Najmniejszy kot to singapurczyk
Kot singapurski, lub jak go nazywają, Singapur (angielski kot singapurski) jest miniaturową, małą rasą kota domowego, popularną dla dużych oczu i uszu, koloru włosów, tykającego i aktywnego, przywiązanego do ludzi, charakteru.
Ponieważ to miasto jest również największym portem, mieszkają tam koty i koty z całego świata, które przynoszą żeglarze.
To właśnie w takich dokach żyły małe brązowe koty, gdzie walczyły o kawałek ryby, a później stały się znaną rasą. Z pogardą nazywali nawet „kotami ściekowymi”, ponieważ często żyli w wodzie deszczowej.
Singapur był uważany za szkodliwy, a nawet walczył z nimi, dopóki Amerykanin nie odkrył rasy i nie przedstawił jej światu. A gdy tylko to się stało, zyskują popularność w Ameryce i natychmiast stały się oficjalnym symbolem miasta.
Popularność przyciągała turystów, a koty dostały nawet dwie posągi, nad rzeką Singapur, w miejscu, gdzie według legendy pojawiły się. Co ciekawe, koty używane jako modele do produkcji posągów zostały przywiezione z USA.
Te dawne kotki zwróciły uwagę amerykańskich miłośników kotów w 1975 roku. Tommy Meadow, były sędzia CFF i hodowca kotów Abisyńskich i Birmańskich, mieszkał w tym czasie w Singapurze..
W 1975 roku wrócił do Stanów Zjednoczonych z trzema kotami, które znalazł na ulicach miasta. Stali się założycielami nowej rasy. Czwarty kot został pozyskany z Singapuru w 1980 roku i również brał udział w rozwoju.
W hodowli brały również udział inne szkółki, aw 1982 r. Rasa została zarejestrowana w CFA. W 1984 r. Tommy zorganizował United Singapura Society (USS), aby zgromadzić hodowców. W 1988 r. Największa organizacja miłośników kotów CFA dała status mistrza rasy.
Tommy pisze standard dla żłobków, w którym odrzuca niepożądany jednokolorowy kolor, i ustanawia listę oczekujących dla tych, którzy chcą, ponieważ liczba kociąt jest mniejsza niż popyt.
Jak często zdarza się w małej grupie ludzi, którzy coś pasjonują, nieporozumienia są wspólne, aw połowie lat 80. USS rozpada się. Większość członków obawia się, że rasa ma małą pulę genów i wielkość, ponieważ kocięta pochodzą od czterech zwierząt.
Zwolnieni członkowie organizują International Singapura Alliance (ISA), którego jednym z głównych celów jest przekonanie CFA, aby pozwoliło innym kotom z Singapuru na ekspansję w celu rozszerzenia puli genów i uniknięcia wsiadania..
Ale gorący skandal powstał w 1987 roku, kiedy hodowca Jerry Meyers jeździł dla kotów. Przy pomocy Singapore Cat Club przyniósł tuzin i wieści: kiedy Tommy Meadow przybył do Singapuru w 1974 roku, miał już 3 koty.
Okazuje się, że byli z nim na długo przed podróżą, a cała rasa to mistyfikacja?
Dochodzenie zorganizowane przez CFA wykazało, że te koty zostały odebrane w 1971 r. Przez jego przyjaciela, który pracuje w Singapurze i wysłany jako prezent. Przedłożone dokumenty przekonały komisję i nie podjęto żadnych działań prawnych.
Większość hodowli była zadowolona z rezultatu, w końcu, jaką różnicę przyniósł ten kot w 1971 lub 1975 roku? Jednak często była niezadowolona z wyjaśnień, a niektórzy uważają, że te trzy koty są zemstą rasy Abisyńskiej i Birmańskiej, hodowane w Teksasie i importowane do Singapuru w ramach nieuczciwego programu.
Pomimo sprzeczności między ludźmi rasa Singapuru pozostaje pięknym zwierzęciem. Dziś jest wciąż rzadkim gatunkiem, według statystyk CFA z 2012 roku, zajmuje 25 miejsce pod względem ilości, wśród dozwolonych ras, a jest ich 42.
Opis
Singapur jest małym kotem o dużych oczach i uszach. Ciało jest zwarte, ale mocne. Nogi są ciężkie i muskularne, zakończone małą, twardą podkładką. Ogon jest krótki, osiąga środek ciała, gdy kot leży i kończy się tępym końcem.
Dorosłe koty ważą od 2,5 do 3,4 kg, a koty od 2 do 2,5 kg.
