Pies faraona
Pies gończy faraona (angielski pies gończy), którego miejscem urodzenia jest Malta. Maltańczycy nazywają to Kelb tal-Fenek, co oznacza psa królika, ponieważ tradycyjnie używają go do polowania na króliki. Jest to rasa narodowa wyspy, ale w pozostałej części świata jest niezwykle rzadka, w tym w Rosji. Pomimo rzadkości, są dość poszukiwane, dlatego cena psa faraona może sięgać nawet 7 tysięcy dolarów.
Ale po prostu nie ma innego wyjścia. Co wiadomo na pewno, więc są to mieszkańcy wyspy Malta, od niepamiętnych czasów i mający co najmniej kilkaset lat, a może kilka tysięcy.
Istnieją dowody, że są one spokrewnione z wieloma rasami śródziemnomorskimi, w tym z Podenko Ibiza i Podenko Canario.
Powszechnie uważa się, że psy faraona pochodzą od psów myśliwskich starożytnego Egiptu, jednak może to być wersja romantyczna, ponieważ nie ma na to dowodów.
Pierwsi ludzie pojawili się na wyspach Malta i Gozo około 5200 rpne. Uważa się, że przybyli z Sycylii i byli rdzennymi plemionami. Jak to często bywało w historii, szybko zniszczyli duże zwierzęta, w tym karłowate słonie i hipopotamy.
Mogli polować tylko na króliki i ptaki, ale na szczęście mieli już rolnictwo i hodowlę zwierząt. Z dużym prawdopodobieństwem przywieźli ze sobą psy..
Rasa Cirneco del Etna nadal mieszka na Sycylii i jest podobna do psów faraonów zarówno zewnętrznie, jak i pod względem jakości pracy. Z dużym prawdopodobieństwem psy faraona pochodzą właśnie od nich..
Między 550 pne a 300 pne Fenicjanie aktywnie poszerzają szlaki handlowe w basenie Morza Śródziemnego. Byli to doświadczeni żeglarze i podróżnicy, którzy zdominowali gospodarkę starożytnego świata. Mieszkali na terytorium współczesnego Libanu i utrzymywali bliskie kontakty z Egipcjanami.
Powszechnie uważa się, że Fenicjanie sprowadzili na wyspy psy myśliwskie Egipcjan - Tesem. Ale nie ma dowodów na związek między psem faraona a psami starożytnego Egiptu, z wyjątkiem ich podobieństwa do fresków na ścianach grobowców.
Z drugiej strony nie ma obalenia takiej wersji. Możliwe, że Teschem dostał się na wyspę, ale skrzyżowano je z rodzimymi rasami i zmieniono.
W tamtych czasach psy rzadko były zabierane na pokład, co oznacza, że pies faraona rozwijał się w odosobnieniu przez dość długi czas. Krzyżowali się z psami, które przybyły na statki, ale liczba takich psów była znikoma. Pomimo tego, że Malta została schwytana wiele razy, miejscowe rasy praktycznie się nie zmieniły..
Faraon zachował cechy charakterystyczne dla ras prymitywnych i prawie zniknął u współczesnych psów. Ponieważ sama Malta była zbyt mała i nie mogła pozwolić na rozwój różnych ras, psy faraona były uniwersalne. Nie będąc silnymi w jednej rzeczy, byli biegli we wszystkim.
Maltańczycy używali ich do polowania na króliki, ponieważ było to główne źródło białka na wyspie. Na całym świecie psy myśliwskie dzielą się na tych, którzy śledzą swoją ofiarę za pomocą węchu lub wzroku. Prymitywny pies faraona używa obu zmysłów, prawie jak wilk.
Idealnie powinna złapać królika, zanim znajdzie schronienie. Jeśli to się nie powiedzie, spróbuj go prowadzić lub wykopać.
Tradycyjne polowanie na tę rasę odbywa się w nietoperzu i nocą. Tak skutecznie polują na króliki, że miejscowi nazywają rasę Kelb Tal-Fenek lub królika.
Chociaż na Malcie nie ma dużych drapieżników, istniały elementy przestępcze. Psy faraona były używane do ochrony mienia, czasem nawet jako pasterza.
Po pojawieniu się broni palnej łatwiej było wykorzystywać ptaki i psy do polowania. Nie są w tym tak genialni jak aportery, ale są w stanie sprowadzić czarnego ptaka.
