Lapdog maltański lub maltański
Maltański lapdog lub maltański (angielski maltański) to mały pies pochodzący z Morza Śródziemnego. Jest to jedna z najstarszych ras znanych człowiekowi, szczególnie wśród psów europejskich..
Uważa się, że pojawiła się na jednej z wysp Morza Śródziemnego, ale na której i kiedy pozostaje przedmiotem kontrowersji..
Tradycyjnie kynolodzy umieszczają język maltański w grupie Bichonów, czasami nazywane są Bichonami. Słowo Bichon pochodzi od archaicznego francuskiego słowa oznaczającego małego, długowłosego psa.
Psy w tej grupie są spokrewnione. Są to: bolończyk, hawańczyk, Coton de Tulear, francuski pies pasterski, prawdopodobnie Maltańczyk i mały pies lwa.
Uważa się, że współczesne Bichony pochodzą od wymarłego Bichona Teneryfy, psa żyjącego na Wyspach Kanaryjskich.
Ostatnie znaleziska archeologiczne i historyczne obalają związek maltańskiego owczarka z tymi psami. Jeśli są krewnymi, prawdopodobnie pochodzą z języka maltańskiego, ponieważ jest ona setki lat starsza od Bichonów.
Do tej pory istnieją trzy główne teorie na temat pochodzenia rasy. Ponieważ nikt nie przedstawia przekonujących dowodów, prawda jest gdzieś pośrodku. Według jednej teorii przodkowie Malty pochodzą z Tybetu lub Chin i pochodzą z Terieru Tybetańskiego lub pekińczyka.
Wzdłuż Jedwabnego Szlaku psy te uderzyły w Morze Śródziemne. Nie jest na korzyść tej teorii, że chociaż psy są podobne do niektórych azjatyckich psów ozdobnych, ma te ramienno-ramienne struktury czaszki.
Ponadto w momencie tworzenia rasy szlaki handlowe z Azji nie były jeszcze opanowane, a psy nie były cennym towarem. Zwolennicy twierdzą, że rasa została sprowadzona przez fenickich i greckich kupców, rozprzestrzeniających się między wyspami w środkowej części Morza Śródziemnego.
Według innej teorii mieszkańcy prehistorycznej Szwajcarii trzymali psy podobne do szpiców, które polowały na gryzonie w czasach, gdy Europa jeszcze nie znała kotów..
Stamtąd uderzyli na włoskie wybrzeże. Kupcy greccy, feniccy i włoscy rozprowadzali je po wyspach. Teoria ta wydaje się najbardziej prawdziwa, ponieważ maltański jest najbardziej podobny do szpiców niż do innych grup psów. Ponadto Szwajcaria jest znacznie bliżej niż Tybet.
Według najnowszej teorii pochodzą od starożytnych spanieli i pudli, które żyły na wyspach. Najbardziej nieprawdopodobna z teorii, jeśli nie niemożliwa. Prawdopodobnie maltański pies pasterski pojawił się znacznie wcześniej niż te rasy, chociaż nie ma danych dotyczących ich pochodzenia.
Jedną z prawdopodobnych teorii jest to, że psy te nie pochodzą skądinąd; pojawiły się w wyniku hodowli lokalnych ras psów, takich jak pies faraona i chart grecki lub Cirneco del Etna.
Nie wiadomo, skąd się wziął, ale to, co ostatecznie powstało na wyspach Morza Śródziemnego, jest faktem.
Różni badacze uważali różne wyspy za jej ojczyznę, ale najprawdopodobniej było ich kilka. Najstarsze źródło wspominające tę rasę pochodzi z 500 pne.
Grecka amfora wykonana w Atenach przedstawia psy niezwykle podobne do współczesnego maltańskiego. Obrazowi temu towarzyszy słowo „Melitaie”, wskazujące albo imię psa, albo nazwę rasy. Amfora została odkryta we włoskim mieście Vulci. Więc wiedzieli o lapdogach maltańskich 2500 lat temu.
