Chart afgański
Chart afgański (ang. Afghan Hound) to jedna z najstarszych ras psów, zgodnie z legendą Noe zabrał go ze sobą do arki. Jej długi, cienki, jedwabisty płaszcz został stworzony, by ogrzać się w zimnych górach Afganistanu, gdzie przez stulecia służyła do polowania i ochrony.
Współcześni rasowi Afgańczycy wywodzą swój rodowód od psów sprowadzonych do Wielkiej Brytanii z Afganistanu w 1920 r. I zostały one zebrane na terenie całego kraju oraz w krajach sąsiednich, gdzie służyły jako psy myśliwskie i stróżujące.
Ale to, co stało się wcześniej, jest tajemnicą, ponieważ nie ma dowodów na to, że przybyli właśnie z Afganistanu, choć w literaturze i Internecie jest wiele opinii na ten temat..
To Brytyjczycy nadali mu tę nazwę, ale jest ona znacznie bardziej rozpowszechniona. Tylko pośrednio, analizując psy podobnego typu z tych samych krajów, możemy założyć miejsce urodzenia psa.
Jego lokalna nazwa Tāžī Spay lub Sag-e Tāzī jest bardzo podobna w wymowie do innego gatunku psa żyjącego nad brzegiem Morza Kaspijskiego - Tasy. Inne rasy, które wyglądają jak afgańskie, to Taigan z Tien Shan oraz chart barkazai lub Kurram.
W samym Afganistanie istnieje co najmniej 13 rodzajów tych psów, a niektóre z nich stały się pierwowzorem współczesnych Afgańczyków. Ze względu na fakt, że zmieniło się życie ludzi, zapotrzebowanie na te psy zniknęło, a niektóre z nich już zniknęły. Możliwe, że w przeszłości było jeszcze więcej typów.
Współczesna historia rasy jest ściśle związana z pierwszymi wystawami, kiedy różne typy psów zaczęły wjeżdżać do Anglii w XVIII wieku. Brytyjscy oficerowie wrócili z Indii Brytyjskich, Afganistanu i Persji, przywieźli ze sobą egzotyczne psy i koty oraz pokazali je na wystawach i wystawach. W tamtych czasach wciąż nie było ani jednego nazwiska i jak się nie nazywało.
W 1907 r. Kapitan Bariff przywiózł psa o imieniu Zardin z Indii, to on był brany pod uwagę przy pisaniu pierwszego standardu rasy w 1912 r., Ale hodowla została przerwana przez I wojnę światową.
Zarówno pierwsza, jak i druga wojna światowa miały duży wpływ na rasę i spowolniły jej tempo rozwoju, ale nie były już w stanie jej zatrzymać..
W Europie istniały dwie hodowle chartów afgańskich: w Szkocji hodowali je major Bell-Murray i Jean C. Manson w 1920 roku. Psy te należały do typu płaskiego i były pierwotnie z Pakistanu, były pokryte średnio-długimi włosami..
Druga hodowla była własnością Miss Marie Amps (Mary Amps) i nazywała się Ghazni, psy te przybyły z Kabulu i przybyły do Anglii w 1925 roku.
Ona i jej mąż pojechali do Kabulu po wojnie w Afganistanie (1919), a psy, które przywieźli, były typu górskiego i wyróżniały się grubszym i dłuższym płaszczem i przypominały Zardina. Między hodowlami istniała konkurencja, a psy były zupełnie inne i trwały długie spory o to, który typ jest odpowiedni dla standardu.
Większość chartów afgańskich w Stanach Zjednoczonych pochodzi z żłobka Ghazni, a następnie przybyła do Australii w 1934 r. Z biegiem czasu zarówno gatunki górskie, jak i stepowe połączyły się i połączyły w nowoczesny chart afgański, którego standard został przepisany w 1948 roku i nie zmienił się do dnia dzisiejszego..
Niesamowite piękno sprawiło, że stały się popularne na całym świecie i są rozpoznawane przez wszystkie wiodące kluby. Chociaż nie są już używane do polowania, okresowo Afgańczycy uczestniczą w biegach - próbach polowych z przynętą, która naśladuje bestię.
Opis
Chart afgański osiąga wysokość 61–74 cm i waży 20–27 kg. Oczekiwana długość życia 12-14 lat, która jest podobna do innych ras o podobnej wielkości.
Według badania UK Kennel Club z 2004 r. Najczęstszymi przyczynami śmierci są rak (31%), starość (20%), problemy z sercem (10,5%) i urologia (5%).
Kolor może być różny, wielu ma maskę na twarzach. Długi, cienki płaszcz wymaga znacznej pielęgnacji. Cechą jest skręcona końcówka ogona.