Pierwsza pisemna wzmianka o rasie występuje w 1647 r. W tym roku Giovanni Francesco Abela opisuje psy myśliwskie na Malcie. Ponieważ w tym czasie cała korespondencja biznesowa jest prowadzona w języku włoskim, nazywa ją Cernichi, co można przetłumaczyć jako pies królika.
Abela mówi, że pod tą nazwą są znani nawet we Francji. Dalsze odniesienia znajdują się dopiero w 1814 r., Kiedy Malta jest okupowana przez Wielką Brytanię. Ta okupacja potrwa do 1964 roku, ale rasa skorzysta. Brytyjczycy są zapalonymi myśliwymi i przynoszą psy do swojej ojczyzny..
Jednak do 1960 r. Ogar Faraona jest prawie nieznany na świecie. W tej chwili generał Adam Block dowodzi oddziałami wyspy, a jego żona Paulina importuje psy. Brytyjczycy dobrze znają sztukę starożytnego Egiptu i zauważają podobieństwo psów przedstawionych na freskach do psów mieszkających na Malcie.
Postanawiają, że są spadkobiercami egipskich psów i nadają im imię - faraonowie, aby to podkreślić. Po uznaniu w Wielkiej Brytanii zaczynają być importowane na cały świat..
Sława i populacja zaczęły rosnąć w 1970 roku, stworzone przez Pharaoh Hound Club of America (PHCA). W 1974 roku English Kennel Club oficjalnie uznał rasę. Wkrótce zostaje nazwana oficjalnym narodowym psem Malty, obraz pojawia się nawet na pieniądzach.
W latach 70. zainteresowanie rasą stale rośnie i pojawia się na różnych wystawach jako rzadkie. W 1983 roku został uznany przez największe amerykańskie organizacje: American Kennel Club (AKC) i United Kennel Club (UKC).
Dziś są nadal używane w domu jako psy myśliwskie, ale w pozostałej części świata są psami towarzyszącymi. Pomimo faktu, że minęło ponad 40 lat od jej pojawienia się w serialu, nie stała się powszechna.
Tak naprawdę, Pies Faraona jest jedną z najrzadszych ras na świecie. W 2017 roku zajęła 156 miejsce w liczbie zarejestrowanych psów w AKC, mimo że na liście jest tylko 167 ras.
Opis
To elegancka i piękna rasa. Zasadniczo wyglądają tak samo jak pierwsze psy, nie bez powodu należą do ras prymitywnych. Psy w kłębie osiągają 63,5 cm, samice od 53 cm Psy faraona ważą 20-25 kg. Są sportowcami i wyglądają dobrze, z muskularnym i szczupłym ciałem..
Nie tak cienkie jak większość chartów, ale podobne do nich. Na długości są nieco większe niż na wysokości, chociaż długie nogi tworzą odwrotne wrażenie. Wyglądają jak klasyczny zrównoważony pies, bez wystającej cechy.
Głowa znajduje się na długim i wąskim szyi, tworząc matowy klin. Stop jest słaby, a przejście bardzo płynne. Kufa jest bardzo długa, zauważalnie dłuższa niż czaszka. Nos pasuje do koloru sierści, oczy są owalne, niezbyt szeroko rozstawione.
Często rodzą się szczenięta o niebieskich oczach, potem kolor zmienia się na ciemnożółty lub bursztynowy. Najbardziej zauważalną częścią są uszy. Są duże, długie i stojące. Jednocześnie są nadal bardzo wyraziste..
To jedna z niewielu ras psów, które „rumienią się”. Kiedy te psy są poruszone, nos i uszy często stają się gorące..
Sierść psa jest krótka i błyszcząca. Jego tekstura zależy od psa i może być zarówno miękka, jak i twarda. Dwa kolory: czysta czerwień i czerwień z białymi znaczeniami. Czerwień może mieć wszystkie odcienie, od brązowego po kasztanowy..
Różne organizacje stawiają różne wymagania, ale zwykle są dość liberalne. To samo ze znakami. Niektórzy wolą z białą końcówką ogona, inni ze znakiem pośrodku czoła.
Znaki z tyłu lub po bokach są niedozwolone. Najczęściej są to ślady na klatce piersiowej, nogach, czubku ogona, pośrodku czoła i na nosie.
Charakter
Z natury prymitywne psy faraona są znacznie bliższe współczesności niż przodkom. Są bardzo przywiązani do rodziny, ale nie podporządkowani, raczej spokojnie przywiązani. Mają niezależne myślenie i nie potrzebują obecności ludzi, chociaż wolą to.
