Pinczer karłowaty lub pinczer miniaturowy
Pinczer miniaturowy (Pinczer miniaturowy, Pinczer miniaturowy, Pinczer miniaturowy angielski) to niewielka rasa psa, pochodząca z Niemiec. Nazywane są mini-dobermanami, ale w rzeczywistości są znacznie starsze niż ich starsi bracia. Jest to jedna z najbardziej charyzmatycznych ras wśród dekoracyjnych psów domowych..
Jest to jedna z najstarszych i najczęstszych ras psów w grupie Pincher / Terrier. Pochodzenie psów z tej grupy jest niejasne, ale służą one plemionom niemieckojęzycznym od setek, jeśli nie tysięcy lat. Ich głównym zadaniem była eksterminacja szczurów i innych gryzoni, choć niektóre były psami stróżującymi i bydlęcymi.
Do dziś pinczery i sznaucery są uważane za tę samą rasę, ale z niewielkimi różnicami. Większość ekspertów nazywa niemieckiego Pinchera przodkiem rasy, od którego pochodzą wszystkie inne odmiany, ale nie ma na to przekonujących dowodów. Najstarsze dowody pochodzą z 1790 roku, kiedy Albert Dürer malował psy, które bardzo przypominają współczesnych niemieckich pinczerów..
Nie wiadomo na pewno, kiedy hodowcy postanowili zmniejszyć rozmiary psów. Najprawdopodobniej stało się to po 1700 roku, ponieważ dokładny opis Zwergpinschera znajduje się po 1800 roku. A to oznacza, że w tym czasie byli rasą stabilną i mało prawdopodobne było, że stworzenie jej zajęło ponad 100 lat..
Niektórzy twierdzą, że pojawili się kilkaset lat wcześniej, ale nie dostarczają przekonujących dowodów. Bezsporne jest, że hodowcy zaczęli krzyżować najmniejsze psy, ale pytanie, czy krzyżowały się z innymi rasami, jest kwestią..
Tutaj opinie były podzielone i niektórzy twierdzą, że miniaturowy pinczer pochodzi od najmniejszych przedstawicieli niemieckiego pinczera, inni nie mogli się obejść bez przekraczania.
Przez długi czas uważano, że Manchester Terrier uczestniczył w tworzeniu rasy, ponieważ psy te są bardzo podobne. Jednak miniaturka urodziła się przed Manchester Terrier. Z dużym prawdopodobieństwem w hodowli wzięły udział takie rasy, jak chart grecki i jamnik.
Po powstaniu rasa szybko zyskała popularność wśród krajów niemieckojęzycznych, które w tym czasie nie były jeszcze zjednoczone. W swoim ojczystym języku nazywa się to pinczer miniaturowy, co tłumaczy się jako pinczer karłowaty.
Psy w kolorze jeleni zwane były ponownie pinczerami ze względu na ich podobieństwo do sarny (od niemieckiej Reh - sarny). Pomimo swojej wielkości rasa pozostała wspaniałym łapaczem szczurów, nie bojąc się szczurów trochę mniejszych od nich samych.
Pomimo tego, że były powszechne, rasa w nowoczesnym sensie, jeszcze ich nie było. Nie było standardu, a krzyżowanie było powszechną praktyką. Kiedy Niemcy zjednoczyły się w 1870 roku, tylko moda na wystawy psów ogarnęła Europę. Niemcy chcieli ujednolicić rasę, aw 1895 r. Utworzono Klub Pinczer / Sznaucer (PSK).
Klub ten rozpoznał cztery różne opcje: szorstkowłose, krasnoludkowate, gładkowłose i karłowate. Dziś znamy je jako osobne rasy: sznaucer miniaturowy, sznaucer miniaturowy, pinczery niemieckie i karłowate.
Pierwszy standard i księga stadna pojawiły się w latach 1895–1897. Pierwsza wzmianka o udziale rasy w wystawie pochodzi z 1900 roku.