Hodowane na polowanie na lamparty i antylopy Afgańczycy mogą rozwijać prędkości do 60 km na godzinę i są bardzo odporne. Cała ich postać mówi o szybkości, szybkości i wrażliwości.
W 2005 r. Koreański naukowiec Hwang Usok ogłosił, że jest w stanie sklonować psa chartów o imieniu Snuppi. Niezależni badacze potwierdzili, że Snuppy to prawdziwy klon. Jednak już w 2006 r. Hwang Usok został wyrzucony z uniwersytetu za fałszywe dane..
Charakter
Zwykle przywiązany do jednej osoby, a nie do całej rodziny. Nie patrz na to, że wita twoich gości, oni natychmiast o nich zapominają.
Aby poznać nową osobę, potrzebują czasu. Nie boją się ludzi i zwykle nie są agresywni wobec obcych..
Niektóre z nich mogą szczekać raz lub dwa, jeśli do domu wejdzie nieznajomy, ale nie jest to pies stróżujący.
Reagują ostrożnie na małe dzieci, ponieważ są nieśmiałe i nie lubią ostrych dźwięków. Ogólnie psy te nie są zalecane dla rodzin z małymi dziećmi..
Nie są szczególnie dominujące, mają uparty i kochający wolność charakter i ich szkolenie nie jest takie łatwe. Niezależne myślenie utrudnia ich trening.
Są zazwyczaj mało zmotywowani w jedzeniu i nie odczuwają chęci zadowolenia właściciela, podobnie jak inne rasy. Ogólnie rzecz biorąc, są to typowi myśliwi, których zadaniem było złapanie i zatrzymanie ofiary. Nie rozwinęli komunikacji z ludźmi, nie brali udziału w zagrodzie bydła, działaniach wymagających inteligencji i spójności.
Ogary afgańskie wolą skrajności we wszystkim, lubią kraść jedzenie, władcze i psotne.
Jeśli chodzi o dogadywanie się z innymi zwierzętami domowymi, jest to pies myśliwski, a jego instynkty nakazują mu dogonić i złapać. I kto to będzie - kot sąsiada, chomik lub gołąb twojego syna, to ich nie obchodzi. Mogą dogadać się z kotami domowymi, pod warunkiem, że dorastały razem, ale wszystkie z nich są poważnie zagrożone. Jest to jeden z powodów, dla których właściciele nigdy nie wypuszczają ich ze smyczy..
Niezależne myślenie oznacza, że będą szczęśliwi, robiąc to, co chcesz, ale tylko wtedy, gdy będą chcieli tego samego. W Internecie często istnieje opinia, że psy afgańskie są głupie, ponieważ trudno je trenować i wymagają cierpliwości i umiejętności. Tak nie jest, są bardzo inteligentni i szybko się uczą, po prostu wykonują rozkazy, kiedy uznają to za konieczne. Będą posłuszni ... później. A może nie.
W tym są często porównywane do kotów. To niezależność i upór sprawiają, że są twardymi orzechami do szkolenia i niedoświadczonych hodowców psów. Udowodnij, że dobrze kursujesz, ale tylko pod warunkiem, że właściciel ma cierpliwość, niekończące się poczucie humoru i umiejętność motywowania swojego psa.
Za swoją cierpliwość właściciel otrzyma ogromny wynik w próbach polowych z przynętą (łowiectwo), w nich ujawniają się w pełni, ponieważ po to są stworzeni.
Zacznij trenować swojego szczeniaka tego samego dnia, kiedy dotrze do twojego domu. W końcu nawet w wieku ośmiu tygodni są w stanie przyswoić sobie wszystko, czego się nauczysz. Nie czekaj, aż szczeniak osiągnie sześć miesięcy, w przeciwnym razie otrzymasz znacznie bardziej upartego psa.
Jeśli to możliwe, idź do trenera w wieku 10-12 tygodni i komunikuj się, komunikuj się, komunikuj się. Trudność polega na tym, że szczenięta są szczepione do pewnego wieku, a wielu lekarzy weterynarii nie zaleca rozmawiania z dorosłymi psami, dopóki szczeniak nie rozwinie odporności. W takim przypadku spróbuj trenować w domu, a do komunikacji częściej przyprowadzaj znajomych i wszystkich członków rodziny.
Przed zakupem szczeniaka z chartem afgańskim porozmawiaj z hodowcą i jasno opisz, czego oczekujesz od psa, aby pomógł ci wybrać szczeniaka. Hodowcy obserwują je codziennie, mają bogate doświadczenie i pomogą wybrać szczeniaka, który jest odpowiedni dla Ciebie.
Ale w każdym razie szukaj szczeniąt urodzonych z tych psów, które mają dobry charakter, towarzyski i dobroduszny.
