Dziecko północy - norweski kot leśny

Norweski Kot Leśny (norweski: Norsk skogkatt lub Norsk skaukatt, Eng. Norweski Kot Leśny) to rasa dużego kota domowego, pochodzącego z Europy Północnej. Rasa rozwijała się naturalnie, dostosowując się do zimnego klimatu.

Mają długi, jedwabisty, wodoodporny płaszcz z obfitym podszerstkiem. Podczas II wojny światowej rasa zniknęła i tylko dzięki wysiłkom norweskiego klubu miłośników kotów leśnych została przywrócona.

To duży, silny kot, na zewnątrz podobny do Maine Coon, z długimi nogami, silnym ciałem i puszystym ogonem. Wspinają się dobrze na drzewach dzięki silnym łapom. Oczekiwana długość życia wynosi od 14 do 16 lat, chociaż rasa jest podatna na choroby serca.

Być może wpływ kotów syberyjskich i tureckiej Angory, ponieważ Wikingowie najechali całe wybrzeże Europy. Naturalne mutacje i trudny klimat zmusiły przybyszów do przystosowania się, a ostatecznie dostaliśmy rasę, którą znamy teraz.

Norweskie legendy opisują skogkatta jako „czarownicę, która może wspinać się po stromych skałach, gdzie zwykły kot nie może zrobić kroku”. Dzikie koty norweskie lub podobne do nich występują również w mitologii. Sagi północy, stworzone na długo przed źródłami pisanymi, są wypełnione bajecznymi stworzeniami: bogami nocy, lodowymi gigantami, trollami, krasnoludami i kotami.

Nie lamparty śnieżne, jak można się spodziewać, ale długowłose koty domowe, które żyły obok bogów. Freya, bogini miłości, piękna i płodności, jechała na złotym rydwanie, a dwa duże, białe norweskie koty zaprzężone w nią.

Sagi przekazane ustnie nie mogą być dokładnie datowane. Jednak nieco później zostały zebrane w Eddzie - głównym dziele mitologii niemiecko-skandynawskiej. Ponieważ koty mogą być wspomniane w tej czy innej części, jasne jest, że były już z ludźmi w tym czasie, a ich historia obejmuje setki lat.

Ale najprawdopodobniej przodkowie tej rasy byli z Wikingami w ich domach i na statkach tylko dla jednego zadania, złapali gryzonie. Norweskie koty, pierwotnie żyjące na farmach, na których kochano je ze względu na ich umiejętności łowieckie, zostały wprowadzone na świat do końca XIX wieku i od tego czasu są popularne..

W 1938 r. W Oslo powstał pierwszy norweski klub Cat Forest Club. Jednak początek II wojny światowej położył kres rozwojowi klubu i prawie doprowadził do wyginięcia rasy.

Niekontrolowane krzyżowanie z innymi rasami doprowadziło do tego, że norweskie koty leśne prawie zniknęły, a dopiero opracowanie programu ratowania rasy przez klub przyniosło wynik.

Ponieważ rasa nie opuściła Norwegii do 1970 r., Nie została zarejestrowana w FIFe (Fédération Internationale Féline) do czasu złożenia wniosku przez norweskiego hodowcę Karl-Fredericka Nordana.

Rasa została zarejestrowana w Europie w 1970 roku, aw American Cat Fanciers Association w 1994 roku. Teraz jest najbardziej popularna w Norwegii, Szwecji, Irlandii i Francji..

Na przykład we Francji jest jedną z pięciu najpopularniejszych ras kotów, od 400 do 500 elitarnych kociąt rodzi się w ciągu roku.

Opis rasy

Głowa jest duża, w kształcie przypominającym ścięty trójkąt, z potężną szczęką. Kwadratowa lub okrągła głowa jest uważana za wadę i odrzucana.

Oczy są w kształcie migdałów, skośne, mogą być dowolnego koloru. Uszy są duże, szerokie u podstawy, z grubymi włosami wyrastającymi z nich i frędzlami, jak ryś.

Charakterystyczną cechą norweskich kotów jest podwójna sierść, składająca się z gęstego podkładu i długiego, błyszczącego, wodoodpornego włosa zewnętrznego. Na szyi i głowie znajduje się luksusowa grzywa, wyraźne majtki na nogach. W miesiącach zimowych płaszcz staje się zauważalnie gęstszy. Struktura i gęstość są kluczowe, kolory i kolory są wtórne dla tej rasy.

