Akita inu - samuraj z duszą ronin

Akita-inu (angielski Akita-inu, japoński. 秋田犬) to rasa psa pochodząca z północnych regionów Japonii. Istnieją dwa różne rodzaje psów: linia japońska, znana jako Akita Inu (japoński pies Inu) oraz amerykańska Akita lub japoński duży pies.

Różnica między nimi polega na tym, że japońska linia rozpoznaje niewielką liczbę kolorów, podczas gdy amerykańska prawie wszystkie, a także różnią się rozmiarem i kształtem głowy.

W większości krajów Amerykanin jest uważany za odrębną rasę, jednak w USA i Kanadzie jest uważany za jedną rasę, różniącą się tylko rodzajem. Te psy były najbardziej znane po historii Hachiko, wiernego psa, który mieszkał w Japonii przed II wojną światową..

Akita to potężna, niezależna i dominująca rasa, agresywna wobec obcych i sympatyczna wobec członków rodziny. Są wystarczająco zdrowe, ale mogą cierpieć na choroby genetyczne i są wrażliwe na niektóre leki. Psy tej rasy mają krótkie włosy, ale dzięki recesywnemu genowi psy z długimi włosami występują w wielu miotach..

I to wyspa Honsiu (Prefektura Akita) jest uważana za miejsce narodzin rasy, miejsce, które nadało jej nazwę. Przodkowie rasy, Matagi Inu, byli wykorzystywani wyłącznie jako psy myśliwskie, pomagając w zdobywaniu niedźwiedzi, dzików, serów i japońskich makaków.

Wpływ na tę rasę miały inne rasy z Azji i Europy, w tym mastif angielski, dog niemiecki, Tosa Inu. Stało się to na początku XX wieku, ze względu na rosnącą popularność walki psów w mieście Odate i chęć uzyskania bardziej agresywnego psa.

Według niektórych źródeł krzyżowano je z owczarkami niemieckimi podczas drugiej wojny światowej, aby uniknąć skutku dekretu rządowego, że wszystkie psy nie nadające się do wojny powinny zostać zniszczone.

Aby zrozumieć historię rasy, musisz zrozumieć historię kraju. Przez setki lat był to odizolowany kraj rządzony przez szogunów. Profesjonalna armia samurajów pomagała utrzymać władzę w Japonii.

Ci ludzie zostali wychowani z pogardą dla bólu własnego i innych. Nic dziwnego, że walki psów były bardzo powszechne, szczególnie w XII-XIII wieku. Tak trudna selekcja pozostawiła bardzo niewiele psów trzymanych jako zwierzęta domowe i dla rozrywki.

Ale w XIX wieku zaczyna się era przemysłowa. Kraj potrzebuje metali, złota i srebra. Wielu obywateli przenosi się na obszary wiejskie, co zwiększa liczbę kradzieży i przestępstw. Chłopi zmuszeni są ponownie przeszkolić Matagi Inu (pies czysto myśliwski) jako stróża i strażnika.

Jednocześnie nowe rasy psów pochodzą z Europy i Azji, a walki psów znów zyskują popularność w tym kraju. Przeciwnikami są zarówno Tosa Inu (inna japońska rasa), jak i mastify, mastify, bullmastify. Właściciele krzyżują je ze skałą, chcąc powiększyć i wkurzyć psy. Martwi to jednak wielu Japończyków, ponieważ miejscowe psy zaczynają się rozpuszczać i tracą cechy..

W 1931 r. Rasa została oficjalnie uznana za pomnik przyrody. Burmistrz Odate (Prefektura Akita) tworzy klub Akita Inu Hozankai, którego celem jest zachowanie oryginalności rasy poprzez staranną selekcję. Kilku hodowców hoduje te psy, unikając osobników, których cechy wykazują hybrydyzację..

Rasa otrzymała nazwę odate, ale później przemianowano ją na Akita Inu. W 1934 r. Pojawił się pierwszy standard rasy, który później zostanie zmieniony. W 1967 r. Towarzystwo Ochrony Psa Akita utworzyło muzeum, które przechowuje dokumenty, zdjęcia dotyczące historii tej rasy.

Prawdziwym ciosem dla rasy była II wojna światowa, podczas której psy prawie zniknęły. Na początku wojny wielu z nich cierpiało z powodu niedożywienia, potem sami zostali zjedzeni przez głodującą populację, a ich skóry wykorzystano jako odzież.