Zdrowie
Wszystkie psy mogą cierpieć na choroby genetyczne, tak jak ludzie. Ucieczka od hodowcy, który nie gwarantuje zdrowia szczeniąt, mówi, że rasa jest w 100% zdrowa i nie może być z tym żadnych problemów.
Przyzwoity hodowca będzie szczerze i otwarcie mówił o problemach zdrowotnych w rasie, a zwłaszcza w swojej linii. Jest to normalne, ponieważ wszystkie psy chorują okresowo i wszystko może się zdarzyć..
W Chartach afgańskich najczęstszymi chorobami są: dysplazja, zaćma, zapalenie tarczycy (choroba autoimmunologiczna, która niszczy tarczycę), porażenie krtani u psów i choroba von Willebranda (choroba krwi).
Co najmniej zapytaj sprzedawcę, czy producenci mają zaćmę i czy występują problemy ze stawami. Lepsze dowody na żądanie.
W dobrej hodowli psy przechodzą testy genetyczne, w wyniku których zwierzęta z chorobami dziedzicznymi są eliminowane i pozostają tylko najzdrowsze. Ale natura ma swoje sekrety i pomimo tego zdarzają się błędy i pojawiają się chore szczenięta.
Pamiętaj, że gdy tylko przyprowadzisz szczeniaka do domu, najbardziej prawdopodobną chorobą, która mu zagraża, jest otyłość. Utrzymanie stałej, umiarkowanej wagi jest jednym z najłatwiejszych i najskuteczniejszych sposobów na przedłużenie życia twojego psa. Biorąc pod uwagę, że jest to pies myśliwski, oczywiste jest, że podstawą jej zdrowia jest chodzenie i bieganie.
W idealnym przypadku potrzebuje do dwóch godzin marszu dziennie, aby zachować formę, ale na których mieszkańców miasta stać? Co więcej, istnieje pewien niuans, psy te mogą zostać uniesione przez pościg kota lub po prostu biegając i całkowicie zapomnieć o właścicielu.
A jeśli nie jest tak straszny z natury, to w mieście jest to problem. Wskazane jest, aby nie puszczać smyczy, jeśli nie jesteś pewien jej posłuszeństwa i nie chcesz za nią biegać przez długi czas.
Ponadto letnie spacery są dla niej trudne, ponieważ długie włosy są zaprojektowane tak, aby zachować ciepło w klimacie gór, a nie gorącą pustynię w okolicy.
W rezultacie najlepszą aktywnością fizyczną tego psa jest spacery w przyrodzie, w odległych zakątkach parków i lądowań oraz sporty, takie jak bieganie.
Pamiętaj, aby dużo chodzić z tym psem, w przeciwnym razie zanik mięśni. Gdzieś w naturze można ją uwolnić! Jakże się cieszy! Każdy zając zazdrościłby skakania, zabawy, latania w powietrzu w skoku!
Care
Piękny, zadbany pies afgański jest imponującym widokiem, szczególnie gdy biegnie i rozwija się długi płaszcz. Oprócz długości płaszcz jest nadal jedwabisty, delikatny i podobny do ludzkich włosów. Ma grzywkę na głowie, a długie włosy obejmują całe ciało, w tym uszy i łapy..
Łatwo zgadnąć, że dbanie o taką sierść nie może być proste, a dla Twojego psa najważniejsze jest zadbanie. Długa i cienka wełna ma tendencję do błąkania się w sploty i wymaga regularnego (najlepiej codziennego) czesania i częstej kąpieli.
Wielu właścicieli woli korzystać z usług profesjonalistów, ponieważ opieka nad psem wymaga umiejętności i czasu, chociaż jeśli chcesz się uczyć, jest to możliwe.
Rasy o długich, opadających uszach mają tendencję do infekcji. Co tydzień sprawdzaj uszy chartów i czyść je wacikiem. Jeśli nieprzyjemny zapach wydobywa się z Afgańczyka, widoczne jest zaczerwienienie lub pies kręci głową i drapie się w ucho, oznacza to infekcję i musisz udać się do weterynarza.
Musisz przycinać pazury raz lub dwa razy w miesiącu, chyba że same szlifują. Jeśli słyszysz, jak stukają o podłogę, oznacza to, że są za długie. Krótkie, zadbane pazury nie przeszkadzają psu i uchronią cię przed zadrapaniami, jeśli twoje psy entuzjastycznie na ciebie skaczą.
Dbaj o regularną procedurę, najlepiej jak najlepiej. Dodaj do niego czułe słowa i gadżety, a w przyszłości, gdy szczeniak dorośnie, pójście do weterynarza będzie znacznie łatwiejsze.
