Rasa kangal turecki
Kangal turecki (angielski pies kangalski) to rasa psów stróżujących, pochodząca z miasta Kangal w prowincji Sivas w Turcji. Jest to pies podobny do mastifa z prostym żółto-brązowym płaszczem i czarną maską na twarzy..
Zgodnie ze standardami oficjalnych organizacji amatorskich w Turcji, Cynology Federation of Turkey (KIF) i Ankara Kangal Derneği (ANKADER) psy mogą mieć białe znaki i maskę.
Chociaż najczęściej są one określane jako psy pasterskie, tak nie jest; są to psy stróżujące, strzegące stada przed wilkami, szakalami i niedźwiedziami. Ich cechy ochronne, wierność i łagodność wobec dzieci i zwierząt doprowadziły do wzrostu popularności jako obrońcy rodziny.
Historia rasy
Nazwa pochodzi od miasta Kangal w prowincji Sivas i prawdopodobnie ma podobne korzenie z turecką nazwą plemienia Kanla. Pochodzenie toponimu, który nadał nazwę psu i miastu, wciąż nie jest jasne. Prawdopodobnie plemię Kanla opuściło Turkiestan i wyemigrowało do Anatolii, tworząc wioskę Kangal, która przetrwała do dziś..
Dlatego psy częściej pochodzą z Turkiestanu, a nie z Turcji. Geneza nie popiera hipotez, że są pochodzenia babilońskiego lub abisyńskiego..
Wersja, że te psy pochodzą od pary indyjskich psów przywiezionych do Turcji, nie jest poważnie rozważana..
Jedno jest jasne, że jest to starożytna rasa, która służy ludziom od bardzo dawna. Po prostu intrygi ludzkie zostały wciągnięte w jego historię, w której różne kraje i narody uprzyjemniają sobie prawo do bycia nazywanym miejscem narodzin tych psów.
Opis
Istnieją niewielkie różnice w standardzie rasy stosowanym w różnych krajach. W ojczyźnie psów w Turcji norma Federacji Kynologicznej Turcji określa wysokość psa od 65 do 78 cm, plus minus dwa centymetry.
Jednak KIF nie rozróżnia mężczyzn i kobiet. Chociaż standardy innych krajów są dość dobrze zharmonizowane, nie są one zgodne ze standardem KIF. W Wielkiej Brytanii wysokość w kłębie u samców powinna wynosić od 74 do 81 cm, u kobiet od 71 do 79 cm, z wyłączeniem wagi.
W Nowej Zelandii u samców wysokość wynosi od 74 do 81,5 cm, a waga od 50 do 63 kg, a dla suk od 71 do 78,5 cm, o wadze od 41 do 59 kg. W USA rasa ta jest uznawana tylko w UKC, a standard opisuje samce od 76 do 81 cm w kłębie, ważące od 50 do 66 kg i suki od 71 do 76 cm oraz o wadze od 41 do 54 kg.
Wilczaki tureckie nie są tak ciężkie jak inne mastify, co daje im przewagę pod względem szybkości i wytrzymałości. Mogą więc przyspieszyć do 50 km na godzinę.
Ich podszerstek zapewnia ochronę przed surową anatolijską zimą i gorącym latem, a płaszcz zewnętrzny chroni przed wodą i śniegiem. Ten płaszcz pozwala dobrze regulować temperaturę ciała, a jednocześnie jest wystarczająco gęsty, aby chronić przed kłami wilków.
Różnice między standardem KIF a standardami międzynarodowymi również wpłynęły na kolory. Obie oficjalne organizacje, Cynology Federation Of Turkey (KIF) i Ankara Kangal Derneği (ANKADER), nie uważają koloru sierści za znak rozpoznawczy rasy..
Czarno-białe plamy, dłuższe włosy nie są uważane za oznaki krzyżowania, standard KIF jest całkowicie tolerancyjny dla koloru sierści i nieco bardziej wymagający dla białych plam. Dozwolone są tylko na klatce piersiowej i na czubku ogona, podczas gdy w innych organizacjach także na stopach.
Ale w innych klubach wełna i jej kolor są najważniejszymi cechami odróżniającymi rasę od akbash i pasterzy anatolijskich.
Powinien być krótki i gęsty, nie długi ani puszysty, ale szaro-żółty, szaro-brązowy lub brązowo-żółty.
Wszystkie psy powinny mieć czarną maskę na twarzach i czarne oznaczenia na uszach. W zależności od standardów, białe znaki na piersi, nogach i ogonie są dozwolone i niedozwolone..
Uszy są zatrzymywane z kilku powodów, w tym dla ochrony, ponieważ mogą stać się celem wroga w walce.
Uważa się również, że w ten sposób poprawia się ich słuch, ponieważ dźwięk łatwiej dostać się do zlewu. Jednak zatkanie uszu jest prawnie zabronione w Wielkiej Brytanii..
Charakter
Psy tej rasy są spokojne, niezależne, silne, kontrolują sytuację i dobrze chronią. Mogą być nieprzyjaźni dla obcych, ale dobrze wyszkolony kangal dogaduje się z nimi, szczególnie z dziećmi.
Zawsze kontroluje sytuację, jest wrażliwy na jej zmiany, reaguje na zagrożenia natychmiast i odpowiednio. Są doskonałymi orędownikami zarówno zwierząt gospodarskich, jak i ludzi, ale nie są odpowiednie dla niedoświadczonych hodowców psów, ponieważ niezależność i inteligencja czynią ich biednymi studentami..
Pilnując stada, psy te zajmują wysokość, z której wygodnie jest oglądać otoczenie. W upalne dni mogą kopać dziury w ziemi, aby się ochłodzić.
Młode psy pozostają blisko starych i przejmują doświadczenie. Zwykle pracują w parach lub grupach, w zależności od wielkości stad. W nocy rośnie intensywność ich patroli.
Zaniepokojony kangal unosi ogon i uszy i sygnalizuje owcom, aby zebrały się pod jego opieką. Jego pierwszym instynktem jest postawienie się między zagrożeniem a panem lub stadem. Gdy owce zgromadzą się za nim, kontroluje inwazję.
W przypadku wilka czasami istnieje wystarczające zagrożenie, ale tylko wtedy, gdy stado nie sprzeciwia się paczce i nie znajduje się na terytorium. W ich ojczyźnie są specjalne wilczaki zwane „kurtçu kangal”.
W Nambii psy te były wykorzystywane do ochrony zwierząt gospodarskich przed atakami geparda. Około 300 psów zostało przekazanych rolnikom z Nambii od 1994 r. Cheetah Conservation Fund (CCF), a program był tak udany, że został rozszerzony na Kenię..
Przez 14 lat liczba gepardów zabitych przez rolnika spadła z 19 do 2,4 osobników, w gospodarstwach, w których bydło strzegło zwierzęta gospodarskie, straty spadły o 80%. Zabite gepardy próbowały atakować bydło, podczas gdy wcześniej rolnicy zniszczyli każdego kota widzianego w dzielnicy.
Wiedząc o tym, łatwo zrozumieć, że turecki Kangan nie jest psem dla mieszkania ani dla zabawy. Mocne, lojalne, inteligentne, zostały stworzone, by służyć i chronić, potrzebują prostoty i ciężkiej pracy. I zamieniając się w więźniów mieszkań, będą się nudzić i nieporządnie.
