Włoska cane corso
Cane Corso (włoski: Cane corso italiano, angielski Cane Corso) to duża rasa psów, spadkobierca walczących psów starożytnych Rzymian. Przez stulecia służyli chłopom z południowych Włoch na polowaniu, w polu i strzegli domów. Są uważani za jednego z najbardziej inteligentnych i posłusznych członków grupy mastifów..
Istnieją dokumenty z 1137 roku, w których termin Cane Corso jest używany jako opis małych mastifów. Tak, same psy pochodzą z grupy molosów lub mastifów. W tej grupie jest wiele psów, a wszyscy jej liczni członkowie są potężni, tradycyjnie wykorzystywani jako psy stróżujące i stróżujące.
Molosy były szeroko stosowane w armii rzymskiej, a dzięki ich pomocy dotarły do innych krajów, dając początek wielu współczesnym rasom. Oczywiście były popularne w krajach, które obecnie znajdują się na terytorium współczesnych Włoch..
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego powstało wiele różnych rodzajów mastifów (mastif angielski, bullmastiff, mastif neapolitański), z których jeden do 1137 r. Nazywał się Cane Corso. Był to duży i szorstki pies, używany do ochrony domów i ziem. Ponadto byli jedną z niewielu ras zdolnych do radzenia sobie z wilkami..
Jeśli północne Włochy były rozwiniętą i gęsto zaludnioną częścią, to południe nie różniło się niczym od Rzymian. Były farmy i rozległe pola, które potrzebowały dużych, wściekłych psów, aby strzec ich przed wilkami i dzikami. Południowe Włochy stają się centrum rozwoju rasy, a Cane Corso kojarzy się z prowincjami takimi jak Kalabria, Sycylia i Apulia, gdzie miały wiele lokalnych nazw.
Zmiany technologiczne i społeczne powoli przenikały tę część kraju, a psy pozostały niezmienioną częścią życia chłopów do końca XVIII wieku. Ale nastąpił także uprzemysłowienie, które zaczęło wypierać stare metody i psy w tym samym czasie..
Drapieżniki zniknęły przed początkiem miasta i modernizacji, ale chłopi nadal utrzymywali swojego ulubionego psa, mimo że był duży i potrzeba takiej wielkości już zniknęła. Na początku I wojny światowej rasa staje się rzadka, ale nadal występuje w południowych Włoszech..
Ale wojna zadaje poważny cios ludności. Wielu chłopów wyjeżdża do wojska, liczba gospodarstw spada, gospodarka spada i nie stać ich na tak duże psy.
Ale działania wojskowe ledwo dotknęły tej części kraju, a powojenny wzrost utrzymuje populację.
Ale druga wojna światowa zadaje miażdżący cios rasie. Po raz kolejny mężczyźni wyjeżdżają do wojska, gospodarka regionu została zniszczona, a hodowla psów prawie się zatrzymała. Co najgorsze, działania wojenne mają miejsce w całym kraju i są szczególnie silne w południowych Włoszech. Znaczna część psów umiera, ponieważ chronią swój dom i rodzinę.
Uważany za przestarzały, w 1970 r. Cane Corso prawie wymarło, znalezione tylko w najbardziej odległych regionach południowych Włoch. Większość właścicieli tych psów to osoby starsze, pamiętające je w młodości i nie pozwalające rasie pogrążyć się w zapomnieniu.
Jednym z tych ludzi był Giovanni Bonnetti, zdał sobie sprawę, że bez popularyzacji i organizacji klubów rasa zostanie zapomniana.
W 1973 r. Dowiaduje się o doktorze Paolo Breberu, miłośniku psów i ekspercie. Bonnetti ostrzega go, że w południowych Włoszech wciąż istnieje stary typ mastifa włoskiego (nie mastifa neapolitańskiego).
Dr Breber zaczyna zbierać dokumenty i zdjęcia, źródła historyczne o tych psach. Publikuje artykuły w magazynach szkoleniowych dla psów i gromadzi wokół siebie podobnie myślących ludzi..