Ostatecznie rząd wydał dekret, zgodnie z którym wszystkie psy nie uczestniczące w działaniach wojennych powinny zostać eksterminowane, ponieważ w kraju rozpoczęła się epidemia wścieklizny. Jedynym sposobem na uratowanie psów było schronienie ich w odległych górskich wioskach (gdzie ponownie krzyżowały się z matagi inu) lub krzyżowanie ich z owczarkami niemieckimi.

Tylko dzięki Morie Sawataishi znamy dziś tę rasę, to on zaczął ją przywracać po zajęciu. Amatorzy przywrócili stado, szukali tylko psów rasowych i unikali krzyżowania z innymi rasami..

Stopniowo ich liczba rosła, a amerykańskie wojsko i żeglarze sprowadzili te psy do domu. Do 1950 r. Zarejestrowano około 1000 psów, a do 1960 r. Liczba ta podwoiła się..

Amerykańska Akita

Sposoby Akita Inu i American Akita zaczęły się różnić po II wojnie światowej. W tym czasie Japonia, jako kraj, który przegrał wojnę, była pod okupacją amerykańską, a na jej terytorium znajdowało się wiele amerykańskich baz wojskowych. Wojsko było zafascynowane dużymi japońskimi psami i próbowało sprowadzić szczenięta do Ameryki.

Jednak Japończycy nie odczuwali chęci dzielenia się wysokiej jakości rasowymi psami, które sami zbierali w okruchy w całym kraju. A sami Amerykanie woleli duże, podobne do niedźwiedzi psy, mestizos z innymi rasami, małe i pełne wdzięku.

Amerykańscy miłośnicy rasy wyhodowali większego, cięższego i groźniejszego psa, nazywając go dużym japońskim psem. Chociaż oba typy pochodzą od tych samych przodków, istnieją różnice między psami amerykańskimi i japońskimi..

Podczas gdy dla amerykańskiej Akity dowolny kolor jest dopuszczalny, Akita Inu może być tylko czerwona, czerwona - płowa, biała, cętkowana. Ponadto Amerykanie mogą mieć na twarzach czarną maskę, co dla Japończyków stanowi przyczynę dyskwalifikacji. Amerykanin o masywniejszej kości, dużej, z głową przypominającą niedźwiedzia, podczas gdy Japończycy są mniejsi, lżejsi i mają głowę przypominającą lisa.

Aby zostać uznanym przez AKC, hodowcy w Stanach Zjednoczonych zgodzili się odmówić importu psów z Japonii. Tylko te, które były w Stanach Zjednoczonych, mogły być wykorzystane w hodowli. To spowodowało, że pula genów była bardzo ograniczona i zminimalizowała możliwość rozwoju rasy..

Japończycy byli jednak nieograniczeni w czymkolwiek i mogli rozwijać rasę, jeśli uznawali to za konieczne. Skupili się na psach o określonych kolorach i rozmiarach..

W rezultacie amerykańska Akita i Akita Inu, chociaż mają wspólnych przodków, bardzo się od siebie różnią.

Opis

Podobnie jak inne rasy szpicowate, jest przystosowany do życia w zimnym klimacie. Charakterystyczne cechy rasy to: duża głowa, wyprostowane, trójkątne uszy, skręcony ogon i mocny dodatek. Dorosłe samce osiągają 66-71 cm w kłębie i ważą 45-59 kg, a kobiety 61-66 cm i 32-45 kg. Psy urodzone w Japonii są zwykle mniejsze i lżejsze..

Rozmiar i waga szczeniąt zależy od poszczególnych parametrów, ale ogólnie można się spodziewać:

dla szczeniąt rasy American Akita w wieku 8 tygodni: od 8,16 do 9,97 kg
dla szczeniąt Akita Inu, 8 tygodni: od 7,25 do 9,07

Te psy rosną powoli i osiągają pełny rozwój w trzecim roku życia. Tempo wzrostu szczeniąt może być różne, niektóre stopniowo zwiększają rozmiar tydzień po tygodniu, inne rosną szybko, a następnie zwalniają.

Ogólnie zestaw od 5,5 do 7 kg co miesiąc można uznać za normalny, dopóki pies nie przybierze 35-40 kg. Od tego momentu wzrost zwalnia, ale nie zatrzymuje się, dopóki pies nie osiągnie pełnego potencjału..

Istnieją tabele wzrostu, ale nie martw się, jeśli szczeniak nie pasuje do nich, są one bardzo częste.