Około 370 rpne grecki filozof Arystoteles wspomina o rasie pod jej greckim imieniem - Melitaei Catelli. Szczegółowo opisuje psy, porównując je z kuny. Nazwę Melitaei Catelli można także znaleźć 20 lat później w pismach greckiego pisarza Callimachusa z Cyreny.
Inne opisy i obrazy maltańskich czworonogów znajdują się w różnych pracach greckich uczonych, co sugeruje, że byli znani i kochani w Grecji w czasach przedromańskich..
Możliwe, że greccy zdobywcy i najemnicy sprowadzili Maltańczyków do Egiptu, ponieważ znaleziska z tego kraju wskazują, że była to jedna z ras czczonych przez starożytnych Egipcjan.
Nawet w czasach starożytnych pochodzenie rasy nie przerywało sporów. W pierwszym wieku pisarz Pliniusz Starszy (jeden z najwybitniejszych ówczesnych przyrodników) twierdzi, że Canis Melitaeus (nazwa łacińskiej lapuna maltańskiego) pochodzi od jej ojczyzny, wyspy Mljet.
Inny Grek, Strabo, który mieszkał w tym samym czasie, twierdzi, że nosi nazwę wyspy Malta. Tysiące lat później angielski lekarz i opiekun psów John Caius przetłumaczy grecką nazwę rasy jako „pies z Malty”, ponieważ Melita to starożytna nazwa wyspy. I poznamy tę rasę jako maltański pies pasterski lub maltański.
W 1570 r. Pisze:
Są to małe psy, które są głównie wykorzystywane do rozrywki i zabawy dla kobiet. Im jest mniejszy, tym bardziej jest ceniony - ponieważ mogą nosić go na piersi, zabrać do łóżka lub trzymać na rękach podczas jazdy.
Wiadomo, że psy te były bardzo popularne wśród Greków i Rzymian. Wraz z charcikiem włoskim maltański staje się najpopularniejszym psem wśród opiekunów starożytnego Rzymu. Są tak popularne, że nazywane są psami Rzymian..
Strabo opisuje, dlaczego woleli maltański od innych ras. Rzymskie kobiety nosiły te psy w rękawach swoich tog i ubrań, mniej więcej tak jak chińskie kobiety z XVIII wieku.
Co więcej, wpływowi Rzymianie też ich kochali. Rzymski poeta Marcus Valerius Martial skomponował wiele wierszy o psie imieniem Issa, należącym do jego przyjaciela Publiusa. Przynajmniej do jednego cesarza - Klaudiusza, należały one precyzyjnie i bardziej niż prawdopodobne do innych. Głównym celem treści była rozrywka, ale może polowali na szczury.
Rzymianie rozpowszechnili modę na tych psach w całym imperium: we Francji, we Włoszech, w Hiszpanii, Portugalii i prawdopodobnie na Wyspach Kanaryjskich. Po upadku imperium niektóre z tych psów rozwinęły się w niezależne rasy. Jest więcej niż prawdopodobne, że to pies lapoński maltański został przodkiem Bichona.
Ponieważ maltańskie czworonogi były towarzyszami szlachty w całej Europie, były w stanie przetrwać w średniowieczu. Moda dla nich rosła i spadała, ale w Hiszpanii, Francji i Włoszech zawsze cieszyli się dużym uznaniem..
Hiszpanie zaczęli zabierać je ze sobą podczas schwytania Nowego Świata, i to oni stali się przodkami takich ras jak Hawańczycy i Kotonu de Tulear. Rasa ta pojawiła się w wielu dziełach literatury i sztuki na przestrzeni wieków, choć nie w takim stopniu, w jakim niektóre podobne rasy.
Ponieważ rozmiar i wełna były najważniejszą częścią rasy, hodowcy skupili się na ich ulepszeniu. Chcieli stworzyć psa o pięknej sierści i małym rozmiarze. Do początku XX wieku ceniono tylko biel, ale dziś są inne kolory..
Hodowcy pracowali również nad stworzeniem najlepszego psa z charakterem i stworzyli bardzo łagodnego i godnego psa..
