Trucizna tetrodotoksyny i jej wpływ na ludzkie ciało

Spośród różnorodnych mechanizmów ochronnych przyznanych żywym istotom w procesie ewolucji szczególnie wyróżnia się neurotoksyny - substancje, które mają szkodliwy wpływ na układ nerwowy atakowanej ofiary. Najbardziej interesującym i tajemniczym z nich jest tetrodotoksyna, silna trucizna neuroparalityczna, która pod względem skuteczności jest 100 razy większa niż cyjanek potasu..

Formuła tetrodoksyny — Tetrodotoksyna została po raz pierwszy wyizolowana przez naukowców w 1906 roku.

Historia substancji

Pierwszy zarejestrowany przypadek zatrucia tetrodotoksyną opisano w dzienniku słynnego nawigatora Jamesa Cooka i opublikowano w jego Podróży na Biegun Południowy i dookoła świata.

Zgodnie z zapisem z 8 września 1774 r. 7 września kapitanowi i dwóm przyrodnikom biorącym udział w wyprawie podano na obiad wątrobę i mleko egzotycznych, świeżo przygotowanych ryb. Ale ponieważ czas był później, a ludzie byli bardzo zmęczeni, ledwo dotknęli serwowanego dania, karmiąc większość świń. Rano ci, którzy w wigilię skosztowali potrawy z ryb, mieli poważne osłabienie, duszność i drętwienie kończyn, a zwierzęta, które zjadły wnętrzności, padły.

166 lat po tym wydarzeniu można było ustalić, że ryba smakowana przez kapitana i jego towarzyszy należała do rodziny tetrodontidów i nazywała się Pleuranacanthus seleratus. W 1906 roku japoński naukowiec Tahara wyizolował substancję czynną z tkanek tych stworzeń i nazwał ją tetrodotoksyną..

Warto zauważyć, że w 1964 r. Wyizolowano silną truciznę z zarodków i jaj California Triton, która została nazwana tarikotoksyną, w wyniku czego okazała się identyczna z tetrodotoksyną.

Mechanizm działania

Trucizna tetrodotoksyny, w niektórych źródłach określana jako tetrodoksyna, jest związkiem aminoperhydrochinazoliny z grupą guanidyny i jest wyjątkowo toksyczna. W przypadku myszy doświadczalnych średnia śmiertelna dawka tej substancji po podaniu dootrzewnowym wynosi tylko 10 μg / g.

Podstawą szkodliwego efektu jest zdolność toksyny do zatykania kanałów sodowych włókien nerwowych i blokowania przewodzenia impulsu w pobudliwych tkankach. W przypadku zatrucia tetrodotoksyną obserwuje się następujące objawy:

uczucie swędzenia warg i języka;
obfite wydzielanie śliny i trudności w połykaniu;
drętwienie kończyn;
nudności i wymioty
silny ból brzucha;
niestrawność
dobrowolne drganie mięśni;
utrata wrażliwości skóry;
afonia.

Oznaki zatrucia pojawiają się 10–45 minut po spożyciu, ofiara umiera w ciągu sześciu godzin z powodu porażenia mięśni oddechowych. Nie ma swoistego antidotum na tetrodotoksynę, dlatego jedynym wyjściem jest detoksykacja i leczenie objawowe mające na celu sztuczne utrzymanie życia zatrutej osoby do momentu, gdy trucizna przestanie działać.

Zastosowanie medyczne

Ponieważ substancja wpływa na wrażliwe kanały sodowe, które są bezpośrednimi uczestnikami w przekazywaniu sygnałów bólowych, logiczne jest założenie, że tetrodotoksyna może być stosowana jako silny środek znieczulający. Przede wszystkim substancja pomaga blokować bóle neuropatyczne spowodowane patologicznym wzbudzaniem neuronów odpowiedzialnych za reakcję na różne urazy fizyczne..

działanie tetrodoksyny na ból — Tetrodoksyna była stosowana w medycynie u chorych na raka poddawanych chemioterapii.

Długoterminowe badania pomogły ustalić bezpieczne dawki trucizny, przy których jej właściwości toksyczne są zminimalizowane, a efekt terapeutyczny objawia się. Tetrodotoksyna została po raz pierwszy zastosowana w leczeniu ciężkiego trądu, któremu towarzyszył ostry nieznośny ból. Następnie przeprowadzono serię badań klinicznych substancji jako środka znieczulającego w nieoperacyjnych formach raka. Jednak badania wykazały mieszane wyniki, więc postanowili tymczasowo zrezygnować z używania leku.

W medycynie domowej tetrodotoksyny praktycznie nie stosuje się ze względu na wysokie ryzyko dla życia i zdrowia pacjentów - większość środków znieczulających miejscowo (nowokaina, dikaina itp.) Ma podobne właściwości, ale jest znacznie bezpieczniejsza. Jednak za granicą opracowano różne kombinacje tetrodotoksyny z miejscowymi środkami znieczulającymi, a także postacie chlorowodorku tej substancji do wstrzykiwań..

Ostatnio pojawiła się wzmianka w sieci koreańskiego leku o nazwie Tetrodocain (Tetrodocaine), który jest wytwarzany w ampułkach do wstrzykiwań i jest stosowany jako lek na wiele chorób - od ostrych infekcji dróg oddechowych po raka. Musisz wiedzieć, że to narzędzie nie jest licencjonowanym lekiem, a jego stosowanie może prowadzić do smutnych konsekwencji.