Wiek 6 tygodni: w tym wieku szczenięta są już imponujące, chociaż potrzebują 3 lat na pełny rozwój..
Wiek 6 miesięcy: w tym wieku już przypomina psa, którym będzie w wieku dorosłym. Proporcje ciała stały się bardziej wyraźne, zniknęła charakterystyczna okrągłość szczeniąt.
Wiek - 1 rok: pomimo tego, że suki zaczęły już ruję do tego czasu, nie są jeszcze w pełni wyhodowane.
Wiek 1-2 lata: wzrost spowalnia, ale kształty ciała zmieniają się, szczególnie głowa. Jest to powolny proces, ale z czasem zobaczysz wyraźnie zmiany.
Wiek 2 lata: w tym czasie rozwój fizyczny znacznie spowalnia, chociaż zmiany będą następować w ciągu następnych 12 miesięcy. Psy przestaną rosnąć, ale staną się zauważalnie szersze, zwłaszcza klatka piersiowa.

Wełna

Zgodnie z amerykańskim standardem rasy Akita dopuszczalne są wszystkie rodzaje kolorów, w tym biała, a także czarna maska na twarzy. Japoński może być czerwony z białym kolorem na wewnętrznej powierzchni łap, klatki piersiowej i maski na twarz (tzw. „Urazhiro”), pręgowany z białym Urazhiro, biały. Nieprawidłowa czarna maska na twarzy.

Istnieją dwa rodzaje płaszczy: krótkowłosy i długowłosy. Długowłosy nie mogą brać udziału w pokazie i są uważane za ubojowe, ale z natury nie różnią się od krótkowłose.

Długie włosy, znane również jako Moku, są konsekwencją autosomalnego recesywnego genu, który objawia się tylko wtedy, gdy ojciec i matka są nosicielami.

Uszy

Jednym z najczęstszych pytań jest, kiedy powstają uszy Akity? U dorosłych psów uszy są wyprostowane, podczas gdy u szczeniąt są opuszczone.

Wielu właścicieli martwi się tym, zastanawiając się, w jakim wieku dorastają. Ich podniecenie jest zrozumiałe, ponieważ zgodnie ze standardem rasy uszy powinny być małe, wyprostowane i mieć lekko wygięty przód.

Jeśli masz małego szczeniaka, nie martw się. Są dwa punkty, które są odpowiedzialne za ten proces. Pierwszym jest wiek. Uszy będą rosły w miarę starzenia się szczenięcia, ponieważ mięśnie u podstawy potrzebują czasu, aby się wzmocnić. Żucie przyspiesza ten proces, ponieważ mięśnie te są połączone z mięśniami szczęki. Wzmacniają się podczas jedzenia, a także wtedy, gdy szczeniak gryzie zabawki.

Drugi punkt to utrata zębów mlecznych. Nie oczekuj, że szczeniak będzie miał wyprostowane uszy, dopóki zęby nie zostaną całkowicie wymienione.

Często zdarza się, że podnoszą się, opadają lub jedno ucho stoi, a drugie nie. Nie ma powodów do niepokoju, z czasem wszystko się wyrówna. Zwykle proces ten rozpoczyna się w wieku 10-14 tygodni, a kończy w wieku do sześciu miesięcy.

Oczy

Charakter

Zapytany o postać nie można udzielić krótkiej, prostej odpowiedzi. Tych niesamowitych psów nie da się opisać w kilku krótkich, prostych zdaniach. Postać amerykańskiej Akity nieco różni się od japońskiej Akity Inu.

Amerykanie są poważniejsi, Japończycy są nieco bardziej niepoważni. Ale większość z nich nie jest ani głupim psem na kanapie, ani poważnym, ponurym psem. Akita to złoty środek.

Oto, czego możesz oczekiwać od tych psów:

Niezależne myślenie - czasami mylony z uporem.

Poczucie rangi - jeśli właściciel ma kilka psów lub więcej, każdy będzie miał swoją własną rangę. Każdy chce najpierw zjeść, najpierw wejść do domu, najpierw wyjść itp. Dlatego niezwykle ważne jest, aby od pierwszego dnia dowiadywać się, że dana osoba jest na szczycie i nie próbuje dominować.