Przez długi czas wierzono, że lapdog maltański był przeznaczony wyłącznie do rozrywki i na nic więcej, ale tak nie jest. W tamtych czasach towarzyszami ludzi były owady, pchły i wszy..
Uważano, że psy odwracają uwagę na tę infekcję, zapobiegając w ten sposób rozprzestrzenianiu się choroby. Jednak to samo przekonanie wynika z wyglądu peruki i wielu innych rzeczy.
Jest prawdopodobne, że wcześniej zabijali także szczury i myszy, kolejne źródło infekcji. Ponadto dobrze wiadomo, że Maltańczycy ogrzali swoich mistrzów w tamtej epoce, kiedy nie było centralnego ogrzewania.
Pierwsze maltańskie owczarki przybyły do Anglii za panowania króla Henryka VIII w latach 1509-1547. Szybko stały się modne, szczególnie za panowania Elżbiety I, córki Henryka VIII.
To właśnie teraz Calvus opisał ich pochodzenie i miłość wpływowych kobiet dla nich. Historia opisuje, że w 1588 r. Hiszpańskie hidalgo przywiozło ze sobą wiele lapdogów do zabawy podczas podróży z Invincible Armada.
Po klęsce wiele statków wylądowało u wybrzeży Szkocji, a kilka maltańskich lapdogów przypuszczalnie uderzyło o brzeg i stało się przodkami skiterriera. Ale ta historia jest wątpliwa, ponieważ pierwsza wzmianka o łyżwiarzach pojawiła się prawie sto lat wcześniej.
Na początku XVII wieku psy te stały się jednym z najpopularniejszych zwierząt wśród arystokratów Anglii. W XVIII wieku popularność rosła dzięki pojawieniu się pierwszych wystaw w Europie. Arystokraci próbowali pochwalić się najlepszymi przedstawicielami różnych ras psów, a jednym z najpopularniejszych wówczas był Maltańczyk.
Oprócz piękna i elegancji rozmnażali się również bez problemów, zachowując jednocześnie swój rodowód. Hodowcy szybko zdali sobie sprawę, że na ringu wystawowym wyglądają świetnie, co bardzo zainteresowało rasę.
Nie wiadomo, kiedy pojawił się pierwszy maltański pies pasterski w Ameryce, a także skąd się wziął. Jednak w 1870 r. Była to już dobrze znana rasa. A jeśli w Europie były czyste białe psy, to w Ameryce z odcieniami i pstrokatymi, nawet pierwszy zarejestrowany pies pasterski miał czarne uszy.
W American Kennel Club (AKC) został uznany w 1888 roku, a rasa miała standard. Do końca wieku wszystkie kolory oprócz bieli nie są modne, aw 1913 r. Większość klubów zdyskwalifikuje inne kolory.
Pozostają jednak dość rzadkimi psami. W 1906 roku powstał Maltański Klub Terriera w Ameryce, który później stał się Narodowym Klubem Maltańskim, ponieważ prefiks teriera zostanie usunięty z nazwy rasy.
W 1948 r. United Kennel Club (UKC) uznał rasę. Popularność maltańskich lapdogów stale rośnie aż do lat 90. Należą one do 15 najpopularniejszych ras w USA, rocznie rejestruje się ponad 12 000 psów.
Od 1990 roku zaczynają wychodzić z mody z kilku powodów. Po pierwsze wiele psów o złym rodowodzie, a po drugie po prostu wyszło z mody. Pomimo faktu, że maltański pies pasterski nieco stracił popularność na świecie i w Rosji, nadal jest rasą znaną i pożądaną. W USA zajmują 22 miejsce wśród 167 zarejestrowanych ras..
Opis
Jeśli zostaniesz poproszony o opisanie języka maltańskiego, przyjdą ci na myśl trzy cechy: mały, biały, puszysty. Będąc jedną z najstarszych ras rasowych na świecie, maltański pies pasterski również nie wyróżnia się różnorodnym wyglądem. Jak wszystkie ozdobne psy domowe, jest bardzo mała.
Standard AKC wynosi mniej niż 7 funtów, najlepiej 4 do 6 funtów lub 1,8 do 2,7 kg. Standard UKC to trochę więcej, od 6 do 8 funtów. International Kennel Federation Standard (F.C.I.) 3 do 4 kg.