Niebezpieczne przysmaki

Przez cały czas łaskotało ich nerwy, więc nigdy nie brakowało osób, które chciałyby spróbować potraw z tetrodotoksyną. Najbardziej znanym śmiertelnym przysmakiem jest fugu - prawdziwa legenda japońskiej kuchni, która pozostaje przedmiotem ciekawości i pożądania smakoszy na całym świecie.

Tradycja jedzenia pufferfish powstała w Japonii ponad dwa tysiące lat temu, ale po pewnym czasie przysmak został zakazany ze względu na wysoką śmiertelność z powodu jego stosowania. Następnie zakaz został zniesiony, ale kucharze specjalizujący się w gotowaniu puffera musieli przejść specjalne szkolenie i uzyskać licencję.

rozdymka — Puffer fish - najsłynniejsze źródło tetrodoksyny na świecie.

Najpopularniejszą odmianą potraw jest fugusashi, czyli sashimi z puffer - plastry surowego fileta, pięknie ułożone na okrągłym talerzu. Aby ugotować to danie, zwykle używają ryb zwanych brązowym pufferem. Przygotuj sashimi w ten sposób:

Kucharz szybko oddziela płetwy i głowę ryby, a następnie otwiera brzuch.
Z najwyższą starannością profesjonalista usuwa trujące wnętrzności i dokładnie przepłukuje filet. Specjalną umiejętnością jest pozostawienie ilości trucizny na powierzchni ryby, przyczyniając się do wystąpienia łagodnej euforii narkotycznej, ale całkowicie eliminując zagrożenie dla życia klienta.
Rybę kroi się w cienkie plasterki, rozprowadza na talerzu i podaje na stole.

Fugusashi jedz, zanurzając plastry filetu w mieszaninie sosu octowego, startego daikonu, czerwonej papryki i posiekanego szczypiorku. Naczynie myje się drinkiem o nazwie dzierżawa - sake z filiżanek na herbatę chavans, w której zwęglone płetwy puffera zanurza się na 1-2 minuty. Ponadto fugusashi opiera się na zupie z trujących ryb, ryżu i surowych jaj.

Chociaż jedzenie pufferów w dobrych restauracjach jest uważane za względnie bezpieczne, nie należy lekceważyć ryzyka. Według statystyk co najmniej 50 Japończyków umiera rocznie z powodu zatrucia puffer. A we wrześniu 2010 r. Egzotyczne danie spowodowało śmierć dwóch rosyjskich turystów.

Ciekawe, że dzięki sztucznej hodowli rozdymkowatych można uniknąć gromadzenia się trucizny, ponieważ toksyna nie jest wytwarzana w organizmie, ale pochodzi z pożywieniem. Dlatego przy zmianie reżimu karmienia brązowy puffer stanie się całkowicie nieszkodliwym stworzeniem. Jednak wysokiej klasy kucharze, którzy nie chcą stracić pracy, i fanatycy tradycji, którzy preferują dreszczyk emocji, sprzeciwiają się masowej hodowli „bezpiecznych” ryb.

Tetrodotoksyna i zagadka zombie

W rzadkich przypadkach ofiary zatrucia tetrodotoksyną nie umierają, ale zapadają w tak głęboki senny sen, że nie można odróżnić żywej osoby od zmarłego. Jeden z takich incydentów miał miejsce pod koniec XIX wieku w USA: zatrutą osobę uznano za zmarłą i umieszczono w zimnym pomieszczeniu, gdzie ożył siedem dni później, na krótko przed pogrzebem. Według nieudanego zmarłego cały czas zachowywał zdolność do zdawania sobie sprawy z tego, co się dzieje i z przerażeniem czekał, aż spadnie żywy do grobu.

fuji — Jedzenie puffer, fugusashi lub sashimi nazywa się „grą w ruletkę”.

Zdarzały się również przypadki, gdy zatrute i opłakane osoby nagle wstały z trumny drogą na cmentarz, pogrążając obecnych w prawdziwym szoku. Tak wyjątkowy wpływ tetrodoksyny na ciało doprowadził do pojawienia się wielu mitów - w szczególności opowieści o haitańskich zombie.

Uważa się, że bokory (haitańscy czarownicy) opanowują sztukę przygotowania tak zwanego „proszku zombie” - substancji opartej na tetrodotoksynie, której użycie pozbawia osobę samoświadomości, zamieniając go w potulnego niewolnika. Często ten rytuał był używany do neutralizacji wroga i jego późniejszego poddania się.

Wybierając ofiarę, Bokor stworzył specjalny sproszkowany lek, którego głównymi składnikami były toksyczne tkanki ryb i kości martwego człowieka, a następnie znalazł sposób na dodanie tej substancji do budzącego zastrzeżenia jedzenia. Kilka godzin później osoba, która spożyła proszek, umierała, a on został pochowany, przestrzegając odpowiednich obrzędów. Kilka dni później czarownik wykopał zmarłego i wykonał specjalny rytuał przebudzenia.

W rezultacie były martwy człowiek całkowicie stracił kontrolę nad własnym ciałem i świadomością, stając się obojętnym wykonawcą poleceń właściciela. Subtelności tego procesu są bardzo malowniczo oświetlone w filmie Wesa Cravena „Wąż i tęcza”, którego podstawą była książka o tym samym tytule autorstwa etnobotanisty Wade Davisa. Haitańskie legendy o zombie rodzą wiele hipotez, jednak tajemnica magicznego proszku pozostaje nierozwiązana do dziś.