Universal shepherd - rasa australijskiego psa kelpie
Australijski Kelpie to owczarek australijski, który po mistrzowsku zarządza stadem bez pomocy właściciela. Średniej wielkości, może mieć niemal dowolny kolor i jest obecnie używany głównie zgodnie z przeznaczeniem..
Niektóre z tych psów zostały przywiezione do Australii w XIX wieku i krzyżowały się z innymi rasami, w tym dzikimi dingoes. Dzisiejsze collie pojawiły się 10-15 lat po kelpie i są to zupełnie inne psy.
W krwi wodorostów są ślady dingo, dzikim psom w tych dniach zabroniono trzymania w domu, a właściciele zarejestrowali swoje dingo jako australijskie wodorosty lub mestizos.
Nie ma wątpliwości, że wiele z nich skrzyżowało psy z dingo, ale ponieważ psy te były uważane za zabójców zwierząt gospodarskich, nie obejmowały takich krzyżówek.
Przodkiem rasy była czarna podpalana suka, którą Jack Gleeson kupił na małym dworcu w mieście Gasterton od szkockiego mężczyzny o nazwisku George Robertson.
Nazywała się Kelpy, zgodnie z imieniem ducha wody ze szkockiego folkloru. Według legendy pochodzi z dingo, ale nie ma na to dowodów. Na tej podstawie Jack Gleeson zaczął hodować psy odpowiednie do pracy z miejscowymi, upartymi owcami. Aby to zrobić, krzyżował ze sobą lokalne psy i sprowadzał z zagranicy.
Australijscy pasterze nie dbali zbytnio o wygląd zewnętrzny psów, byli zainteresowani jedynie cechami roboczymi rasy, więc różniły się kolorem i rozmiarem. Ale jako doskonałe psy pasterskie, wodorosty nie nadawały się na wystawę..
W 1900 r. Niektórzy Australijczycy chcieli ujednolicić rasę i wziąć udział w wystawach. W 1904 r. Robert Kalesky opublikował pierwszy standard rasy, który został zatwierdzony przez kilku dużych hodowców Kelpie z Nowej Południowej Walii..
Jednak większość hodowców bydła nie dbała o żadne standardy rasowe, obawiając się, że zniszczą one cechy użytkowe. Od tego czasu istnieją dwa typy w Australii: pracownicy Kelpie i programy Kelpie..
Te pierwsze pozostają zróżnicowane w wyglądzie, a te drugie są zgodne ze standardem. Hodowcy Kelpie preferują psy tego samego koloru, bez plam, z krótkimi włosami i wyprostowanymi uszami.
Chociaż psy to głównie australijskie wodorosty, nazwa ta nadaje się tylko do wodorostów wystawowych i tylko one mogą mówić z Australian National Kennel Council. Jednak, według przybliżonych szacunków, około 100 000 wodorostów po prostu prowadzi stada w całej Australii.
Opis
Pracownicy Kelpie
Są używane wyłącznie do pracy, więc często bardzo się od siebie różnią. Dla większości wyglądają jak proste, wyhodowane psy i mestizos, niektóre podobne do dingo. Chociaż mogą mieć różną wysokość, większość mężczyzn w kłębie osiąga 55 cm, a kobiety 50 cm. Waga waha się od 14 do 20 kg.
Wełna może być zarówno długa, jak i krótka, być podwójna i pojedyncza. Zwykle są jednokolorowe, ale mogą mieć kolor od kremowego do czarnego, ze wszystkimi przejściami między tymi kolorami. Jeśli chodzi o znaki i plamy, najczęstsze są białe i płowe.
Pokaż Kelpie
W przeciwieństwie do pracujących braci są bardziej znormalizowani. Są zwykle mniejsze: samce 46–51 cm, samice 43–48 cm, ważą 11–20 kg, suki są nieco lżejsze. Chociaż są hodowane do celów domowych, większość pasterzy kelpie jest nadal muskularna i wysportowana. Wyglądają, jakby byli gotowi do pracy przez wiele godzin w palącym słońcu..
Głowa i twarz są podobne do innych przedstawicieli collie, jest szeroka i okrągła, proporcjonalna do ciała. Przestań wymawiać, kufa jest wąska, przypomina lisa. Kolor nosa odpowiada kolorowi sierści, oczy są w kształcie migdałów, zwykle brązowe. Uszy są wyprostowane, szeroko rozstawione i spiczaste. Ogólne wrażenie jest mieszanką umysłu i dzikości..
Sierść średniej długości, wystarczająca do ochrony psa. Powinien być gładki, jędrny i prosty. Na głowie, uszach, łapach włosy są krótsze. Kolor w różnych organizacjach różni się standardowo. W UKC jest to czysta czerń, jasnobrązowa czerń, dymny błękit, czerwień.
Charakter
Tysiące australijskich i amerykańskich pastorów powie, że te psy są istotną częścią ich pracy. Chociaż pokazy Kelpie są nieco mniej energiczne niż ich pracujący bracia, różnica ta jest widoczna tylko dla rolnika..
Są wierni i tworzą związek z właścicielem, który trwa przez całe życie. Niektóre z nich kochają tylko właściciela, a inne wszystkich członków rodziny.
