Sfinks kanadyjski - bezwłose koty
Sfinks kanadyjski to rasa kota domowego, którego stworzenie rozpoczęło się w 1960 roku. Główny niuans rasy jest bezwłosy, chociaż nie wszystkie są cechami pozytywnymi. Skóra powinna przypominać zamsz w dotyku, mieć płaszcz z wełny.
Mogą również występować wibrissa (wąsy), w całości lub w części, w ogóle mogą nie być. Na skórze pojawia się wzór, który powinien znajdować się na sierści, a koty mają pewne plamki (furgonetka, pręgowany, szylkret, szpiczasty i solidny). Ponieważ nie mają wełny, dają cieplejsze niż zwykłe koty i są gorętsze w dotyku.
Zdjęcia bezwłosego kota meksykańskiego pojawiły się w magazynie Book of the Cat, opublikowanym w 1903 roku przez Franza Simpsona. Simpson napisał, że był to brat i siostra, których dali Hindusi, mówią, że są to ostatnie koty Azteków i były hodowane tylko w Meksyku. Ale nikt nie był nimi zainteresowany i popadli w zapomnienie.
Inne przypadki odnotowano we Francji, Maroku, Australii, Rosji.
W latach siedemdziesiątych odkryto dwie różne mutacje bezwłosych kotów, które położyły podwaliny pod obecny sfinks kanadyjski. Nowoczesny sfinks różni się od podobnych ras, takich jak Peterbald i Don Sphynx, głównie genetycznie.
Sfinksy kanadyjskie pochodzą z dwóch naturalnych mutacji:
- Dermis and Epidermis (1975) z Minnesota, USA.
- Bambi, Punkie i Paloma (1978) z Toronto, Kanada.
W 1966 r. W Ontario w Kanadzie para domowych krótkowłosych kotów urodziła potomstwo, w tym bezwłosego kociaka o imieniu Prune..
Kociak został przywieziony do matki (krzyżowanie pleców), w wyniku czego urodziło się kilka bezwłosych kociąt. Rozpoczął się program rozwoju rasy, aw 1970 r. CFA przyznał tymczasowy status Sfinksowi kanadyjskiemu.
Jednak w następnym roku został odwołany ze względu na problemy zdrowotne u kotów. Na tej linii prawie wymarł. W drugiej połowie lat 70. hodowca kotów syjamskich, Shirley Smith, znalazł trzy bezwłose kocięta na ulicach Toronto.
Uważa się, że są to spadkobiercy tych kotów, chociaż nie ma na to bezpośrednich dowodów. Kot został wykastrowany, a koty Punk i Paloma zostały wysłane do dr Hugo Hernandeza w Holandii. Te kocięta rozwinęły się w Europie i Ameryce, krzyżując się z Devonem Rexem, a następnie przybyły do USA..
W tym samym czasie w 1974 r. Rolnicy Milt i Ethelyn Pearson w Minnesocie znaleźli trzy bezwłose kocięta wśród kociąt urodzonych z ich brązowego pręgowanego kota. Był to kot o imieniu Epidermis i kot pseudonim (Dermis), ostatecznie zostały sprzedane Oregon, hodowcy Kim Muske.
Pierwsza próba krzyżowania tych kotów z American Shorthair po raz pierwszy dała kociętom tylko normalne włosy. Za radą dr Solveiga Pfluegera Muske przeszła przez naskórek z jednym ze swoich potomstwa, w wyniku czego w miocie pojawiły się trzy kocięta bez ściółki. To udowodniło, że gen jest recesywny i musi być u obojga rodziców, aby mógł zostać przekazany potomstwu..
W 1978 roku Georgiana Gattenby, Minnesota, nabyła trzy pozostałe kocięta od rolników Pearson i zaczęła rozwijać własną rasę krzyżując je z Rex. Problemy zdrowotne zmusiły ją do sprzedaży w latach 80., ale te koty również przyczyniły się do rozwoju sfinksa kanadyjskiego..
Stopniowo koty te zaczęły migotać w różnych czasopismach, a wielu fanów przyjęło nową rasę. Ale przeciwnicy poczuli się urażeni ideą nagiego kota lub przestraszeni potencjalnymi problemami zdrowotnymi.
Debata na ten temat nie była tak gorąca, jak się spodziewano, a stowarzyszenia zarejestrowały tę rasę szybciej i łatwiej niż inne starsze i bardziej popularne..
Sama nazwa Sfinksa, rasa została nazwana na cześć statuy Sfinksa, znajdującej się w Gizie w Egipcie. TICA nadaje status mistrza rasy w 1986 r., Aw 1992 r. CCA. CFA rejestruje nowe, zdrowe sfinksy kanadyjskie i nadaje status mistrza w 2002 roku.
W tej chwili wszystkie organizacje amerykańskie uznają rasę mistrza, a także jest uznawana w organizacjach europejskich, takich jak GCCF, FIFe i ACF.
Opis
Jak tylko przejdziesz szok widoku tych nagich kotów, zobaczysz, że różnią się one nie tylko brakiem sierści. Uszy wielkości, które wydają się być w stanie odbierać sygnały satelitarne, a najbardziej imponujące jest to, że kanadyjski sfinks, pomarszczony mężczyzna.
Nie jest bardziej pomarszczony niż inne sfinksy, wydaje się, że składa się tylko ze zmarszczek. Dorosłe koty powinny mieć jak najwięcej zmarszczek, szczególnie na głowie, chociaż nie powinny zakłócać normalnego życia kota, na przykład zamknąć oczy.
Pomimo minimalnej obecności wełny, sfinksy kanadyjskie występują we wszystkich kolorach i kolorach, w tym w kolorach akromelanicznych. Tylko kolory zależne od efektów wełny, takie jak zadymiony, srebrny, tykający i inne, są niedozwolone i niemożliwe. Wszelkie oznaki oszukiwania - fryzury, skubanie, golenie jest przyczyną dyskwalifikacji.
Sfinksy mogą być tylko nagie. Chociaż bardziej prawdziwe - bezwłose, ponieważ ich skóra pokryta jest małym puchem, w dotyku przypominającym zamsz. Ciało jest gorące i miękkie po dotknięciu, a faktura skóry przypomina wrażenia brzoskwini. Krótkie włosy są dopuszczalne na nogach, zewnętrznej części uszu, ogonie i mosznie. Wygląd i stan skóry ocenia się na 30 na 100 możliwych punktów w CCA, CFA i TICA - inne stowarzyszenia dają do 25 punktów plus 5 punktów za zabarwienie.
Solidne, zaskakująco muskularne ciało średniej długości, z szeroką, zaokrągloną klatką piersiową i pełnym, zaokrąglonym brzuchem. Kot jest gorący, miękki w dotyku, a faktura skóry przypomina brzoskwinię.
Nogi są muskularne i proste, z tylnymi nogami nieco dłuższymi niż przód. Poduszki łap są okrągłe, grube, z kciukami. Ogon jest elastyczny i zwęża się w kierunku czubka.
Dorosłe koty sphynx ważą od 3,5 do 5,5 kg, a koty od 2,5 do 4 kg.
Głowa ma postać zmodyfikowanego klina, nieco dłuższego niż szeroki, z wydatnymi kośćmi policzkowymi. Uszy są niezwykle duże, szerokie u podstawy, stoją prosto. Widziana z przodu zewnętrzna krawędź ucha znajduje się na wysokości oczu, nie są zbyt nisko osadzone ani umieszczone na czubku głowy.
Oczy są duże, szeroko rozstawione, mają kształt cytryny, czyli szeroko pośrodku, a kąciki oczu zbiegają się w jednym punkcie. Ustaw lekko nachylony (zewnętrzna krawędź powyżej wewnętrznej). Kolor oczu zależy od zwierzęcia i każde jest dozwolone. Odległość między oczami jest co najmniej równa szerokości jednego oka..
CFA pozwala na krzyżowanie z amerykańskim krótkowłosym lub krótkowłosym domowym lub sfinksami. Sfinksy kanadyjskie urodzone po 31 grudnia 2015 r. Będą musiały mieć tylko rodziców sfinksa. TICA umożliwia outcrossing z American Shorthair i Devon Rex.
Charakter
Sfinksy kanadyjskie to częściowo małpa, częściowo psy, dziecko i kot, jeśli mówimy o charakterze. Dziwnie to brzmi i bez względu na to, jak trudno to sobie wyobrazić, ale amatorzy twierdzą, że te koty jednoczą wszystko na raz. Niektórzy dodają również, że częściowo są to dziki, dla dobrego apetytu i nietoperzy, dla dużych uszu, skóry bez sierści i zwyczaju zwisania z drzewa dla kotów. Tak, nadal mogą latać do najwyższego punktu w pokoju.
Oddane, kochające i lojalne sfinksy kanadyjskie kochają uwagę i podążają za właścicielem wszędzie, by głaskać, dobrze, a przynajmniej dla zabawy. Cóż, i pomimo wyglądu, pod prysznicem są puszystymi kotami, które chodzą same.
Zgubiłeś sfinksa? Sprawdź szczyty otwartych drzwi. Nagle możesz je tam znaleźć, ponieważ zabawa w chowanego to ulubiona gra kanadyjskiego Sfinksa.
Ze względu na swoje długie łapy z wytrwałymi palcami, które nie przeszkadzają wełnie, sfinksy są w stanie podnosić małe przedmioty, które przyciągają uwagę. Bardzo ciekawi, często wyciągają wszystko ze swoich portfeli, aby uzyskać lepszy wygląd..
Sfinksy mają silny charakter i nie tolerują samotności. A jeśli sfinks kanadyjski będzie niezadowolony, nikt nie będzie szczęśliwy. Kotku, to dobry sposób na pozbycie się sfinksa z nudów, gdy nie ma cię w domu.
Jest powszechnym błędnym przekonaniem, że sfinksy nie mogą kontrolować temperatury ciała. Tak, z powodu braku wełny trudniej jest im się ogrzać, a kiedy zamarzają, szukają cieplejszego miejsca, takiego jak kolana właściciela lub bateria.
Mogą też dostać oparzeń słonecznych, dzięki czemu na krótką chwilę lepiej sobie radzą na zewnątrz. Zasadniczo koty te służą wyłącznie do utrzymania w domu, choćby dlatego, że często stają się przedmiotem zainteresowania złodziei.
Chcesz kupić kociaka sfinksa kanadyjskiego? Pamiętaj, że są to koty rasowe i są bardziej kapryśne niż zwykłe koty. Jeśli nie chcesz kupować kota, a następnie udać się do weterynarzy, skontaktuj się z doświadczonymi hodowcami w dobrych żłobkach. Cena będzie wyższa, ale kotek będzie przyzwyczajony do tacki i zaszczepiony.
Alergia
Sfinks kanadyjski nie będzie spryskiwał wełny sofą, ale nadal może powodować kichanie, nawet bezwłose koty mogą powodować alergie u ludzi. Faktem jest, że to nie sierść kota wywołuje alergię, ale białko zwane Fel d1, wydzielane wraz ze śliną i z gruczołów łojowych..
W czasie, gdy kot liże się, nosi i wiewiórki. A sfinksy kanadyjskie liżą się tak często jak zwykłe koty i produkują Fel d1 nie mniej.
W rzeczywistości bez sierści częściowo wchłaniającej ślinę sfinks kanadyjski może wywoływać silniejsze reakcje alergiczne niż zwykłe koty. Ważne jest, aby przed zakupem poświęcić trochę czasu na rozmowę z tym kotem, nawet jeśli masz łagodną alergię.
I pamiętaj, że kocięta produkują Fel d1 w znacznie mniejszych ilościach niż dojrzałe koty. Jeśli to możliwe, odwiedź żłobek i spędzaj czas w towarzystwie dojrzałych zwierząt.
Zdrowie
Ogólnie rzecz biorąc, sfinksy kanadyjskie są zdrową rasą. Z chorób genetycznych mogą cierpieć na kardiomiopatię przerostową. Kardiomiopatia przerostowa (HCMP) jest chorobą dominującą autosomalnie, charakteryzującą się przerostem (pogrubieniem) ściany lewej i / lub sporadycznie prawej komory.
U dotkniętych kotów może to prowadzić do śmierci w wieku od 2 do 5 lat, ale badania pokazują, że istnieją odmiany choroby, które prowadzą nawet do wcześniejszej śmierci. A objawy są tak rozmyte, że śmierć nagle łapie zwierzę.
Ponieważ choroba ta jest jedną z najczęstszych wśród wszystkich ras kotów, wiele organizacji, żłobków i amatorów pracuje nad znalezieniem rozwiązań w zakresie wykrywania i leczenia HCM.
W tej chwili istnieją testy genetyczne, które ujawniają tendencję do tej choroby, ale niestety tylko dla ras Ragdoll i Maine Coon. Ponieważ różne rasy kotów mają różną genetykę, ten sam test nie działa dla wszystkich ras..
Ponadto niektóre Devon Rex i sfinksy kanadyjskie mogą cierpieć na dziedziczną chorobę, która powoduje postępującą dysfunkcję mięśni lub dystrofię mięśniową..
Objawy zwykle rozwijają się między 4 a 7 tygodniem życia, chociaż niektóre kocięta nie pojawiają się w wieku do 14 tygodni i mądrze jest nie kupować sfinksów kanadyjskich przed tym wiekiem. Dotknięte zwierzęta trzymają łopatki wysoko, a szyję opuszczają..
Ta sytuacja uniemożliwia im picie i jedzenie. Mogą również wystąpić trudności w poruszaniu się, zmniejszona aktywność, letarg. Nie ma lekarstwa, ale istnieją testy, które pomogą właścicielom hodowli zidentyfikować koty podatne na choroby.
Powyższe nie powinno cię przerażać, nie oznacza to, że twój kot zachoruje na jedną z tych chorób. Jest to jednak okazja do przemyślanego wyboru kota i żłobka, aby zapytać właścicieli o historię zwierząt i dziedziczność. Najlepiej jest kupić tam, gdzie otrzymasz pisemne gwarancje zdrowia kotka.
Care
Chociaż nie mają wełny, a zatem nie blakną, nie oznacza to, że opieka nad nimi jest całkowicie niepotrzebna. Tłuszcz, który uwalnia skóra kota, jest zwykle wchłaniany przez włosy i w tym przypadku po prostu pozostaje na skórze. W rezultacie musisz je kąpać raz, a nawet dwa razy w tygodniu. A podczas przerw delikatnie wycieraj.
Jak już wspomniano, konieczne jest ograniczenie ich narażenia na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, ponieważ ich skóra otrzymuje oparzenia słoneczne. Ogólnie rzecz biorąc, są to wyłącznie koty domowe, nie mają nic do roboty na ulicy, ze względu na wrażliwość na słońce, psy, koty i złodzieje.
A w mieszkaniu musisz monitorować przeciągi i temperaturę, gdy zamarzają. Niektórzy właściciele kupują lub szyją odzież, która pomaga utrzymać ciepło..
Sfinksy kanadyjskie wymagają również staranniejszej pielęgnacji uszu niż inne rasy kotów. Nie mają wełny, która chroniłaby duże uszy, może dostać brud, a także gromadzić tłuszcz i siarkę. Muszą być czyszczone raz w tygodniu, jednocześnie z kąpielą kota.
Standard rasy
- Klinowata głowa z wydatnymi kośćmi policzkowymi
- Duże oczy w kształcie cytryny
- Bardzo duże uszy, bez włosów
- Mięśniowa, mocna szyja, średniej długości
- Tułów z szeroką klatką piersiową i zaokrąglonym brzuchem
- Poduszki łap są grubsze niż inne rasy, co sprawia wrażenie poduszek
- Ogon przypominający bicz zwęża się do czubka, czasem z chwostem na końcu, przypominającym lwa
- Muskularne ciało