Dopuszczalne są wszystkie kolory oprócz czekolady, bzu, fauny i cynamonu i inne wskazujące na hybrydyzację. Szczególnie dużo norweskich kotów w dwukolorowych kolorach lub dwukolorowych.

Norweski kot leśny jest większy i większy niż kot domowy. Ma długie nogi, silne ciało i puszysty ogon. Płaszcz jest długi, błyszczący, gruby, hydrofobowy, z mocnym podkładem; najbardziej gęsty na nogach, klatce piersiowej i głowie.

Mają cichy głos, ale gdy są trzymane z psami, potrafią go mocno pompować. Norweskie koty żyją w wieku od 14 do 16 lat, a biorąc pod uwagę wielkość, jedzą dużo, przynajmniej więcej niż inne koty domowe.

Koty są zauważalnie większe, ważą od 5 do 8 kg, a koty od 3,5 do 5 kg. Jak wszystkie duże rasy, rosną one dość powoli i w pełni rozwijają się dopiero po kilku latach.

Charakter

Kot ma ostrożnie i elegancko kaganiec oraz proporcjonalną, piękną głowę. I to wyrażenie nie wprowadza w błąd, ponieważ w zasadzie są przyjazne, inteligentne, dobrze się przystosowują i mogą być odważne. Dobrze dogaduj się z innymi kotami, psami, dogaduj się z dziećmi.

Wielu z nich jest wyjątkowo lojalnych wobec jednego członka rodziny, co nie znaczy, że są nieprzyjaźni wobec innych. Nie, tylko w ich sercu jest miejsce dla jednej osoby, a reszta to przyjaciele.

Wielu właścicieli twierdzi, że norweskie koty to nie domowe futrzane koteczki, leżące godzinami na kanapie. Nie, to silne i inteligentne zwierzę, które bardziej nadaje się do życia na podwórku i w naturze niż w ciasnym mieszkaniu. Nie oznacza to jednak, że nie lubią uczuć, wręcz przeciwnie, będą podążać za ukochanym panem w całym domu i pocierać nogi.

Zazwyczaj spokojny i spokojny kot norweski leśny zamienia się w kociaka, gdy tylko właściciel przyniesie mu swoją ulubioną zabawkę. Instynkt myśliwski nie zniknął, a oni po prostu niegrzeczni z kawałka papieru przywiązanego do liny lub wiązki laserowej.

Nie zdając sobie sprawy, że wiązka laserowa nie może zostać złapana, śledzą ją i atakują w kółko, a czasami godzinę po zakończeniu gry możesz zobaczyć kota cierpliwie siedzącego w zasadzce.

Oczywiście te koty są o wiele wygodniejsze, gdy są trzymane w prywatnym domu, na podwórku. Kiedy może iść na spacer, polować lub po prostu wspinać się na drzewa.

Są atletyczni i silni, lubią wspinać się wyżej i wskazane jest, aby kupić im drzewo dla kotów. Jeśli nie chcesz, aby twoje meble i drzwi były ozdobione śladami pazurów.

Nie stracili umiejętności i zdolności, które pomogły przetrwać w dawnych czasach. A dziś norweskie koty są inteligentnymi, silnymi, elastycznymi zwierzętami..

Konserwacja i pielęgnacja

Chociaż obfity i gęsty podkład sugeruje, że trudno jest się nim opiekować, nie jest. W przypadku większości kotów leśnych pielęgnacja długich włosów jest łatwiejsza niż w przypadku innych ras. Jak powiedział jeden hodowca:

Matka natura nie stworzyłaby kota, który potrzebowałby fryzjera do życia w surowym i gęstym lesie.

Dla zwykłych kotów, nie premium, wystarczy jedna sesja czesania raz w tygodniu. Podczas linienia (zwykle wiosną) ilość ta jest zwiększana z 3-4 razy w tygodniu. To wystarczy, aby uniknąć tworzenia czarnoksiężników..

Ale przygotowanie norweskiego kota leśnego do udziału w wystawie to inna historia..