Jednym z fanów rasy był inspektor podatkowy o nazwisku Louis Dobermann. Chciał stworzyć psa dokładnie przypominającego miniaturowego pinczera, ale większego. Miała mu pomóc w niebezpiecznej i trudnej pracy. I tworzy go między 1880 a 1890 rokiem.
Do jego obowiązków należało łapanie bezpańskich psów, więc nie doświadczył braku materiału. W 1899 roku Dobermann wprowadził nową rasę, która otrzymała imię po swoim nazwisku. Oznacza to, że karłowaty pinczer służył jako model pinczera Dobermana i nie jest mini-dobermanem, jak niektórzy błędnie wierzą.
W 1936 r. United Kennel Club (UKC) uznał rasę, po czym standard zmienił się kilkakrotnie.
Wraz ze standaryzacją rasy Niemcy stają się krajem uprzemysłowionym, poddawanym urbanizacji. Większość Niemców przenosi się do miast, w których muszą mieszkać na znacznie ograniczonej przestrzeni. I powoduje to boom u małych psów.
Od 1905 do 1914 r. Rasa była niezwykle popularna w ojczyźnie i prawie nieznana na zewnątrz. Jednocześnie Dobermany stają się popularne w organach ścigania, w tym w Ameryce..
Ta sława znacznie wzrosła, gdy Dobermanie z oddaniem i zaciekłością służyli armii niemieckiej w wojnie. Pierwsza wojna światowa nie była tak katastrofalna dla rasy jak druga. Jednak dzięki niej pinczery przybyły do USA, ponieważ amerykańscy żołnierze zabrali ze sobą psy..
Chociaż do 1930 roku były mało znane w Stanach Zjednoczonych, prawdziwy boom nastąpił w latach 1990-2000. Przez kilka lat psy te były popularną rasą w Stanach Zjednoczonych, wyprzedzając nawet Dobermany..
To było obsługiwane przez niewielki rozmiar, pozwalając ci mieszkać w mieszkaniu, umyśle i nieustraszoności. Podobieństwo do Dobermanów odegrało tę samą rolę, ponieważ wielu bało się dużych psów.
Nieco później moda minęła, aw 2010 r. Zajęli 40 miejsce w liczbie psów zarejestrowanych w AKC, czyli o 23 pozycje niższe niż w 2000 r. Będąc pierwotnie łapaczami szczurów, dziś są one wykorzystywane wyłącznie jako psy towarzyszące.
Opis rasy
Pomimo tego, że większość właścicieli z tego porównania ma już tego dość, ale miniaturowy pinczer jest bardzo podobny do miniaturowego Dobermana. Jak wszystkie rasy zabawek, jest mały.
Zgodnie ze standardem American Kennel Club pies w kłębie powinien osiągnąć 10–12 1/2 cala (25–32 cm). Chociaż mężczyźni są nieco więksi, dymorfizm płciowy jest słabo wyrażony. Idealna waga psa 3,6–4,5 kg.
To chuda rasa, ale nie chuda. W przeciwieństwie do innych psów dekorowanych w pomieszczeniach miniaturowy pinczer nie jest kruchy, ale muskularny i silny. Powinny być podobne do ras usługowych, chociaż nie są..
Łapy są długie, dlatego wydają się znacznie wyższe niż w rzeczywistości. Wcześniej ogon był zatrzymywany, pozostawiając kikut o długości kilku centymetrów, ale dziś jest zabroniony w wielu krajach europejskich. Naturalny ogon jest wystarczająco krótki i cienki.
Pies ma charakterystyczny pysk, w przeciwieństwie do psa dekorującego pokój, raczej stróża. Głowa jest proporcjonalna do ciała, z długą i wąską kufą i wyraźnym ogranicznikiem. Oczy powinny być ciemnego koloru, im ciemniejsze, tym lepiej. Jasne psy dopuszczały jasne oczy.
