularność zaczyna rosnąć. Instynkt ochronny sprawia, że Chow Chu jest popularnym psem stróżującym, a niskie wymagania dotyczące pielęgnacji są popularne wśród mieszkańców miast..
Jednak przeciwieństwem popularności jest pragnienie zysku. Hodowla zarobków doprowadziła do pojawienia się wielu osobników o niestabilnym temperamencie wśród Chow Chow, a ludzie atakują ludzi.
W niektórych stanach jest to zabronione, a ogólne zainteresowanie rasą maleje. Dzisiaj Chow Chow znajduje się pośrodku popularnych i rzadkich ras psów. W USA zajmuje 65. miejsce wśród zarejestrowanych psów, wśród 167 ras.
Opis rasy
Niebiesko-czarny język, pomarszczona twarz i długi płaszcz sprawiają, że Chow Chow jest łatwo rozpoznawalna. Jest to pies średniej wielkości, osiągający 48–56 cm w kłębie i ważący od 18 do 30 kg.
Chow-chow jest rasą przysadzistą i grubą, ale jej sierść czyni ją znacznie bardziej imponującą. W przeciwieństwie do innych ras, Chow Chow kuca z potężnego szkieletu i rozwiniętych mięśni, a nie efektów hybrydyzacji.
Chociaż większość jej ciała jest pokryta włosami, jest silna i muskularna. Chow Chow typowy dla szpica - długi, wysoko osadzony i zwinięty w ciasny pierścień.
Głowa jest zauważalnie duża w stosunku do ciała. Kufa z wyraźnym ograniczeniem, wystarczająco krótka, ale nie powinna być krótsza niż jedna trzecia długości czaszki. Wyrównuje swoją długość szerokością i przypomina kształt sześcianu.
Najważniejszą cechą rasy jest usta. Język, podniebienie i dziąsła powinny być ciemnoniebieskie; im ciemniejsze, tym lepiej. Nowonarodzone szczenięta rodzą się z różowym językiem i dopiero z czasem przybierają niebiesko-czarny kolor.
Zmarszczka na twarzy, chociaż psy wystawowe mają zwykle więcej zmarszczek niż inne. Zmarszczki sprawiają wrażenie, że pies ciągle się krzywi.
Oczy są małe i wyglądają na jeszcze mniejsze, ponieważ są głęboko i szeroko rozstawione. Uszy są małe, ale puszyste, w kształcie trójkąta, stojące. Ogólne wrażenie psa to ponura powaga.
Wraz z kolorem języka wełna chow-chow jest istotną częścią cech rasy. Występuje w dwóch wariantach, z których oba są podwójne, z miękkim i gęstym podkładem.
Długowłosy Chow Chow są najbardziej znane i popularne. Mają długi płaszcz, chociaż różne psy mogą mieć różne długości. Sierść jest obfita, gruba, prosta i lekko szorstka w dotyku. Na klatce piersiowej znajduje się luksusowa grzywa, a na ogonie i z tyłu ud.
Krótkowłosy chow-chow lub smoothie (z angielskiego gładkiego - gładkiego) są mniej powszechne, ich sierść jest znacznie krótsza, ale nadal średniej długości. Gładkie nie mają grzywy, a ich włosy są podobne do husky.
Aby wziąć udział w wystawach, oba rodzaje wełny powinny pozostać tak naturalne, jak to możliwe. Jednak niektórzy właściciele wolą przycinać chow w miesiącach letnich. Następnie na głowie, łapach i ogonie pozostawiają włosy dłużej, nadając psu wygląd lwa.
Kolory chow-chow: czarny, czerwony, niebieski, zimt, imbirowy, kremowy lub biały, często z odcieniami, ale bez plam (dolna część ogona i tył bioder są często jaśniejsze).
Charakter
Chow-chow są z natury podobne do innych prymitywnych ras psów. Są nawet używane do badania zachowania pierwszych psów, ponieważ temperament jest bardzo podobny.
Chow Chow słyną z niezależnego charakteru kotów, są obce nawet tym, których dobrze znają, i bardzo rzadko są przywiązani. Uwielbiają być na własną rękę i najlepiej nadają się dla osób, które były z dala od domu od dłuższego czasu..
Niemniej jednak magicznie łączy lojalność i niezależność. Chociaż komunikują się ze wszystkimi członkami rodziny, jest to przykład psa przywiązanego do jednego właściciela i po prostu nie zauważają reszty. Co więcej, wybierają szybko swojego człowieka i pozostają mu wierni aż do końca.