Wysokość w kłębie u samców: od 21 do 25 cm - u suk: od 20 do 23 cm.
Większość ciała jest ukryta pod włosami, ale jest to proporcjonalny pies. Idealny owczarek maltański typu kwadratowego ma taką samą długość i wysokość. To może wydawać się kruche, ale to dlatego, że jest małe.
Ogon jest średniej długości, wysoko osadzony i tworzy łuk, tak aby jego koniec dotykał zadu.
Większość twarzy jest ukryta pod gęstymi włosami, co zamyka widok, jeśli nie jest przycięty. Głowa psa jest proporcjonalna do tułowia, kończąc się kufą średniej długości.
Maltańczyk powinien mieć czarne usta i całkowicie czarny nos. Oczy są ciemnobrązowe lub czarne, okrągłe, średniej wielkości. Uszy mają kształt trójkąta, przylegają ściśle do głowy.
Kiedy mówią o tym psie, że składa się wyłącznie z wełny, żartują tylko częściowo. Maltański lapdog nie ma podszerstka, tylko górną koszulę.
Sierść jest bardzo miękka, jedwabista i gładka. Maltańczyk ma najbardziej gładką sierść wszystkich podobnych ras i nie powinien mieć śladu falowania.
Kręcone i kudłate są dozwolone tylko na przednich nogach. Sierść jest bardzo długa; jeśli nie jest obszyta, prawie dotyka ziemi. Ma prawie taką samą długość w całym ciele i podczas ruchu mieniących się psów.
Dozwolony jest tylko jeden kolor - biały, dopuszczalny jest tylko najdelikatniejszy odcień kości słoniowej, ale jest to niepożądane.
Charakter
Trudno opisać charakter maltańskiego psa pasterskiego, ponieważ komercyjna hodowla stworzyła wiele psów o złej jakości i niestabilnym temperamencie. Mogą być nieśmiali, nieśmiali lub agresywni..
Większość tych psów jest niesamowicie głośna. Jednak te psy, które są hodowane w dobrych budach, wyróżniają się doskonałym i przewidywalnym charakterem.
Jest to pies towarzyszący od czubka nosa do czubka ogona. Bardzo lubią ludzi, nawet lepkich, uwielbiają być całowani. Kochają uwagę i leżą obok swojego ukochanego mistrza, a najlepiej na nim. Drugą stroną takiej miłości jest to, że maltańskie pieski cierpią bez komunikacji, jeśli zostaną pozostawione same sobie przez długi czas. Jeśli znikasz przez długi czas w pracy, lepiej wybrać inną rasę. Ten pies jest przywiązany do jednego właściciela i tworzy z nim bardzo bliskie relacje..
Jednak w stosunku do innych członków rodziny nie mają odwagi, choć trochę ich kochają.
Nawet psy rasowe, o dobrej hodowli, mogą różnić się w stosunku do nieznajomych. Większość uspołecznionych i wyszkolonych maltańczyków jest przyjaźni i uprzejmi, chociaż tak naprawdę im nie ufają. Ale inni mogą być bardzo nerwowi, nieśmiali.
Zasadniczo nie nawiązują szybko nowych przyjaźni, ale nie przyzwyczajają się do nich zbyt długo.
Zwykle szczekają na widok nieznajomych, co może denerwować innych, ale sprawia, że są świetnymi telefonami. Nawiasem mówiąc, są bardzo delikatne i idealne dla osób starszych..
Ale dla rodzin z małymi dziećmi są gorsze. Mały rozmiar sprawia, że są wrażliwe, a nawet schludne dzieci mogą przypadkowo spowodować obrażenia. Ponadto nie lubią chamstwa, gdy są ciągnięte przez włosy. Niektórzy nieśmiali Maltańczycy mogą bać się dzieci.
Szczerze mówiąc, jeśli mówimy o innych psach domowych i dekoracyjnych, to w odniesieniu do dzieci nie są najgorszą opcją.