Do 1983 r. Minęło zagrożenie wyginięciem, a właścicieli i hodowców było już wystarczająco dużo, aby stworzyć pierwszy klub - Towarzystwo Miłośników Psów Cane-Copco (Societa Amatori Cane Corso - SACC), które nadal działa, aby uznać rasę za duże organizacje kynologiczne.
Klub pozwolił rejestrować psy bez rodowodu, tylko pod względem wyglądu i charakteru podobne do Cane Corso. Umożliwiło to znaczne rozszerzenie puli genów i poprawę jakości psów..
Chociaż od stuleci byli asystentami chłopów, nowoczesne psy z trzciny cukrowej są psami stróżującymi. W 1994 r. Rasa została w pełni uznana przez Włoski Klub Kynologiczny, aw 1996 r. Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Od lat 90. psy są przewożone na całym świecie, gdzie są znane jako doskonałe stróżujące psy. Niestety mają również negatywną reputację, aw niektórych krajach są zbanowani.
Ciekawe, że zakaz opiera się na plotkach, czasami przedstawiciele rasy nie są nawet w kraju, w którym jest zakazany.
Co ciekawe, Cane Corso są uważane za jednego z najlepszych strażników, ponieważ są kontrolowani bardziej niż inne rodzaje mastifów, ale jednocześnie zachowują swój rozmiar i siłę. W 2008 roku United Kennel Club (UKC) uznał rasę za Cane Corso Italiano i sklasyfikował ją jako psa stróżującego..
W przeciwieństwie do wielu współczesnych ras, Cane Corso jest nadal szeroko stosowany do celów ochronnych. Przestali polować na wilki i dziki, ale większość z nich strzeże domów i własności prywatnej, choć niektóre są po prostu towarzyszami. Zostały przystosowane do życia w mieście, ale tylko wtedy, gdy właściciel je pociągi i ładuje.
Opis rasy
Cane Corso jest podobny do innych przedstawicieli grupy Molossian, ale bardziej elegancki i wysportowany. Są to duże psy, suki w kłębie osiągają 58–66 cm i ważą 40–45 kg, samce 62–70 cm i ważą 45–50 kg. Duże samce mogą osiągnąć w kłębie 75 cm i ważyć 60 kg.
Ta rasa jest muskularna i potężna, ale nie tak przysadzista i masywna jak inne mastify. Pies powinien wyglądać w stanie poradzić sobie z napastnikiem, ale także energicznym psem, który może polować. Ogon u psów jest tradycyjnie zadokowany, w okolicy 4 kręgów pozostaje krótki pień.
Praktyka ta jest jednak niemodna, aw krajach europejskich jest również zabroniona przez prawo. Naturalny ogon jest bardzo gruby, średniej długości, trzyma wysoko.
Głowa i kufa są potężne, umieszczone na grubej szyi, sama głowa jest duża w stosunku do ciała, ale nie powoduje nierównowagi. Przejście do kufy jest wyraźne, ale są one tak wyraźne, jak u innych mastifów.
Sam pysk jest długi na molosy, ale krótki w stosunku do innych ras psów. Jest bardzo szeroki i prawie kwadratowy.
Wargi są grube, obwisłe, tworzą brylant. Początkowo większość Cane Corso urodziła się z ugryzieniem nożycowym, ale teraz wielu ma lekką przekąskę..
Średniej wielkości oczy, lekko wysklepione z ciemną tęczówką..
Uszy najczęściej zatrzymują się w kształcie trójkąta równobocznego, po czym wydaje się, że uszy psa nie.
Podobnie jak w przypadku ogona, ta praktyka wychodzi z mody i jest czasami zabroniona. Naturalne uszy są trójkątne i wiszą. Ogólne wrażenie psa: uważność, szybkość i siła.
Wełna z krótkim, miękkim podszerstkiem i szorstką górną koszulą. Sierść jest krótka, gruba i błyszcząca..