Większość Chow Chow akceptuje i rozpoznaje innych ludzi, małżonków lub członków rodziny, ale niektórzy uparcie ich ignorują..
Aby nauczyć ich postrzegania nieznajomych, należy rozpocząć socjalizację od najmłodszych lat, a to nie jest fakt, który odniesie sukces. Musisz spróbować, ponieważ Chow Chow są niezwykle podejrzane, socjalizacja pomoże im spokojnie dostrzec nieznajomych, ale nadal pozostaną obojętni i zimni..
Ci Chow Chows, których nie nauczono komunikować się z nieznajomymi i którzy przeszli socjalizację, postrzegają nową osobę jako zagrożenie dla rodziny i terytorium i wykazują agresję.
Pomimo faktu, że nie są złe, psy są gotowe do użycia siły, jeśli sytuacja tego wymaga.
Są plusy, Chow Chow to doskonały pies stróżujący. Są wrażliwi i mają bardzo rozwinięty instynkt terytorialny. Nie pozwolą intruzowi przejść bezkarnie, nawet komuś, kogo znają wystarczająco dobrze. Początkowo używają ostrzeżeń i strachu, ale bez wątpienia uciekają się do ukąszeń. Chroniąc rodzinę, nie wycofują się ani przed uzbrojonym rabusiem, ani przed niedźwiedziem.
Relacje z dziećmi w Chow Chow mogą być trudne i w każdym przypadku są różne. Te psy, które razem z nimi dorastały, bardzo lubią dzieci i zwykle bardzo je chronią. Jednak te Chow Chow, które nie znają dzieci, są ostrożne..
Ważne jest, aby pies miał osobistą przestrzeń (w niektórych przypadkach nawet nie pozwalają na wejście nieznajomym), a większość dzieci tego nie rozumie.
Ponadto mogą postrzegać głośne i aktywne gry jako agresję, a niegrzeczne gry ich drażnią. Nie, Chow Chow nie są agresywne ani wściekłe, ale szybko gryzą, a ich rozmiar i siła sprawiają, że są niebezpieczne.
Większość ekspertów nie zaleca zakładania chow w rodzinach z dziećmi poniżej 10 lat, ale istnieje wystarczająca liczba przykładów, kiedy stają się opiekunkami.
Zazwyczaj traktują inne psy spokojnie, szczególnie jeśli są z nimi zaznajomione. Najczęściej agresja występuje terytorialnie, rzadziej między psami tej samej płci. Ponieważ jest to prymitywna rasa blisko wilka, ich instynkt uciekający jest dobrze rozwinięty..
Chow-chow może tworzyć stado 3-4 osobników, które są trudne do zarządzania. Ale z kim nie powinny być trzymane, to z ozdobnymi psami, małymi.
W przypadku Chow Chow istnieje kilka różnic między chihuahua i królikiem, a było wiele przypadków, gdy zabijali małe psy, myląc je ze zwierzęciem.
Te karmy, które dorastały z innymi zwierzętami, zwykle nie powodują problemów. Ale ich instynkt łowiecki jest niezwykle rozwinięty i ścigają i zabijają inne zwierzęta. Pies idący bez smyczy prędzej czy później dotrze do kota lub innego zwierzęcia.
Mają reputację zabójcy kotów, który będzie ścigał każdego nieznajomego. Pozostawienie chow-chow samemu z chomikiem lub świnką morską jest tym samym, co ich zabicie.
Chow Chow w ogóle nie należy do łatwo wyszkolonych ras. Pomimo tego, że są nazywani głupimi, tak nie jest. Chow Chow uczą się szybko i łatwo, ale są bardzo niezależne i są jednym z najbardziej upartych psów..
Jeśli Chow Chow zdecyduje, że nic nie zrobi, to wszystko. Każda agresja jest bezużyteczna, ignorują ją, a czasem także zemstę. Metoda pozytywnego wzmocnienia działa lepiej, ale szybko osiąga nasycenie, gdy wymagane działanie nie jest warte nagrody.
Nie ma problemu dla tych, którzy szukają psa stróżującego lub myśliwskiego, ponieważ takie zachowanie jest w nich osadzone przez samą naturę. Jeśli potrzebujesz psa, aby występował na zawodach posłuszeństwa, chow chow nie jest dla nich idealny.
Nawet proces socjalizacji, któremu na ogół się nie opierają, nie jest pozbawiony trudności.
