Brachypelma albopilosum: zawartość pająka brachipelma albopilosum
Brachipelma albopilosum to pająk tarantuli, który idealnie nadaje się do trzymania w domu. Ogromną popularność zyskał wśród miłośników egzotyki dzięki bezpretensjonalności, spokojnemu usposobieniu i niezwykle pięknemu wyglądowi - ma duże ciało pokryte włosami, co nadaje mu dość atrakcyjny wygląd. Ponadto ugryzienie brachypelma albopilosum nie stanowi absolutnie żadnego zagrożenia dla ludzi, ponieważ w jego ślinie nie ma toksyn. Samica pająka żyje wystarczająco długo - do 20 lat.
Opis pająka
Brachipelma pająk albopilosum jest przedstawicielem bogatej fauny lasów Kostaryki i Hondurasu. Ponieważ jego koszt nie jest tak wysoki, każdy może dostać tak niezwykłego zwierzaka.
Brachypelma albopilosum l3 została nazwana tarantula dzięki jednemu obrazowi napisanemu w XVIII wieku według słynnej badaczki Marii Sibille Merian. W swoich pracach kobieta szczegółowo opisała proces ataku brachypelmy na kolibra bezpośrednio w jej gnieździe, a artystka stworzyła płótno z wizerunkiem tej akcji. Ślina tarantuli nie jest niebezpieczna dla ludzi, ale w naturalnych warunkach pająk używa do obrony drażniących włosów na całym ciele. Dlatego, gdy tylko zacznie je czesać, odsuń się od niego. W przeciwnym razie włosy na twarzy mogą podrażniać błony śluzowe..
Cechy zewnętrzne
W przeciwieństwie do innych ptaszników brachypelma ma raczej skromny kolor, ale to nie przeszkadza pająkowi wyglądać szykownie.
Brachipelma albopilosum ma następujące cechy zewnętrzne:
- korpus jest pomalowany na złoty kolor brązu;
- maksymalna długość ciała osiąga 7 cm;
- gęste włosy, które pokrywają całe ciało pająka, mają ciemnobrązowy lub czarny odcień z różowymi odcieniami;
- potrafi wykonywać duże zamiaty łap (do 16 cm).
Z natury jest to dość spokojne, nieaktywne zwierzę, które może siedzieć cały dzień w jednej pozycji, nawet się nie poruszając. Jednak w młodym wieku brachypelma albopilosum charakteryzuje się wysoką aktywnością i mobilnością, dlatego konieczne jest ciągłe monitorowanie, czy pokrywa terrarium jest zamknięta, w przeciwnym razie pająk ucieknie. Musisz wziąć go w ręce z wielką ostrożnością, aby nie przestraszyć tarantuli. W przeciwnym razie może stracić włosy..
Albopilosum woli żyć pod kłodami lub kamieniami, a także w glinianych pustkach. Może nawet założyć własny dom, kopiąc norkę. Ma doskonały wzrok jako nocny łowca.
Rzucanie brachypelma albopilosum
Podczas okresu linienia, który występuje przez całe życie tarantuli, obserwuje się jego aktywny wzrost i rozwój. Wraz z nadejściem tego okresu można zauważyć zmianę zachowania pająka. Wyraża się to następująco:
- zmniejsza się apetyt aż do całkowitego odrzucenia jedzenia;
- staje się nieaktywny i może nawet całkowicie zamarznąć;
- kędzierzawy ciemnieje.
Przed rozpoczęciem linienia tarantula zaczyna się przygotowywać - wyplatając dywan ze wstęgi. Sam proces przygotowania, a także długość okresu po topieniu, wynosi od jednego do 24 tygodni. Bezpośrednie linienie zajmuje około 20 minut, po czym tarantula leży na macie z łapami do góry lub na boku..
Zaburzenia procesu (pęknięcie nowej skóry lub niepełne złuszczanie starej) może spowodować śmierć tarantuli. Przyczyny powikłań nie zostały dokładnie określone, ale zakłada się, że jest to spowodowane nadmiernie wysoką lub odwrotnie bardzo niską wilgotnością. Ponadto zaburzenia mogą być spowodowane silnym stresem lub niespokojnym stanem pająka.