Szybkie uczenie się - łapią wszystko w locie i zaczynają się nudzić, jeśli powtarzają to samo. Szybko rozumieją, czego od nich chcą, ale ich charakter wymaga zrozumienia, dlaczego tego potrzebują. Dlatego bardzo ważne jest, aby znaleźć odpowiednią motywację dla swojego Akita Inu..

Dobry na mieszkanie - pomimo wielkości i grubej sierści (czasem topniejącej) świetnie nadają się do mieszkania w mieszkaniu. Często z powodzeniem mieszkają nawet w ciasnych, jednopokojowych mieszkaniach.

Nie boją się wysokości - dlatego balkony powinny mieć ogrodzenie. Szczenięta mają więcej odwagi niż inteligencji, a dorosłe psy skaczą wysoko, a tam, gdzie mogą wylądować, nie zawracają sobie głowy.

Lubią kosmos - Większość chętnie spaceruje z tobą po plaży lub boisku. Ich charakter ma poczucie wolności i przestronności, a ponadto uwielbia aktywność fizyczną, nowe miejsca i zapachy.

Wrażliwość - Pomimo tego, że dobrze znoszą ból fizyczny, ich uczucia łatwo zranić. Nie daj się zwieść rozmiarowi.

Wierność - nie będą cię męczyć ani szturchać w ciebie nosem, zachęcając do zabawy. Ich lojalność jest spokojna i cicha, ale bardzo silna. Dorosłe psy lubią leżeć spokojnie obok właściciela podczas oglądania telewizji. Możesz myśleć, że śpi, ale są świadomi każdego ruchu właściciela. A jeśli pójdziesz do innego pokoju, co się stanie? Akita już tu jest, jako twój cień.

Cierpliwość - niewiarygodne, ale psy te są dominujące, dyskretne i bardzo cierpliwe. Bez ciebie będą się nudzić i samotni, ale będą cierpliwie czekać na twój powrót. Mogą stać przy łóżku, nie wydając żadnego dźwięku, i patrzą na ciebie godzinami, czekając na przebudzenie.

Szacunek dla starszych - Niektórzy martwią się tym, jak sobie radzą z osobami starszymi. Świetnie! W Stanach Zjednoczonych stosuje się je nawet w hospicjach, w celu utrzymania i rehabilitacji psychicznej osób starszych. Ale z dziećmi inna historia, wiele zależy od tego, czy są częścią rodziny i od tego, jak się zachowują..

Inne psy - wielu jest świetnymi przyjaciółmi z innymi psami, pod warunkiem, że są od nich mniejsze i żyją w tej samej rodzinie. Ale w przypadku nieznajomych ich przyjaźń nie idzie dobrze. W większości przypadków psy tej samej płci nie znajdą wspólnego języka z obcymi psami tej samej płci. Właściciele muszą zrozumieć, że instynkty są silne i pomimo treningu agresja przejawia się jako warczenie. Agresja może być mniejsza, jeśli pies jest sterylizowany, a więcej, jeśli przeciwnik ma podobną wielkość.

Ukąszenia - To pies stróżujący i będzie podążał za nieznajomymi, dopóki nie zrozumie, że są to mile widziani goście. Potrafi gryźć, ale nie bezkrytycznie. Jest to element instynktu, ale można go kontrolować, jeśli przejdziesz dobry trening..

Klaustrofobia - trochę boją się przestrzeni zamkniętej, nie lubią zamkniętych przestrzeni. Mężczyźni uwielbiają dobry widok i poczucie, że kontrolują przestrzeń.

Wszystkie psy są zwierzętami stada, co oznacza, że przestrzegają hierarchii przyjętej w stadzie, pochodzącej od lidera. Wszyscy inni mają wyższą lub niższą rangę..

Natura Akity zmusza ją do dominacji lub zajęcia miejsca wskazanego przez właściciela, a następnie do zachowania się w stosunku do niego i członków jego rodziny. Ale mogą być agresywne w stosunku do nieznajomych i innych psów..

Te psy mają dobry i posłuszny charakter, ale tylko wtedy, gdy pies przeszedł dobre szkolenie i jeśli właściciel rozumie, co może i nie może znieść (zgodnie z rangą).

Są to psy dominujące, będą podążać za osobą jako lider, ale będą dominować nad innymi zwierzętami. Nie oznacza to, że nie dogadują się z innymi psami, jest to gra działająca w tle. Akita Inu i Tiny Doggie Can Be Best Friends.