Jest niezwykle ważne, aby właściciel psa zajmował dominującą pozycję i robił to przez cały czas. Chow-chow jest niezwykle inteligentny, gdy musisz zrozumieć, co będzie pasować, a co nie będzie pasować i żyć zgodnie z tą wiedzą.
Jest to rasa dominująca, aktywnie próbująca ujarzmić wszystko i wszystkich. Gdyby czuła się przywódcą stada, mogłaby przestać słuchać, stać się niekontrolowana, a nawet niebezpieczna.
Właściciele, którzy nie mogą lub nie chcą ujarzmić Chow, będą bardzo zniechęceni konsekwencjami..
Opiekunowie psów nie polecają tej rasy tym, którzy po raz pierwszy zdecydowali się na psa i którzy są zbyt miękcy.
Ale ci, którzy cenią sobie czystość i nie lubią zapachu psów, będą zadowoleni. Chow Chow są uważane za jedne z najczystszych psów, jeśli nie najczystsze. Większość liże się jak koty i nie pachnie, nawet ci, którzy mieszkają na podwórku lub na ulicy.
Zachowują się również ostrożnie w domu, jedyne niekastrowane samce mogą oznaczyć terytorium, to znaczy ściany i meble.
Dla psa tej wielkości chow chow ma bardzo niskie wymagania w zakresie obciążenia. Dość długi codzienny spacer, a właściwie może być wystarczająco krótki, ponieważ szybko im przeszkadza.
Nawet w rodzinach, w których właściciele nie lubią aktywności i sportu, łatwo się dogadują. Jeśli rodzina mieszka we własnym domu, nie ma żadnych problemów. Chow Chow uwielbia biegać samotnie, a nawet mały dziedziniec rozwiąże wszystkie ich problemy.
Jeśli właściciele są gotowi do ich przejścia i spełniają wymagania dotyczące ładunku, dobrze się dogadują w mieszkaniu. Ale nie świecą w sportach dla psów, takich jak zwinność, a ponadto aktywnie się temu opierają.
Care
Obie wersje Chow Chow wymagają dużo uwagi, ale te o długich włosach są bardzo duże. Musisz je czesać co najmniej dwa razy w tygodniu, a najlepiej codziennie.
Ze względu na długość i gęstość powłoki proces ten może być czasochłonny. Musisz nauczyć go szczeniaka od najmłodszych lat, w przeciwnym razie ryzykujesz zdobyciem dużego psa, który nie lubi grzebienia.
Zazwyczaj nie stosuje się profesjonalnej pielęgnacji, ponieważ pies powinien wyglądać naturalnie. Ale w miesiącach letnich niektórzy właściciele krótko przycinają wełnę, aby chow mógł ostygnąć.
Co więcej, nadal nie jest łatwo znaleźć kogoś, kto tego chce, ponieważ Chow Chow w zasadzie nie lubi nieznajomych, a szczególnie tych, którzy boleśnie ciągną płaszcz.
Obficie topią się i nie są w żaden sposób odpowiednie dla osób cierpiących na alergie. Wełna obejmuje meble, ubrania i dywany..
Co więcej, jeśli w ciągu roku zanikają równomiernie, to podczas zmiany pór roku jest niesamowicie silny. W tej chwili chmura puchu lata za Chow Chow.
Zdrowie
Chow-chow cierpią na choroby dziedziczne, zwłaszcza te, które hodowano dla zysku. W dobrej hodowli Chow Chow wszystkie psy są sprawdzane przez weterynarza, a te z poważnymi chorobami są wykluczone z hodowli.
Na szczęście dla psów większość tych chorób nie jest śmiertelna i żyją długo. Oczekiwana długość życia Chow Chow wynosi 12-15 lat, co jest dość dużą ilością dla psów tej wielkości..
Prawdopodobnie najczęstszą chorobą występującą u Chow Chows jest entropia lub odwrócenie powiek. Powoduje ból, łzawienie i prowadzi do problemów ze wzrokiem. Na szczęście jest to korygowane chirurgicznie, ale operacja jest droga.
Innym częstym problemem jest wrażliwość na ciepło. Długa podwójna wełna Chow Chow doskonale chroni przed zimnem, ale staje się kąpielą w letnim upale.
Skrócony pysk nie przyczynia się do głębokiego oddychania i nie pozwala na wystarczające ochłodzenie ciała. Chow są podatne na przegrzanie i wiele psów umiera z tego powodu.
Podczas upału właściciele muszą trzymać psy w pomieszczeniu, w klimatyzacji. Nie przewozić zwierząt i pod żadnym pozorem nie pozostawiać w samochodzie w upale.