Co więcej, dobrze dogadują się ze starszymi dziećmi, musisz opiekować się tylko bardzo małymi. Jak każdy pies, jeśli musisz się bronić, maltański pies pasterski może gryźć, ale tylko w ostateczności.
Próbują uciec, uciekając się do siły tylko wtedy, gdy nie ma innego wyjścia. Nie gryzą tak jak większość terierów, ale bardziej gryzą niż na przykład beagle.
Maltańczycy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, w tym psami, a nawet wolą ich towarzystwo. Tylko kilka z nich jest agresywnych lub dominujących. Największym możliwym problemem jest zazdrość. Bolonki nie chcą nikomu dzielić uwagi.
Ale lubią spędzać czas z innymi psami, gdy właściciela nie ma w domu. Firma nie pozwala się nudzić. Maltańczycy są bardzo szczęśliwi, jeśli towarzyszą im psy o podobnej wielkości i charakterze.
Jeśli ludzie są w domu, wolą swoją firmę. Należy je jednak ostrożnie wprowadzać do dużych psów, ponieważ mogą łatwo zranić lub zabić psa..
Chociaż uważa się, że lapdog maltański był pierwotnie łapaczem szczurów, z tego instynktu niewiele zostało. Większość z nich dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, w tym z kotami. Co więcej, szczenięta i sami maltańczycy są w niebezpieczeństwie, ponieważ koty mogą postrzegać je jako powolnego i dziwnego szczura.
To rasa bardzo wytrenowana, uważana za najmądrzejszą wśród psów ozdobnych w pomieszczeniach i najbardziej wrażliwą. Działają dobrze w dyscyplinach takich jak posłuszeństwo i zwinność. Łatwo uczą zespoły, a dla dobra zrobią wszystko.
Potrafi nauczyć się dowolnego zespołu i poradzić sobie z dowolnym wykonalnym zadaniem, z wyjątkiem tego, że nie może, ze względu na rozmiar. Są jednak wrażliwe i bardzo słabo reagują na chamstwo, krzyki, siłę.
Ciemną stroną takich talentów jest umiejętność samodzielnego znalezienia się w kłopotach. Ciekawość i umysł często prowadzą ich tam, gdzie drugi pies nie pomyślałby o dotarciu. I są w stanie znaleźć jedzenie, o którym nawet właściciel już o nim zapomniał..
Istnieją dwa punkty szkolenia, które wymagają dodatkowej uwagi. Niektórzy Maltańczycy denerwują się nieznajomymi i potrzebne są dodatkowe wysiłki, aby ich uspołecznić. Są jednak małe w porównaniu do treningu w toalecie. Trenerzy twierdzą, że w tym numerze należą do 10 najtrudniejszych ras ras.
Mają mały pęcherz, który po prostu nie może pomieścić dużej ilości moczu. Ponadto mogą robić interesy w zakamarkach: pod sofami, za meblami, w narożnikach. Pozostaje niezauważony i nie poprawiony..
I nie lubią deszczowej pogody, deszczu ani śniegu. Aby przyzwyczaić ich do toalety, musisz spędzić więcej czasu niż z innymi rasami. Niektórzy właściciele korzystają z tacy.
Ten piesek jest dość aktywny w domu i może się bawić. Oznacza to, że są wystarczająco dużo jego codziennego spaceru. Jednak lubią biegać bez smyczy i wykazywać nieoczekiwaną zwinność. Jeśli pozwolisz jej odejść na dziedzińcu prywatnego domu, musisz być pewny niezawodności ogrodzenia.
Ten pies jest wystarczająco inteligentny, aby znaleźć najmniejszą okazję do opuszczenia podwórka i mały, aby wspiąć się gdziekolwiek.
Pomimo niskich wymagań dotyczących aktywności, niezwykle ważne jest, aby właściciele je zaspokajali. Problemy behawioralne rozwijają się przede wszystkim z powodu nudy i braku rozrywki..
Szczeka każdy właściciel maltańskiego pieska. Nawet najbardziej spokojne i dobrze wychowane psy szczekają bardziej niż inne rasy i co możemy powiedzieć o innych. Jednocześnie ich szczekanie jest głośne i głośne, może denerwować innych.