Psy faraona tworzą silne więzi ze wszystkimi członkami rodziny, nie preferując nikogo. Nie ufają nieznajomym, zignorują to, choć niektórzy mogą być nieśmiali. Nawet nieśmiałe psy starają się unikać agresji i konfliktów, agresja wobec rasy ludzkiej nie jest osobliwa.
Są czujni i uważni, co czyni ich dobrą strażą. W domu są nadal używane w tym charakterze, ale współczesne psy nie są wystarczająco agresywne. Nie nadają się do ochrony w domu, ale mogą być świetnym proaktywnym psem, który hałasuje, gdy pojawiają się nieznajomi.
W stosunku do dzieci są gdzieś pośrodku. Przy odpowiedniej socjalizacji dobrze się z nimi dogadują i często są najlepszymi przyjaciółmi. Bez tego gry i zabawy na świeżym powietrzu dla dzieci są źle tolerowane. Jeśli uznają gry za niegrzeczne, szybko uciekają.
Psy faraona współpracują z innymi psami od setek lat. W rezultacie najbardziej spokojnie noszą inne psy. Dominacja, terytorialność, zazdrość i agresja wobec zwierząt tej samej płci są dla nich niezwykłe..
Należy zachować ostrożność podczas poznawania, ale nawiązują one kontakt łatwiej niż większość innych ras. Trzeba tylko uważać na bardzo małe rasy, takie jak chihuahua. Mogą postrzegać je jako potencjalną ofiarę..
Ale z innymi zwierzętami źle się dogadują, co nie jest zaskakujące dla psa myśliwskiego. Przeznaczone są do polowania na małe zwierzęta i ptaki, bardzo do tego wprawne. Mają silny instynkt łowiecki i ścigają wszystko, co się rusza. Koty są spokojnie tolerowane, jeśli dorastają razem z nimi, ale ta zasada nie dotyczy sąsiadów.
Są bardzo inteligentni i potrafią samodzielnie rozwiązywać problemy. Umiejętności trików nie są znacznie gorsze od Border Collie i Dobermana. Trenerzy psów, którzy pracowali z innymi chartami, często zaskakują psy faraona..
Z powodzeniem wykonują posłuszeństwo, a zwłaszcza zwinność. Są jednak bardzo dalekie od najbardziej posłusznych psów. Uparty, zdolny do odmowy wykonania polecenia i posiadający wybiórczy słuch, kiedy jest to konieczne. Zwłaszcza jeśli kogoś gonisz.
Pies faraona jest bardzo energiczną i aktywną rasą. Aby spełnić jej wymagania, należy podjąć wysiłki. Są bardziej wytrzymałe niż większość psów i potrafią biegać niestrudzenie przez długi czas. To sprawia, że są dobrymi towarzyszami dla biegaczy lub miłośników rowerów, ale złe dla leżaków..
Care
Krótka sierść psa faraona nie wymaga poważnej opieki. Wystarczy regularnie czesać i sprawdzać. W przeciwnym razie opieka jest podobna do innych ras. Plusy to fakt, że znikają cicho i cicho, nawet czyści ludzie będą zadowoleni, a alergicy mogą je tolerować.
Te psy mają dwa specjalne wymagania dotyczące pielęgnacji. Są wrażliwe na zimno, ponieważ ciepły klimat Malty spowodował, że ich sierść była krótka, a warstwa tłuszczu cienka..
Mogą umrzeć z zimna szybciej i przy znacznie wyższych temperaturach niż większość psów. Kiedy temperatura spada, muszą być trzymane w domu, a ciepło jest na zimno.
Krótkie włosy i brak tłuszczu oznaczają również niską ochronę środowiska, w tym nie są wygodne na twardych powierzchniach.
Właściciele muszą zapewnić psom dostęp do miękkich sof lub dywaników..
Zdrowie
Jedna ze zdrowych ras prymitywnych, ponieważ hodowla komercyjna prawie na nią nie miała wpływu. Są to psy myśliwskie, które zostały poddane selekcji naturalnej. W rezultacie psy faraona żyją dość długo..
Oczekiwana długość życia wynosi 11-14 lat, co dla psa tej wielkości jest całkiem sporo. Ponadto zdarzają się przypadki, gdy żyją i mają mniej niż 16 lat.