Jego kolor jest zróżnicowany: czarny, ołowiany szary, łupkowy szary, jasnoszary, jasnoczerwony, murugi, ciemnoczerwony, pręgowany. Psy tygrysa i czerwonych kolorów mają na twarzach czarną lub szarą maskę, ale nie powinny wykraczać poza linię oczu.
Niektóre mają czarny kolor na uszach, ale nie we wszystkich standardach jest to dopuszczalne. Wiele psów ma małe białe plamki na klatce piersiowej, łapach i tylnej części nosa, dopuszczalne przez standard.
Charakter
Postać jest podobna do postaci innych ras straży, ale są one łatwiejsze w zarządzaniu i nie są tak uparte. Są popularni ze względu na swoją lojalność, są bez końca oddani rodzinie i bez wahania oddają za nią życie. Kiedy szczeniak dorasta w kręgu rodzinnym, jest przywiązany do wszystkich jednakowo.
Jeśli wychowuje go jedna osoba, jego pies go kocha. Corso uwielbia przebywać z rodziną, ale oni sami są niezależni i mogą spędzać większość czasu na podwórku, jeśli jest gdzie biegać.
Przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji zachowują spokój w stosunku do nieznajomych, ale pozostają z dala. Ignorują podejście nieznajomych, szczególnie w towarzystwie gospodarza.
Jednak szkolenie i socjalizacja są niezwykle ważne dla tej rasy, ponieważ ich przodkowie byli psami stróżującymi przez setki lat. Mogą być agresywne, w tym wobec ludzi..
Niektórzy hodowcy i właściciele uważają Cane Corso za najlepszego psa stróżującego na świecie. Mają nie tylko silny instynkt ochronny, zarówno w stosunku do rodziny, jak i terytorium, ale także siłę, by z łatwością pokonać każdego przeciwnika. Jednym spojrzeniem może przestraszyć potencjalnych przestępców, ponieważ jest niesamowicie przerażająca.
Psy, które dorastały w rodzinie z dziećmi, zwykle spokojnie je postrzegają i dogadują się z nimi. Mogą jednak nieprawidłowo oceniać swoje gry jako agresję i spieszyć się, by bronić swoich. Pomimo wysokiego progu bólu i tolerancji niegrzeczności od dzieci mają one punkt graniczny i nie trzeba go przekraczać. Ogólnie rzecz biorąc, są dobre dla dzieci, ale tylko z odpowiednią socjalizacją i koncepcjami, które boli pies.
Należy podkreślić jeden aspekt relacji między Cane Corso a ludźmi. Jest to bardzo dominująca rasa, każdy przedstawiciel będzie regularnie starał się zająć miejsce lidera w stadzie i przyjmować przy najmniejszych ustępstwach.
Konieczne jest, aby każdy członek rodziny zajął dominującą pozycję nad tym psem. W przeciwnym razie stanie się dominujący. Taki pies nie szanuje właściciela i może zachowywać się prowokacyjnie. Z tego powodu rasa nie jest zalecana niedoświadczonym właścicielom, którzy wcześniej nie mieli psów..
Zwykle nie tolerują innych zwierząt. Wytrzymują inne psy, dopóki nie przekroczą ścieżki i nie będzie krępującej smyczy. Większość przedstawicieli rasy nie lubi innych psów i ich towarzystwa, zwłaszcza tej samej płci..
Teraz wyobraź sobie rozmiar tego psa i jego bieg do drugiego. Są tak silne i duże, że niemal bez wysiłku mogą zabić innego psa, a ich wysoki próg bólu sprawia, że odwrotne ataki są prawie bezużyteczne..
Tak, są problemy z innymi psami, ale ze zwierzętami ... jeszcze większymi. Cane Corso, jeden z najniebezpieczniejszych myśliwych w Europie, ma silny instynkt łowiecki. Będą gonić każde zwierzę, niezależnie od wielkości.
Jeśli sam wypuścisz psa na spacer, to w prezencie otrzymasz zwłoki kota sąsiada i oświadczenie na policję. Tak, mogą żyć z kotem, jeśli dorastają razem i postrzegają go jako członka stada. Ale to zabójca kotów, których nawyk nie dotyczy.
