Mastif angielski
Mastif angielski (Mastif angielski) jest jedną z największych ras psów, zarówno pod względem wagi, jak i wzrostu. Przez wieki hodowano je w Anglii w celu ochrony mienia, a były to dzikie psy. Nowoczesne psy są nie tylko duże, ale także miękkie..
Nadal są one przedstawiane w asyryjskich freskach za panowania Aszurbanipala i mogą być przodkami współczesnych mastifów angielskich, ale nie przeprowadzono badań genetycznych. Co więcej, plemię Kassit ma również wizerunki dużych psów i żyły tysiąc lat wcześniej.
Rasa, z której pochodzą mastify, wciąż budzi kontrowersje. Uważa się, że jest to pies z plemienia Alanów, który wyemigrował na terytorium współczesnej Francji na początku V wieku.
To Alanowie stali się podstawą Canes Pugnaces Britanniae - brytyjskiego psa walczącego, jak to nazywali Rzymianie. Te psy wywarły na Rzymie tak duże wrażenie, że przetransportowały je po całej Europie, krzyżując je z własnymi rasami. Od czasu podboju Wielkiej Brytanii przez Rzymian do średniowiecza psy te są używane jako psy stróżujące, w boksach i walkach gladiatorów.
Hounding w boksach staje się bardzo popularnym sportem w Anglii, szczególnie bicia byków (wabienie byków) i bicia piwa (wabienie niedźwiedzi). Mastify angielskie od dawna są główną rasą używaną w nich, ale od XV wieku stopniowo zastępują je buldogi. Do 1835 r. Uczestniczą w bitwach, ale ten okrutny widok jest zabroniony przez prawo..
Przepisy się zmieniają, psy, które mogą rozerwać człowieka na strzępy, nie są już potrzebne, ale są potrzebne, aby przestraszyć i opóźnić. Zamknięcie dołów, ustanowienie przepisów prowadzi do tego, że do 1860 roku stają się tak miękkie, że hodowcy muszą je skrzyżować ze starymi angielskimi buldogami, co prowadzi do pojawienia się bullmastiffa.
Od około XVII wieku wystawy psów zyskiwały popularność w Anglii, co doprowadziło do pojawienia się rodowodów i książek rodowodowych oraz do powstania klubów dla psów. Pierwsze rekordy szczeniąt mastifa angielskiego znaleziono w 1800 r., Od momentu powstania pierwszych klubów miłośników rasy.
W tym czasie przestały być zabawką dla wyższych klas i stały się dostępne dla niższych klas. Są jednak nadal bardzo kosztowne w utrzymaniu i są głównie utrzymywane przez rzeźników, którzy mają nadmiar mięsa. W rezultacie stają się znane w domu jako psy rzeźnicze lub psy rzeźnicze..
I wojna światowa ma niszczycielski wpływ na treść angielskich mastifów. Trzymanie psa, który zjada więcej niż żołnierza na froncie zachodnim, nie jest uważane za patriotyczne. W rezultacie całe kluby uśmiercają psy, nie wspominając już o osobach prywatnych. Po wojnie jest ich znacznie mniej niż przed nią.
To prawda, że rasa udaje się dostać do Ameryki i Kanady, gdzie pojawia się niewielka populacja mastifów angielskich i powoli rośnie. Na szczęście w 1929 r. Powstał Mastiff Club of America, który zajmuje się popularyzacją rasy..
II wojna światowa stawia rasę na krawędzi przetrwania. Trudności w czasie wojny, kosztowna opieka, karmienie i operacje wojskowe doprowadziły do tego, że kilka psów pozostało na terytorium Anglii. Ale umierają z powodu zarazy, pozostaje tylko jedna suka o imieniu Nydia z Frithend.
Są zarejestrowani jako angielski mastif, ale jej ojciec jest nieznany i wielu uważa, że był to bullmastiff. Nawet w Ameryce po drugiej wojnie światowej pozostało 14 mastifów. Wszystkie psy, które dziś żyją, pochodzą od tych 15 psów..
W 1948 roku English Kennel Club (UKC) w pełni uznał rasę, pomimo jej rzadkości w tamtym czasie. Ponieważ było bardzo mało psów rasowych, pojawiły się pogłoski, że inne rasy, w tym bullmastiffy, były używane podczas renowacji. Chociaż nie ma dowodów, jest to bardziej niż prawdopodobne..
Wraz ze wzrostem dochodów ludności rosła popularność mastifów. Przez setki lat były to psy stróżujące i walczące. Jednak współczesne mastify są zbyt miękkie, aby służyć jako strażnik, a jego miejsce zajęli owczarki niemieckie, Cane Corso i Rottweilers..
Ale stały się doskonałymi psami towarzyszącymi, a dla tych, którzy są gotowi zająć się mastiffami, prawdziwa radość. O dziwo, te ogromne psy są dziś tylko ludzkimi przyjaciółmi, chociaż mogą być ochroniarzami i dobrze sobie radzić w sporcie.
Opis
Mastif angielski jest rasą bardzo rozpoznawalną i jest uważany za prototyp dla wszystkich członków grupy Molossian. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest niesamowity rozmiar psa. Chociaż istnieją wyższe rasy psów, takie jak Wilczarz irlandzki, ale w proporcji tracą one dla mastifów.
Jest to jeden z najcięższych psów na świecie, mała samica waży 55 kg, wiele więcej niż 72 kg, a niektóre ważą do 91 kg. Samce są cięższe niż suki i ważą od 68 do 113 kg, a są to liczby dla zwierząt w dobrym stanie, otyły może ważyć więcej.
Największym zarejestrowanym psem jest wielki mastif Aicama Zorba z La Susa o wadze 156 kg. Według Księgi Rekordów Guinnessa w marcu 1989 r. Osiągnął 89 cm w kłębie, a miał zaledwie 7 miesięcy. Jest to mniej więcej rozmiar osła. Po 2000 roku Księga Guinnessa odmówiła rejestracji dużych lub ciężkich zwierząt.
Różne standardy wymagają różnych liczb wysokości psów w kłębie, na przykład w AKC wynosi 76 cm dla samców i 70 cm dla suk. Pamiętaj, że są to liczby minimalne, a mastify mogą być znacznie wyższe.
Ponadto mają dłuższą długość niż wysokość i są bardzo masywne. Szeroka klatka piersiowa, grube kości, łapy o grubości zbliżonej do pni drzew. Nie są grubi, wręcz przeciwnie, są muskularni, a nawet sportowcy w porównaniu z innymi rasami. Ogon jest gruby, ale zwęża się ku końcowi, unosi się w stanie podniecenia.
Głowa jest osadzona na tak grubej szyi, że przejście z jednej na drugą jest trudne do zauważenia. Jest ogromny, szeroki i głęboki, ale niezbyt długi. Mastif angielski rasy brachycefalicznej, co oznacza skróconą kufę, jakby wpuszczoną w czaszkę.
Cała głowa, a zwłaszcza kufa, jest pomarszczona, jest ich wiele i są grube, czasem zamykają oczy. Na ustach tworzą brylant.
Oczy są wpuszczone, małe i szeroko rozstawione. Uszy są również bardzo małe, w kształcie trójkąta z zaokrąglonymi końcami, zwisającymi wzdłuż policzków..
Płaszcz jest podwójny, z miękkim i grubym podkładem oraz krótką, prostą, sztywną górną koszulą. Dopuszczalne kolory: jeleń, morela, jeleń srebrny, jeleń ciemny, pręgowany, płowy.
Wszystkie mastify angielskie mają na twarzach czarną maskę, zakrywającą twarze i oczy. Szczenięta rodzą się bez maski, ale nie mogą brać udziału w wystawach. Standard rasy pozwala na małą białą plamkę na klatce piersiowej, szczególnie u jeleni.
Charakter
Kiedyś jedna z najbardziej okrutnych ras walki, dziś jest spokojnym i łagodnym przyjacielem, taki właśnie jest angielski mastif. Są bardzo zrównoważone i prawie odporne na wahania nastroju. Słyną z niekończącego się oddania, przywiązania do rodziny. Jeśli pies nie może być z rodziną, cierpi na samotność.
Innym problemem jest to, że mastify postrzegają siebie jako psy, dość zdolne do leżenia na kolanach u gospodarza. Pamiętasz, ile mogą ważyć?
Podobnie jak inne rasy, mastiffy są ważną socjalizacją, a biorąc pod uwagę ich rozmiar, jest podwójnie ważny. Pies odpowiednio wychowany będzie spokojny, pewny siebie i uprzejmy. Niektóre mogą być nieśmiałe i nieśmiałe, co jest dużym problemem, biorąc pod uwagę ich rozmiar.
Zazwyczaj mastify angielskie nie są szybkie w przyjaźni, ale w końcu się rozgrzewają i przyzwyczajają. Mają silny instynkt ochronny, który dotyczy nie tylko podwórka, ale także rodziny. Jeśli to konieczne, pies nie ulegnie żadnemu wrogowi, nie pozwoli mu przedostać się na terytorium, ale sam w sobie nie spieszy się do ataku z najmniejszego kichnięcia. Aby się spieszyć, musisz podjąć wielkie wysiłki, a intruz spędzi przyjemny czas przytulając się do ściany lub ziemi, dopóki właściciel nie przyjdzie i nie zdecyduje, co z nim zrobić..
W stosunkach z dziećmi psy te są dużymi, życzliwymi aniołami stróżami. Są nie tylko niesamowicie miękkie z nimi, ale także znoszą niegrzeczne gry dzieci. Chyba że młode szczenięta mogą przypadkowo powalić dziecko podczas zabawy, ponieważ same są duże i silne, ale głupie.
Co więcej, chociaż większość podobnych ras nie toleruje innych psów, mastify angielskie są w nich całkiem niezłe. Psy uspołecznione noszą nieznajomych i dobrze dogadują się z psami mieszkającymi z nimi w tym samym domu. Ponadto z powodu łagodnego charakteru cierpią nawet małe i szkodliwe psy.
Ale wszystko zależy od konkretnego psa, niektóre mogą być dominujące lub agresywne w stosunku do psów tej samej płci. Tej agresji nie można zignorować, ponieważ pies tej wielkości może łatwo zabić innego, prawie bez wysiłku..
W stosunku do innych zwierząt, na przykład kotów, są spokojne. Ale tylko pod warunkiem prawidłowego wychowania.
Poziom uczenia się u mastifów różni się w zależności od psa w większym stopniu niż u innych ras. Z jednej strony jest to bardzo inteligentny pies, który chce zadowolić właściciela.
Z drugiej strony uparty i trudny do wychowania. Jeśli zaczniesz trenować szczeniaka wcześnie, wtedy nauczą się podstaw posłuszeństwa w locie, ale dojrzałe już są uparte. Dobrze wychowany pies strzeże wszystkiego, co uważa za własność właściciela.
Na przykład, jeśli zostawisz go obok roweru, będzie lepszy niż nawet najlepsza blokada rowerowa.
Nawet wtedy, gdy chcą się podobać, mogą nagle zdecydować, że mają dużo treningu i chcą się zrelaksować.
Poziom uporu zależy od psa, niektóre tylko chwilami, inne upierają się przez całe życie, a ich biznes nie wykracza poza główne polecenia.
To, czego zdecydowanie nie warto robić, to krzyczenie. Mastify lepiej reagują na pozytywne fiksacje i gadżety. Chociaż nie jest to rasa dominująca, ten pewny siebie pies przejmie prowadzenie, jeśli będzie pusty. Dlatego ważne jest, aby właściciel cały czas zajmował pozycję dominującą..
Mastify angielskie są zaskakująco bezpretensjonalne, jeśli chodzi o aktywność. Są to ziemniaki z kanapami, które są w stanie odpoczywać przez wiele godzin. Jednak, podobnie jak inne rasy, powinny otrzymywać ładunki i rozrywkę, aby się nie nudzić..
Ćwiczenia fizyczne utrzymują je w dobrej formie fizycznej i eliminują problemy psychiczne. Idealnie jest to długi spacer i bez biegania, ponieważ nie lubią biegać. Czy to na paszę.
Ponadto kufa ramienno-głowowa nie pozwala im swobodnie oddychać, pamiętaj o tym i nie chodź w upale. To świetnie, jeśli masz prywatny dom i jest podwórko, ale nie ma znaczenia, czy mastif mieszka w mieszkaniu. Tak wielki pies może w nim żyć bez żadnych problemów..
Potencjalni właściciele muszą wiedzieć, że mastify nie są psem estetycznym. Ślinią się i obficie. Ręce, meble, dywany zostaną nim pokryte. Chrapią, a kiedy śpią cały czas, a biorąc pod uwagę wielkość psa, chrapią bardzo głośno.
Ich bryli nie pozwalają im porządnie jeść, a jedzenie z wodą wylatuje z miski we wszystkich kierunkach. Ale najgorsze jest wzdęcia. Uwalniają gazy częściej niż inne psy, a salwy są tak potężne, że trzeba wyjść i przewietrzyć pomieszczenie.
Care
Bardzo proste. Krótkie i sztywne włosy nie wymagają specjalnej pielęgnacji, a jedynie regularne czesanie. Jedyne, co wymaga stałej pielęgnacji, to zmarszczki na twarzy. Zatykają brud, gromadzą tłuszcz i pot, żywność i wodę.
Prowadzi to do podrażnień i stanów zapalnych. Idealnie zmarszczki należy czyścić po każdym karmieniu. Musisz karmić 2-3 razy dziennie, ale pamiętaj o niebezpieczeństwie skręcenia jelit.
Zdrowie
Mastify cierpią na wiele chorób. Są to wszystkie choroby, na które podatne są rasy olbrzymie, a także problemy z oddychaniem z powodu pyska brachycefalicznego..
Średnia długość życia wynosi około 7 lat, chociaż mogą żyć do 10-11 lat. Przy tak krótkim życiu cierpią również na choroby stawów i układu oddechowego.
Ale najbardziej niebezpiecznym problemem jest skręcenie jelit.
Dzieje się tak, gdy jelita psa są w niej skręcone. Duże psy są szczególnie do niego zlokalizowane, z głęboką klatką piersiową, jak angielski mastif.
Bez pilnej pomocy medycznej (chirurgicznej) inwersja prowadzi do śmierci zwierzęcia. Problem polega na tym, że rozwija się szybko i szybko zabija. Jest wiele powodów, dla których nie da się tego całkowicie uniknąć, ale unikaj karmienia psa przed chodzeniem i karm go małymi porcjami kilka razy dziennie..