Chociaż wolą firmę właściciela, mogą pracować godzinami bez jego pomocy lub zamówień, samodzielnie lub w pakiecie z innymi psami. Ich stosunek do obcych zależy od socjalizacji..
Jeśli są poprawne, są przyjaźni i uprzejmi, jeśli są niepoprawnie czujni lub lekko agresywni. Są zawsze czujne i mogą być dobrymi psami stróżującymi, ale nie doskonałymi, ponieważ są małe i niezbyt agresywne.
Australijskie Kelpies to niestrudzone psy pracujące. Były hodowane jako psy pasterskie i posiadają wszystkie cechy niezbędne dla takiej rasy..
Po ciężkim dniu Kelpies przychodzą, aby odpocząć w domu i dlatego dobrze dogadują się z dziećmi. Ale dla najmłodszych nie są idealnymi towarzyszami, ponieważ bawią się zbyt ciężko i mogą uszczypnąć dziecko.
Są przyzwyczajeni do szczypania i gryzienia owiec w celu ich kontrolowania. A wraz z małymi mogą zachowywać się jak owce, aby je kontrolować. Chociaż jest to zachowanie instynktowne, a nie agresja, można od niego odstawić psa.
W stosunku do innych zwierząt zachowują się inaczej. Ponieważ często muszą pracować w paczkach, mogą tworzyć silne relacje z innymi psami. Mają niską agresję wobec nieznajomych. Ale większość samców stara się zająć dominującą pozycję, chociaż nie są tak dominujące, jak inne rasy.
Australijskie wodorosty pracują z żywym inwentarzem i mogą żyć z prawie wszystkimi zwierzętami na świecie. Jednak we krwi jedzie każde zwierzę, czy to byk, czy kot, co może prowadzić do obrażeń u małych zwierząt. Niezbyt często, ale w niewprawnych wodorostach instynkt ten może przekształcić się w polowanie.
To inteligentna i łatwa do nauczenia rasa..
Co więcej, nie mogliby się nauczyć bardzo szybko. Chociaż są używane jako psy pasterskie, służą również jako ratownicy i psy usługowe. Jednak dla niedoświadczonego gospodarza szkolenie będzie prawdziwym wyzwaniem..
Kelpies są niezależne i uwielbiają robić to, co uznają za stosowne. Nie muszą wydawać poleceń, wszyscy to wiedzą. Nie dominując, szybko rozumieją, kogo należy usłyszeć, a kogo można zapomnieć.
Jeśli należysz do drugiej kategorii, masz problemy, ponieważ lubią być psotni. Jeśli nie zostaną umieszczone, ale zostaną otwarte.
Podobnie jak owczarek australijski, australijskie wodorosty potrzebują dużo aktywności i pracy. Urodzili się do długiej pracy w palącym słońcu, aż do momentu, gdy dosłownie spadają ze zmęczenia. Stali się ważną częścią australijskiego przemysłu zwierzęcego i nie tylko muszą pracować, nie mogą nic zrobić.
Nie tylko codzienny spacer, ale nawet jogging nie jest dla nich wystarczający, potrzebują kilku godzin ciężkiego obciążenia dziennie, wolne miejsce do biegania i trzymania kelpie w mieszkaniu będzie podobne do katastrofy. Dla zwykłego mieszkańca miasta wymagania są niemożliwe, ponieważ pies potrzebuje dużo pracy. A jeśli nie jesteś w stanie tego dać, lepiej odmówić zakupu kelpie.
Nawet najbardziej wykształceni i doświadczeni z nich stają się okropni, jeśli nie otrzymają tego, co jest należne. Mogą zniszczyć wszystko w pokoju, jeśli nie w mieszkaniu, wyć, szczekać, skubać. A potem rozwijają się stany maniakalne i depresja.
Aby Kelpie był szczęśliwy, właściciel musi pobrać go nie tylko fizycznie, ale i intelektualnie. I nie ma znaczenia, czy jest to hodowla owiec, czy kurs sprawnościowy. W przeciwieństwie do innych ras energia kelpie nie maleje z wiekiem. Większość psów jest również aktywna w wieku 10-12 lat, podobnie jak w wieku 6-7 lat..
Oczywiście najlepiej nadają się dla rolników, zwłaszcza tych zajmujących się hodowlą zwierząt. Dużo pracy, duży dziedziniec i wolność, oto przepis na ich szczęście.
Care
Na polach Australii psy, które wymagają stałej opieki, nie zapuszczą korzeni. Więc dla kelpie jest to dość minimalne. Raz w tygodniu szczotkuj i przycinaj pazury, to wszystko.
Jedyne, co musisz monitorować, to zdrowie. Nie zauważają bólu i znoszą wszystko, dzięki czemu drobne problemy zdrowotne mogą pozostać niezauważone i przekształcić się w duże.
Zdrowie
Niezwykle zdrowa rasa. Większość żyje 12-15 lat, zachowując aktywność i entuzjazm oraz cechy pracy nawet po 10 latach życia. Nie cierpią na choroby genetyczne, główną przyczyną śmierci są wypadki.