Miniaturowa szczypta jest prawie zawsze entuzjastyczna, a jego uszy są wyprostowane. Ponadto mają naturalnie stojące uszy, które natychmiast przyciągają uwagę.
Sierść jest gładka i bardzo krótka, prawie tej samej długości na całym ciele, bez podkładu. Powinien świecić, a większość psów praktycznie świeci. Dopuszczalne są dwa kolory: czarny i podpalany i czerwony, chociaż jest ich więcej.
Charakter
Ten pies ma jasny charakter. Kiedy właściciele opisują swojego psa, używają słów: mądry, nieustraszony, żywy, energiczny. Mówią, że wygląda jak terier, ale w przeciwieństwie do nich jest znacznie bardziej miękki.
Pinczer karłowaty to pies towarzyszący, który uwielbia przebywać w pobliżu właściciela, do którego jest niesamowicie przywiązany i wierny. Są to czułe psy, kochający komfort, gry. Kochaj dzieci, zwłaszcza starsze..
Dobrze dogadują się również z najmłodszymi, ale sam Zwergpinscher jest już w niebezpieczeństwie, ponieważ pomimo ich zdolności mięśniowych mogą cierpieć z powodu działania dziecka. Ponadto nie lubią chamstwa i mogą się chronić. To prowadzi ich do szczypania małych dzieci.
Są instynktownie nieufni wobec obcych, ale w przeciwieństwie do innych ras domowych i dekoracyjnych, ta niedowierzanie nie pochodzi ze strachu lub nieśmiałości, ale z naturalnej dominacji. Uważają się za psy stróżujące i bez odpowiedniej socjalizacji i szkolenia mogą być agresywne. Wychowani, są dość uprzejmi wobec obcych, choć oderwani.
Jest to jedna z najtrudniejszych ras dla tych, którzy po raz pierwszy zdecydowali się na psa dekorującego pokój. Są bardzo, bardzo dominujące i jeśli właściciel ich nie kontroluje, będą kontrolować właściciela.
Każdy właściciel powie, że dominują w stosunku do innych psów. Nie zniosą tego, jeśli drugi pies spróbuje zrobić najwyższy krok w hierarchii i zaangażować się w walkę. Jeśli w domu mieszka kilka psów, wówczas miniaturą zawsze będzie alfa.
Niektóre są również agresywne wobec innych psów i próbują je zaatakować. Jest traktowany z socjalizacją i szkoleniem, ale należy zachować ostrożność, spotykając inne psy..
Mini-pinczery nie są świadomi swoich rozmiarów i nigdy nawet nie otaczają wielkiego wroga. Lepiej dogadują się z psami przeciwnej płci..
Przodkowie rasy i oni sami służyli jako łapacze szczurów przez setki lat. Dziś tego nie robią, ale instynkt łowiecki wciąż tu jest..
Pinczer karłowaty złapie i rozerwie każde zwierzę, z którym rozmiary pozwolą sobie poradzić. Chomiki, szczury i fretki mają smutną przyszłość i mogą żyć z kotami, jeśli żyją od urodzenia. Jednak i wtedy dochodzi do starć.
Są to inteligentne psy, które potrafią nauczyć się zestawu poleceń. O ile nie są w stanie wykonać konkretnych zadań, takich jak praca pasterza. Mogą działać w zwinności lub ataku, ale nie jest to najłatwiejsza rasa do trenowania. Dominują i chcą samodzielnie zarządzać wszystkim, a nie być posłuszni.
Mogą szybko się uczyć, jeśli chcą, ale właściciel chce już dziesiątej rzeczy. Uparty, ale nie nieograniczony. Ta rasa najlepiej reaguje na spokój i jędrność, pozytywnie wzmacniając..