Agresywny temperament (w rzeczywistości próba ustalenia rangi w otaczającym go świecie) zaczyna objawiać się w wieku od 9 miesięcy do 2 lat. Akita zaczyna ignorować kogoś lub coś, co musi zrobić, może warczeć, a jeśli nie pozostawia wyboru, to gryźć. I obowiązek właściciela, aby być przygotowanym na tę sytuację i poprawnie na nią zareagować.

Postawa wobec dzieci

W dużej mierze zależy to od charakteru, zachowania dzieci i wieku, w którym Akita po raz pierwszy je spotkała. Szczenięta, które dorastały w towarzystwie dzieci, zwykle świetnie się z nimi dogadują.

Problemy mogą wystąpić, gdy pies jest dorosły i chroni „swoje dzieci”. Potrafią interpretować głośne krzyki, bieganie, walkę, aktywne gry jako atak i pęd do obrony. Ważne jest, aby nie zostawiać takiego psa bez opieki i aktywnie uczestniczyć w socjalizacji, aby przyzwyczaić go do aktywności i hałasu dzieci.

Inne psy

Zwykle pies i samica harmonijnie się dogadują, czasem dominuje, czasem ona. Zwykle mężczyźni lepiej tolerują nową kobietę niż na odwrót. Ale dwa samce rzadko się ze sobą dogadują. Jeśli dorastali razem, nadal mogą, ale nowy mężczyzna w domu prowadzi do konfrontacji.

Szczekanie

Rzadko szczekają, ale ze względu na ich wrażliwość na nieznane dźwięki, zwierzęta i ludzi, mogą wykorzystywać szczekanie jako ostrzeżenie dla kogoś, kto atakuje terytorium.

Bezpieczeństwo

Niektórzy zastanawiają się, jak zareagują na nowych ludzi w Twojej firmie. Czy pojawią się problemy? Postać pozwala jej dokładnie zrozumieć, z kogo jesteś zadowolony, a kto jest niechcianym gościem w domu.

Ale nawet w obliczu zagrożenia podejmą minimalne wysiłki, aby go wyeliminować. Na przykład, jeśli złodziej wejdzie do domu, odetnie swoje drogi ucieczki, gryząc, jeśli spróbuje poczekać na pomoc osoby. Kontrolują się dobrze nawet w stresujących sytuacjach..

Socjalizacja

Socjalizacja powinna być rozwiązana tak wcześnie, jak to możliwe, najważniejszy czas od 3 tygodni do 4 miesięcy. To, co zostanie ułożone w tym czasie u szczeniaka, ujawni się, gdy dorośnie. W tym momencie Akita znajdzie wzajemne zrozumienie z osobą lub nie. Ponadto w tym wieku szczeniak uczy się świata i musi zrozumieć, że ten świat jest tak duży, jak pozwala na to jego właściciel.

Ważne jest, aby przedstawić szczeniaka jak największej liczbie miejsc, osób i wydarzeń. Wszystko, co zostało ustanowione w tym wieku, będzie miało wielki wpływ na całe jego życie. Absorbuje wszystkie wrażenia i wyciąga z nich wnioski. A kiedy Akita osiągnie 1 rok, te pomysły zaczną się zakorzeniać i nie będą już mogły zostać poprawione.

Ten wiek jest podstawą, na której budowane są wszystkie dalsze zachowania psów. Chociaż można przeszkolić dorosłych psów, zmiana postaw jest o wiele trudniejsza niż ich kształtowanie..

Nie zapominaj, że przed wprowadzeniem szczeniaka na świat musisz przejść wszystkie niezbędne szczepienia i czekać.

Socjalizacja szczeniąt

Od momentu, gdy dotrze do twojego domu, twoje podejście jest bardzo ważne. Od samego początku wyznacz się na lidera. Często właściciele są przenoszeni i pozwalają szczeniakowi zachowywać się niewłaściwie, ponieważ wciąż jest taki mały.

Jednak już rozumie i łamie swoje miejsce w rodzinie. Oczywiście właściciele powinni kochać i dbać, tworzyć bezpieczne i spokojne środowisko. Ale, jak już wspomniano, socjalizacja oznacza, że pies musi zrozumieć wiodącą pozycję właściciela. Jeśli nie uzna tego za dominujące, kłopoty nie zmuszą cię do czekania.

Ta rasa z pewnością zdominuje właściciela, jeśli nie podejmie kroków w celu zapobieżenia takiej sytuacji. Przeglądaj ogłoszenia, czytaj fora. Szkoda, jak często właściciele pozbywają się Akity, a nawet kładą ją spać, nie mogąc poradzić sobie ze swoim zwierzakiem.