Uszy są duże, lekko spiczaste, szerokie, górna część ucha opada pod lekkim kątem do głowy. Oczy duże, w kształcie migdałów, nie wypukłe, nie zapadnięte.
Dopuszczalny kolor oczu to żółty i zielony.
Płaszcz jest bardzo krótki, o jedwabistej fakturze, ściśle przylega do ciała. Dopuszczalny jest tylko jeden kolor - sepia i tylko jeden kolor - tabby.
Każde włosy powinny mieć tykanie - co najmniej dwa ciemne paski oddzielone jasnym. Pierwszy ciemny pasek zbliża się do skóry, drugi na czubku włosów.
Charakter
Jedno spojrzenie w te zielone oczy i jesteś uległy, powiedz miłośnikom tych kotów. Dogadują się z innymi kotami i przyjaznymi psami, ale ich ulubieńcami są ludzie. A właściciele odpowiadają im z tą samą miłością, którzy trzymają te małe myśliwce, zgadzają się, że koty są inteligentne, żywe, ciekawe i otwarte.
Singapur jest przywiązany do jednego lub więcej członków rodziny, ale nie bój się gości.
Hodowcy nazywają ich anty-Persami, ze względu na szybkość ich łap i umysłu. Jak większość aktywnych kotów, uwielbiają uwagę i gry, i wykazują pewność, której można oczekiwać od lwa, a nie od najmniejszych kotów domowych.
Chcą być wszędzie, otwórz szafkę, a ona wejdzie do niej, by sprawdzić zawartość. Nie ma znaczenia, czy bierzesz prysznic, czy oglądasz telewizję, ona tam będzie.
I bez względu na wiek kotka, zawsze uwielbia grę. Łatwo uczą się także nowych sztuczek lub wymyślają sposoby wspinania się w niedostępne miejsca. Szybko rozumieją różnicę między słowami: infekcja, lunch i idź do weterynarza.
Lubią oglądać działania w domu i skądś z najwyższego punktu. Nie dotyczą ich prawa grawitacji i wspinają się na górę lodówki jak małe, puszyste akrobaty.
Mały i cienki wygląd, są silniejsze niż się wydają. W przeciwieństwie do wielu aktywnych ras, koty singapurskie będą chciały położyć się i mruczeć na kolanach po rodeo w domu..
Jak tylko ukochany usiądzie, porzuci aktywność i wejdzie na jego kolana. Singapurczycy nie lubią głośnego hałasu i nie będą najlepszym wyborem dla rodzin z małymi dziećmi. Jednak wiele zależy od kota i samej rodziny. Dlatego niektórzy z nich łatwo znajdują wspólny język z nieznajomymi, gdy inni się chowają.
Ale są to koty, które są bardzo przywiązane do ludzi i musisz zaplanować czas w ciągu dnia, aby się z nimi komunikować. Jeśli pracujesz cały dzień, a następnie spędzasz noc w klubie, ta rasa nie jest dla Ciebie. Towarzysz kot może naprawić sytuację, aby nie nudzić się pod twoją nieobecność, ale potem twoje biedne mieszkanie.
Chcesz kupić kotka?
Pamiętaj, że są to koty rasowe i są bardziej kapryśne niż zwykłe koty. Jeśli nie chcesz kupować kota singapurskiego, a następnie udać się do weterynarzy, skontaktuj się z doświadczonymi hodowcami w dobrych żłobkach. Cena będzie wyższa, ale kotek będzie przyzwyczajony do tacki i zaszczepiony.
Zdrowie i opieka
Ta rasa jest nadal rzadka i będziesz musiał poszukać ich na sprzedaż, ponieważ większość budów ma listę oczekujących lub kolejkę. Ponieważ pula genów jest wciąż niewielka, chów wsobny jest poważnym problemem.
Zbyt często bliscy krewni krzyżują się, co prowadzi do osłabienia rasy i wzrostu problemów z chorobami genetycznymi i niepłodnością.
Niektórzy amatorzy twierdzą, że pula genów była zbyt wcześnie, aby dodać nową krew, i nalegali, aby importować więcej tych kotów. Mówią, że niewielki rozmiar i niewielka liczba kociąt w miocie jest oznaką degeneracji. Ale zgodnie z zasadami większości organizacji domieszka nowej krwi jest ograniczona.
Singapur wymaga minimalnej pielęgnacji, ponieważ płaszcz jest krótki, przylegający do ciała i nie ma podkładu. Wystarczy czesać i przycinać pazury raz w tygodniu, chociaż jeśli będziesz to robić częściej, nie będzie gorzej. W końcu kochają uwagę, a proces czesania to nic innego jak komunikacja.