Jak łatwo zrozumieć z wyglądu rasy, miniaturowe pinczery są znacznie bardziej aktywne i wysportowane niż większość innych ras zabawek. Są dobrze przystosowani do życia w mieście, ale potrzebują dużo pracy..
Prosty spacer ich nie satysfakcjonuje; lepiej pozwolić im biegać bez smyczy. Niezwykle ważne jest, aby spełnić ich wymagania dotyczące aktywności, w przeciwnym razie pies się nudzi i nie spodoba ci się. Szczekanie, niszczenie, agresja - wszystko to konsekwencje nudy i nadmiaru energii.
Jeśli pies jest zmęczony, uspokaja się i ogląda telewizję z właścicielem. Jednak niektóre miniaturowe psy, takie jak szczenięta, nigdy nie odpoczywają.
Psa należy opuścić ze smyczy dopiero po upewnieniu się, że środowisko jest bezpieczne. Mają instynkt prześladowań, który ściga ich wiewiórkę i wyłącza słuch. Wtedy nie ma sensu zamawiać zwrotu.
Jeśli potrzebujesz chodzącego psa do chodzenia, lepiej wybrać inną rasę. Jest to jeden z najjaśniejszych psów wśród ras domowych i dekoracyjnych. Lubią kopać, biegać w błocie, niszczyć zabawki, ścigać koty.
Mogą być bardzo głośne, z jednej strony sprawiają, że są to dobre połączenia ostrzegające właścicieli o gościach. Z drugiej strony mogą szczekać prawie bez przerw. Bardzo często rozgniewani sąsiedzi piszą skargi lub pukają do drzwi właścicieli.
Trening pomaga zredukować hałas, ale wciąż jest dość częsty. Ta rasa ma niesamowicie dźwięczną korę, większość uzna ją za dość nieprzyjemną.
Często rozwijają zespół małego psa i jego najgorsze formy. Zespół małego psa objawia się w tych miniaturowych pinczerach, z którymi właściciele zachowują się inaczej niż w przypadku dużego psa.
Nie korygują one nieprawidłowych zachowań z wielu powodów, z których większość ma charakter percepcyjny. Uważają to za zabawne, gdy kilogram psa warczy i gryzie, ale niebezpieczne, jeśli Bull Terrier robi to samo..
Właśnie dlatego większość zrywa smycz i pędzi do innych psów, podczas gdy bardzo niewiele bulterierów robi to samo. Psy z zespołem małych psów stają się agresywne, dominują i generalnie są niekontrolowane.
Na szczęście problemów można łatwo uniknąć, traktując dekoracyjnego psa w taki sam sposób, jak psa stróżującego lub walczącego..
Pies uważa, że kontroluje wszystko, jeśli nie poinformujesz jej, że takie zachowanie jest niedopuszczalne. Teraz połącz to zachowanie z umysłem, nieustraszonością i agresywnością karła pinczera, a dostaniesz katastrofę.
Szczypce cierpiące na ten zespół: niekontrolowane, destrukcyjne, agresywne i nieprzyjemne.
Care
Jeden z najłatwiejszych psów towarzyszących ze wszystkich. Nie potrzebują profesjonalnej pielęgnacji, tylko regularne czesanie. Większość ma nawet zwykłe wycieranie ręczników. Tak, topią się, ale nie nadmiernie, ponieważ płaszcz jest krótki i nie ma podkładu.
Jedną z cech rasy jest słaba tolerancja na niskie temperatury.. W tym celu nie mają wystarczająco długiej wełny, podkładu ani tłuszczu. W chłodne i wilgotne dni musisz nosić specjalne ubrania, a w chłodne dni ograniczać spacery.
Zdrowie
A rasa miała szczęście ze zdrowiem. Mają jedną z najdłuższych długości życia, do 15 lat lub więcej. Pomiń te problemy, na które cierpią inne ozdobne psy. Nie oznacza to, że nie chorują, tylko ich częstotliwość, szczególnie choroby genetyczne.