Przedstaw szczeniaka w domu i posesji, ale nie zostawiaj go samego w domu. Jeśli pozostaje sam, to tylko w pomieszczeniu (ale nie zapominaj o klaustrofobii tej rasy).
Natychmiast rozpocznij szkolenie i opanowanie zespołów. Akita rozumie podstawowe polecenia (siedzieć, kłamać i do mnie) już w wieku 8 tygodni. Codzienne szkolenie, a za kilka miesięcy nauczą się wszystkiego.
Leczenie szczeniąt jest niezbędnym elementem socjalizacji. Wszyscy członkowie rodziny powinni trzymać go w ramionach, głaszcząc i bawiąc się. W przyszłości pomoże to psu łatwiej tolerować takie rzeczy, jak kąpiel, czesanie i pójście do weterynarza..
Naucz swojego szczeniaka, że możesz odebrać jego ulubione zabawki, a nawet jedzenie. Dorosłe psy mogą być nieoczekiwanie agresywne, jeśli zabiorą zabawkę lub jedzenie, co doprowadzi do problemów. Kontynuuj to po 2, 3, 4, 5 miesiącach. Podnosisz zabawkę (ale nie drażnisz się, ale tak naprawdę), wstrzymujesz, a następnie oddajesz. Gdy tak się dzieje cały czas, szczeniak przyzwyczaja się do faktu, że właścicielowi można ufać, a on zawsze zwróci zasłużoną rzecz.
Istnieje wielka pokusa, ale szczeniak nie powinien spać w łóżku właściciela. To samo w sobie nie spowoduje żadnych problemów, ale musisz nauczyć psa, że lider śpi w łóżku, a ona leży na podłodze.
Polecenie „usiądź” powinno być wydane przed potraktowaniem szczeniaka czymś.
Właściciel musi być stanowczy, a nie przerażający. Potrzebujesz psa, aby cię szanować, nie bać się.

Znajomość świata zewnętrznego

Ty, jako właściciel, decydujesz, jak duży będzie dla niej otaczający świat. Nie można oczekiwać, że dorosła Akita zachowa się prawidłowo, jeśli środowisko jest dla niej nowe. Będzie czujna i nie będzie mogła skupić się na tym, co jej zamówisz. Ten rodzaj socjalizacji powinien rozpocząć się jak najwcześniej. Po zakończeniu wszystkich szczepień, wprowadź szczeniaka do największej liczby miejsc i środowisk.

Zawsze trzymaj Akita Inu na smyczy, to da ci znacznie większą kontrolę..
Chodzenie po okolicy jest ważne, nie poprzestawaj na tym. Zmieniaj trasy, wybieraj różne drogi każdego dnia. Prowadź swojego szczeniaka do parków, rynków, sklepów, jeziora, plaż, sklepów zoologicznych i lądowań.
Wiesz już, że Akita jest źle tolerowana przez inne psy. Można ich jednak nauczyć bez incydentów. Podczas chodzenia nie unikaj innych psów. Jeśli oba są na smyczy, pozwól sobie na wzajemne wąchanie. Jeśli pojawiają się oznaki agresji, takie jak warczenie, podziel je. Ale jeśli znajomy jest spokojny, nie przerywaj mu.
Nauczy Cię, jak łatwo przenosić wycieczki samochodem. Zacznij od krótkich wycieczek po 5–10 minut dziennie, przynosząc czas do 30–45 minut.

Care

Nie ma nic trudnego w utrzymaniu, ale jest kilka rzeczy, które musisz robić regularnie, aby pies był zdrowy i piękny. Mówią, że są bardzo czyste i właściciele nie muszą się nimi opiekować. Ale tak nie jest.

Tak, liżą się, ale to nie wystarczy, aby pozbyć się wszystkich opadających włosów. Co więcej, tracą dużo dwa razy w roku. Wełna nie wymaga specjalnej pielęgnacji - wystarczy ją czesać raz w tygodniu. Podczas sezonowego linienia czesać częściej, 3-4 razy w tygodniu.

Ponadto musisz regularnie sprawdzać uszy, przycinać pazury, kąpać, czesać, a czasem myć zęby. Ogólnie rzecz biorąc, opieka nad nimi nie różni się od opieki nad innymi dużymi rasami psów.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne