Boston terrier
Boston Terrier to rasa psa pochodząca ze Stanów Zjednoczonych. Nazwana na cześć miasta Boston w stanie Massachusetts, była to pierwsza rasa psa towarzyszącego w Stanach Zjednoczonych, która została stworzona dla rozrywki, a nie pracy. To energiczny i przyjazny pies, jeden z najlepszych klaunów psów na świecie..
Sędzia ważył około 13,5 kg i został skrzyżowany z buldogami francuskimi, tworząc podstawę dla nowej rasy. Po raz pierwszy pokazano go na wystawie w Bostonie w 1870 roku. W 1889 r. Rasa stała się dość popularna w swoim rodzinnym mieście, właściciele tworzą społeczność - American Bull Terrier Club.
Nieco później został przemianowany na Boston Terrier Club, aw 1893 roku został przyjęty do American Kennel Club. Został pierwszym psem w Stanach Zjednoczonych, który hodowano dla rozrywki, a nie pracy, i jedną z niewielu ras czysto amerykańskich..
Początkowo kolor i kształt ciała nie miały większego znaczenia, ale na początku XX wieku stworzono standard rasy. Tylko z nazwy Boston Terrier stracił agresję i zaczął preferować towarzystwo ludzi.
Wielki kryzys zmniejszył zainteresowanie rasą, a II wojna światowa przyniosła zainteresowanie nowymi rasami psów zagranicznych. W rezultacie stracili popularność. Niemniej jednak pozostała wystarczająca liczba hodowców i kochanków, w wyniku czego w latach 1900–1950 AKC zarejestrowało więcej psów tej rasy niż jakakolwiek inna.
Od 1920 r. Zajmował 5–25 miejsc w USA, aw 2010 r. Był na 20 miejscu. W tym czasie pojawili się na całym świecie, ale nigdy nie osiągnęli takiej popularności jak w ich ojczyźnie..
W 1979 r. Władze Massachusetts nazwały psa oficjalnym symbolem stanu, jedną z 11 ras, które otrzymały taki zaszczyt. Pomimo tego, że mogą być całkiem sporo (nawet stosowane w leczeniu pacjentów), większość z nich to psy towarzyszące.
Ich ładny wygląd, przyjazny charakter i nieskomplikowana zawartość sprawiają, że są popularnymi psami domowymi w przystępnej cenie..
Opis
Boston Terrier można opisać jako głowę buldoga na ciele teriera, są to małe, ale nie karłowate psy. Na wystawy podzielono je na trzy klasy: do 15 funtów (6,8 kg), od 15 do 20 funtów (6,8 - 9,07 kg) i od 20 do 25 funtów (9,07 - 11,34 kg). Większość przedstawicieli rasy waży od 5 do 11 kg, ale są też wagi ciężkie.
Standard rasy nie opisuje idealnej wysokości, ale większość w kłębie osiąga 35-45 cm. Są to krępe, ale nie przysadziste psy. Idealny terier jest muskularny, a nie gruby. Młode psy są wystarczająco cienkie, ale z czasem zyskują masę mięśniową.
Kwadratowy wygląd jest ważną cechą rasy, a większość psów ma taką samą wysokość i długość. Ich ogon jest naturalnie krótki i ma mniej niż 5 cm długości.
Czaszka jest ramienno-głowowa, proporcjonalna do ciała, mała i raczej duża. Kufa jest bardzo krótka i nie powinna przekraczać jednej trzeciej całkowitej długości czaszki. Ale jest bardzo szeroki i ogólnie głowa przypomina pięść.
Ugryzienie jest proste lub przekąskowe, ale nie powinno to być zauważalne, gdy pies ma zamknięte usta. Wargi długie, ale niewystarczające do uformowania wiszących policzków.
Kufa jest gładka, ale mogą występować niewielkie zmarszczki. Oczy są duże, zaokrąglone, szeroko rozstawione. Idealny kolor oczu tak ciemny, jak to możliwe. Uszy są wystarczająco długie i duże, aby pomieścić psa tej wielkości. Są trójkątne i mają zaokrąglone końcówki..
Niektórzy właściciele zatrzymali je, aby uczynić je bardziej proporcjonalnymi do głowy, ale ta praktyka wychodzi z mody. Ogólne wrażenie psa: życzliwość, inteligencja i żywotność.
Płaszcz jest krótki, gładki, jasny. Ma prawie taką samą długość w całym ciele. Kolory: czarno-biały, foki i pręgowane. Słyną ze swojego koloru przypominającego smoking, w którym klatka piersiowa, szyja i kufa są białe.
Charakter
Chociaż na zewnątrz ten pies jest zauważalny, a nawet piękny, to postać sprawiła, że Boston Terrier stał się ulubionym w Ameryce. Pomimo nazwiska i przodków, bardzo niewielu przedstawicieli rasy wygląda jak teriery.
Znane jako jeden z najbardziej dobrodusznych psów, wszystkie są wesołe i pozytywne, bardzo kochają ludzi..
Te psy chcą być z rodziną przez cały czas i cierpią, jeśli zostaną zapomniane. Może to być denerwujące, ponieważ są lepkie. Niektórzy kochają jednego członka rodziny, ale większość jest jednakowo przywiązana do wszystkich..
Zazwyczaj są przyjaźni dla nieznajomych. Są bardzo przyjaźni i widzą obcych jako potencjalnych przyjaciół. Są serdecznie witani, często nawet muszą być odsadzeni, aby skakać podczas takich powitań. Nawet te teriery, które nie są tak przyjazne, są na ogół uprzejme, a agresja wobec osoby jest niezwykle rzadka.
Nie ma wielu ras, które byłyby gorszymi psami stróżującymi niż Boston Terrier. Małe, dobroduszne, nie pasują do roli psów stróżujących.
Z dziećmi są wspaniali, kochają je i poświęcają całą uwagę, jaką mają. Jest to jedna z najbardziej zabawnych ras psów, większość z nich nie tylko toleruje, ale także lubi niegrzeczne gry. Zabroń dzieciom szturchania psa okiem, on zniesie resztę. Z drugiej strony on sam jest mały i nie może przypadkowo zranić dziecka.
Ponadto są odpowiednie dla osób starszych, polecane osobom samotnym i znudzonym seniorom. Ze względu na przyjazny charakter i niską dominację, Boston Terrier jest polecany początkującym hodowcom.
Są również przyjazne innym zwierzętom, przy odpowiedniej socjalizacji spokojnie odnoszą się do innych psów, zwłaszcza płci przeciwnej. Niektórzy mężczyźni mogą dominować i szukać konfliktu z innymi mężczyznami..
Ale tolerancyjny dla innych zwierząt, spokojnie nosz koty i inne małe zwierzęta. Niektórzy próbują bawić się z kotami, ale mają niegrzeczne gry i zwykle koty nie są mile widziane.
Starają się zadowolić właściciela, a ponadto są sprytni. W rezultacie są dość łatwe do wyszkolenia. Zapamiętują podstawowe polecenia szybko i rzadko arbitralnie. Ponadto potrafią nauczyć się wielu trików i skutecznie wykonywać zwinność i posłuszeństwo..
Chociaż nie są geniuszami, a ich potencjał jest mniejszy niż na przykład owczarka niemieckiego. Surowe metody są niepożądane i nie są konieczne, ponieważ znacznie lepiej reagują na pozytywne wiązanie. Większość Boston Terrierów zrobi dosłownie wszystko na ucztę.
Jest tylko jedno zadanie, które jest trudne do wykonania. Podobnie jak inne małe rasy, nie wytrzymują długo i czasami robią kałuże w trudno dostępnych miejscach, pod sofami, w rogach.
Są to niecierpliwe i energiczne psy. Ale dla nich wystarczy niewielka ilość ćwiczeń, wystarczy długi spacer dla większości terierów mieszkających w mieszkaniu. Nie oznacza to, że odmówią więcej, zwłaszcza, że gra dla nich jest najlepsza.
Zmęczone i spacerujące Boston Terriery są spokojne i zrelaksowane, a znudzone stają się nadpobudliwe i zaskakująco destrukcyjne.
Chociaż są przystosowane do życia w mieszkaniu i są psami towarzyszącymi, istnieje kilka punktów, które mogą powodować negatywne emocje u właściciela. Wydają dziwne dźwięki, w tym prychanie, skrzeczenie, świszczący oddech. Większość właścicieli uważa je za urocze, ale niektórzy mogą uważać je za nieprzyjemne..
Ponadto chrapią prawie przez cały czas, gdy śpią. Co więcej, ich chrapanie jest dość głośne.
I tak, mają również wzdęcia.
I psują powietrze głośno i mocno, musisz często i często przewietrzyć pomieszczenie. Ogólnie rzecz biorąc, dla wybrednych ludzi może to stanowić pewien problem. Kolejnym pytaniem jest cena. Zakup szczeniaka Boston Terrier nie jest łatwy, zwłaszcza z rodowodem.
Care
Małe i proste, nie wymagają pielęgnacji, a czesanie jest tylko okresowe. Mały rozmiar i krótki płaszcz nie powodują problemów z pielęgnacją.
Zdrowie
Cierpią na różne choroby i są uważane za raczej niezdrową rasę. W rzeczywistości zdrowie jest największym problemem. Głównym powodem jest czaszka ramienno-głowowa, której struktura powoduje szereg chorób.
Jednak większość tych chorób nie jest śmiertelna, a psy żyją długo. Oczekiwana długość życia Boston Terrier wynosi od 12 do 14 lat, ale często żyją do 16 lat.
Głowa jest znacznie zmieniona nie tylko w porównaniu z wilkiem, ale nawet z terierem. Niestety wewnętrzna struktura nie dostosowała się do tych zmian, a pies ma problemy z oddychaniem.
Dlatego świszczą, prychają i chrapią. Ponieważ pies ma trudności z oddychaniem, łatwo dusi się podczas treningu i potrzebuje przerw.
Ponadto jest im bardzo trudno w upale, mogą umrzeć z powodu udaru słonecznego znacznie łatwiej niż większość innych ras. Cierpią na głuchotę, zaćmę i alergie..
Ponadto większość rodzi się wyłącznie z cesarskiego cięcia, ponieważ szczenięta mają zbyt duże głowy.
