Rasa kota - las syberyjski
Kot syberyjski to rasa kotów domowych, które żyły w Rosji od wieków i wyróżniają się różnorodnością kolorów i kolorów. Pełna nazwa tej rasy to syberyjski kot leśny (angielski syberyjski kot leśny), ale częściej używa się wersji skróconej..
Jest to starożytna rasa, podobna z wyglądu do norweskiego kota leśnego, z którym częściej są bliskimi krewnymi.
Po raz pierwszy koty syberyjskie zostały zaprezentowane na słynnej wystawie w Londynie w 1871 roku i spotkały się z dużym zainteresowaniem. Jednak w tym czasie nie było takiej koncepcji, nawet Harrison Weir (Harrison Weir), człowiek, który zorganizował tę wystawę i napisał standardy dla wielu ras, nazwał je rosyjskim długowłosym.
W swojej książce „Nasze koty i wszystko o nich”, napisanej w 1889 r., Napisał, że koty te różnią się od Angory i perskiej pod wieloma względami. Ich ciało jest bardziej masywne, a ich nogi są krótsze, ich włosy są długie i grube, z grubymi grzywami. Ogony z pióropuszem i uszami pokryte wełną. Opisał kolor jako brązowy pręgowany i zauważył, że nie może powiedzieć, skąd pochodzą z Rosji.
Jeśli chodzi o historię rasy w Rosji, nie ma dokładnych danych. Wydaje się, że koty syberyjskie zawsze były, przynajmniej w dokumentach są odniesienia do kotów Buchara, przypominających koty syberyjskie.
Jedno jest pewne, to rodzima rasa, która urodziła się naturalnie i nabrała cech, które pomagają przetrwać w trudnych warunkach klimatycznych na północy Rosji.
Jeśli nie jest jasne, co wydarzyło się w carskiej Rosji, to w ZSRR czasy rewolucyjne i powojenne nie zależały od kotów. Oczywiście byli i pełnili swoje główne funkcje - łapali myszy i szczury, ale do początku lat 90. nie istniały żadne organizacje felinologiczne i żłobki w ZSRR.
W 1988 r. Odbyła się pierwsza wystawa kotów w Moskwie, na której były reprezentowane wystawy syberyjskie. A wraz z końcem zimnej wojny drzwi zostały otwarte na import za granicę. Pierwsze koty tej rasy przybyły do Ameryki w latach 90.
Himalajska hodowczyni kotów, Elizabeth Terrell, wygłosiła wykład w Atlantic Himalayan Club, w którym powiedziała, że koty te zniknęły w ZSRR. Podczas spotkania postanowiono nawiązać kontakty z żłobkami w ZSRR w celu popularyzacji rasy.
Elizabeth skontaktowała się z Nelly Sachuk, członkiem zorganizowanego klubu Kotofey. Uzgodnili wymianę, z USA wyślą kota i kota rasy himalajskiej, a z ZSRR kilka kotów syberyjskich.
Po wielu miesiącach korespondencji, bólu głowy i oczekiwań, w czerwcu 1990 r. Elizabeth otrzymała koty syberyjskie. Były to brązowe pręgowane o pseudonimie Cagliostro Wasenkowicz, brązowe pręgowane z białą Ofelią Romanową i Nainą Romanową. Wkrótce potem pojawiły się wskaźniki, w których zapisywana jest data urodzenia, kolor i kolorystyka.
Miesiąc później inny miłośnik kotów, David Boehm, również importował koty syberyjskie do Stanów Zjednoczonych. Zamiast czekać na wysłanie, wsiadł do samolotu i po prostu kupił każdego kota, jaki mógł znaleźć.
Wracając 4 lipca 1990 roku, przyniósł kolekcję 15 kotów. I dopiero wtedy dowiedział się, że się trochę spóźnił. Ale w każdym razie zwierzęta te przyczyniły się do rozwoju puli genów.
Tymczasem Terrell otrzymał kopie standardu rasy (w języku rosyjskim), przetłumaczył Kotofey przy pomocy klubu i dostosował go do amerykańskiej rzeczywistości. Rosyjscy hodowcy wysłali ostrzeżenie, że nie każdy długowłosy kot jest syberyjski. Nie było to zbyteczne, ponieważ wraz z pojawieniem się popytu pojawiło się wielu oszustów, którzy udawali takie koty jak Syberyjczycy.
