Zakazany pies - afrykański boerboel

Boerboel (urodzony Boerboel Boer Boel) lub mastif południowoafrykański to duża rasa psa, pochodząca z Południowej Afryki, gdzie jest używana do służby wartowniczej. Znany ze swojej wielkości, siły, odwagi i chęci obrony.

Jedno jest pewne: rasa pojawiła się w tej części świata, którą znamy teraz jako Afryka Południowa i pochodziła od europejskich psów typu Molossian. Te psy mieszane z innymi rasami importowanymi z Europy i lokalnymi, afrykańskimi psami..

Psy typu Molossian są jednymi z najstarszych, ale także najbardziej tajemniczych. Są to duże, potężne i silne psy, pochodzące z Europy i Bliskiego Wschodu. Czas ich pojawienia się nie jest jasny, ale uważa się, że stało się to około 5000 lat temu, i istnieje co najmniej sześć teorii na temat pochodzenia mastifów.

Jesteśmy jednak zainteresowani historią rasy Boerboel, która rozpoczęła się w Kapsztadzie, gdzie przybyli imigranci z Holandii, Danii i innych krajów Skandynawii. Wielu z nich zabrało ze sobą i swoje psy..

Długa droga, choroby, trudny klimat - w rezultacie przetrwały najsilniejsze i największe psy, które krzyżowały się ze sobą iz lokalnymi psami.

Stopniowo Europejczycy schodzili głębiej na kontynent, badając nowe pastwiska i grunty orne. Psy, które zabrali ze sobą, musiały być w stanie zrobić wszystko: chronić bydło przed lwami i gepardami, rodziny przed ludźmi, polować, a nawet nosić ładunki.

Stopniowo wyłaniały się dwa różne typy. Pierwszy jest lżejszy, bardziej sprężysty, z doskonałym zapachem i wzrokiem oraz dużą ilością krwi psów. Te psy były używane głównie do polowań, a teraz znamy je jako Rhodesian Ridgeback.

Drugi typ jest większy, silniejszy, odważniejszy, z dużym udziałem krwi mastifa. Były używane do służby wartowniczej i bezpieczeństwa, a to boerboele..

Boerboel jest zwykle tłumaczony jako „chłopski pies”, ale samo pochodzenie tego słowa jest mgliste. Pierwsza część, Boer, pochodzi od holenderskiego słowa oznaczającego rolnika. Burowie nazwali oddzielną grupę afrykańskich rolników, którzy mieszkali w Południowej Afryce i Namibii..

Druga część „boel” jest tłumaczona jako pies, ale w języku niderlandzkim brzmi jak „Hond”. Hodowcy wierzą, co to naprawdę oznacza - dużego psa, mastifa, a nie psa w ogóle.

Podczas wojen napoleońskich Kapsztad mógł zostać zdobyty przez Francję i stać się punktem strategicznym. Aby temu zapobiec, Wielka Brytania zajęła miasto i przejęła pełną kontrolę w 1814 r. W rezultacie zaczęły przybywać fale osadników z Wielkiej Brytanii, a wraz z nimi psy.

W tym czasie buldogi były szczególnie popularne (chociaż znacznie różniły się od psów, które znamy teraz), a setki buldogów przybyły do ​​Południowej Afryki, a wraz z nimi mastify angielskie. Uważa się, że obie rasy krzyżowano z Boerboels..

Od 1928 roku De Beers importuje bullmastiffy, aby chronić swoje szmaragdowe złoża. Miały znaczący wpływ na współczesne Boerboele..

Niezwykle rozpowszechnione boerboele, na początku wieku, praktyczne znikają w Afryce Południowej. Coraz więcej Afrykanerów przenosi się do dużych miast, gdzie nie ma miejsca dla tak dużych i energicznych psów..

Opracowane przesłanie prowadzi do pojawienia się ras rasowych, które są uważane za bardziej popularne i cenne niż Boerboel, którego nie rozpoznaje żadna organizacja..

Pod koniec lat 70. byli na skraju wyginięcia. Większość boerboeli pozostających w Afryce nie jest już rasowa, ale maestizos, które mają niewiele cech oryginalnej rasy. Na szczęście dla nich nie zapomniano stuleci służby ludziom, ich lojalności i ochrony.

Na początku lat 80. Lucas van der Merwe i Jannie Bouwer zorganizowali wyprawę, aby znaleźć Boerboele pozostawione w Afryce. Skoncentrowali swoje poszukiwania na Transwalu, terytorium o powierzchni około 5500 kilometrów kwadratowych. Znaleziono 250 boerboeli i mestizos, ale tylko 72 z nich mogły się zarejestrować i rozmnażać..

W 1990 r. Powstało Południowoafrykańskie Stowarzyszenie Hodowców Boerboel, przy wsparciu Związku Kynologicznego Afryki Południowej. Hodowcy znacznie zwiększyli liczbę zwierząt gospodarskich, a rasa zaczęła zdobywać popularność w swojej ojczyźnie. Początkowo służyły psom, teraz stały się obrońcami w niespokojnych i zbrodniczych miastach Afryki..

W 2004 r. Utworzono World Wide Boerboels (WWB) w USA, jedną z pierwszych organizacji międzynarodowych, obecnie największą na świecie. Hodowcy spoza Afryki nie mieli doświadczenia, a ich szczenięta często nie spełniały standardów rasy.

Ponadto niektóre krzyżowały je z innymi rasami. Hodowcy z Afryki w pogoni za pieniędzmi zaczęli wychowywać szczenięta niskiej jakości o niestabilnym charakterze. To rozgniewało hodowców i utworzono Elite Boerboel Breeders Association of Southern Africa (EBBASA), Elite Boerboel Breeders Association of South Africa. Inicjatorem stworzenia był Pete Sprinkheisen, hodowca i sędzia..

Wielu właścicieli chciało agresywnych i przerażających psów stróżujących, w wyniku czego boerboele zyskały rozgłos. W 2010 r. Dania sklasyfikowała rasę jako psy walczące i całkowicie zakazała jej hodowli..

Niestety, ta chwała jest uzasadniona, tylko w Rosji odnotowano kilka przypadków ataków Boerboel na ludzi, prowadzących do poważnych obrażeń i śmierci.

Boerboels nie są rozpoznawane przez duże federacje: United Kennel Club (UKC), American Kennel Club (AKC), Fédération Cynologique Internationale (FCI). Kluby starają się spopularyzować rasę, z powodzeniem w rozwiniętych krajach takich jak USA.

Opis rasy

Południowoafrykański boerboel jest podobny do wszystkich psów typu Molos, ale mocniejszy i wysportowany. Ze względu na różnice w podejściu do hodowli i różne standardy, czasami mają one znacznie różną wielkość..

Głównie boerboele są bardzo dużymi psami i masywnymi. Amerykański standard rasy mówi, że samiec powinien mieć 61–68,5 cm w kłębie, a samica 58–63 cm. W rzeczywistości wiele psów nie pasuje do tych standardów, w niektórych przypadkach różnica sięga 12-15 cm.

Waga małych suk może wynosić 50 kg, a masywne psy do 90 kg. Średnia waga waha się między 63-77 kg.

Boerboele są atletyczne i potężne, większość z nich jest bardzo muskularna. Powinny wyglądać, jakby były w stanie wykonać każdy wyczyn. Ogon u psów jest zadokowany między 3. i 4. kręgiem, pozostaje kikut.

Jednak w niektórych krajach jest to prawnie zabronione, w tym w Afryce Południowej. Naturalny ogon bardzo różni się od psa do psa, ale zwykle jest długi i zwężający się, ale nie podobny do bata, jak inne mastify.

Głowa i twarz przekazują siłę i równowagę między zagrożeniem a mocą, charakterystyczne dla mastifów. Głowa jest wystarczająco duża w stosunku do ciała, ale nie nadmiernie. Jest kwadratowa, szeroka, pokryta mięśniami.

Kufa jest stosunkowo krótka, około jednej trzeciej długości głowy. Idealny boerboel powinien mieć zgryz nożycowy. Prawie każdy ma pomarszczoną twarz, ale liczba zmarszczek różni się u poszczególnych psów. Ale na ciele skóra jest gładka i elastyczna, bez głębokich zmarszczek.

Zwykle nie dotykają uszu, ale niektórzy właściciele wolą je zatrzymać. Są średniej wielkości, w kształcie litery V, spiczaste końcówki, wiszące. Ogólne wrażenie twarzy - umysł, zagrożenie i moc.

Włosy Boerboel są krótkie, gęste, o gładkich włosach i promienne. Istnieje wiele kolorów, psy mogą być z czarną maską na twarzy lub bez niej. Najczęściej spotykane: płowy, czerwony, tygrys.

Kolor tygrysa to asymetryczne pionowe linie tylko czarnego koloru na płowym lub czerwonym tle. Dopuszczalne, ale niepożądane białe plamy na klatce piersiowej i nogach.

Charakter

Ze względu na nieostrożną hodowlę natura Boerboel może się znacznie różnić, a niektóre linie plemienne są bardziej agresywne niż inne. Jednak wysokiej jakości szczenięta Boerboel są dość spokojne i przewidywalne..

Tworzą więź z rodziną, silną i silną, i dbają o to. Osadnicy docenili te psy za ich lojalność i lekkomyślną wierność, cechy, które nie zniknęły nawet po setkach lat hodowli. Większość z nich uważa się za członka rodziny i cierpi poza nią. Nie nadają się do podtrzymywania łańcucha, bez komunikacji mogą cierpieć i stać się destrukcyjne.

Boerboels są bardzo dominujące, nawet wśród tych, których dobrze znają i nie są polecane niedoświadczonym właścicielom.