Opieka i
Optymalny wskaźnik temperatury wynosi + 24–28 stopni, a wilgotność powietrza powinna wynosić około 70–80%. W razie potrzeby dom tarantuli jest wyposażony w dodatkowe urządzenie grzewcze, na przykład świetlówkę. Nie możesz zostawić pająka w bezpośrednim świetle słonecznym - to go zniszczy. Aby utrzymać wymagany poziom wilgotności, podłoże jest natryskiwane, ale nie rób tego zbyt obficie i często, ponieważ pleśń może pojawić się z wilgoci. Jeśli tak się stanie, podłoże należy pilnie wymienić.
Pająk
Albopilosum należy do grupy nocnych drapieżników, które żywią się małymi owadami i kręgowcami. Oprócz tego, że pająk ma wyjątkowe widzenie, dobrze czuje również wszelkie wibracje występujące w powietrzu, a także różne, nawet najsłabsze zapachy. Właśnie te cechy pozwalają mu skutecznie polować. Po ukryciu ofiary brachypelma mocno przylega do niej przednimi łapami i wbija ostre kły.
Następujące rodzaje owadów idealnie nadają się do karmienia tarantuli w domu:
- świerszcze;
- małe robaki mąki;
- małe marmurowe karaluchy;
- bloodworm.
Rosnąca osoba jest karmiona co 2-3 dni, dorosła osoba otrzymuje jedzenie tylko co 7 dni. Duże owady, których rozmiary przekraczają wymiary samej tarantuli, są podzielone na części i w razie potrzeby są zabijane. Faktem jest, że nastoletnie pająki mogą bać się poruszającej się ofiary. Kiedy brahipelma osiąga dojrzałość płciową, do diety wprowadza się następujące pokarmy:
- szarańcza;
- duże karaluchy;
- co najmniej trzy świerszcze w jednym posiłku;
- nowonarodzona mysz.
Menu tarantuli powinno zawierać wystarczającą ilość składników odżywczych, aby zapewnić owadowi satysfakcjonujące śniadanie. Po każdym karmieniu należy sprawdzić stan brzucha - nie powinien być bardzo obwisły i mały. Ale nie warto przekarmiać, ponieważ może to spowodować rozwój przepukliny.
Rozmnażanie ptaszników
Dojrzewanie płciowe u kobiet występuje w wieku 3-5 lat, u mężczyzn - w wieku 2,5-3 lat. Rozmnażanie się pająków domowych brachypelma albopilosum z powodzeniem odbywa się w niewoli, podczas gdy dają liczne potomstwo.
Osoby, które osiągnęły dojrzałość płciową od października do maja, czyli w porze deszczowej. Przed sezonem godowym samica musi być dobrze karmiona, co zapobiegnie możliwemu jedzeniu samca i przejawowi wszelkiej agresji wobec niego. W takim przypadku szanse na pomyślne zapłodnienie są znacznie zwiększone, co gwarantuje przyjęcie dużej liczby młodych osobników w najbliższej przyszłości.
Po przesadzeniu samca do samicy należy poczekać, aż żarówki zostaną naładowane. Pod koniec procesu reprodukcji nowo powstały tata zostaje odesłany z powrotem do swojego terrarium. Jeśli wszystko poszło dobrze, samica zaczyna wyplatać kokon, który składa jaja. Ich liczba może wynosić od 300 do 1000 sztuk. Po 6 tygodniach pojawią się larwy, których wzrost i rozwój następuje w intensywnym tempie. Za kilka tygodni młode pająki są gotowe do samodzielnego życia.
Zalety i wady
Jak wszyscy przedstawiciele flory i fauny, pająk brachypelma ma swoje zalety i wady.. Wśród pozytywnych cech są:
- bezpretensjonalność w opiece i utrzymaniu;
- pokojowy, nieagresywny charakter;
- długi okres życia - do 20 lat, nawet osoby, które żyły 35 lat spotkały się;
- stosunkowo niska cena.
Oczywiście występują również niedobory albopilosum, ale są dość niewielkie:
- obecność drażniących włosów;
- powolny wzrost;
- nieruchomość.
Ogólnie rzecz biorąc, zawartość Brachypelma albopilosum jest dość prosta, więc nie spowoduje większych problemów. Ponadto brachypelma albopilosum należy do grupy dość spokojnych owadów, z którymi każdy może się dogadać. Jedyną rzeczą do zapamiętania jest zachowanie ostrożności podczas upuszczania włosów, ponieważ podrażniają one ludzkie błony śluzowe i mogą powodować reakcję alergiczną..