Terrell skontaktował się ze stowarzyszeniami, aby przedstawić nową akwizycję, i rozpoczął proces popularyzacji. Przez wiele lat prowadziła dokładną dokumentację, rozmawiała z sędziami, hodowcami, żłobkami i promowała rasę.
Ponieważ klub Kotofey był związany z ACFA, jako pierwsza rozpoznała nową rasę. W 1992 r. Zorganizowano pierwszy klub miłośników kotów syberyjskich w Ameryce, o nazwie Taiga. Dzięki staraniom tego klubu wygrano konkursy i otrzymano wiele medali..
A w 2006 roku otrzymał status mistrza w ostatniej organizacji - CFA. Koty podbiły serca Amerykanów w rekordowym czasie, ale wciąż pozostają rzadkością za granicą, chociaż już istnieje linia dla każdego urodzonego kociaka.
Opis rasy
Są to duże, mocne koty o luksusowych włosach i do pełnego rozwoju potrzebują do 5 lat. Dojrzałe dają wrażenie siły, mocy i doskonałego rozwoju fizycznego. Jednak to wrażenie nie powinno Cię zwieść, są to urocze, kochające i domowe koty..
Ogólnie wrażenie wyglądu powinno pozostawiać wrażenie okrągłości, bez ostrych krawędzi i narożników. Ich ciało jest średniej długości, muskularne. Twardy żołądek w kształcie beczki tworzy wrażenie solidnej wagi. Kręgosłup jest mocny i solidny.
Średnio koty syberyjskie ważą od 6 do 9 kg, koty od 3,5 do 7. Kolorystyka i kolorystyka nie są tak ważne jak kształt ciała.
Stopy średniej długości, z dużymi kośćmi, z tylnymi nogami nieco dłuższymi niż przód. Z tego powodu Syberyjczycy są bardzo zwinnymi i wyjątkowymi skoczkami..
Ogon jest średniej długości, czasem krótszej niż długość ciała. Ogon jest szeroki u podstawy, zwęża się lekko pod koniec, bez ostrej końcówki, sęków i fałd, z gęstym pióropuszem.
Głowa jest duża, w kształcie ściętego klina, o zaokrąglonych rysach, jest proporcjonalna do tułowia i znajduje się na okrągłej, mocnej szyi. Jest nieco szerszy u góry i zwęża się bliżej kufy.
Uszy są średniej wielkości, zaokrąglone, szerokie u podstawy i lekko pochylone do przodu. Znajdują się prawie na krawędziach głowy. Tył uszu jest pokryty wełną dość krótką i cienką, a gruby i długi płaszcz wyrasta z samych uszu..
Oczy średniego lub dużego rozmiaru, prawie okrągłe, powinny sprawiać wrażenie otwartości i troski. Nie ma korelacji między kolorem kota a kolorem oczu, wyjątkiem są tylko kolory punktowe, mają niebieskie oczy.
Jak przystało na zwierzę żyjące w trudnym klimacie Syberii, koty te mają długą, gęstą i grubą sierść. Gruby podkład u dorosłych kotów gęstnieje w zimnych porach roku.
Na głowie znajduje się luksusowa grzywa, a włosy mogą być kręcone na brzuchu, ale nie jest to typowe dla Syberyjczyków. Tekstura sierści może wahać się od twardej do miękkiej, w zależności od rodzaju zwierzęcia.
Duże skojarzenia miłośników kotów, takie jak CFA, pozwalają na wszelkiego rodzaju kolory, kolory i kombinacje, w tym punkty. Biały jest również dozwolony, w dowolnej ilości i na dowolnej części ciała. Pożądane jest, aby kolor był jednolity i ustrukturyzowany..
Charakter
Serca kotów syberyjskich są tak duże, jak są, i jest w nich miejsce dla wszystkich członków rodziny. Duże, lojalne, kochające, staną się doskonałymi towarzyszami i zwierzakami. Nie tylko wyglądają świetnie, ale także są ciekawi i zabawni oraz kochają każdego członka rodziny, nie tylko jednego. Dzieci, przyjazne psy, inne koty i nieznajomi nie będą zawstydzać kota syberyjskiego, mogą zaprzyjaźnić się z każdym, młodym lub starym ...
Być może z wyjątkiem myszy. Mysz jest przedmiotem polowania i lekką przekąską..
Podoba im się, gdy biorą go w ręce i kładą się na kolanach właściciela, ale biorąc pod uwagę rozmiar, nie wszystkim się uda. Miłośnicy mówią, że potrzebujesz łóżka typu king-size, jeśli dostaniesz parę Syberyjczyków, ponieważ lubią spać z tobą, blisko ciebie, na sobie.
Ich motto brzmi: im bliżej, tym lepiej..
Przetrwając w miejscach, gdzie temperatura - 40 nie jest niczym niezwykłym, możesz mieć tylko umysł i czuły, znośny charakter, więc tę naturę bardzo łatwo wytłumaczyć.
Rozwinęli intuicję, wiedzą, jaki masz nastrój, i próbują cię pocieszyć, przynosząc ulubioną zabawkę lub po prostu mrucząc.
Są mocne i odporne na koty o tak dużych rozmiarach. Mogą niestrudzenie podróżować na duże odległości, lubią wspinać się na wysokości, i pożądane jest, aby w tym domu było drzewo.
Jako kocięta, ich akrobatyka może niszczyć delikatne przedmioty w domu, ale gdy dorastają, uczą się równowagi i rzeczy przestają cierpieć.
Syberyjskie koty są ciche, amatorzy mówią, że są mądrzy i uciekają się do głosu tylko wtedy, gdy czegoś chcą lub przekonują cię do robienia tego, co chcą. Uwielbiają wodę i często rzucają w nią zabawkami lub wspinają się do zlewu, gdy woda płynie. Ogólnie rzecz biorąc, bieżąca woda przyciąga ich czymś, a przyzwyczaisz się do zakręcania kranu za każdym razem, gdy wyjdziesz z kuchni.
Alergia
Niektórzy amatorzy twierdzą, że koty syberyjskie są hipoalergiczne lub przynajmniej powodują mniej ostrą alergię. Chociaż szczegółowe badania zostały przeprowadzone w INDOOR Biotechnologies Inc., dowody na to zostały w dużej mierze opracowane..
Głównym argumentem jest to, że żyją u osób z alergią na koty. Ale alergie to różne alergie i nie można powiedzieć, że są na ogół hipoalergiczne.
Fakt, że sama sierść kota nie powoduje alergii, zaostrzenie powoduje białko Fel d1 ślina kota. A kiedy kot liże się, rozprzestrzenia się na sierść.
Nawet jeśli nie jesteś uczulony na kocięta syberyjskie (jeśli są dostępne dla innych ras), spróbuj spędzić więcej czasu w towarzystwie dorosłego zwierzęcia. Faktem jest, że kocięta nie wytwarzają wystarczającej ilości białka Fel d1.
Jeśli nie jest to możliwe, poproś o strzęp wełny lub szmatki w pokoju dziecięcym, które mogą zawierać ślinę i przetestuj reakcję. Koty syberyjskie są wystarczająco drogie, aby pozwolić sobie na wysypkę.
Pamiętaj, że ilość białka wytwarzanego przez ciało kota może się znacznie różnić w zależności od zwierzęcia, a jeśli znajdziesz wymarzonego kota, poświęć mu trochę czasu, aby poznać reakcję.
Care
Koty syberyjskie mają grube, wodoodporne włosy, które stają się gęste w miesiącach zimowych, szczególnie grzywę. Ale pomimo długości łatwo się nią opiekować, ponieważ nie jest zdezorientowana. Matka natura tak to sobie wyobrażała, ponieważ w tajdze nikt jej nie czesał.
Zwykle wystarczy ostrożnie czesać włosy raz w tygodniu, z wyjątkiem jesieni i wiosny, kiedy te koty topią się. Następnie martwe włosy należy codziennie czesać..
Jeśli nie planujesz uczestniczyć w wystawie, ale nie musisz często kąpać tych kotów, procedury wodne mogą zmniejszyć alergię na te koty. Jednak nie boją się zbytnio wody, zwłaszcza jeśli znają ją od wczesnego dzieciństwa, a nawet mogą i lubią się nią bawić.
Nie zdziw się, jeśli Twój kot zdecyduje się dołączyć do ciebie pod prysznicem.
Wszystko inne jest pod opieką, podobnie jak u innych ras. Przytnij pazury raz na dwa do dwóch tygodni. Sprawdź uszy pod kątem zabrudzenia, zaczerwienienia lub nieprzyjemnego zapachu lub oznak infekcji. W przypadku zanieczyszczenia oczyścić wacikiem i płynem zalecanym przez weterynarzy..