W przeciwieństwie do większości mastiffów, którzy są bardzo uparci i nie chcą trenować, cane-corso jest wyszkolony i bystry. Znani są z chęci uczenia się i tworzenia nowych zespołów oraz szybkiej nauki. Mogą występować w różnych zawodach, a także są wykorzystywane w polowaniu i policji..
Są jednak dalekie od idealnego psa. Tak, starają się zadowolić, ale nie żyją dla tego. Ta rasa reaguje z dwóch powodów: jeśli coś dostanie w zamian i szanuje właściciela.
Oznacza to, że metoda pozytywnego wzmocnienia działa lepiej niż ktokolwiek inny, a właściciel musi być stanowczy i cały czas kontrolować sytuację. Cane Corso nie będzie słuchać tych, którzy uważają się za poniżej hierarchii.
Jednak z wykwalifikowanym właścicielem będą znacznie bardziej posłuszni i zręczni niż większość psów stróżujących. Ci właściciele, którzy nie poradzą sobie z nimi, otrzymają niebezpiecznego i niekontrolowanego psa.
W przeciwieństwie do innych mastifów są bardzo energiczni i wymagają dobrego obciążenia pracą. Przynajmniej długie spacery dziennie, ale lepiej biegać. Są dobrze przystosowane do życia na własnym podwórku, ale źle nadają się do wyprowadzania psów z powodu agresji.
Jeśli pies nie znajdzie wyjścia z energii, prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z zachowaniem jest wysokie. Może stać się destrukcyjna, agresywna lub szczekać.
Ponieważ jest to pies terytorialny, nie ma silnego pragnienia podróżowania. Oznacza to, że uciekną z podwórka znacznie mniej niż inne rasy. Jednak ogrodzenie musi być niezawodne i bezpieczne. Istnieją dwa powody, dla których trzcina cukrowa może uciec: ścigać inne zwierzę i wypędzać potencjalnego przestępcę z jego terytorium.
Jeśli potrzebujesz psa arystokratycznego, to nie jest twoja opcja. Te psy uwielbiają kopać ziemię, bawić się w błocie i samym błocie.
Ponadto mogą ślinić się i występuje wzdęcia, chociaż nie w taki sam sposób, jak w przypadku innych mastifów. Jeśli jesteś czysty lub wrażliwy, ta grupa psów nie jest dla ciebie..
Care
Wymagania dotyczące opieki są niskie, wystarczy regularnie czesać. Większość psów nie topi się bardzo, a przy regularnej pielęgnacji linienie pozostaje niezauważone.
Właściciele zalecają przyzwyczajenie szczeniaka do czesania, kąpieli i przycinania pazurów jak najwcześniej..
Zdrowie
Jedna z najzdrowszych, jeśli nie najzdrowsza ze wszystkich dużych ras. Zostały one wyhodowane wyłącznie w celach praktycznych, a nieprawidłowości genetyczne zostały odrzucone.
Chociaż rasa była na skraju wyginięcia, jej pula genów pozostała szeroka, w tym z powodu krzyżowania. Nie oznacza to, że wcale nie chorują, ale robią to rzadziej niż inne rasy, szczególnie olbrzymie.
Średnia długość życia wynosi 10-11 lat, co jest wystarczające dla dużych psów. Przy odpowiedniej pielęgnacji i odżywianiu mogą żyć kilka lat dłużej..
Najcięższą katastrofą, jaka może się zdarzyć, jest odwrócenie jelit u psa. Jest to szczególnie powszechne u dużych psów z głęboką klatką piersiową. Skręcenie jelit jest usuwane tylko przez weterynarza i pilnie, i może prowadzić do śmierci.
Chociaż nie zawsze można tego uniknąć, znajomość przyczyn zmniejsza szanse kilka razy. Najczęstszym powodem są ćwiczenia po karmieniu, nie można wyprowadzać psów natychmiast po karmieniu lub trzeba podzielić porcje na trzy lub cztery zamiast dwóch.