Jeśli cię to denerwuje, pomyśl o innej rasie, ponieważ będziesz musiał ją często słyszeć. Chociaż wszystko inne jest idealnym psem do mieszkania w mieszkaniu.
Jak wszystkie psy ozdobne, lapdog maltański może mieć zespół małych psów.
Syndrom małego psa objawia się u maltańczyków, z którymi właściciele zachowują się inaczej niż u dużego psa. Nie korygują one nieprawidłowego zachowania z różnych powodów, z których większość ma charakter percepcyjny. Uważają to za zabawne, gdy kilogram maltańskiego warczy i gryzie, ale niebezpieczne, jeśli Bull Terrier robi to samo..
Dlatego większość lapdogów zrywa smycz i rzuca się na inne psy, podczas gdy bardzo niewiele bulterierów robi to samo. Psy z zespołem małych psów stają się agresywne, dominują i generalnie są niekontrolowane.
Na szczęście problemów można łatwo uniknąć, traktując dekoracyjnego psa w taki sam sposób, jak psa stróżującego lub walczącego..
Care
Wystarczy raz zobaczyć lapa, aby zrozumieć, że jego sierść wymaga opieki. Musi być czesana codziennie, ale ostrożnie, aby nie skrzywdzić psa. Nie mają podkładu, a przy dobrej pielęgnacji prawie nie znikną.
Podobnie jak pokrewne gatunki, Bichon Frise lub pudel, są uważane za hipoalergiczne. U osób uczulonych na inne psy może nie pojawić się na owczarkach maltańskich..
Niektórzy właściciele myją psa co tydzień, ale ta ilość jest nadmierna. Wystarczy kąpać ją co trzy tygodnie, zwłaszcza że są wystarczająco czyste.
Regularna pielęgnacja chroni przed tworzeniem się plątaniny, ale niektórzy właściciele wolą przycinać płaszcz do długości 2,5–5 cm, ponieważ łatwiej jest go pielęgnować. Właściciele psów wystawowych uciekają się do używania gumek, które zbierają wełnę w warkocze.
Maltańczyk ma wyraźne łzawienie, szczególnie zauważalne ze względu na ciemny kolor. Sam w sobie jest nieszkodliwy i normalny, najważniejsze jest to, że nie ma infekcji. Ciemne łzy pod oczami są wynikiem ciała psa, które jest wydzielane przez łzy porfiryn, produktu naturalnego rozpadu czerwonych krwinek.
Ponieważ porfiryny zawierają żelazo, łzy u psów o czerwonobrązowym odcieniu są szczególnie widoczne na białym płaszczu maltańczyka.
Maltańczycy mogą mieć problemy z zębami, bez dodatkowej opieki wypadają z wiekiem. Aby uniknąć tych problemów, zęby należy myć co tydzień specjalną pastą do zębów.
Zdrowie
Podobnie jak w przypadku charakteru, wiele zależy od producentów i hodowców. Hodowla komercyjna stworzyła tysiące psów o słabej genetyki. Jednak maltański czworonóg dobrej krwi jest dość zdrową rasą i żyje bardzo długo. Przy zwykłej staranności oczekiwana długość życia wynosi do 15 lat, ale czasami żyją 18 lat lub więcej!
Nie oznacza to, że nie mają chorób genetycznych ani problemów zdrowotnych, po prostu cierpią na nie znacznie mniej niż inne rasy czystej krwi.
Potrzebują specjalistycznej opieki. Na przykład, pomimo długiego płaszcza, cierpią na zimno i nie tolerują tego. W deszczową pogodę drżą i potrzebują ubrania. Jeśli pies jest mokry, należy go dokładnie wysuszyć..
Do najczęstszych problemów zdrowotnych należą alergie i wysypki skórne. Wiele osób ma alergię na ukąszenia pcheł, leki i chemię..
Większość z tych alergii można wyleczyć, ale konieczne są dodatkowe wysiłki, aby usunąć czynnik wyzwalający..
